DFblog

De winterslaap lijkt in aantocht, toch blijf ik de meteo in de peiling houden, van mocht het toch een mooie dag worden, dan zouden we zomaar nog eens lekker kunnen vliegen.

Feitjes DragonFly 2025:

• 4.997 km gevlogen       (vorig jaar: 5.399)
•    501 sleeps                 (vorig jaar:    534)
•      94 uur gesleept        (vorig jaar:      93)
•      46 sleep dagen         (vorig jaar:      48)

Het was zo mooi te horen de reactie van Henk, nadat hij zijn eerste solo keurig had gesleept en geland. Hij vertelde dat hij al van zijn 11e jaar zo graag zou willen deltavliegen, en nu op het moment dat hij de slangen gecontroleerd los liet glijden en ineens voelde dat hij helemaal alléén aan het vliegen was, gaf een emotionele boost. Zo blij dat eindelijk zijn droom in vervulling is gegaan na hard werken samen met Heleen, om de vlucht veilig te kunnen beginnen. Nou Henk, Heleen en ik zijn net zo blij als jij hoor, want we voelen het bijzondere moment elke keer opnieuw als geweldig. Martin hoe doe jij dat, met zo karige omstandigheden. Van 400 naar 750 terwijl er zo geringe thermiek was. Heel knap gedaan. Andrew is begonnen met de cursus om het deltavliegen onder de knie te krijgen. Vanuit Heemskerk met openbaar vervoer naar EHST is wel een flinke drempel. Dat wil veel zeggen, van hoe graag hij dit wil gaan doen. En super leuk dat ik met Jurre kennis heb mogen maken. Hij is de eerste staigaire van de sportschool, die Delta Fly Adventures gaat ontdekken en leren hoe je met cursisten, introducees en ervaren deltapiloten kan samenwerken. Een enthousiaste jonge knul, die het vliegen ook heel erg tof vind. Is met Heleen ook een paar keer de lucht in geweest en kwam beneden met de woorden: harstikke vet zeg. Zo zou hij ook heel graag nog even een vluchtje willen proeven in de DragonFly. De lage temperatuur kon hem niet tegenhouden. Nou de indruk blijft bij hem ook gegraveert in zijn mind, want de glimlach kon even niet verdwijnen. Margreet en Aaron zijn uit Tiel naar het vliegveld gekomen. Nu of niet meer dit jaar. Omdat het al 3x was uitgesteld door te harde wind, moest het nu gebeuren. Zo leuk de enthousiaste reacties te horen, hoe fijn ze het beleefd hebben. Ze zouden zo gelijk nog een keer willen. Ze hadden ook veel aandacht voor de deltasport en het verhaal van de ontwikkeling van de DragonFly hebben ze met alle andacht opgenomen. Lars heeft weer laten zien dat hij het slepen goed onder controle heeft en liet ook een paar goede landingen zien. Geweldig top!

Dit was wel een heel bijzonder weekend. Zoveel mooie momenten tijdens het slepen. Alex, Gerard, Heleen, Martin, Nico, Roos, Sean hebben allen weer heel bijzondere prestaties verricht. Toen Martin al een hele tijd aan het vliegen was Heb ik de slalomsleep met de cursisten gedaan. Ieder wist goed te anticiperen op slingerende sleep. Zo ook werd er even 10 km/u harder gevlogen, om te laten ervaren hoe dit voelt. Nico’s eerste vlucht was fantastisch goed en voelde als heel ervaren. De sleep met Roos is telkens goed opletten, dat ik oplettend blijf, want zij doet het zo ontzettend goed dat de aandacht niet mag verslappen. De laatste sleep op zaterdag dacht ik Roos te slepen, echter toen ik geland was, zag ik haar op het terrein lopen, hè, hoe kan dat nu weer. Wie had ik dan aan de sleep die zo goed in positie bleef. Wow het was Sean. Ik ben zo blij met deze verrassing, dat het met Sean zo rustig en ervaren ging. Ineens is het kwartje gevallen voor hem. En zo volgde zondag nog eens 4 sleeps met dezelfde skills. Van harte proficiat Sean, ben kei blij dat het nu zo goed gaat. Gerard heeft veel van de beschikbare tijd gebruikt om zijn nieuwe harnas in te richten en te beoordelen of er nog enige modificaties nodig zijn.

In iedergeval ging het nog als vanouds goed, ondanks het nieuwe harnas. Ik merk ook dat ieder veel aandacht besteed aan het landen. Circuit en doel. Gaat ook steeds beter. Alex heeft zijn delta en nieuwe harnas goed onder controle en voelt ook fijn tijdens de sleep. Wat een fantastisch weekend hebben we weer gehad en dat in oktober.

Zo had Heleen ook nog een introductiecursus met Maurice, die heel erg enthousiast was en blij dat hij deze heeft mee mogen maken.

Zaterdag 27 september beloofd een drukke vliegdag. Vooral voor Heleen, want zij heeft 12 tandemvluchten gepland. En het gezellige cursistenclubje Henk, Lars, Nico, Roos, Sean en Tom hadden al vroeg de vliegers opgebouwd. Martin kwam later ook nog vliegen. Attie, Debbie, John, Loes, Mannie, Michael en Nanda gingen als toerist mee het luchtruim verkennen. Het blijft prachtig om te zien hoe de eerste ervaringen zijn geweest, namelijk een brede glimlach op het gezicht.

Er waren deze dag weer veel leermomenten.

Zondag werd de dag nog drukker met ervaren piloten, die de weersberichten goed hadden gevolgd. Het zou een heel mooie thermische vliegdag kunnen gaan worden en dat zo eind september. Net voor het winterseizoen nog een mooie vlucht maken zou wel heel erg leuk zijn. Henk, Lars, Nico, Roos, Sean en Tom zijn al bezig met de warming up in de ochtend, later kwamen Arne, Bob, Erik, Fred, Jenet, Martin, Yan en Wim ook nog om zich in de lucht te laten slepen en op hoogte gebruik te kunnen maken van de thermiek. Cedric en Bertha hadden zich voorgenomen om vandaag ook nog een tandemvlucht te gaan maken met Heleen. Met Nico heb ik wel een heel bijzondere vlucht gehad langs de kleine wolkjes en erboven leek het een heel wolkendeklandschap. Yan had op een 300m een release gedaan, omdat de lucht op dat moment wel erg raar was. Goede beslissing Yan. Bob heeft nog een extraatje gekregen, dat zal hij zelf denk ik ook wel hebben ervaren.

Een tijdje terug stond in de KNVvL nieuwsbrief dat er op 15 september een lezing gehouden zou worden door Joost Conijn te Airport Teuge, Hangaar E-deck 5.

Thema is eigen vliegtuig bouwen en reizen vanuit Nederland naar Afrika. Dat leek me reuze interessant en boekte al gauw een ticket. Er was best wel een grote opkomst van zeker 70 mensen, dat men eigenlijk niet had verwacht. Een enthousiaste man die net zijn vliegbrevet had behaald, had deze avond georganiseerd en heeft een pianist (met vliegbrevet) en Joost Conijn aangekondigd. Hij vertelde ook nog dat hij niet alleen blij was een vliegbrevet gehaald te hebben, maar ook dat je door deze tak van sport ook heel veel andere levensbepalende zaken leert. De pianist zou de intrede doen met een stuk uit Esja van Hania Rani, na de pauze een tweede aria en als afsluiting nog een aria van de jonge Poolse componist (30).

Deze muziek past heel erg in het verhaal wat we zijn gaan beluisteren van Joost. De entourage is een prachtige sfeervolle hangaar, met allerlei luxe voorzieningen, van theorielokalen, entertainment zaal, bar, etc. Luid applaus na het intro piano concertje was een goed begin.

Nu kwam Joost tevoorschijn. Een man met een uitstraling van rust klimt met beleid op het podium. Zijn prachtige grijze haardos wild door elkaar, spijkerbroek en een geruit overhemd in herfstkleuren. Een kleine introductie ging vooraf. Hij vertelde dat ie eigenlijk een beeldend kunstenaar is maar vliegen wel heel erg leuk vind. Hij houdt van moeilijk, niet door regels gebonden en alles in eenvoud te maken met low-tech. In Amsterdam werden de studenten eigenlijk vrijgelaten bij het begin van de studie van wat te doen. Ze moesten zich zelf gaan ontwikkelen. Hij liet er een leuk zwart/wit filmpje van zien, van een van de eerste kunstwerkjes. Twee fietswielen waaraan hij een motortje had gemonteerd. Onder het motortje kon hij zijn voeten plaatsen. Zonder enige vaste overbrugging gaat hij met zijn schouders in een andere unit met 2 wielen. Het chassis was dus eigenlijk zijn lichaam. Met losse kabeltjes kon hij de motor bedienen en reed boven op het platdak van de Amsterdamse Kunstacademie, tussen de schoorsteentjes, airco’s en over de elektriciteit draden en bliksemafleiders met een flinke vaart, telkens net op tijd voor de dakgoot een bocht kunnen maken. Hij houdt van eenvoud, zo ook liet hij een foto zien van een lasapparaat zo ze in Afrika gebruiken. Geen kast er omheen gewoon een aantal zichtbare spoelen op een houten blokje. Dat wilde hij erg graag gaan leren. Het lassen, ja dan kan je echt alles maken. Het smelt aan elkaar vast. Dat is toch anders dan timmeren. Dat deed zijn vader veel. Dus nu was het zijn eerste afkering van zijn vader. Hij lassen en vader timmeren. Hij was niet zo van het stramien met lessen volgen. En als er maar enigszins vrije tijd was, dan was hij wel in het Vlammetje te vinden, waar hij uiteindelijk zijn eerste werkstukken had gemaakt, zoals ‘het hek’ en het rode vliegtuig. Eerste filmpje: het hek. De docent had hem gezegd dat hij een functionele plek moest gaan zoeken voor zijn werkstuk ‘Het Hek’.  Hij vroeg of hij de camera mocht lenen van de school, zodat hij het project kon filmen. (max 3 dagen zou dit mogen) Enfin wat deed Joost, hij reed met zijn vriend in een oude Peugeot 404 en oud aanhangertje waarin zijn werkstuk was opgeborgen. Ze hebben er 3 dagen over gedaan om in Marokko te zijn en hebben daar na een hele tijd rijden ver weg van elke bewoning het hek geplaatst. In de middle of nowhere stond het gesloten hek geplaatst. Toen werd er gefilmd dat hij met de 404 aan kwam rijden en net voor het hek op een mechanische sensor reed, waardoor het hek open klapte. Dit was zo lachwekkend, omdat je er gewoon omheen zou kunnen rijden vanwege km’s woestijn. Ik had hem nog gevraagd, en ja hoor het zal er waarschijnlijk nog wel staan, want ze hebben het niet mee teruggenomen. De docent was niet echt blij en was ook bang dat heel de camera onder het zand zou zitten. Het rode vliegtuig heeft hij zodanig gemaakt door het op te hangen bij het zwaartepunt. Het bleek dat er een flinke rots voorin moest worden geplaats om het in evenwicht te houden. Nadat het toestel klaar was ging hij proberen, en dus weer naar Marokko, want in Nederland kan dat allemaal niet. Motortje liep goed, echter hij kwam niet de lucht in. Toen de ijzerzaag er bijgepakt en de aileron door midden gezaagd. Nu had hij er ook 2 flaps bij. Yes toen ging het wel en heeft ongeveer tot 40m hoogte gevlogen en heeft hem weer geland. Dit project was dus geslaagd en staat nu ergens in een hangaar te Frankrijk. Je zal wel denken kan hij dan zomaar al een kist besturen. Volgens mij was het in 1996 dat hij en zijn vriendin uit elkaar gingen, en hij wilde die zomer toch wel iets leuks gaan doen om de zinnen te gaan verzetten. Na een advertentie gelezen te hebben, dat je een MLA-brevet in Tsjechië kon halen voor 1.000 gulden. En dat was ook gelukt. De school vond het trouwens wel jammer, dat hij dat project buiten schooltijd had gedaan, was zo mooi geweest dat het tijdens schooltijd gedaan zou worden. Nog een project was een triplex auto in de vorm van een soort snoek citroën met als brandstof hout. Hij was daarmee naar de oostelijke landen gereden. Waar hij nog werd geholpen door oude vrouwtjes die aan het werk waren op het land. Hij mocht mee eten en genieten van de heerlijke vruchten die ze daar hadden geplukt. De oudere vrouwtjes hadden hem namelijk geholpen met het voorruit duwen van de auto, omdat deze niet weg kon komen op de grasheuvel. De auto op brandend hout, dat niet in zijn geheel goed verbrand werd, zodat er gassen overbleven die naar de carburateur werden geleid met een portie zuurstof erbij die de ontbranding in de motor volbrachten. Ook nog een leuke film tussendoor hoe een oudere man in kleine werkschuurtje lyrisch is over de ‘baco’. Zo mooi stuk gereedschap. Terwijl Joost hem zei dat hij de baco echt niet mocht gebruiken voor het sleutelen aan een motor. Verwarmingsbuizen, daar is een baco goed voor. Hoe teleurgesteld de oudere man hierin was, was heel lachwekkend. Zijn 1 na laatste project kwam aan de beurt. Hij wilde iets moeilijks en vliegen. Dus had een tekening gemaakt. Naar Tsjechië vertrokken en eerst met verwarmingsbuizen een frame gelast. Techneuten hadden het door nagerekend en aanwijzingen gegeven. Uiteindelijk is de alu-kist goedgekeurd en geregistreerd als callsign: OK-NUL

Op Youtube van alles te vinden. Uiteindelijk met OK-NUL naar Afrika. Voordat hij uit Lelystad vertrok heeft hij de motor nog in zijn geheel uit elkaar gehaald, want er was wat metaal van een gebroken veertje in terecht gekomen. Weer in elkaar gezet en gaan…Bij Brasschaat was de eerste noodlanding, vanwege rook ontwikkeling uit de auto Subaru-motor. Een technische man van wie het land was, waar hij was geland, heeft een keerring met 3-seconde lijm gerepareerd en hij had de weg afgezet met mede bewoners, zodat hij weer zijn reis kon voortzetten. In Noord Spanje was de volgende noodlanding, omdat hij had te maken met een vapor-lock. Nadat dit was gefixt het grote water over van Spanje naar Marokko. Op een gegeven moment kon je de horizon niet meer onderscheiden, want lucht en water vloeide in elkaar over. Men moest goed op de hoogtemeter letten, want telkens ging je veel te laag. Enfin in de radio werd gemeld bij de Afrikaanse kust dat hij bij de moskee links af moest en dan zal hij het vliegveld op een gegeven moment wel zien. Ik ga het nu erg inkorten, maar heb zo genoten van zijn verhaal door Afrika, hoe de autoriteiten daar zijn en het ongeloof van de bevolking, Langs de kust tot halverwege Afrika en dan dwars oversteken, door de woestijnen. Dit kan je allemaal lezen in zijn boek “Piloot van goed tot kwaad” Zelfs 2 dagen celstraf gehad en verbanning naar een katholiek tehuis, omdat er niemand was die hem voedsel zou kunnen komen brengen in de cel. Wat ook leuk was dat hij een Tsjechisch brevet had, maar dat is maar net iets groter als een creditkaart van karton. De autoriteiten vonden het maar een klein papier en of dit wel officieel was. Hij kwam er mee weg om te zeggen, het is ook maar een klein vliegtuig, dus ook maar een klein brevet. Oh ja, zei men en hij kon door naar het volgende vliegveld. Heeft wel veel uurtjes angst gevoeld, omdat als je pech zou hebben onderweg, dat er niemand was om te helpen en gevonden zou je zeker niet in de zandmassa. Maar wel frappant, dat je ook weer aan angst kan wennen, zodat het dan weer normaal gaat. Op dit moment is Joost bezig met een project bij Almere in de Flevopolder. Daar werden kavels verkocht waar je zelf mag weten wat te bouwen. Hij is bezig met een rond huis, de helft van glas en binnen staat een fiets. Als je hier gaat fietsen draait het huis door een eigen bedachte constructie. Zo kan je het maximale van het zonlicht voor de warmte gebruiken en is het te warm dan fiets je de lemen helft richting de zon. De stevigheidsconstructie zie terugkomen, dat hij ook in zijn vliegtuig had gebruikt. Zijn huidige vriendin afgestudeerd van de universiteit heeft een vaste baan. Maar ze heeft toch wel heel veel honger naar de vrijheid die Joost geniet. Doen wat je leuk vind en spannend vind, en laat de grenzen nooit een belemmering zijn. Overigens hij blijft het wel belangrijk vinden dat er regels bestaan, maar regels zouden moeten kunnen veranderen in de loop der jaren.

Enfin een fantastische avond gehad met hapje, drankje en gezelligheid. Er was slechts één bekende voor mij, en dat was Hans Oosterhof. Tijdens deze avond heb ik ook leuke  gesprekken gehad met andere vliegfanaten. 27 oktober a.s. is er weer een belevingsavond met 2 weermannen van RTL.

Een aantal piloten hadden de weersverwachtingen goed in de gaten gehouden. Het zou zaterdag een prachtige vliegdag kunnen worden. Weinig tot geen wind en thermisch tot 1500m. Nou dit is goed uitgekomen, want er is heel goed gevlogen. Nadat ik een temperatuursensor voor het meten van de temperatuur van het koelwater had vervangen stond Martin al vlot klaar om het luchtruim in te gaan. Martin koppelde al gauw los tussen de prachtige kleine wolkjes die al vroeg een goede indicatie bleken te zijn voor een lange vlucht. Martin had maar liefst 3:20 gevlogen met heel wat XC-punten erbij. Een tijdje later ging Joost achter de DragonFly aan. Aangezien Joost maar zelden kan komen vliegen i.v.m. zijn werk, was nu dan toch eindelijk een wel hele mooie dag in september die niet verloren mocht gaan. Het ging prima en volgens mij had ik hem in een leuk belletje weggezet. Fred stond al klaar toen ik ging landen en haakte gelijk in. Dat ging ook weer prachtig en vlot. Daarna Yan en deze had kort na de start gauw gereleased, want dat ging niet strak genoeg, omdat de rechter slang van de dolly iets te vroeg losgelaten werd, bleek later na een re-check en video-analyse. Op naar de 2e poging. Ja, dat ging weer soepel zoals ik van Yan gewend ben. Tevens zag ik Fred inmiddels richting landingscircuit komen vliegen met zijn harnas al open. Echter na de eerste bocht die ik met Yan maakte, had Fred weer een leuke bel kunnen vinden en ging pijlsnel omhoog en kwam 2u later weer eens kijken en zette toen wel de landing definitief in. Yan zat inmiddels ook sky-high terwijl ik de laatste piloot Francois aan het slepen was. Francois heeft vanuit zijn cabrio-swift een leuke video gemaakt, dat Joost op zijn hielen zit.

Francois heeft ook in 2u een FAI-driehoek gevlogen en Joost had uiteindelijk een FAI-driehoek gevlogen in 3u van 50 km. Hij was zeer tevreden, dat dit nog in september nog zou kunnen met racewaardige condities. (Zou een mooie NK-dag geweest zijn). Yan heeft een mooi vlucht gemaakt voorbij Ter Apel. Fantastisch gedaan jongen. En weet je wie ook erg trots is, ja je moeder Esther. Ze vond het prachtig dat jij zo hoog zat en zo’n eind had kunnen vliegen. Esther keek met veel plezier via volandoo.com de live track vanaf de grond op haar mobiel, hoe hard hij ging hoe hoog hij zat en waar hij de thermiek telkens op pikte. Zo ook André volgde de vlucht van Yan vanuit Frankrijk. Later ging ze met de auto haar zoon ophalen. Kei leuk. Wat een toffe vliegdag was dit zeg en deze werd ook nog eens leuk afgesloten met lekker pizza eten aan het kampvuur en later in de avond bij het maanlicht met overtrekkende ganzen en heerlijke versnaperingen van Cornelia en gezellig kletsen over van alles en nog wat. Johan kwam later ook nog aanschuiven en die vertelde ons veel vliegavonturen die had beleefd de afgelopen tijd.

Wat is er toch met de caravan van Gjalt en Geeske gebeurd? Leeggelopen lijkt wel…

En weer kunnen we laten zien dat het heel erg goed gaat met onze Nederlandse deltapiloten. Zo ook hadden Heleen en Yan zich ingeschreven de Franse kampioenschappen mee te gaan doen. Hier doen altijd heel goede piloten aan mee en er is ook een heel leuke sfeer. Dat weet ik nog van dat onze Rob een tijd geleden had meegedaan en Gordon Riggs had een geduchte concurrent aan hem. Hij probeerde alles uit de kast te halen om toch maar op het podium te komen.

Yan als jonge deelnemer met een groeiende ervaring wist zelfs goal te halen in de Franse Alpen en dat bracht hem na 4 wedstrijddagen zelfs op de 10e plaats. Geweldig gedaan Yan. Ik heb stilletjes de hoop, dat Roos, ook uit het jonge talententeam net als Yan, later zoveel ervaring kan opdoen en een goede wedstrijdpiloot mag gaan worden. Ik heb er heel goede hoop op, zoals haar progressie is op het moment.

En onze Martin van Helden doet het ook goed tijdens

International FAI Cat. 2 Hang Gliding Competition

Hij heeft deze taak van 116,5 km gewonnen en zelfs het maximale aan 1.000 punten behaald. Hij heeft me al wel gemeld, dat de DragonFly (100pk) wel heel erg hard vliegt en het is moeilijk om in positie te blijven. Zijn meetinstrumentaria gaf aan dat er tijdens het slepen een snelheid van 70 km/u werd gemeten. Dan is de DragonFly (65pk) op EHSt toch wel een stuk relaxter.

Amai, week-30 is al weer bijna voorbij en heb ik nog niets verteld over het afgelopen prachtige weekend. Ik begin gewoon met een klein stukje video, dat Remi en Heleen van Coen een vlucht kregen aangeboden in de PH-0A7.

Zo ook heeft Henk B een beleving gehad met een vlucht in de DragonFly. En ja hoor zoals ook niet anders verwacht, wist hij heel enthousiast te vertellen dat het fantastisch was met een brede glimlach op het gezicht. Henk maakt ook forse stappen met het leren slepen. Zo ook bij het begin van de slalom reeks, werd hij getriggerd om zijn goede positie achter de DragonFly te behouden. Zo gingen de slepen van Roos ook een tikkeltje anders op hoogte. Ik zette weer een slalom in en ging langzaam 15 km/u harder vliegen en weer vloeiend naar normaal, en weer harder en vloeiend naar normaal. Keurig gedaan hoor. De sleepkabel had je mooi strak gehouden zonder enige snuk. Later vertelde je me dat die extra snelheid in de bocht goed voelbaar was in de armspieren. Goed getraind, houd de verzuring tegen. Keurig gedaan Roos, en tevens kunnen we je feliciteren met je eerste thermiekvlucht en buitenlanding.

Tjee, wat mooi om te zien, jij zo hoog in de lucht als een speldenknopje. Je wist de belletjes goed te vinden. Zelfs Martin die ook in de lucht vloog, maakte nog gretig gebruik van de waarnemingen dat Roos sneller steeg dan hij. De landing vond ik ontzettend spannend, want door de euforie van het vliegen, vergat je een beetje de sterk wordende tegenwind naar het veld toe. Je moest uiteindelijk gaan besluiten een buitenlanding te maken. Heleen gaf in alle rust instructies door tijdens de weg naar de landing toe. Ze liet je zelf de keuze maken tussen het aardappelveld of korenveld. Vanaf de grond is moeilijk te zien hoe het land er onder eruit ziet. Heleen gaf ook nog door dat je met de ploegvoren in de lengte kon gaan landen, beeld je in dat de bovenkant van het gewas de bodem is, en duw uit met een mooie flair om op je voetjes te landen. Uiteindelijk koos je voor het aardapelveld, en daarvan netjes het tractorpad. Keurig gedaan Roos. Zo ook collega cursist Frans, liet ook zien dat hij een goed vliegenier aan het worden is. Als je een landing inzet, waarbij je op het laatste moment een sterke crosswindvlaag over je heen krijgt, en toch de juiste handelingen verricht om prachtig op je voeten te landen. Remi heeft een tijdje zich gefocused op de landingen, en wilde nu weer eens een volledige vlucht maken. Heerlijk voelt het voor mij om hem te slepen. Zo mooi anticiperend op de toch wel rommelige thermische lucht. Startprocedure gaat heel vlot, zo ook het loskoppelen na afzwaaien gaat razend snel. Tussendoor had Heleen ook een aantal introductievluchten te doen. Vrouw, vrouw, vrouw toch wat een krachtig persoon ben jij. De mannen hebben dit nooit voor elkaar gekregen. Zo ook, steekt ze tussendoor heel veel aandacht aan de theorie en trainingen. Jaron heeft steeds beter door hoe het deltavliegen uiteindelijk in zijn werk gaat. Erik-Jan is als maar aan het genieten van de hoogtevluchten, maar zal zich binnenkort meer op het technisch gebied gaan buigen. Tom gaat helemaal top, elke vlucht merk ik verbetering. Zoveel verbetering dat ze steeds moeilijker te beoordelen zijn. Omdat Tom de horizon niet zag vanwege de heiigheid, concentreerde hij op de spiegels en wielen. Maar omdat de horizon niet meer zichtbaar was en de referentie er niet was, vloog hij lager dan normaal. Nadat ik hem dat had gezegd, werd bij de volgende sleep keurig heel subtiel iets hoger gevlogen. Perfect. Het is sowieso ook handig om te doen, om naast de horizon een ander referentiepunt te zoeken die overeenkomt met de horizon.

Volgens mij is Martin weer een heel stuk blijer met zijn deltavlieger, want het thermieken gaat hem goed af en gaat goed voorbereid naar: International FAI Cat. 2 Hang Gliding Competition (28/7-1/8) Het is een mooi vlieggebied. Wat zijn jullie toch allemaal goed aan het worden. Shapoo.

Moe van het vliegen maar toch nog even tijd vrijmaken voor gezellig napraten onder het genot van een drankje en pizza bij Tony.

Helaas komt er in september géén vervolg op de NK. Door de sportcommissie zijn 4 weekenden in september geopperd om een vervolg te geven op de wedstrijddag 18 mei j.l. Er was namelijk in het weekend van 18 mei maar 1 dag gevlogen door de NK-deelnemers i.v.m. het slechte weer. Echter niet alle piloten die zich hadden ingschreven konden vrijmaken om in september mee te doen. Ik zou zeggen, kom op jongens gezellig met zijn allen vliegen, echter als je het officieel gaat bekijken kan dit niet volgens de bestaande regels voor een nationale wedstrijd. Maar we kunnen toch met zijn allen in september proberen er een leuke seizoensafsluiting van te maken als het mooi thermisch weer is. We zullen zien.

Maar eerst gaan we de piloten feliciteren die uiteindelijk kampioen zijn geworden met het NK-sleep 2025, namelijk in de sportclass onze jongste gebreveteerde piloot Yan Disselhorst met 436 punten en in de Klasse-1 Rob in ’t Groen met 722 punten. Van harte gefeliciteerd met het behalen van deze prestatie. Ik zelf ben natuurlijk hartstikke trots dat onze zoon weer back on stage is.

Ik hoop dat het met de NK-berg 2025 kampioenschap van 15/8 t/m 24/8 mooi weer gaat worden te Larangne in Frankrijk. Het puntenaantal van 18/5 wordt meegeteld met het totaal NK, dus een aantal mensen hebben al een steuntje in de rug.

Te Ager in Spanje zijn dit jaar de wereld kampioenschappen deltavliegen. Live is dit te volgen op: klik

Onze Hollandse jongens Arne en Gijs doen het op dit moment weer voortreffelijk. Anne, Sander, Otto, Joost gaan natuurlijk ook hun uiterste best doen. Het zal een zware kluif zijn tussen alle 115 toppers.

Ik hoop dat het voor de deelnemers een mooi kampioenschap is geweest. Ik vind het in ieder geval ongelooflijk hoe goede prestatie Arne heeft geleverd. Op de 7e plaats t.o.v. 115 getrainde piloten. Helaas voor Otto pech dat hij maar 2 dagen kon vliegen en voor Sander is het ook helemaal sneu, want hij heeft geen enkele vlucht kunnen maken, omdat zijn delta niet in orde was.

En weer een heel bijzondere week achter de rug, met enorm veel vlieguren. Donderdag waren Heleen, Martin, Nico en Remi al gauw opgebouwd om een vlucht te maken. Voor Remi was dit een belangrijke dag, want hij ging flink oefenen op de landingen, zodat hij telkens netjes op de voeten gaat landen. Remi stond al volledig in de startschoenen, echter de wind ging zich ruimen en omdat het toch al cross was, ging heel de karavaan naar de runway-06. Toen begon er voor mij een emotioneel drama, ik wilde helpen met de windvaan meenemen naar de andere kant. Ik wist dat ik moest uitkijken voor het runway-24 bordje. Ik stond er vlakbij stil namelijk. Ik pak de windvaan en wilde gaan taxiën. Helaas dit resulteerde in een geknapte linker stabilo-onder-kabel. Het bordje was namelijk al eerder beschadigd door iets, want er zat al een tijdje een ingescheurde hoek. Hier is dus de kabel in blijven hangen en veroorzaakte de schade. Luid brullend met het ene sh.., na het ander sh.. in en canon van emotionele gevoelens. Het hield maar niet op, daar kan Heleen getuige van zijn, want zij probeerde me gelukkig rustig te krijgen. In die enkele seconden van het incident, dacht ik aan zoveel dingen tegelijk. Ten eerste maar Remi moet nog oefenen, want die wil vliegen in Frankrijk, en de week ervoor heb ik alle oude kabels aan de Fransen (Ellips) meegegeven, dat Ellips voor een nieuwe set zou gaan zorgen, dus ik had geen reserve kabel meer liggen. Uiteindelijk heb ik van een aantal mensen tips ontvangen, en Martin heeft uiteindelijk een nieuwe staalkabel kunnen fixen. Martin zei me nog, die Australiër Bob Bailey, dit had voor jou toch toen deze DragonFly gebouwd werd een stuk gereedschap gemaakt om de nicopressen te kunnen klemmen om de staalkabels. Yeah, ja riep ik en gelijk naar de kast in de hangaar om het te gaan pakken. Het was net een Flintstones strip: De kastdeur open en overal erom heen mandjes, doosjes, potjes en alles leeggehaald, maar géén nicopress-gereedschap. Dan moet het in m’n busje liggen, en ja hoor daar had ik het in een mum van tijd gevonden. Toen was ik weer helemaal blij en nog veel blijer, dat Martin een nieuwe kabel gefixt kreeg met de juiste rvs-ogen en exact gelijke lengte dan de rechter stabilo-onder-kabel. Montage ging redelijk vlot en met washers en een enkele twist werd de spanning precies gelijk gesteld. Natuurlijk in de avond nog even test gevlogen, en voelt helemaal goed, zelfs misschien nog beter. Martin je bent toch een kanjer, nogmaals super bedankt voor jouw expertise.

De volgende dag hebben Heleen, Nico, Martin en Remi weer van hartenlust gebruik kunnen maken van de DragonFly. Ook heeft Heleen nog een tandem gevlogen samen met Martijn en Marjolein. Heel enthousiast kwamen zij naar beneden met een vol glunderend gezicht. Zo, die jonge mensen hebben weer kunnen genieten. Zaterdag is afgevallen voor de cursisten, want de crosswind was 90° en soms tegen het maximale aan. De bovenwind zou ook behoorlijk zijn. Tegen de avond werd het voor Martin rustig genoeg en hebben we nog een mooie avondvlucht gemaakt.

Heel leuk was ook toen ik op de radio hoorde dat de 0A7 klaar stond te vertrekken. Ik dacht nog dit zou wel een mooie foto kunnen worden, als ze links langszij komen vliegen, omdat de zon de velden bijzonder mooi opkleurde op de achtergrond en de ondergaande zon zou dan achter ons liggen. Ik zag vanaf hoogte dat Cornelia en Coen vertrokken, maar toen al gauw uit beeld. Enfin, ik sleepte nog even door en piep. 0A7 30m  boven en 100m achter 4N7. En idd gelijk gespot in de spiegels van de DragonFly. Cool. Heel langzaam passeerde Coen op veilige afstand de DragonFly met daarachter Martin. Ik zwaaide naar de camera, omdat ik dacht Martin zal wel denken dat Cornelia aan het filmen is. Maar heel netjes van Martin, toen ik zwaaide naar de camera, releasde Martin. Maar achteraf is het toch een heel gave video geworden. Een heel mooie impressie van een avondvlucht. Dank daarvoor Coen en Cornelia.

Zondag 13 juli zou een heel drukke vliegdag gaan worden, 7 u, vroeg uit de veren, letterlijk en figuurlijk, want een lek in het donzen-dekbed zorgde voor een soort van sneeuwbui in de caravan. Het is ook goed dat Heleen goed getraind is, want zij gaat uiteindelijk 12 tandemsleeps doen, waarvan 4 voor cursisten. Petje af hoor. Tom heeft de cursus weer opgepakt en volgens mij ging alles nog vanouds, ik had namelijk geen opmerkingen.

En de nieuwe cursist Erik-Jan had wel een heel mooie vlucht cadeau gehad met al die wolkenplukjes, je kon echt zien dat hij ervan genoten had. Vader Michel en zoon Kiek (puber zoals zijn vader hem noemde) zo geweldig vrolijke mensen, deze positiviteit straalt zoveel energie uit. Kiek was ook heel relaxed onder de tandem en zag ook nog heel veel dingen zoals groepjes meeuwen, etc terwijl iemand voor de eerste keer maar amper op de omgeving let. Hopelijk gaat Kiek verder met leren deltavliegen.

De DragonFly heeft ook dapper zijn best gedaan het gehele weekend, dat voelt voor mij ook heel erg tof. Passagier Oleg, had wel erg veel mazzel om aan het einde van de dag nog zo’n mooie thermiekvlucht te kunnen maken samen met Heleen. Voordat hij airborn ging, was hij rustig, zo ook zijn aardige vriendin. Maar toen na zo lange vlucht, was hij zo ontzettend enthousiast over het vliegen. Ieder ging hij vol lof bedanken. Heerlijk zo’n moment. Het was moeilijk de lucht te lezen, want zo was er een wolkenstraat die uiteindelijk niets deed, en zo was het blauw dat ook niets deed, en zo was het grijs en je bleef boven, heeeeeel raar. Dat heeft Martin ook ondervonden.

Tijdens een praatje op de opbouwplaats van de delta’s kwam ineens luid geschreeuw, gejoel, etc etc Remi was namelijk op zijn voeten geland, nadat hij een mooi downwind, final circuit had gevlogen. Echt heel gaaf. Nu dit kwartje vasthouden Remi, dan kan je ook mee naar Frankrijk. Top. Maar degene die vandaag het meest progressie heeft gemaakt met het leren slepen is toch wel Sean. Hij weet nu, hoe hij een bridle goed kan installeren. Praktijk is vaak de beste leerschool. Omdat deze niet correct geplaatst was, vindt bij de minst geringste kracht bij het trekken een spontane release plaats. Nadat alles goed was gecheckt stond Sean weer klaar voor de start. Dat ging geweldig goed. De pitch was zoveel beter als de voorlaatste keer. Op video’s van de vorige sleeps kon je goed concluderen dat er teveel snelheid werd gecreëerd, zodat je te laag achter de DragonFly blijft. Nu ging het dus goed. Bochten ging goed, Helaas was het ontkoppelmoment iets eerder i.v.m. de wolkenbasis. Hij vloog rustig en werkt het downwind, base en final keurig af. Chapeau Sean, ga zo door. Ik heb de video’s van Nico nog bekeken en je kan zien dat hij de delta goed onder controle heeft en goed anticipeert op de turbulenties. Tevens had Nico de opdracht handelingen van de DragonFly piloot in de gaten te houden en te melden na de vlucht. Alles gezien, namelijk radiobediening, 2x hand uitgestoken zonder te zwaaien, brandstofpomp bediening boven de piloot en natuurlijk het gewoon afzwaaien, waar Nico direct op reageerde. Top.

Laat op de dag waren Rob en Mark nog aan de beurt om met Heleen een tandemvlucht te maken. Twintig jaar geleden hadden ze al willen deltavliegen, maar er is maar niets van gekomen. Laaiend opgewonden vertelde Mark zijn ervaringen en het zelf sturen vond hij wel zo ontzettend mooi in de mooie Groningse omgeving. Ze gaan kijken of een cursus te plannen valt in hun drukke agenda. Ben benieuwd. Tjee dat was me het dagje wel. Van 8u-20u gevlogen en boven het vliegveld 229,3 km afgelegd in 5u tijd. Het digitale logboek gaf een giga netwerk van rode lijnen, en keurig om de huizen heen.

Twee Nederlandse jong talenten in het deltavliegen zijn Yan en Roos, die nu ook aan de kar gaan trekken om het deltavliegen meer bekendheid te geven. Niet alléén in Nederland, maar in geheel Europa. Natuurlijk krijgen ze ondersteuning van het ELLIPS-team (Fabricant: Mahandry en Adèle) te Frankrijk en het DFA-team in Nederland (Heleen, André, Toon en Rinus). Ik wens allen heel veel succes met deze geweldige uitdaging.

Ellips-team is gearriveerd op EHST. Vol enthousiasme gingen Mahandry en Adèle een aantal deltavliegers opbouwen in verschillende maten en modellen. Zelfs werd er een trike opgebouwd. Vlaggen op het veld gaven al gelijk een vrolijke impressie weer. Tijdens het showen konden de piloten in spe de kwaliteit van de gebruikte materialen en design beoordelen. Mahandry heeft ook nog instructie gegeven betreffende hoe belangrijk de pre-flight checks zijn en wat je telkens goed moet controleren. Zo ook gaf hij handige tips voor het afstellen van de vlieger dat hij keurig rechtuit vliegt zonder flapperend zeildoek. Ook kwam een praktische tip aan bod, wat je zeker op voorraad moest hebben, voordat je op vakantie gaat met de vlieger, zoals uprights, Jesus-bold, en afstelclips aan het einde van de zijlatten. Wat ik ook super leuk vond, dat Judith en Ivo aanwezig waren en dat ik ze kon feliciteren met de kleine. Ivo stond trouwens al heel snel klaar en om 13u al aan trappelen de lucht in te gaan. Jammer dat er net op dat moment veel afscherming met sluierbewolking was, maar hij wist er toch een behoorlijk lange vlucht uit te peuteren. Martin, Yan, Emiel en Ivo gingen een half uurtje later van start en hebben wel heel gave vluchten gemaakt. Emiel in de buurt van Oldenburg (D), Yan Aschendorf (D) en Ivo is geland bij Leer(D). De jonge mannen hebben tussen de 1350 en 1750m behaald, echt kei goed.

Martin wist mijlen ver weg met rugwind toch nog exact het vliegveld terug te halen. Dat was zeker een stevige klus met de wind die toch zo’n 25-30 km/u was. En niet alléén dat, maar we hebben met een heel turbulente lucht te maken gehad, zowel in start als bij de landingen. Begin in de avond ging de wind liggen tot goede omstandigheden voor de cursisten.

Er waren dit weekend niet alléén vliegende vogels, maar helaas ook een aantal pech vogels. Vrijdag was er rustige lucht, dat de cursisten nog een aantal vluchten zouden kunnen maken, echter het vliegveld werd gesloten, omdat er 4 juli 2025 een ALV was gepland. Deze communicatie ruis deed wel zeer. Hopelijk kan dit in het vervolg worden voorkomen. Dus Antony, Henk, Lars, Marko, Michel, Nico, Roos, Pavel de franse piloten Mahandry en Adèle moesten flink hun incasseringsvermogen van pas laten komen om de rest van het programma niet te laten beïnvloeden. Doordat het een wilde rodeo was in de lucht, kon het voor de cursisten helaas niet doorgaan om het luchtruim te gaan verkennen. De leermomenten zijn met deze lucht echt niet voorhanden. Maar zoals ze zijn, ze gingen er niet met de pakken bij neerzitten. Heleen had nog voldoende plannen achter de hand om alle genodigden bezig te houden. Zo kwam de simulator voor ieder aan de beurt om denkbeeldig te vertellen, hoe gaat je vlucht zijn ter voorbereiding van de landing. Dit valt nog niet zo mee, om dit al hangend in het harnas allemaal onder woorden te brengen. Aanvullingen en opmerkingen werden door de anderen weer aangegeven. Zo was Toon bezig met 1:1 gesprekken die gingen over de doelstellingen die gemaakt zijn en hoe de actuele situatie is. Met de forse wind waren de loopoefeningen met de vleugel natuurlijk ook een onderdeel van het oefenen. Oud deltist Brian heeft met Heleen toch nog een tandemvlucht tijdens een rustiger moment kunnen maken. Brian wilde weer eens gaan voelen, of hij het deltavliegen weer eens ging oppakken. Ben benieuwd. Zo ook heb ik Mahandry en Adèle een DragonFly beleving kunnen geven, wat ze absoluut een fantastisch moment vinden. Hij wil ook een DragonFly. Dit was eigenlijk éénzelfde reactie toen ik van onze Rob in 2004 een intro kreeg aangeboden om met Bob Bailey deze beleving mee te maken te Australië. Ik wilde dat ook leren en we hadden bij thuiskomst gelijk een bestelling geplaatst. En toen begon het, je moest waarempel een plek hebben voor het opbouwen (uiteindelijk was dit vliegveld Midden-Zeeland, je moest een brevet gaan halen, etc. etc. De opzet was, dan kan Rob mij slepen en ik kan dan Rob weer slepen, maar niet alle rompslomp er omheen. Het is uiteindelijk wel een beetje anders geworden dus, zeker nu Heleen haar school Delta Fly Adventures goed aan het promoten is. Nu ook de samenwerking met Ellips en DFA en het jongeren talententeam waaronder Roos (22) en Yan (23) voor geheel europa gaan inzetten om meer jongeren het deltavliegen te laten proeven en promoten. Heel veel succes.

Zondag was de weersverwachting onweersachtig en onstuimig. Dus Heleen heeft zatedagavond ieder bedankt voor inzet van toch een heel leerzaam weekend en het DFA-weekend hiermede beeindigd. Zondag waren de fransozen al vroeg aan het inpakken, vliegers afbouwen, en weer op de bus. Ze hadden nog 9 uur te rijden voordat ze thuis zouden zijn. Dus dat was nog wel een eindje.

Vrijdag 4 juli laat de blip/rasp wel een heel mooi plaatje zien. Stijg tot 2000m met 2,6 m/s is al jaren geleden dat we dat hebben gezien. Helaas valt zaterdag en zondag waarschijnlijk heel erg tegen met het weer. Hopen nog op verandering!

Heleen heeft voor de school Delta Fly Adventures (DFA) een weekend georganiseerd samen met het Ellips-team uit Frankrijk. Zij komen vanuit Frankrijk met allerlei modellen delta’s en een trike. Je kan deze vliegers dan zelf goed beoordelen. Bij goed weer is natuurlijk testvliegen ook mogelijk. Hoe mooi kan het zijn dat de fabricant naar je toe komt i.p.v. dat je helemaal naar Frankrijk moet rijden.

DFA programma Ellips

ELLIPS

En wie weet komt de CarbonDragon ook nog naar EHST. Dit toestel heeft Erik Jan helemaal zelf weten te bouwen, heeft testgevlogen op vliegveld Midden-Zeeland. Eerst achter een auto, daarna met de lier.

De weersverwachting had dus weer eens heel anders uitgepakt dan dat het werkelijk is geworden. Vrijdag was er kalme wind recht op de baan en vroeg in de avond werd zelfs al bladstil. Paul had nog een aantal rondjes gevlogen met een aantal intro’s waaronder zijn zoon.

Precies voor sunset was hij klaar en had enorm genoten van deze avondvluchten. Zaterdag was de wind wel weer aanwezig, zoals weer wel de verwachting was. Frans, Michel en Roos hebben hun hart kunnen ophalen met het vliegen, want zij zijn goed aan de beurt gekomen en hebben meerdere vluchten kunnen maken in het weekend. Adinda, Pavel en Sean hadden wel een beetje balen, dat de weersomstandigheden het niet toelieten om meerdere vluchten te maken op het niveau dat ze hebben. Adinda had zaterdag nog een tandemvlucht gemaakt met Heleen, omdat het al weer een tijdje geleden was gevlogen te hebben. Zaterdag stond ze geheel gepakt klaar op de dolly en alle checks gedaan, echter ik kwam met het slechte nieuws dat het toch wel erg onrustig was in de lucht. Zo ging Heleen met Pavel een tandemvlucht maken, zodat Heleen kon beoordelen of het misschien toch niet geschikte lucht zou kunnen zijn voor haar. Helaas. Zo sneu, maar Adinda er komen nog heel wat vliegdagen in het verschiet hoor dat je kan vliegen.

Sean heeft maar een kleine sleep kunnen maken, omdat het bijna sunset was moest ik hem bij 300m al afzwaaien. Er zijn video’s gemaakt waarop Sean ook kon zien wat de verbeterpunten zijn. Dus alsnog had hij een leerzame dag, ondanks er niet veel was gevlogen. Ik zei hem ook, dat wij wel eens meegemaakt hadden een week naar Oostenrijk te gaan en géén enkele dag hebben kunnen vliegen, terwijl we 3300km hadden gereden. De cursisten hebben zich bezig gehouden met de simulator en een aantal practische theorievragen. Mooi te zien dat op verschillende manieren uitrekenen, toch de juiste resultaten kunnen worden behaald. Komend weekend is er weer van alles te doen, dus maar hopen dat het weer meezit.

Helaas ziet de vrijdag weersverwachting er donderdag minder mooi uit dan gisteren. Meer wind is de spelbreker.

En als je nu op vrijdag het actuele plaatje gaat bekijken blijft er van de verwachting 2 dagen terug niet veel over

Zaterdag is het weer de langste daglichtdag. Vrijdagavond werden er door een aantal piloten mooie oranjerode lucht avondvluchten gemaakt. Ik weet hoe het voelt daarboven, omdat ik samen met de cursisten vaak tot sunset aan het vliegen ben. Laatst had ik nog een mooi moment dat aan de westkant de zon verdween en aan de oostkant de heldere volle maan scheen. Dat zijn toch mooie momenten die we allemaal eens moeten meemaken. Zaterdag was de planning om naar de Bremerhaven te vliegen, dit vlieguitje heeft Coen georganiseerd. Helaas was mijn eerdere navigatie voorbereiding met tegenwind en 10 kts in sterkte voor de DragonFly niet haalbaar. Bijna 3 uur vliegen en 1 liter brandstof teweinig. En op vliegveld Blexen zou ook niet getankt kunnen worden. Nu de dag zelf is aangebroken had het dus wel gelukt, omdat met de kalme crosswind heen en terug met dezelfde condities slechts 1u50m zou kunnen en ongeveer 8 liter brandstof zou resteren. Als ik dan 2x jerrycan van 20l had meegenomen, zou het toch met enigszins pioneerswerk gelukt zijn. Helaas mijn onderbuikgevoel zei me, dat ik beter een andere planning zou kunnen maken. Daarom vrijdag toch nog een leuke dag gehad. Om 7u thuis weggereden en in Leiden heb Otto opgehaald. Daarna zijn we naar Den Dolder gereden en daar is Francois ingestapt. Daarna vol babbels naar EHST gereden. Op het vliegveld ging Otto al vlot opbouwen. Echter de verwachting dat het iets zou worden, was maar minimaal. Geen enkel zuchtje wind, dus waar is de thermiek gebleven. Enfin, Francois ging zijn Swift klaarmaken en ik ging de preflight check doen bij de DragonFly. Otto ging als eerste, zodat Francois de dolly van de runway kon halen. De Swift heeft geen dolly nodig. Het bandje had nog wel een beetje lucht nodig. Gelukkig had ik nog een voetpompje, want de batterij van de elektrische pomp van Francois was plat. Zo, alles klaar, en daar ging Otto dan. Het was absoluut geen makkelijke sleep, want zo rustig op de grond, zo grondig werden we door elkaar geschut in de lucht. Pfff, dat was hard werken voor Otto, maar hij hield vol. Zijn hoogte meter gaf helaas verkeerde waarden aan achteraf. NAVO-top experiment aan de gang waarschijnlijk, om de GPS te storen. Ik had Otto in een mooie bel kunnen afzwaaien en hij heeft uiteindelijk een prachtige vlucht kunnen maken wij hij ook erg blij mee was. Zeker zo blij, omdat na de upgrade van de vleugellatten allen even groot te stellen zijn vlieger nu niet meer naar één kant wegvalt in de thermiek. Toen ik na de sleep op final aankwam, stond Francois al keurig klaar, dus de landing werd gelijk een lining up 06. Kabel werd bevestigd aan de Swift, en Francois stapt in zijn glider. Ik trek de lijn strak en wacht vol spanning af wanneer de winglets gaan bewegen als een sein, dat hij gereed is. Eerste 50 m hoogte was heel rustig, maar nog voor de boerderij met zonnepanelen, kwam de thermiek ons fors tegemoet. Ik voelde geen kracht meer achter me, dus de lijn hing erg slap. Oeps, hoe gaat hij dit oplossen. Jammer, de lijn ging net iets te hard strak, en resulteerde in een breuk van het breukstuk op 270m hoogte. Voor Francois al meer dan genoeg, want hij steeg al gauw door tot het maximale. Dat de release door de snuk ook spontaan releasde is niet goed en dat heeft nog aandacht nodig.

Na een flinke poos vliegen kwam Otto en Francois weer landen. Intussen had ik al een heel stuk gezocht met de tracker-app. Nadat ik Otto zag landen ben ik weer terug gaan lopen via de tractorsporen. Al heel wat km’s gelopen, maar nu eerst wat drinken gaan halen, want het was wel heet aan het worden. DragonFly binnen gezet en zag dat Francois ook al op weg was om te tussenlijn te vinden. Ik ging richting het gedeelte waar ik gestopt was en liep richting hem. En na even samen op pad te zijn, ging ineens de app verbinding maken. Yeaah, hij is bijna gevonden. Even piepjes laten geven en ja hoor, het was te horen en ongeveer 10m het aardappeveld in over de ploegvoorden stappend, lag de tussenlijn onzichtbaar onder het loof. Dat is dan toch weer een geluksmomentje. Trots gingen we terug naar de hangaar. Coen en Cornelia hebben me nog even geholpen met het opnieuw plaatsen van de tussenlijn met een nieuw breukstuk. Alles opgeruimd, vlieger op het dak en weer richting huiswaarts. Francois werd hartelijk ontvangen rond 18:30u door zijn vrouw die net aan kwam lopen. Otto en ik hebben nog even een burger gaan eten in Den Dolder en rond 20u was Otto ook weer thuis en werd hartelijk ontvangen door Steintje. Ik was in de ochtend om 7u vertrokken en 21u weer thuis. Een mooie vliegdag gehad, en ik ben ook helemaal blij dat de jongens een mooie vlucht hebben kunnen maken.

Zaterdag en zondag volop bedrijvigheid wat cursisten betreft. Voor de NK-training zijn 2 piloten komen opdagen. Martin en Arne hebben in een prachtige lucht toch een uur met elkaar kunnen vliegen. Voor Arne was het zeker een memoriabele dag, want hij had het voor elkaar gekregen om boven de wolken te kunnen stijgen, wat hem een onvergetelijke view gaf in zijn geheugen. Dit kan maar zelden, je hebt precies de juiste omstandigheden, kwa weer en skills, nodig.

Zo kwam ook Martin terug met een glimlach op het gezicht. Waarom? Eindelijk na jaren zoeken, afstellen, overleggen met Icaro etc. Voor een laatste keer heel de vlieger gedemonteerd en nu is uiteindelijk het euvel gevonden. Er zitten langs de crossbar foam-strips verbonden met de tips. Deze horen dus gefixeerd te zitten op de buis, echter aan één kant in zijn geheel los en de andere kant slechts een deel vast. Bij turbulenties gingen de tips hun eigen leven leiden en is het vlieggedrag abominabel slecht en onvoorspelbaar. Dit is dus fabrieksmatig geen correcte productie geweest. Nu na handmatig vastzetten van de strips is het vlieggedrag weer voorspelbaar en wat een genot dat de vlieger nu doet wat ie moet doen in de thermiek. Top dat je het ontdekt hebt Martin. Ik denk dat Icaro nog een uitgebreid verslag van jou gaat ontvangen, zodat Icaro een service release kan uitgeven voor de andere gebruikers.

Antony gaat helemaal geweldig op zijn Moyes Gekko achter de DragonFly aan. En als Antony maar een beetje stijg voelt, dan released hij al en gaat zelf verder naar wolkenbasis om weer een uur te kunnen vliegen. Hij kon veel langer, maar had zijn water niet bij. En drinken is wel heel belangrijk. Boven in de lucht was het zelfs nog 28°C. Antony heeft inmiddels ook ontdekt als je de bridlecable bovenin te strak met een scherpe hoek plaatst dat deze dan met weinig kracht spontaan gaat releasen. Nog een leermoment is als je door een propwash vliegt, dat je dan een behoorlijk turbulente ervaring krijgt.

Bij Gerard is veel progressie te zien. Hij merkt het zelf ook, dat hij kan genieten van het uitzicht en details tijdens de sleep. Gaat steeds relaxter. En de laatste landing was ook netjes op de voeten. Combinatie Gerard en zijn vlieger is een goede match. Sleept ook lekker licht.

Jaron laat ook steeds meer voelen, dat hij de tandem steeds meer beheerst, landingen gaan ook steeds beter. Ga zo door Jaron, dan gaat het helemaal goed komen.

Henk heeft laten zien, wat te doen als het niet voelt als het hoort te zijn. Op hoogte heb ik een sleepoefening met 10 km/u meer snelheid gedaan. Dan moet je behoorlijk aantrekken om de DF te kunnen volgen. Dat ging helemaal prima, zelfs met het weer minderen van vaart hield Henk de kabel mooi strak. Nog een keertje dan, …… en dacht Henk, jaa, dit vind ik niet leuk, ik zit hoog genoeg, ik ga releasen. En dat gebeurde dan ook. Henk zijn realistisch vooruitdenken is een mooie gave.

Marko vrolijk als altijd heeft uitgebreide instructie gehad en zal bijna zover zijn om solo te gaan. Yeaaah, echter een buitenlanding deed deze kans voorbij gaan. De windmolens stonden einde dag stil echter toen we klaarstonden om 20:30u te vertrekken zagen we in de verte dat de windmolens weer gingen draaien. In de gaten houden dus. 5 minuten later werd de wind van 0 naar 20 kts, zo snel heb ik deze nog nooit zien veranderen, terwijl de lucht er rustig uitzag. Op 95m is er gereleased om maar weer een landing te gaan inzetten. Voor de veiligheid is dus het land gebruikt naast EHST. Mooi om te zien, dat er gelijk naar het bruggetje werd gezocht om naar de sloot te brengen, zodat piloten en vlieger weer makkelijker naar het vliegveld konden lopen. Tijdens het evaluatiegesprek hebben we het uitvoerig kunnen hebben over dit incident.

Tja, Roos, zij is een piloot apart. Een enorme drijfveer om te willen vliegen, natuurgetrouw de vlieger weten te besturen. Heerlijk om te zien hoe zij de oefeningen uitvoert in de lucht. Ik denk dat ze al toe is aan een variometer, maar ja, dan is de vlieger wel een tijdje bezet, want voordat ze dan terugkomt. Ze blijft nu al zowat plakken in de lucht. De kernploeg kan wel gaan uitkijken, want “A golden star is on its way”

Cedric had de stouten schoenen aangetrokken en heeft een beginnerscursus geboekt bij DFA. Enthousiast probeert hij veel wijzer te worden en had zelfs al een concept checklist voor de deltavlieger geproduceerd. Het belevingsrondje in de DragonFly vond hij ongelooflijk spectaculair. Mocht er iemand meer zijn onder de deltavliegers, die graag een rondje DragonFly wil beleven, gewoon vragen hoor. Zo ook stonden vader en zoon (14) uit Stadskanaal te kijken naar het deltavliegen. Ja, natuurlijk Erik wil wel mee met de DragonFly de lucht in. De brede glimlach kon voorlopig niet meer weg. Mooi is dat toch.

Heleen heeft ook tussendoor nog een intro meegenomen onder de Tandem. Vooraf had Harry heel veel grapjes. Ik heb Heleen niet meer gehoord hoe zijn ervaring was. Ik denk wel goed, want hij kwam wijdarms naar zijn familie toe. Zijn kleinzoon (6) was in iedergeval heel enthousiast. Hij stond te roepen Opa, opa, opa komt landen.

Al met al is het een weekend geweest met veel gebeurtenissen en ervaringen. Er is weer een einde gekomen aan de dag en kunnen we weer denken aan een volgend mooi weekend.

Vrijdag 13 juni waren de weersverwachtingen niet denderend voor de NK-training, en alleen Martin was van de partij. Zelfs op het laatste moment wist hij nog op hoogte te blijven, maar het was heel zuinig vliegen. De cursisten Antony, Gerard, Henk, Marko, Jaron en Roos waren al druk aan de studie. Dit viel niet mee op deze zomerse dag (32°C). Ook de windsterkte was minder dan verwacht, dus er werd in de middag opgebouwd. Antony wist zo te releasen dat ik zelfs geen enkel krachtverschil had waargenomen. Marko’s sleep ging goed en weet nu waar de releasehandel zit en de sleep van Roos was weer perfect, zelfs de scherpe bocht was pittig maar ging super goed. Later leek ze aan de lucht geplakt zo langzaam kwam ze beetje bij beetje wat lager. Roos en Jaron gaan nog goed oefenen op de landingsindeling en eindfase. Bij Henk had ik een slalom ingelast en een snelheid vermeerdering van 10 km/u ingezet. De eerste keer had hij dit keurig opgelost en de 2e keer vond hij dit onprettig en releasede keurig. Goede actie Henk, top. Bij de evaluatie zijn diverse items aan bod gekomen waarvan we allen weer van kunnen leren.

Het weekend van 13, 14 en 15 juni hebben een aantal NK-piloten vrij gehouden om deel te nemen aan het NK-sleep vervolg. Jammer dat besloten is, dit voorlopig niet door te laten gaan. Maar wat mij wel een heel leuk alternatief lijkt, om het betreffende weekend toch te gaan gebruiken met dit team. Zie het als een training voor het eventuele NK-sleep in september. Gezellig gaan we het zeker maken met elkaar.

Mocht er komende dagen toch iets wijzigen in de opgave, dan kan je dit doen in de agenda.

Dit weekend zou het zomaar een mooi vliegweekend kunnen worden. Als de wind een beetje rustig aan gaat doen.

De richting is oké. Vrijdagavond stonden de cursisten van Heleen al te trappelen om de lucht in te gaan. Voor Roos en Sean een heel belangrijke dag, nog één keer samen met Heleen onder de tandem, moeten ze laten zien dat alles goed gaat en klaar zijn om de volgende dag de eerste solo vlucht te gaan maken. Ben super benieuwd. Erik ging deze avond zijn doellandingen oefenen en wilde graag tot 200m worden gesleept. Zo ook had Heleen aan 200m genoeg om de ‘daalchute’ uit te testen. Deze chute zorgt er voor dat de glijhoek van de deltavlieger behoorlijk wordt verkleind. Belangrijk is wel dat je snelheid blijft houden.

Alex ging met zijn nieuwe vlieger solo, even zoeken, maar daarna ging het helemaal prima. Nico had het bekende 400m focusmoment goed opgelost en heeft de volledige sleep keurig afgerond en de landing was volgens mij ook helemaal top. Vooruitgang van Nico, dat hij het 400m focusmoment heeft overgeslagen en de DF mooi strak volgde. De sleep van Remi voelt bij mij als dat er een heel ervaren piloot gesleept wordt. Erik en Nico zouden de volgende dag wat later komen, omdat er een feestje was in de b&b te Bourtange. Wat een veel belovende zaterdag zou het gaan worden, zo mooi weer en weinig wind. Pavel heeft laten zien dat hij de tandem samen met Heleen goed beheerst. Nu nog de veiligheidsmomenten inbouwen, of hij de juiste reacties laat zien bij calamiteiten. Volgens mij zit hij niet ver van Solo vandaan. Zaterdag was wel een dag met emoties up en down. Zo jammer van Nico dat hij tot 2 keer toe een situatie heeft gehad om eerder te ontkoppelen dan dat de bedoeling was.

Remi was wel de piloot met de meeste pech vandaag. Door allerlei omstandigheden, had hij te laat in de gaten dat de downwind toch wel sneller ging dan verwacht, waardoor hij ook een buitenlanding moest maken. Helaas geven aardappelplanten geen strootje mee waardoor de vlieger met de neus naar de grond draaide. Helaas zorgde de bril en een kabel ervoor dat een goede verzorging nodig was. Antony ging met Remi op stap om het te laten fixen. Absoluut niet leuk, maar gelukkig komt alles weer goed. Tijdens de evaluatie gesprekken van hoe kan dit gebeurd zijn? Mooi hoe dit besproken wordt met alle cursisten en dat ieder zijn/haar gedachten hier over kwijt kan, om veel van te leren. Een optelsom van foute aannames kan een incident veroorzaken, die opgelost dient te worden tijdens de vlucht.

Maar nu komen de mooie herinneringen aan het woord. Ja, Antony had de juiste omstandigheden tijdens de sleep. Hij merkte zelf al richting Stadskanaal, heee dat gaat omhoog hier en releasde zich van de DragonFly terwijl de 500 nog niet was bereikt. En ja hoor de wolk bracht hem nog eens een aantal honderden meters hoger. Alex, Erik gesleept beide hadden ook een leuk zacht belletje, waar ze geen hoogte mee verloren. En nu het spannende moment is aangebroken. Sean is zich aan het klaarmaken, hij mag voor de eerste keer solo. Je merkt aan de focus dat Sean het ook spannend vindt. Nou, daar gaat ie dan, de knik met hoofd is het sein dat de DragonFly kan gaan trekken. Langzaam wordt de snelheid steeds groter en dan, ja airborn. Na 280m had Sean, het vliegen onder controle en volgde keurig de DF. Het is ook een heel verschil kwa handeling en gewicht. Zo gaat het allemaal een stuk lichter. Keurige landing was een mooie afsluiter van zijn eerste onvergetelijke solovlucht. Sean was zo blij dat hij kickboxend naar me toe kwam en hugden elkaar dat we zo blij waren. Hij riep: “Yeah ik kan alléén vliegen, ik heb spelletje onder de knie”. Bij de volgende vlucht zat ik toch wel heel geëmotieerd in de DragonFly. Ja, ik had Roos solo te slepen. Kei spannend hoor, zeker de eerste 10 seconde. Yes ze houdt de vlieger keurig recht. En onverstelbaar hoe gefixeerd zij de vlieger op dezelfde positie houdt achter de DragonFly. Exact de goede hoogte, precies in het midden, ofwel naar rechtsdraaiend of linksdraaiend, of hobbels in de lucht, de positie verandert geen steek. En de landing was ook perfect smooth. Ongelooflijk dat dit kan. Roos is 20 juni 2024 begonnen met een cursus deltavliegen van Heleen (DFA, Delta Fly Adventures) en na slechts 8 tandem vliegdagen is zij solo. Super natuurtalent. Kernploeg hou er rekening mee. Een nieuwe lichting komt eraan hoor, die jullie verstelt doen staan. Van harte gefeliciteerd Roos en Sean. Vandaag was het ook een goede dag voor Martijn die 3 kwartier aan het oefenen is geweest als DragonFly piloot. We zijn beide heel tevreden hoe het gaat. Alle landingen heeft Martijn zelf gearrangeerd en dat is een flinke stap vooruit. Roos zag dat zo eens aan en zou ook wel graag een beleving willen meemaken in de DragonFly. Nou dat heeft ze gehad hoor, met een brede glimlach vloog ze de DragonFly en begon al gelijk heel beheerst steile bochten te draaien en de ‘baron’ vond ze ook heel spectaculair. Ook hier heeft zij een goed gevoel in. Een vlieghandje met natuurtalent.

Coen en Cornelia kwamen ook gezellig buurten en kijken hoe het allemaal ging bij de cursisten. Dank je wel Coen voor de inname van de sleeplijnen in de mandjes. Ja, dat is me heel wat van mij, dat ik een ander de lijnen laat inhalen. Coen moest wel lachen, en zei nu weet je niet of straks bij het uitleggen, het wel helemaal gaat zoals je gewend bent. 😉

(zondag) In de ochtend stond Jaron al weer om 8u klaar bij runway 06 met de tandem. Het ging ondanks de wind goed met Jaron. Hij vond zelf ook dat het goed ging en dat hij progressie in het leren voelt. Hoe Frans zijn eigen vlieger onder controle houd is prachtig om te zien. Met 1 hand aan de bottom baar loopt hij samen met zijn vlieger in de wind naar de startplek. Net of het helemaal niets weegt. De vluchten voor Frans en Lars waren weer meer pittig als gewend, maar ze houden de vlieger onder controle en volgen keurig de DragonFly. Heleen heeft kwart over tien ook zelf nog een vlucht gemaakt en bleef nog een hele tijd onder het wolkendek plakken.

Yeah, de organisator Adrie heeft een “NK-GO” door gegeven. De briefing was vervroegd, omdat de weersverwachtingen aangaven dat er in de loop van de middag een afscherming door het wolkendek zou gaan plaatsvinden. Dit mag gezegd worden ieder stond keurig op tijd startklaar. Cornelia heeft hier ook wel heel erg haar best gedaan. Zo ook werd het dolly halen soepel opgelost door ieder. Coen vond het wel jammer geen dolly heeft kunnen halen, maar ja… hij was natuurlijk als eerste wedstrijdpiloot ingedeeld en moest de spits afbijten. Later bij het slepen kwam ik Coen nog een paar keer tegen en zag hem strijden om bellen te vinden die hem hoger zouden gaan brengen. De meeste piloten hadden toch wel omstandigheden, dat ze hard moesten werken om de DragonFly te kunnen volgen. Yan, onze jongste gebreveteerde piloot, had bij de 1e sleep wel een enorme knal van een bel, waarbij hij voor de zekerheid maar direct ontkoppelde. Goede beslissing. De tweede start ging fantastisch en maakte dankbaar gebruik van de bel. En weg was Yan niet meer in het zicht. Mooi te horen dat dit zijn nieuwe record op afstand is geworden, namelijk 35 km. Top gedaan Yan. Ik baalde wel enorm dat ik onder de overcast geen enkele bel voor Ivo en Rob kon vinden, kris kras het hele terrein gezocht, echter de zonkant was te ver weg om heen te vliegen. Zo ben ik met Gijs, en Fred, die als laatste zijn vertrokken geen thermiek gehad, maar inmiddels was de zonkant wel dichterbij gekomen. Echter Fred had één grote glijvlucht naar beneden helaas. Sander heeft vaak een sleep dat de thermiek, redelijk is met grote bellen. Al met al, is het een geschikte NK-dag geweest voor Arne, Coen, Emiel, Fred, Gijs, Ivo, Martin, Rob, Sander en Yan. Iedereen was binnen het uur airborn. Goede prestatie van het team. Fred en Gijs waren teruggekomen om 14u nog eens te proberen. Alles kon weer opgeruimd gaan worden.

(zaterdag) In de vroege ochtend hebben Jaron en Henk een instructievlucht met Heleen kunnen maken, maar na half 10 werd de lucht wel onrustiger. Martin en Rob zijn rond half 11 airborn gesleept. Rob is weer helemaal tevreden over de nieuwe afstelling van het harnas. Dat heb je als je borstomvang veranderd van grote. De mannen waren al vlot weg. Emiel had besloten toch maar niet te gaan, want de wind was inmiddels meer cross en toegenomen. Wat wel leuk was natuurlijk dat ik nu samen met Emiel de boys uit het buitenveld kon ophalen. Martin in de buurt bij Emmen en Rob bij Oot Marsum (TomTom navigator zegt precies 100km, hemelsbreed 84 km)

(vrijdag): Zo mooi vakantieweer, echter de windverwachtingen zitten telkens tegen de limiet aan om een goed taak te kunnen uitzetten. Martin & Marjoleine waren net als Connie en ik woensdagavond al gearriveerd op EHST. Donderdag een rustdagje, ook wel eens lekker en samen lekker gaan eten te Musselkanaal. Vrijdag 16 mei is helaas al komen te vervallen voor het NK, echter Martin heeft vrijdagochtend een vlucht gaan maken. Deze was bijzonder goed uitgevallen. Tijdens de sleep kwam ik in een langerekte vorm thermiek terrecht die ging heel rustig van +2 naar +5,2 en wel een halve kilometer lang. Heel bijzonder. Martin releasde om 10:34u op 500 en vloog al gauw door naar 850. Tjee ik zou de deelnemende piloten in een uurtje boven kunnen hebben gehad, zo sterk ging het omhoog. Wat ik van Flip Koetsier ook altijd heb geleerd, altijd klaarstaan, pas als het dan niet goed is, kan je alsnog annuleren. Want niet klaar staan is sowieso niet vliegen.

Onze Rob heeft nog aan zijn afstelling van het harnas gesleuteld en wilde graag in de rustige vrijdagavondlucht een vlucht maken. Heerlijk zo met je zoon op pad in de lucht. Dat zijn altijd geluksmomentjes die je intens kan voelen. En prachtig om te zien dat hij 150m boven de grond nog bleef draaien en gebruik kon maken van de rustige avondthermiek (20:30u) In de middag was ik havenmeester geweest voor een aantal mla-lespiloten. Nou die hadden het wel zwaar hoor. Flinke uitdagen met 20kts kei cross toch maar een doorstart te maken en wachten tot het 15 kts was zodat ze veilig konden landen. Voor de deltisten hebben we met NW crosswind een limiet van 11 kts gesteld. Dus de NK had echt van 10:30 tot 12:30 moeten starten om nog te kunnen starten.

Helaas hebben we te horen gekregen van de NK-organisatie dat zaterdag ook komt te vervallen. Er zijn vroeg in de ochtend nog een aantal cursisten die gaan vliegen, zo ook gaat Martin en Rob in de ochtend nog een vlucht maken als training.

Ik hoop dat zondag de NK-sleep 2025 wel door kan gaan.

Vorige week hadden nog een aantal mensen van de campergroep die Jans had uitgenodigd op EHST een leuke beleving mee kunnen maken met een droomvlucht in de DragonFly. Wat veel blijde gezichten waren er weer te zien bij de club. Deze week werd uiteindelijk een week met veel uiteenlopende emoties. Dit omdat de DragonFly dingen deed, die je niet wil en dat hij dingen niet deed, die hij wel zou moeten doen. Dus er is deze week heel veel onderhoud gepleegd. Veel Rotax-video’s via het Rotax-lidmaatschap bekeken en adviezen ter harte genomen van Martin, Coen, Franz Aircraft Service, Cycloon Holland, Spreuwenberg Aircraft service, Peters Aircraft Maintenance, etc. etc. Het lijkt erop dat de knallen zijn verdwenen na een volledige overhaul van de carburateurs. Echter de motor ging steeds minder toeren geven. Toen kwam Martin op een geweldig idee om te kijken of de sproeiers wel dezelfde specificaties hadden dan de oude sproeiers. Ik dacht nog net zoals altijd bestel ik een overhaul-set met hetzelfde bestelnummer. Wat bleek nu, dat de leverancier ineens sproeiers had geleverd met de maat, 1,65 i.p.v. 1,45. Dus de nieuwe sproeiers weer vervangen door de oude. En tjeee, Rinus weer helemaal blij, want de toeren (RPM) zijn weer terug.

De cursisten hadden zaterdag wel heel veel geduld opgebracht en hebben ook heel veel theorie gedaan. Uiteindelijk heeft iedereen toch nog vluchten kunnen maken.

De cursisten lieten keurig zien, als er calamiteiten zijn en de DragonFly piloot zwaait af dat men direct loskoppelt en rechtuit de vlieger netjes laat landen en op de voetjes terecht komen. Erik M en Nico helemaal top gedaan. Het waren best wel pittige omstandigheden met die zo belangrijke heerlijke thermiek. Maar ieder liet zien dat ze met hard werken keurig de DragonFly konden volgen.

Heleen heeft haar ontzettende lieve en enthousiaste intro’s een mooie vlucht kunnen geven. Springend van blijdschap met handen in de lucht kwamen ze na afloop de runway overlopen. Helemaal top. De laatste avondvlucht met Remi was wel heel bijzonder te noemen. Niet eerder had ik deze situatie gevlogen. Aan westkant de ondergaande zon in honderdtal oranje kleuren en aan de oostkant de volle maan in zachtroze bedje van heiige lucht. Fantastisch.

Zondag zou de wind te hard zijn in de ochtend voor de cursisten dus de dag was helaas voor de betreffende gecanceld. Connie en ik zijn toch maar gebleven en heb eigenlijk de hele dag administratie, logboeken, etc zitten doen. Einde van de dag was het zo rustig weer, dat ik het niet laten kon om toch nog even te gaan vliegen. Wolkenbasis heb ik net niet gehaald, maar ik heb met moeizaam thermieken 48 minuten nodig gehad om de 1700 te halen. Natuurlijk was ik kei trots en inmiddels ook wel een beetje afgekoeld, omdat het daarboven nog geen 8°C meer was. Wat heb ik genoten van het uitzicht. Zelfs de waddenzee kon ik goed zien. Weer een helemaal blije Rinus, omdat de DragonFly het ook weer lekker zijn best doet. De zaterdag had ik meer dan 15,5 km hoogte gesleept en 255 km afstand afgelegd.

En Coen heeft ook een beste vlucht gemaakt 116 km af te leggen en netjes te landen te Hall. Grappig was dat hij dacht de taak naar Elst net niet gehaald zou hebben en dat Sander en Emiel allang daar waren. Echter hoe het precies zat zie je in de video die Coen heeft gemaakt. Dit mag je niet missen: Klik

Gelukkig kan ik deze week van emotie rollercoasters heel rustig en tevreden afsluiten.

Volgende week ook weer een druk weekend, want dan gaat het NK-sleep van start o.l.v. Adrie Bijsterbosch. Hopelijk hebben we mooie weer, dat er een aantal taken gevlogen kunnen worden.

Connie en ik gingen donderdagochtend richting EHST en hebben onderweg Martin nog even opgepikt. Heel de middag tot laat aan de DragonFly bezig geweest met een overhaul van de carburateurs, nieuwe sproeiers/naalden/pakkingen/o-ringen.

Van Martin kreeg ik nog goede adviezen, nadat hij de manual ook had bestudeerd. Nadat de DragonFly weer in elkaar zat heeft Martin nog net voor sunset nog een prachtige vlucht gemaakt in een oranje rode avondlucht.

Het gras was overal gemaaid en al netjes in stroken geharkt door Jan Hendrik met een heel grote machine. Dus de lichte kleur grasbanen waren goed zichtbaar. Na de landing hebben we de dag nog geevalueerd. Ik was nog niet helemaal tevreden hoe de motor bij een bepaald toerental loopt. Vrijdag alles weer opnieuw gedaan, een een reserveset carburateurs geplaatst. Na snel starten, lokaal vluchtje en een sleep, leek er niet veel veranderd bij 4000 rpm geeft hij toch een ander geluid dan dat ik gewend ben. In de middag dus maar weer gesynchroniseerd, en idle ingesteld, daar Connie me mee geholpen heeft. Start goed idle ook goed. DragonFly weer ingepakt en te rusten geplaatst in de hangaar. Daarna met Connie samen uit eten gegaan in de stad. Morgen gaat Martijn weer een lesje DF-vliegen doen.

Een veel belovend weekend stond eraan te komen. Al een tijdje waren de weersvoorspellingen dat er behoorlijk thermiek zal zijn met basishoogtes van 1500m. Vrijdag waren twee stoere mannen Martin en Otto al paraat om het luchtruim te gaan verkennen. Waarom stoer? Het was hartstikke bewolkt en overcast niet hoger dan 500m. Pas later in de middag trok het mondjesmaat wat open. Dit was wel voorspeld, maar je hoopt toch dat het wat vroeger gebeurt.

Zaterdag en zondag hebben veel meer te bieden. Een leuk clubje piloten zijn vrijdag al vroeg aan de slag met opbouwen aan de zuidwest kant van het vliegveld, runway 06 genaamd. Je vliegt namelijk naar het noordoosten. De cursisten Antony en Gerard, zouden tegen de avond nog een vlucht gaan maken als de lichte crosswind en de thermische omstandigheden een beetje zijn afgenomen.

Spectaculair wat er allemaal voorbij kwam. En wat een mooie herinneringen. Zo zijn er piloten breukstukjes gebroken, de les hieruit is om deze touwtjes regelmatig te vervangen, want zonlicht is funest voor de kwaliteit van het touwtje. Bij één piloot ging het touwtje al stuk net na het loskomen van de dolly en maakte een keurige landing rechtdoor. Bij een andere piloot ging zijn touwtje stuk op 290m zonder dat daar echt aanleiding voor was kwa positie. Degene had voldoende hoogte om nog een keurig circuit te vliegen en af te sluiten met een mooi landing. Zo ook was later de bridle van een van de cursisten te strak afgesteld, zodat bij meer druk de buitenkabel gaat zorgen voor een release. Dit was daarna ook goed opgelost om een landing te maken op de wieltjes. De lucht was enorm in beweging en de eerste forse thermiekbellen lieten zich voelen. Omdat de piloot in een uiterste positie zat en de DragonFly geen kant meer op kon, heb ik de gehele kabel gereleased. Ik zag de kabel niet vallen, dus had de hoop dat de deltapiloot de kabel bij zich had en het protocol zou volgen. Helemaal top, keurig netjes met de 60m kabel kwam hij in alle rust aanvliegen richting deltafinal, en dropte exact in het midden van de deltabaan de kabel. Super bedankt! Zo zie je maar, in een heel jaar hoef je dit niet mee te maken, maar ineens alles op één dag. Mooi dat de deltapiloten goed weten wat te doen, bij calamiteiten. Otto en Pieter hebben ook laten zien dat ze het thermiekspelletje goed begrijpen, want bij lage hoogte wisten ze toch weer sky high te gaan. Coen die was al gauw in de wolken, het was niet eenvoudig, een pittige sleep en een pittige lucht met kleine bellen. Martin is een heel lange tijd niet in beeld geweest, hoe hij het voor elkaar krijgt, dat vind ik wel knap hoor. Yan en Cornelia had ik ook leuk weggezet, want toen ik Heleen ging slepen, zag ik ze heel klein boven de crossbaan. Tjee, ik hoop dat ik Heleen erbij kan plaatsen. Super leuke verhalen, kwamen na terugkeer. En er werd gesproken over hoogtes van 1720, 1900, etc. echt te gek. Bob wilde aan het begin van de avond zijn ‘Orbiter’ gaan proberen in plaats van de Relax. De Orbiter is een vlieger met meer prestaties. Hij vloog in een mooie beweging op downwind van het deltacircuit, base was goed en final in eerste instantie ook, maar op 20m hoogte liet hij de snelheid een beetje teruglopen, en wat helemaal vervelend was dat de wind plots vanuit rugpositie kwam. En dan is snelheid helemaal belangrijk om een goede flair te kunnen maken. De landing was daarom ook niet zoals hij gewenst had. Bob gaat alles goed analyseren en Heleen kan hem hier vast heel goed mee helpen. Antony en Gerard hebben in de avond ook nog vluchten gemaakt en lieten zien, dat het heel goed gaat. Top. De laatste vlucht net voordat de oranje zon ten onder zou gaan, stond Gerard al klaar, maar moest helaas de vlucht annuleren. De DragonFly moet een uitlaatveer vervangen, en dat zou net iets teveel tijd gaan kosten. Morgen beter.

Zondag was Heleen en Gerard al vroeg in de ochtend de warming-up aan het doen. Ik heb met de sleep de moeilijkheidsgraad iets verhoogd, omdat het zo goed gaat. Heb onverwachte rustige S-slagen gemaakt en langzaam de snelheid op gaan voeren met 10 km/u en weer terug naar 40 km/u. Keurig bleven ze de DragonFly volgen en heel belangrijk ze kregen het ook voor elkaar de lijn strak te houden. Dit voelt heel vertrouwd. Heleen gaf Sophie ook nog een beleving onder de tandem. Na haar vlucht wist ze wel te vertellen, dat ze de passie die we voor het deltavliegen hebben, helemaal begrijpt. De kleuren van de bollenvelden en de skyline van Groningenstad en Leeuwarden waren ook heel bijzonder. Zo was het ook weer leuk om Cornelia en Coen bij elkaar te zien vliegen. En de foto die ik gemaakt heb van Cornelia boven de DragonFly gaf wel heel bijzondere lijnen en precies op het kruispunt was Cornelia.

Heleen heeft nog een heel lange vlucht gemaakt van ruim 1u16m en een driehoek gevlogen van 16km, voordat Elco en familie langs kwamen om het deltavliegen gade te slaan. Cornelia zag dat de jongen wel interesse had in de materialen, en ja hoor ze had de kleine al in een mum van tijd in het harnas en hij vond het fantastisch. Zijn kleine zusje wil nog eventjes wachten en vond het een beetje te spannend.

Heel leuk vond ik de opmerking, nadat ze livetrack bekeek van de overvliegende vliegtuigen: “Dus als je de juiste frequentie opzoekt kan je dan babbelen met de piloot?

Wat een gezellige sfeer was het toch weer op EHST. Een vliegveld vol dynamiek met gemotoriseerde vliegtuigen en deltavliegers. Cursisten, toeristen, solistdebuten en heerlijke zonwarmte erbij. Heleen had deze week weer enthousiaste leerling deltapiloten. Henk, Sean en R lieten een flinke progressie zien Zaterdag was het toch behoorlijk thermisch, dus voor de debutanten wel een enorme uitdaging. Op de video’s die Heleen bij elke vlucht maakt, kan je heel goed zien, dat in rustige lucht de sleep ontzettende rustgevend en relaxed is. Maar als de DragonFly aan het dansen is in de thermiek, dan is het toch fysiek en mentaal hard werken. Frans, Erik en Lars lijken steeds meer op ervaren piloten. De posities houden ze correct en houden de DragonFly feilloos in de gaten om te anticiperen op de koers. Ze waren ook al toe scherpere bochten te nemen. Lars en Frans hadden nu ook een heuze thermiekervaring en wisten de airtime behoorlijk te verlengen. Martin liet ook weer zien hoe je boven kan blijven, zo ook de volgende dag, ondanks de lage bewolking, zorgde de warmte die vrijkomt bij het condensatieproces dat je met de delta boven kon blijven en heeft weer in totaal uren in de lucht doorgebracht. De cursisten en Heleen hebben hard gewerkt, want met de korte sleepjes werden er veel starts en landingen gedaan. Het is goed dat Coen en Cornelia gisteren naar de bollenvelden zijn gevlogen, want toen was het nog zonnig weer, zondag was het niet echt een optie. Marcel en Frank zijn deze week ook nog voor het eerste solo gegaan in een mla. Gefeliciteerd mannen. Heleen heeft weer een flinke dosis theorie gegeven. Achteraf de video’s evaluren is ook een goede les. De pijlen in het seinenvlak is nu ook weer duidelijk. Waar was de haakse balk op de pijl voor nodig? Bij mij was iets blijven hangen, dat een links circuit standaard is en geen haakse balk nodig heeft. Maar waarom de haakse balk? Kees had nog opgezocht en inderdaad, een linksom circuit is standaard.

Als afsluiting hebben we nog met z’n allen een memoryspel toegespitst op mooie items betreffende het deltavliegen gespeeld. Het was weer een bijzonder sfeervol weekend met gezellige en enthousiaste mensen.

De prijsuitreiking was op basis van een aantal ingeleverde tracks. De laatste 3 tracks heb ik dinsdag alsnog ingelezen in GPSdump en FScomp de competitie laten herberekenen. Tevens heb ik 2 piloten verwijderd bij de deelnemers die niet aanwezig waren. Gelukkig is plaats 1, 2 en 3 niet verschoven, maar wel de puntenscore.

Het is zoals elke keer toch weer een spannend iets de Knoalcup. Veertien dagen vooraf begint dat dus al te kriebelen, want dan komen de eerste weerverwachtingen al binnen. Zo merk je ook dat dit elke dag verandert, dus eigenlijk hoef je deze niet te volgen, maar toch. Aanmeldingen waren er genoeg, namelijk 19. Zoals gebruikelijk vallen er elk jaar 1 of 2 piloten af, vanwege omstandigheden. Dit is ook normaal, want er wordt tussen kerst en nieuwjaar al ingeschreven. Nou dit jaar is anders en het lijkt erop dat skiën een risicovolle sport is om blessures op te lopen. 3 Piloten hebben een skiongeval gehad, 1 piloot had pech met de auto en had helaas geen vervoer, 2 piloten moesten zich afmelden vanwege de gezondheid, en een aantal piloten konden zaterdag pas aanwezig zijn. Uiteindelijk waren er 11 piloten in het ‘Knoalclubje’. Ik denk dan bij mezelf, dan zijn de piloten wel binnen twee uur in het luchtruim, en kunnen ze elkaar in de lucht helpen om de taak te volbrengen.

Enkele dagen voor de start blijkt toch wel dat de windsterkte een dingetje gaat worden. We hebben limieten, die we niet willen overschrijden voor de veiligheid. Vrijdag gaan we van start op runway 24 en zaterdag op 06, want de wind zou 180° gaan draaien in de nacht. Wel leuk dat sommige piloten al donderdag aankomen om zich te installeren op de camping van EHST. Het voordeel is dat je niet zo vroeg uit de veren hoeft om op tijd op de briefing te zijn die om 10:30u van start zou gaan volgens het programma. 17 jaar geleden was ieder op tijd, maar dat is niet meer de werkelijkheid in het heden. Ik kan de eerste briefing een volgende keer wel een uur later gaan plannen. De highlights van de briefing werden vooraf ook aan de deelnemers verstrekt. Zo ook huishoudelijke items, protocol, hoe voorkom je incidenten, programma en keerpunten gaan online.

Karin kwam met de fiets vanuit Assen (toch een uur rijden) en was al helemaal in de mood om de organisatie voorspoedig te laten verlopen.

Marjoleine had al gezorgd dat de koffie klaar stond in het paviljoen. En de gesprekken onderling kwamen al behoorlijk op gang. En dat is nu net het leuke van de Knoalcup. Ervaringen uitwisselen, hoe zijn we de winter doorgekomen, wat zijn de plannen komende seizoen, etc, etc. Na het heel korte welkomstwoordje ging Martin de weersverwachting toelichten. Het zou een moeilijke dag gaan worden kwa wind. Karin deed ook nog enkele mededelingen en wenste ieder succes met de vluchten.

We konden inderdaad aan de hangarkant opbouwen. Vind ik altijd wel prettig. Geen verhuizing van spullen naar 06 en eventueel geen motorgeluiden van de crossbaan. Uiteindelijk zijn vrijdag 4 piloten gestart. Martin heeft precies op de cm nauwkeurig het 1^e keerpunt behaald. De stevige wind zorgde ervoor dat het 2^e keerpunt Onstwedde niet kon worden behaald. Wat ik ook fantastisch vond, dat onze Rob eindelijk weer eens kon gaan vliegen.

Nou hij is het nog niet verleerd hoor, heeft 2x het 1^e keerpunt gedaan, maar ook het 2^e keerpunt was in zicht, echter hij koos voor nog even lekker vliegen en is uiteindelijk meer dan een uur in de lucht geweest naar 1200. Wat dat is met Rob, ik weet het niet, maar hem voel ik maar amper achter de DragonFly en verstopt zich achter de roeren van de DragonFly en heeft het minste weerstand. Dat voelt echt heel gaaf, dat we samen in de lucht waren. Zijn landing heb ik ook nog kunnen gadeslaan. Veel wind liet hem gewoon de bottombar vasthouden netjes zachtjes op de voeten te landen. Dat is wel weer relaxed te zien.

Zo heeft Gijs ook bijna een uur gevlogen en heeft de 1100 ook weten te passeren.

François in zijn Swift, vertelde achteraf wel dat de condities niet zo waren, dat je rustig kon vliegen, er moest hard worden gewerkt.  

Leuk als je de tracks ontvangt en bekijkt de gevlogen routes, dan zie je allerlei mooie figuren ontstaan, daar kan Cornelia over meepraten, want zij heeft ook een keer de Knoalcup gewonnen met het schrijven van haar naam in de lucht. Vrijdag waren er toch behoorlijke thermiekbellen, want je zag vele uitgerekte wokkels in beeld. Heel terecht hebben de overige deelnemers besloten niet te vertrekken. Ze kennen hun eigen skills en daar moet je naar handelen.

In de avond gingen we met z’n allen eten bij Dolce Vita in Stadskanaal. Dit was een leuke afsluiting van de eerste vliegdag. We gaan ons focussen op de zaterdag, want deze dag zou zo maar een leuke vliegdag kunnen gaan worden. Zoals Martin al had aangeven, dat je niet te lang moet wachten met starten, want in de middag zou de wind verder cross gaan draaien en toenemen. Daarom de briefing om 10u en de vliegers stonden al opgebouwd klaar om naar de zuidwestkant van het vliegveld te verhuizen (RW06). Ik heb er helaas geen foto van kunnen maken, maar wat heel geinig was om te zien hoe Emiel met zijn Ewiel de dolly’s terug reed. Dat ging super efficiënt. Emiel heeft namelijk een soort van off-the-road skateboard met 1 wiel in het midden. Het lijk of hij daar mee is geboren, want dat ziet er zo ontzettend soepel uit. Emiel vond het trouwens wel spannend om na zo’n lange tijd weer te gaan vliegen. De start was prima, maar ik heb ook zijn landing gezien, en die werd afgesloten met een fantastische flair zonder enige aarzeling op de voetjes. Keurig gedaan Emiel.  

Martin beet de spits af om een proefvlucht te gaan maken. Zo ook Otto, want hij wilde echt wel vliegen. Gisteren was het niet, maar nu is het nog erg vroeg, maar ja als later de wind aantrekt, dan vlieg ik helemaal niet meer was zijn gedachte. Het was nog idd te vroeg, want de thermiek was zich nog aan het ontwikkelen. De zon moest nog net een stukje hoger aan de hemel gaan branden. Bij de 2^e start van Otto wist hij ruim 300m na de sleep te stijgen en heeft een mooie vlucht gehad van ongeveer 40 minuten. ( Oh, ja de track van hem was leuk in beeld, Pippa beoordeelde deze als zijnde: “Peace”, vingers in een V, ik beoordeelde deze track als een krokodil met open bek vol tanden.

Coen heeft ook een spannende vlucht laten zien van meer dan een uur vliegen. Halverwege was hij nog maar op slechts 200m maar toch weer een bel weten te vinden om hem naar 700 te brengen. (Coen kijk maar eens naar het laatste stukje van je track, hier heb je een schattige baby-dino getekend)

Gijs heeft ook weer meer dan een uur gevlogen. Rens heeft helaas moeten releasen in op dat moment wat onrustige lucht. Rens heeft er wel voor gezorgd dat de tussenlijn weer terecht is, die onderweg was verloren. Hij had eerst gevraagd aan de boer of we op de akker die net was ingeplant mochten betreden. Dit was geen probleem als we in de dalen van de voren liepen.

Rens, Gijs, Henk en ik gingen aan de slag. Uiteindelijk had de boer de kabel wat verderop dan we aan zoeken waren gevonden. Ieder weer blij.

Sander is het verst gevlogen en liet ook wel een mooie track zien, telkens een nieuwe thermiekbel aangevlogen en ook een keer een narrow escape tot 150m hoogte. Van Sander heb ik de track nog niet maar is ingeschat op 9 km.

Luid en duidelijk kreeg ik via de radio van Cornelia van Rob te horen, dat hij inmiddels 2,5u in de lucht was en wel erg moe aan het worden was en op weg was naar beneden.

Wow, later kreeg ik te horen dat hij nu in 2 dagen tijd tijdens de Knoalcup 2025, net zo veel had gevlogen dan in de afgelopen 5 jaar. Arne heeft ook een hele poos in de lucht gehangen. Ik zag Arne en Rob ook regelmatig samen in een bel rustig draaien.

Arne maakte soms een bewuste keuze om van de thermiekbel weg te vliegen, en dan als uitdaging weer een nieuwe te vinden. Dat houd je scherp. Arne moest wel wennen aan de nieuwe weergave van zijn navigatiesysteem. Deze laat keurig de thermiek zien rekeninghoudend met de wind. Helaas heb ik de track niet ontvangen van Arne, hopelijk komt deze later nog om het plaatje compleet te krijgen. Arne gaat deze alsnog toesturen. Dan gaan we een definitieve herberekening maken.

Zaterdag heeft iedereen een vlucht kunnen maken en omdat zondag het weer zo zou gaan verslechteren, hebben we al gauw besloten de Knoalcup te laten beëindigen in een gezellig samenzijn op de camping uit de wind in het zonnetje. Sander had van Julia en Merel (dochters) de opdracht gekregen de 2^e plaats te gaan halen, hoorde ik later. Dit omdat hij dan de set 1^e, 2^e en 3^e compleet zou hebben.

Martin had ook het podium behaald en werd met de conceptuitslag 3^e. De track is namelijk ook nog niet ontvangen Martin. Later zal een definitieve uitslag worden gemaakt

Rob had dit weekend wel erg goed gevlogen. Ik ben super trots op jou Rob dat je het ‘fingerspitze gefühl’ niet bent kwijtgeraakt en dat je ruimschoots 1^e bent geworden

Pippa, die samen met Ellen in de trein vanuit België naar Assen was aangekomen en opgehaald werd door ons Con, was geduldig aan het afwachten wanneer de prijsuitreiking was afgelopen. Want Pippa wilde opa nog gaan verrassen met heel heel veel kadootjes van Pippa, Ellen en Rob. Zelf had ze ook een compilatie gemaakt met foto’s en humoristische teksten. Kei leuk cadeau. Dank je wel Pippa. Aangezien er steeds minder mensen wijn drinken (Dragon-wijn was een beetje traditie geworden) is nu besloten om een gezond flesje biosap te verstrekken. Marjoleine, Martin, Karin werden van harte bedankt voor de belangrijke inzet en samen met de piloten bedankt voor een gezellige Knoalcup 2025.

Tjeempie, wat is er dit weekend veel gebeurd. Zoveel nieuwe gebeurtenissen, dit kan ik gewoon niet allemaal reproduceren. Vrijdag 4 april om 9u is namelijk wel een dag om niet te vergeten. Nico Postma is namelijk solo gegaan achter de DragonFly. Nou Nico, dat ging super goed, nogmaals van harte gefeliciteerd met deze mijlpaal.

Bob had vooraf de weersverwachting goed bestudeerd. Na een lange tijd niet gevlogen te hebben moet alles gewoon goed zijn. Beetje wind, windrichting recht op de runway en een lekker zonnetje voor het comfortabele. Bob heeft laten zien dat hij het slepen nog heel goed in zijn skills paraat heeft. Top.

Begin van de middag heeft Heleen nog aardig wat thermiek kunnen gebruiken en was blij met een mooie vlucht en doellanding. Martin wist het weer voor elkaar te krijgen om tegen vijf uur een thermiekbel te vinden die hem door de inversielaag naar 1300 bracht. Ongelooflijk het is hem weer gelukt. In de avond was het ook een debuut voor 3 jonge mensen, die bij Heleen een cursus leren deltavliegen hadden geboekt. Jaron (22), Rafaël (14) en Henk. Heel enthousiaste mensen die het vliegen leuk gaan vinden. Telkens weer, is de verbazing na de eerste vlucht zo leuk om te zien. Esther (moeder van Rafaël) vindt het ook allemaal heel bijzonder en fijn dat ze dit met haar zoon kan meemaken.

In de vroege vrijdagochtend werd ik al blij verrast met een heus versierde DragonFly. Kei leuk.

De volgende dag ( 5 april) was er eerst de jaarlijkse voorjaarsdoedag en is het veld tot 14u gesloten, zodat we met een aantal leden vrijwillig allerlei terrein/opstal klusjes kunnen doen. Wilfried had er voor gezorgd dat we niets te kort kwamen kwa drinken en eten. In de middag zou er te harde wind zijn. Zo ook Coen, Cornelia, Heleen, Marjoleine, Martin, Henk, Nico en ik en natuurlijk tal van andere leden waren al volop bezig met allerlei klusjes.

Dus er is door Heleen veel theorieles gegeven afwisselend met het hangen in de simulator. Later in de middag werden de toestellen opgebouwd en konden de loopoefeningen plaats vinden, daar was de wind een helpende hand om de vlieger te laten vliegen. Zondagochtend stonden de cursisten alweer om 7 uur klaar om de warming-up te doen met speciale oefeningen die de spieren die gebruikt worden bij het deltavliegen te stimuleren. Het had -2°C gevroren en dan is alles best wel koud. Iets na achten in de morgen ging de DragoFly zijn testrondje vliegen. En even later volgde de cursisten met de tandemvlucht. Ieder kon 1 vlucht deze ochtend maken. Rond 10u begon het namelijk al turbulent te worden. Nou het is deze dag kanonschotenthermiek geworden. Zo ontzettend krachtig. De DragonFly werd samen met de deltavlieger tegen de +6 m/s omhoog gedrukt. Yan en Martin kunnen er over meepraten, want zij koppelde na een paar honderd meter los, vanwege de heftige turbulente lucht.

Yan was er achter gekomen dat zijn release-unit een kleine update nodig heeft, i.v.m. de lengte van het tussenkabeltje om makkelijker te kunnen releasen. Martin heeft eind van de middag vanaf 300 weer de 1000 bereikt. Het was zo heftig dat het steeds sneller omhoog ging, echter de keuze van minder dikke handschoenen bleek in dit geval niet goed, want het was berekoud daarboven. In de avond tot sunset hebben de cursisten nog een vlucht kunnen maken, en ze merken nu al progressie. Edward en Matijn hebben tot ondergaande zon de introductievluchten gedaan. Ze vonden dat de reistijd vanaf Chaam meer dan de moeite waard om de ervaringen te beleven onder de tandem samen met Heleen. Nog enkele foto’s hieronder bij het neerstrijken van de oranje zon.

En toen de zon zo laag stond kon ik het toch niet laten om dit plaatje te maken.

Deze week begint weer met prachtig lente weer. Donderdag werd de 20°C gehaald. De wind ging helaas pas op het einde van de dag liggen. Martin, Heleen en Nico hebben heerlijk kunnen vliegen met op de achtergrond een zacht rood/oranje gloed in de de heldere lucht. De bomen werden als een silhouet scherp afgeschilderd. Leuk om te ervaren, doordat de zon zo laag staat, dat de schaduw me al snel voorbij komt na de start en plots haalt dan ook nog de schaduw van de delta mij in, en zie ik de schaduwen steeds dichter bijeen komen. Marjolein heeft nog een paar mooie foto’s gemaakt.

De vliegweek begon op donderdag met prachtig zonnig weer en eindigde op een onstuimige zondag met veel wind, maar ook gezelligheid. Op donderdag kreeg de DragonFly weer zijn jaarlijkse controle om het BvL (Bewijs van Luchtwaardigheid) aan te kunnen vragen. Tevens was het mijn beurt voor de medische controle die eens in de 2 jaar gedaan moet worden. Het is toch weer fijn dat alles goed bevonden is, nadat een aantal kleine items waren opgelost.

Vrijdag heeft Martin nog leuke vluchten kunnen maken. Ook dank aan Marjoleine die toch maar weer even de dolly van het veld haalt. Dan zegt ze met een glimlach: “Tja, je man heeft een hobby e”. Martijn heeft zijn eerste vlucht boven de 100m gemaakt met de DragonFly met mij als copilot en was razend enthousiast, terwijl hij wel dacht dat hij zich in het vervolg zodanig moet kleden om geen kou te hebben. Ja, het is wat anders dan een dichte kist met verwarming. Zaterdag waren er ook weer een aantal piloten die vanaf oktober niet meer hadden gevlogen. Dus dat was voor ieder toch weer een spannend moment. Overdag druk geweest met toestellen opbouwen en vanaf 17u zou de wind gaan liggen, en dat was ook zo.

Martin had in de ochtend al gebruik kunnen maken van de blauwe lucht en wolkenstraatjes toen de wind nog niet zo aanwezig was. Heleen ging als eerste met een nieuw Delta Fly Adventures vlieger van Ellipse. Heerlijk om nieuwe toestellen te slepen, want deze hebben door het strakke doek bijna geen luchtweerstand. Haar landing was ook zo easy en mooi om te volgen.

Frans ging zijn nieuwe Laminar vliegen. De sleep ging voortreffelijk en ik voelde de black beauty met fel groene markering achter de DragonFly door de lucht snijden. Arjen had bij andere piloten netjes uitgelegd hoe de bridle te bevestigen aan de kiel van het toestel. Wel heel frapant was, dat hij bij zijn eigen delta dit toch niet had geïnstalleerd, zoals de bedoeling was. Groot leer-moment. De sleep ging goed, in het begin tot 100m was het even zoeken naar de juiste positie, maar daarna helemaal top. Lars ging had vandaag ook een debuut op een nieuwe Delta Fly Adventures delta. Lars heeft echt laten zien hoe je een mooie start, mooie sleep en mooie landing maakt. Prachtig om dit mee te maken. Sean heeft besloten om toch nog eerst samen met Heleen een tandemvlucht te maken. Het was een opmerkelijke sleep, want er kwa krachten voelde het niet anders, maar hij was moeilijk te ontdekken in de beginfase. Aan de noordkant van de runway had ik hem gelukkig weer in beeld en had hij ook een goed positie. Sean had zelf zijn vlucht opgenomen en waarom er eerder losgekoppelt werd gaan we samen nog evalueren. De tandem met Nico ging helemaal perfect en net toen ik wilde afzwaaien, werd er al gereleased. Zijn landing was ook mooi. Heel jammer dat er net niet voldoende tijd was om Pavel ook nog te laten vliegen. Het was namelijk inmiddels sunset.

De zondag was het onstuimig weer, heel veel akkerzand in de lucht. De enige echte Karel had een geweldig bbq-apparaat bij, waar je mee kon opwarmen, roken een bbq’n. Heleen had heel wat duurzame inkopen gedaan van gezond en bio producten. De piloten gingen spontaan aan de slag om salades en vega-spiezen te maken. Karel kwam met heel veel gerookte eieren, waar een speciale salade van gemaakt werd. We hebben met z’n allen leuke dagen gehad. Allen hebben ook weer alles netjes gemaakt, zowel hangaar als paviljoen stamruimte.

En inderdaad is woensdag een mooie vliegdag geworden. Het leek in het begin van de middag toch een aardige wind uit de oosthoek, maar deze ging al gauw minderen. Terwijl de Fred, Heleen en Martin hun vlieger aan het opbouwen waren, ging ik de dolly voorzien van luchtbandjes. Dit was weer een stuk comfortabler. Ik moet nog wel een update uitvoeren, omdat het ventiel net een beetje de vork raakt. De carrosserieringen heb ik inmiddels binnen en kan deze volgende keer monteren, zodat het ventiel volledig vrij is van de vork. Martin was trouwens ook weer een hele tijd boven geweest. Voor Fred was het vandaag de eerste vlucht van het jaar, dus dat is toch altijd wel een beetje spannend. Eenmaal aan het slepen was de lucht aan het veranderen, stevige speldenprikken van thermiek was een turbulente gewaarwording, en daarom releasede Fred al redelijk vroeg. Dat er iets in de lucht gaande was werd duidelijk gemaakt met een enorme dikke dustdevil aan de overkant van de runway. En dat zo vroeg in het jaar. Het is eigenlijk ook wel erg droog geweest de laatste dagen. Fred gaat nog onderzoeken hoe hij het ophangpunt een beetje naar voren kan verplaatsen, zodat de vlieger sneller getrimd staat. Heleen had het na een behoorlijk lange vlucht in de krappe thermische omstandigheden met haar laaste landing zelfs windstil. Heleen had ook nog een paar leuke kiekjes geschoten, zie hieronder.

Het voorjaar is alweer in aantocht. De magnolia wil zijn bijna niet te houden bloemblaadjes al gaan laten tonen aan de bijtjes familie. Woensdag lijkt een mooie dag te worden om te vliegen.

Nieuwe Rotax-582 opgehaald op vliegveld Aachen-Maastricht. En nieuwe luchtbandjes zijn binnen om de dolly comfortabeler te laten lopen. De volschuim anti-lek bandjes zijn toch een beetje hard.

Het was een heerlijke vliegdag geworden. Best een beetje opwindend, omdat 27 oktober 2024 de laaste vlucht is gemaakt. Weinig wind en slecht licht cross op de baan. En natuurlijk een fijn zonnetje erbij. Heb gecarpoold met Martin, en dan is de reistijd zo voorbij, omdat we van alles te bespreken hadden. Trouwens wel weer heel leuk te zien dat onderweg diverse groepjes reeen gewoon in de weide aan grazen waren. De ooivaars weer op hun nest en de kauwen die een plekje proberen te bemachtigen onder de viaducten om hun nest te gaan bouwen. De roeken waren ook al flink bezig met takken door het luchtruim te sjouwen. Aangekomen op EHST stond Martijn al te popelen van enthousiasme, want hij zou de eerste taxi-oefeningen gaan doen in de DragonFly. De DragonFly stond er nog keurig bij in de hangaar. Geen muizen dit keer, wel heel veel braakballen voor de ingang, dus de roofvogels hebben goed hun best gedaan. In de maanden hiervoor heeft Heleen nog een aantal maal de propeller gaan draaien, dat de motor ook lekker gesmeerd bleeft. Dit heeft zeker bijgedragen tot een spoedig opstart verloop. Eerst ging ik de positieve accupool weer bevestigen, die ik voor de winter had losgekoppeld. De accu heeft al vanaf 2005 geen acculader gezien. Een goede pre-flight check ging met de nodige aandacht van Martijn vooraf. Daar stond ie dan, groen te schitteren in de zon met blauwe hemel. En wederom ging de eerste start na lange tijd weer zoals het hoort. Mooi. Dan ga ik zelf lekker even vliegen om te kijken of de skills er nog zijn en dat de DragonFly nog vliegt zoals gewend. Nou, het is net of je de fiets uit de schuur pakt en opstapt, want het voelt gelijk zo vertrouwd. Motortje loopt super lekker en start telkens na 1 druk op de startknop. Inmiddels zijn Martin, Heleen en Francois hun toestellen aan het controleren en opbouwen. Deze tijd is mooi te gebruiken om Martijn kennis te laten maken met de DragonFly. Vandaag staat het taxiën op het menu. Heel mooi om te voelen hoe blij Martijn was na afloop, zoveel andere indrukken dan in een dichte kist. Hij deed het ook bijzonder goed en hield zelfs na een aantal maal oefenen bij een verhoogde snelheid het achterwieltje in de lucht met toch redelijk recht op de runway te blijven. De deltapiloten waren ook weer blij dat ze lekker hebben kunnen vliegen. De dolly heeft een update gehad, namelijk volschuim voorwielen, zodat de kans op lek raken van band voorkomen wordt. Martin vond het wel minder comfortabel, omdat deze wielen eigenlijk maar weinig veren. Nu bleek de runway op een of andere redenen ook veel hobbeliger dan normaal. Ik ga er nog over nadenken, om toch maar weer luchtbandjes te gaan plaatsen. Francois had ook een bijzondere eerste start. Ongeveer nog geen 100m hoogte ging het release van de swift spontaan. Dus wat doe je dan. De keuze van Francois was om buitenom de runway 180° te draaien en met rugwind te landen op het delta circuit weer terug naar de start. De swift heeft gelukkig remkleppen en een wiel, dus hoef je de vaart niet bij te kunnen houden met lopen. Toch was het een spannende ervaring. Hoogstwaarschijnlijk was het release door zijn voet geactiveerd. Zijn volgende vlucht ging als een donsveertje. Zelfs nog een belletje gevonden van samen 3.3+ bij de huisbel. Verder dan 500m ging deze niet, want daar hing toch wel een behoorlijke inversie laag.

Dit begint er al aardig op te lijken kwa weer; niet te harde wind recht op de runway en een aardig zonnetje erbij. Toch nog even wachten, want Connie en ik gaan eerst nog een weekje op vakantie. 🙂

Nog even wachten, komt goed

Blijft me verbazen:

Zondag was de eerste community day samen met ijverige deltapiloten, die de spieren in de wintermaanden soepel willen houden. Wat een ongelooflijk prachtig weer hebben we gekregen in de bossen van Nijverdal. Het activiteitencentrum de Wilgenwaerd ligt nabij dit uitgestrekte gebied, speciaal geprepareerd voor spectaculaire mountainbike afdalingen met ongelooflijk veel kuipbochtjes tussen de wortels, bomen, struiken in. Je voelt je eigenlijk als een lenige slingeraap in de jungle. Iet wat mist zorgde ook voor een intieme sfeer. Vanaf december krijgen we coaching via de app en er worden voor ieder persoonlijk oefeningen klaar gezet, die vooral de spieren die men gebruikt bij het deltavliegen stimuleert en soepel maakt. Ook is de balans een belangrijk onderdeel in het programma.

De community day is ervoor dat oefeningen kunnen worden doorgesproken met elkaar, hoe de ervaring is, zijn er moeilijkheden, etc. etc. Ik zelf had nog nooit op een mountainbike gezeten in het wilde terrein. Ik wist zelfs niet hoe de versnellingen idd werkte. Na uitleg ging dat feilloos. Helaas moest ik wel inzien dat de andere mannen en vrouwen wel ongelooflijk meer conditie hadden dan ik, want ik had met het klimmen toch wel heel veel moeite. Met electrische ondersteuning zoals ik thuis fiets is toch wel heel comfortabel. Veel geleerd, om de fiets in balans te houden. In de juiste versnelling voelde het ook veel beter. Armen breed, polsen recht en in de afdalingbocht bukken om het zwaartepunt naar beneden te krijgen en de armen maar laten veren over de worteltjes. Mooie techniek bijgeleerd dus. Dank aan de coach Toon en Heleen die ons allen een mooie tocht door de natuur hebben gegeven met veel informatie. Jammer dat ik de wolf niet heb kunnen zien, want Toon had ons gewaarschuwd. Hij had deze al een aantal maal gezien, het is echt een joekel van een beest en dus een stuk groter dan een duitse herder. Niets doen, gewoon op afstand blijven, de wolf vertrekt vanzelf, want wil nog niets met mensen te maken hebben, was het advies.

Ik kijk al uit naar de volgende community day. Het thuis trainen vind ik zelf nog steeds zwaar en het is vooral een motivatieknop die je aan moet kunnen zetten. Maar ik ga door, want je ziet toch verbetering in sterkte van de spieren en balans van het lichaam, en dat is wel heel leuk om te ontdekken.

Zoals gebruikelijk is de inschrijving voor de Knoalcup 2025 tussen de kerstdagen en nieuwjaar weer mogelijk. Ik geniet al van het idee dat we vroeg in het nieuwe jaar weer gezellig bij elkaar zijn met deltapiloten, aanhang en kinderen. De voorbereiding treffen voor het NK in een relaxte sfeer. Ook komen dan weer de verhalen voorbij van weet je toen en toen, en natuurlijk worden er weer nieuwe plannen gemaakt voor het komende vliegseizoen. Belangrijk is ook dat nu de vlieger, harnas, en instrumentaria weer getest kunnen worden in alle rust en met kennis van de meer ervaren piloten na de winterperiode. Dus schroom niet om mee te doen als je een sleepaantekening hebt. B3 is niet direct nodig, zolang je maar op glijafstand van het vliegveld blijft. Mensen in opleiding kunnen natuurlijk ook gewoon mee doen om te sfeer te proeven. Maximaal 18 inschrijvingen zijn mogelijk, dus grijp de agenda en check of de data passen.

De traditie vanaf 2008 is dat het vliegseizoen wordt afgesloten in een bescheiden vorm met deltapiloten die toch heel wat hebben gepresteerd het afgelopen jaar. Als aandenken wordt dan de DragonFly bokaal uitgereikt. Gebruikelijk is dat de beste 3 vluchten die zijn geuploaded op de DHV-site uiteindelijk laten zien wie de meeste XC-punten heeft gescoord. Coen had vorig jaar gewonnen met 259 XC-punten. Vorig jaar heeft de uitreiking door omstandigheden helaas niet plaats kunnen vinden in het restaurant. Zoals de prijzen elke keer anders zijn, had hij toen DragonFly Towing tas ontvangen. Deze was voor hem namelijk heel erg praktisch als hij met de motor naar zijn werk rijdt. Daarom was Coen & Cornelia dit jaar ook van harte welkom, en niet alleen dat het vorig jaar niet door kon gaan, maar ook voor altijd de gezelligheid, zorgzaamheid en technische ondersteuning. Ik kan wel verklappen dat ik al heel wat heerlijke rijk gevulde ontbijtjes met granen, yogurt en vers fruit heb mogen ontvangen van Cornelia. Omdat het Texas Ribhouse te Epe redelijk in het midden van Nederland ligt, is deze locatie voor de 16e DragonFly bokaal uitreiking dan ook al voor de 6e keer gekozen. Ik vind het altijd wel gezellig, want na de sinterklaastijd bouwen ze het hele restaurant om tot een gezellige Kerstsfeer, compleet met kerst cowboys en kerstvrouwen. De tafel is niet groot, dus het is wel wikken en wegen wie kunnen er uitgenodigd worden.

Leuk om te weten dat de DragonFly ook goed zijn best heeft gedaan. Tot een paar jaar terug werden er nog 130 tot 200 deltapiloten opgesleept. In 2024 zijn er maar liefst 534 sleeps geweest. Waarom? Heleen heeft met haar deltavliegschool “Delta Fly Adventures” het lesprogramma zodanig anders geprogrammeerd, dat met behulp van de tandemmethode de cursisten opgeleid kunnen worden tot een solo deltavliegpiloot. Inmiddels hebben Adinda, Alex, Antony, Frans. Gerard, Hans, Lars en Remi, hun eerste solovlucht gemaakt achter de DragonFly op EHST. Heleen heeft maar liefst 192 mensen onder haar tandem het luchtruim in gevlogen. Dit kan echt alleen maar als je lichaam in topconditie is. Samen met medewerking van haar coach Toon heeft ze een trainingsprogramma ontwikkeld. Het winterprogramma is vanaf 7 december van start gegaan. Zo kan je thuis onder online begeleiding de juiste spieren trainen die je gebruikt bij het deltavliegen. Maandelijks wordt er ook een community dag georganiseerd.

Zelf ben ik erachter gekomen, dat ik toch niet zo fit ben als ik dacht, dus vind het super tof nu hier aan mee te kunnen doen. En natuurlijk super benieuwd wat het resultaat zal zijn in het voorjaar. Ik verwacht dan als een dartel hertje de DragonFly in te kunnen springen.

En nog een weetje over de DragonFly. Dit jaar 5.399 km gevlogen in totaal met de vorige DragonFly erbij 70.050 km. Dus over 2 jaar ben ik met de DragonFly 2x de aardebol rond geweest. Wow eh. Enfin genoeg over de DragonFly. Wie heeft dit jaar de DragonFly bokaal gewonnen?

Normaal worden de 3 beste vluchten die zijn geuploaded op de DHV-site. Degene die de hoogste score heeft krijgt dan de DragonFly-bokaal die uiteindelijk 15x anders is geweest. Nu bij het 16e jaar is de score anders bekeken. Tanno had dit jaar 110 km gevlogen in de snelste tijd, hij had zelfs een gemiddelde behaald van 63 km/u. Martin heeft dit jaar de beste FAI-driehoek van 156,3 km in 3:13u gevlogen en dan zo laat in het seizoen, namelijk 5 oktober. De beste vlucht van Martin scheelde dit jaar slechts 10 XC punten en kwam op een totaal van 3 vluchten op 319 XC punten en scoorde hiermee de 2e plaats. Op 11 mei vloog Arne op 60 km na naar zijn woonplaats Wageningen. De totaal score van Arne kwam dit jaar op 407 XC-punten en verdiende dit jaar de DF-bokaal met een flesje Dragon wijn. Zo ook de zoon Onne van Arne en Rosien kon zich best vermaken in de kerstsferen. Ook leuk te weten dat Heleen ruim 41 uur achter de DragonFly heeft gehangen ofwel ruim 1.925 km. Daarna vloog ze natuurlijk op eigenkracht ook heel wat km’s. In totaal zo beetje vanaf EHST -> Kazachstan, of van EHST -> Kaap Verdi, of van EHST -> New Foundland. Super prestaties hoor.

Volgende dag ging ik thuis nog eens de kadootje goed bekijken. Zo had ik van Coen & Cornelia en USB-stick (256 Gb) gekregen met allemaal foto’s met betrekking tot de DragonFly netjes gesorteerd op datum vanaf 2007. PFjeeee, dat is een werk geweest. Super bedankt. Ik ben nog niet klaar met het kijken, maar de herinneringen stapelen zich op en is echt heel erg leuk. Leuke DragonFly kerstversiering in mooie zelf gemaakt cadeauverpakkingen. Marjoleine heeft ook heel erg haar best gedaan en een super mooie DragonFly vaas zelf gemaakt volgens decoupage methode. Echt heel mooi hoor. Super bedankt.

• door: Rianne Denissen op: 06 nov 2024

Heleen van Den Bos begeleidt een piloot in de tandem | © Delta Fly Adventures

STADSKANAAL – Voor Heleen van den Bos is deltavliegen het mooiste wat er is. De Drentse avonturier en eigenaar van Delta Fly Adventures in Stadskanaal gaat regelmatig de lucht in om anderen te leren vliegen. Maar de sport waar ze zelf ooit zo verliefd op werd, trekt nog maar een klein publiek aan. Met haar vliegschool wil ze de sport nieuw leven inblazen en aantonen dat vliegsport voor iedereen is.

Toen Heleen van den Bos uit Oosterhesselen in 2007 voor het eerst met een deltavlieger de lucht in ging wist ze het zeker: dit was waar ze wilde zijn. ‘Ik wilde altijd al kunnen vliegen als een vogel en met een deltavlieger voelt het net alsof je met je eigen vleugels onderweg bent.’ Een opvallende carrièreswitch voor iemand met hoogtevrees. ‘Je moet mij niet op een hoge ladder zetten hoor, want dat vind ik doodeng’, lacht de inmiddels ervaren deltavlieger. ‘Maar zodra ik geen contact meer heb met de grond, verdwijnt de hoogtevrees meteen.’ 

Ze volgde de benodigde lessen, werd piloot, werkte zich op tot vlieginstructeur en nam in 2014 de enige Deltavliegschool van Nederland over: de Deltavliegschool in Stadskanaal. Maar de laatste jaren merkt de deltavlieger dat de sport slechts een kleine groep bereikt. De meeste piloten die ze opleidt zijn veelal mannen van middelbare leeftijd, terwijl het aantal vrouwen en jongeren elk jaar afneemt.

‘Het Fingerspitzengefühl’

Volgens Van den Bos heeft de ondervertegenwoordiging van vrouwen en jongeren in de deltavliegsport te maken met het hardnekkige imago waar de sport mee kampt. ‘De sport straalt iets mannelijks uit: mensen denken dat het fysiek heel zwaar is en dat het vooral om adrenaline draait, maar dat is helemaal niet zo.’ 

Van Den Bos hoopt meer vrouwen te leren vliegen | © Delta Fly Adventures

Sterker nog, de Drentse deltavlieger stelt dat vrouwelijke piloten de sport sneller oppakken. ‘Bij deltavliegen draait het om de juiste techniek, het vereist een speciaal soort fingerspitzengefühl. Vrouwen leren het vliegen vooral op intuïtie en gevoel, bij mannen zie je vaak dat ze hun spierballen willen inzetten. Aan het begin van het leerproces is dat nog voldoende, maar later moeten ook zij die fijngevoeligheid ontwikkelen die vrouwen vaak al intuïtief gebruiken.’ 

Om meer vrouwen aan te trekken organiseert de vliegschool speciale vrouwenvliegdagen waar vrouwen kennis kunnen maken met de sport. Bovendien hoopt ze dat de weinige vrouwelijke piloten die in Stadskanaal vliegen als rolmodel kunnen dienen voor beginnende piloten. 

Jongeren helpen

Naast het lage aantal vrouwelijke piloten, ziet Van den Bos ook dat steeds minder jongeren zich aangetrokken voelen tot de vliegsport. Volgens haar ligt dit vooral aan de kosten die aan de sport verbonden zijn. Om deze financiële drempel te verlagen, is de vliegschool in Stadskanaal in gesprek met verschillende partijen over speciale kortingsacties en leaseconstructies voor jongeren. ‘Een volledige vlieguitrusting is een forse investering. Gelukkig gaat de apparatuur heel lang mee, maar voor beginners kunnen we de stap hiermee hopelijk makkelijker maken.’

Een vlucht boven Onstwedde | © Delta Fly Adventures

Nieuwe lesmethode

Om daadwerkelijk een verandering teweeg te brengen, heeft Van den Bos het meeste vertrouwen in de nieuwe lesmethode van de vliegschool. Sinds twee jaar wordt er in Stadskanaal gewerkt met deze vernieuwende aanpak, waarbij beginnende piloten in een tandem les krijgen. Beginners vliegen zo samen met de instructeur. ‘Op deze manier kunnen ze direct de lucht in terwijl ze stap voor stap de besturing overnemen,’ legt Van den Bos uit. Ze hoopt dat de vrouwelijke rolmodellen, de speciale leaseconstructies en deze nieuwe lesmethode de drempel voor het beginnen met de vliegsport zullen verlagen. ‘Vroeger deed je er minimaal twee jaar over om de sport te leren,’ blikt ze lachend terug op haar eigen leerproces. ‘Ik moest toen vooral veel rondrennen in een weiland, voordat ik korte vluchtjes mocht maken. Met de nieuwe methode kunnen beginners dat al binnen zes tot acht maanden bereiken.’

Een grondoefening in Stadskanaal | © Delta Fly Adventures

Kick-Off

Komende zaterdag organiseert Delta Fly Adventures een speciale kick-off om nieuwe piloten te werven en hen kennis te laten maken met de nieuwe lesmethode. Mensen kunnen op deze dag nog niet zelf vliegen, maar ze mogen wel plaats nemen in een simulatie. ‘Je ervaart in de simulatie niet het echte vlieggevoel omdat je op de grond blijft, maar je maakt wel basis stuuroefeningen. Zo voel je toch hoe het is om te sturen en om in een harnas van een deltavlieger te hangen.’

Zaterdag was ook weer een mooie dag, het kan gewoon niet op. Mooi dat Pavel er ook weer bij kon zijn, ondanks alle drukte op zijn werk kon hij toch even ontspannen. Antony was weer helemaal blij, dat hij zijn landing helemaal onder controle had en liet een keurige landing zien op de voetjes. Top. Frans had vandaag nog een mooie ervaring meegekregen. na de start op 60m hoogte en bijna einde van de runway bleek het release zijn werk te doen en ontkoppelde. Dat dit zou kunnen gebeuren was theoretisch wel bekend, maar in de praktijk is het toch wel anders. Oeps wat nu. Keurige 180° bocht en tegengesteld op de wielen geland met een lichte crosswind. Daarna liet Frans natuurlijk weer zien hoe het beter kan en dat waren mooie sleeps achter de DragonFly. Remi had wat onrustige lucht voor de kiezen gekregen en veel radio geluid van andere mensen op zijn frequentie. Dat was lastig, want nu moest hij zich zelf redden met landing, zonder radiobegeleiding. Echte doorzetter die Remi, dat was een mooie oplossing.

Jammer dat het restaurant niet open was, want er waren veel mensen die het leuk vinden om naar de deltavlieg activiteiten kijken. Bankje zat propvol en aan de zuidwest kant stonden ook regelmatig mensen. Zo ook nog een man met enthousiaste kinderen. Ik zei nog tegen de oudste: “vond je het leuk, dat de delta de lucht in gesleept werd? Ja, dat zeker. Nou dan is het misschien een idee om er een spreekbeurt over te doen. En je zag haar gezichtje blij worden: eee ja dat is misschien wel leuk. Gewoon googlen dan kom je vanzelf tegen. Vader zei ook nog en hoe heet dat dan, waarop Erik antwoord gaf. Koos was ook nog even komen kijken op de opbouwplaats en James was dienstdoende havenmeester.

Roos was ook weer van de partij en zij gaat zo goed, de start, de vlucht, de landing gaat allemaal prima onder de tandem. Heleen is gewoon de passagier en hoeft niets te doen. Roos is in alles heel direkt. Zo al bij de start. Alles goed gecontroleerd en staat ze op de runway, gaat liggen. Ik doe een kleine rol naar voren. De arm gaat uit, ze ziet mijn arm nog maar amper uitsteken en knikt al dat ik kan gaan slepen. Echt heel goed. En leuk is later bij de evaluatie, dat ze precies weet wat ik gedaan heb als extra oefening. Zoals snelheid verhogen, slalon, scherpere thermiekbochten. Ik hoop echt dat het zondag nog een rustige dag gaat worden, want wat ik van Heleen gehoord heb is dat ze solo kan! Duimen maar. Ik dacht dat Erik M een buitenlanding voor zijn logboek kon schrijven, maar helaas hij was niet van te voren gepland en dan geldt dit niet. Lars heeft vandaag ook weer heel goed gevlogen en het voelt heel vertrouwd als ik hem achter DragonFly sleep.

Vanavond moet ik nog wat gaan klussen aan de DragonFly in de werkplaats. De uitlaat wil ik gaan repositioneren, zo ook de bougies controleren en reinigen.

Vrijdag met rustige weersomstandigheden waren geschikt voor alle solo piloten. Ook Antony is weer helemaal solo en hij volgt de DragonFly met perfectie. Lars heeft ook nog een beleving gehad met een vluchtje in de DragonFly. Het zelf besturen was toch wel totaal anders dan onder de delta. Erik en Lars hebben inmiddels de scherpere bochten ook beheerst kunnen volgen. Erik en ik hebben ook onze eigen halo’s kunnen zien tijdens de vlucht. Dat is toch altijd weer een magisch gezicht.

Donderdag, wat een heerlijke dag toch maar weer. Remi stond al vroeg in de middag klaar. Remi had het beetje druk met havenmeester zijn, zodat hij zelfs geen tijd kon nemen om de vlieger op te bouwen. Later ging Lars dit doen. Heleen heeft twee keer een passagier meegenomen in de middag en uiteindelijk heeft Lars op eind van de dag net voor sunset een solovlucht kunnen maken. De crosswind was namelijk gaan liggen en was het verantwoord een sleep te gaan doen. In de middag heeft ook nog Berthil met zijn Lambada kunnen vliegen. En Manus heeft zijn brevet veilig kunnen stellen, omdat hij bijna 2 uur kon vliegen in de 0B6. Coen en Cornelia hebben ook een betoverende vlucht kunnen maken. Toch weer een mooi gezellig vliegdagje. (Foto boven in de banner heeft Cornelia gemaakt van de DragonFly en Lars. Wel heel jammer dat er net niet genoeg tijd was om Remi ook nog te laten vliegen. Volgens mij werd het ruimschoots goed gemaakt om met z’n allen Coen, Cornelia, Lars, Remi en ik te gaan eten bij Tony’s Dolce Vita.

Zaterdag om 8u stonden Patrick, Lars, Henk, Jaron en Arjen weer klaar in de hangaar. Helaas liet het weer niet toe om te gaan vliegen. Bewolking kwam niet veel hoger dan 100m. Einde van de dag zou deze lage bewolking gaan verdwijnen. Dat gebeurde idd, echter het ging er wel tegelijkertijd regenen. Dus uiteindelijk een goede beslissing om zaterdag te cancelen. Zondag is sowieso geen optie, omdat dan de wind sterk toenemend is.

Vrijdag 18 oktober was het een zeer ongewone warme zonnige dag. Het zou nevelig zijn echter, vanaf sunrise was het boven EHST al helder en enkele schapenwolkjes waren zichtbaar heel hoog in de lucht. Dit is zo de hele dag gebleven. Weinig wind, geen cross-geluiden aan de 06 kant, 22° op de grond. Hans was voor de laatste keer havenmeester bij de vliegclub Westerwolde. Hij heeft een nieuwe hobby ontdekt, namelijk lesgeven aan scholieren in de eindklassen van het middelbaar onderwijs met de vakken natuur en techniek. Hij maakt modelvliegtuig bouwpakketten om samen met de leerlingen te gaan bouwen en later natuurlijk te gaan laten vliegen. Hij merkt al gauw dat er spontaan wedstrijdjes worden georganiseerd, van wie blijft het langst in de lucht. Dit enthousiasme vind hij ontzettend leuk. Jammer voor ons Hans, dat je het ultralight vliegen gedag gaat zeggen. Maar ja, hij heeft ook al zo lang in de lucht gevlogen met grote kisten en veel passagiers. En vliegviruszaadjes planten bij de jeugd is een zeer goede zaak. Zo is Heleen ook bezig om middelbare scholen te benaderen. Echt goed bezig! Heel leuk was ook dat Maya en Andy (pas getrouwd stel) hier waren. Maya wilde vooral wat airtime inhalen van het afgelopen jaar. Oefenen van comfortabel slepen, circuit vliegen, doellandingen en netjes met een mooie flair op de voetjes landen. Nou dit is meer dan goed gelukt hoor. Wat een bikkels zijn de meisjes toch.

Andy had een soort van straaljager bij. Voordat hij het circuit in kwam, had hij vol aangetrokken een snelheid van ongeveer 120 km/uur en het suisende geluid van zijn Laminar leek het geluid van een straaljager. Wel gaaf. Zo zei Maya ook, dat je Andy altijd eerst kan horen, voordat je hem ziet.

Heleen en een aantal cursisten zijn in de middag ook gearriveerd. Dus werd het ook nog lekker druk. Antony ging samen met Heleen het luchtruim in. Voor Antony alweer een tijdje geleden en wil de draad weer oppakken. Vrijwel alles heeft Antony zelf gedaan, dus dat is een forse vooruitgang. Arjen en Lars gingen solo en zij lieten beide zien dat het heel goed gaat, een mooie positie die ze de hele sleep keurig vasthielden. Met Arjen heb ik wat scherpere rondjes gaan draaien, zoals dat in een thermiekbel gaat. Links om goed, rechts om goed. Toen ook nog de snelheid een aantal keren verhogen van 40 naar 60 km/uur. Dat ging hem goed af. Top. Patrick, Henk en Jaron (nieuwe cursisten) waren inmiddels ook gearriveerd. Aangezien het bijna sunset was, gingen we opruimen en terug naar de hangaar, waar Heleen haar school voort ging zetten met het geven van theorie. Hopelijk morgen weer zo’n mooie dag, maar de verwachtingen zijn helaas niet zo mooi.

Niet veel gevlogen maar toch een nuttige week. Nieuwe wieltjes voor de dolly met een zachte massieve band, zodat deze niet meer van lucht voorzien hoeven te worden.

Tevens is het kompas weer gecontroleerd en de deviatie-tabel weer aangepast. Zo ook is de Weight & Balance weer gecontroleerd. Er zat slechts een minimaal verschil in t.o.v. van de voorlaatste controle. Dus dat is mooi. Gelijk het excelbestandje aangepast, waar de variabelen ingevuld kunnen worden en je gelijk kan zien of het verantwoord is. Ook een tabel gemaakt om vlot af te lezen wat er mogelijk is.

Zaterdag waren we met 46 mensen aktief op de doedag, dat erg gezellig was en vooral dat er een heleboel werk is verricht. Aangezien deze zondag de weersverwachting niet best was met harde wind en buien, was het erg rustig op het vliegveld. Coen als havenmeester had het dus ook niet druk met havenmeesterwerkzaamheden, daarom gingen Cornelia, Coen en ik gewoon verder met de doedag. Wilfried nog eens de baan vegen, zodat je er zowat van kon eten, zo schoon.

We hebben Wilfried nog even meegeholpen om wat kasten te verschuiven en Cornelia heeft ook nog de aanmaakhoutjes veiliggesteld tegen de nattigheid. Ik kon het ook niet laten om toch nog even de voegen van het stoepje rondom het toilethuisje te reinigen, omdat ik daar gisteren niet meer aan toegekomen was. Wel grappig was dat er live muziek was van de motorvereniging. Kei luide muziek, oude hard rock nummers door de ether. Connie voelde de tijd van vroeger weer terug en wilde zelfs gaan dansen. Heleen kwam ook nog terug uit Duitsland van de oefenberg om een aantal vliegers in de hangaar te plaatsen. Daarna gingen we gezellig met Coen, Cornelia, Wilfried, Ria en Heleen bij Tony eten. Dus was het toch nog een mooie week geworden.

Oktober is dus geen stoptober voor het vliegen dit jaar. Wat een mooie zomerse dag. In de zon en weinig wind heerlijk lekker genieten. Piloten namen wel voorzorgsmaatregelen kwa kleding want boven was 7°C niet zoveel. Gezellige drukte kwam al gauw op gang.

De vliegers werden opgebouwd en zelfs 2 spiksplinter nieuwe Laminar’s van Arne en Otto. En wat zo bijzonder is dat er veel van mijn lievelingskleuren er in aanwezig zijn. Voor mij waren de voorbereidingen heel relaxed, pre-flight check rustig aan, vol tanken, zodat ik allen in een keer in de lucht zou kunnen slepen zonder tussenstop. Leuk dat Ingi en haar zoon Nouk er ook erbij waren. Nouk is thuis veel aan het oefenen op de simulator en wilde wel eens kijken hoe dit nu in het echt voelde. Nu is de beleving in de DragonFly wel een beetje anders dan in een dichte MLA op de simulator, maar wel heel leuk om de ervaring te gaan zien. Werkelijk waar, net zoals Francois met zijn 3-asser Swift die ook altijd geoefend had op de simulator, gaat het zeer goed. Geen rare uitslagen met de stuurknuppel, maar heel beheerst de bochten door, 360° links of rechtsom keurig zonder een meter hoogte verlies. Bij de DragonFly is rechtvliegen al een dingetje op zich, maar dat ging ook redelijk voor de eerste keer. Na even gevlogen te hebben neem ik het weer over voor de landing. Tussen door kwam nog even de ‘baron’ voor de dag, en achteraf vond Nouk dat wel heel cool. Moeder Ingi vond het natuurlijk ook fantastisch dat Nouk ervan genoten had. Inmiddels kwamen de eerste plukjes wolken in de helder blauwe lucht tevoorschijn. Dat is een goed teken. Wind uit oostelijke richting was aanwezig, maar gelukkig bedaard. Je kon zien dat Otto heel erg blij is met zijn nieuwe aanwinst en kon niet langer wachten om te gaan starten. Mooie tijd 13:24u. Oeps, ik merken dat er wat achter mij gebeurde. Otto was behoorlijk aan het werk en merkte dat zijn hoek te groot werd om te kunnen bijsturen en nam hij de wijze beslissing te gaan releasen en wist zijn korte vlucht netjes af te sluiten met een mooie landing. Daar moet dus nog wat aan gedaan worden met de afstelling van de VG. Precies een uur later ging Otto voor de volgende sleep. Nu met iets meer VG. Nou dit was dus de goede stand en die zal hij zeker gaan markeren, want het ging nu als een fluitje van een cent. Ik merkte het ook gelijk al, ja nu gaat het goed. De vlieger snijdt door de koele bovenlucht. Na uren gevlogen te hebben en een keurige landing te laten zien, was Otto natuurlijk razend enthousiast.

Het enige wat beter kon was dat handschoenen zonder vingers wel wel heeeeeeel erg koud waren geworden.

Arne was de rust hem zelfe en deed een mentale voorbereiding onder zijn nieuweling, zodat het proces één met elkaar worden in gang gezet werd. Nou dat heeft geholpen. Ik zag tijdens het slepen, dat Arne bij Stadskanaal wel aan het draaien was, maar echt hoger kwam hij niet. Bij ongeveer 300m nam hij de beslissing richting crossbaan te gaan. Daar vond hij wel betere bellen en scoorde uiteindelijk met een vlucht van 3:21 minuten lang. Gefeliciteerd Arne. Martin wilde zijn recordtijd vanaf EHST natuurlijk ook evenaren. En op het laatst zag je Arne en Martin met elkaar ‘strijden’. Dan Arne weer hoger, en dan Martin weer hoger. Wie o wie gaat nu eerder landen. Tegen vijf uur en nog steeds boven blijven vind ik wel erg knap. Uiteindelijk heeft Martin 3:13 gevlogen. De final hebben ze ingezet en gaan landen bij de hangar. Dit ook, omdat er erg veel stof te zien was bij de crossbaan. Mooi om te horen hoe beide de ervaringen gingen evalueren tijdens de afbouw van hun delta.

Oh, ja Martin. Jij had toch je oude vlieger vandaag? Nou die doet het nog prima dus. Fred en Henk hebben ook erg genoten van hun vlucht en met blije gezichten van voldoening liepen ze door het groene gras. En dat in oktober zeg. Toen ik een groepje zag vliegen onder een wolk, hoopte ik dat Adrie op tijd klaar zou zijn met de voorbereiding. Plan van mij was om hem daar bij af te zwaaien. Enfin de wolk ging toch wel snel naar het westen. Drie gingen steken naar een wolk oostwaarts. Gelukkig bleef Henk nog draaien. Na een paar rondjes met Henk gedraaid te hebben, zwaaide ik Adrie af. Adrie concentreerde zich op hoogte maken, en heeft achteraf Henk niet gezien. Jammer, anders konden ze samen een plan maken om elkaar hoogte aan te wijzen. Heel veel later kwam Adrie vanuit het noorden richting vliegveld. Zou hij het halen of niet. Hij koos toch voor een veilige buitenlanding. Ingi en Nouk gingen hem retrieven met zijn eigen auto. Dank je wel Ingi. Ivo is heel impulsief. Misschien een klein beetje meer geduld, dan zullen de vluchten net wat langer gaan. Ivo gaat bij een kleine beetje stijg al zelf releasen, terwijl ik dan denk, oh wat jammer, nog net een 2 minuten verder slepen, voor er een betere bel is gevonden zou zoveel makkelijker zijn. Het is natuurlijk wel knap om te proberen zo snel mogelijk te releasen en zelf verder te zoeken naar thermiek. En het lukt hem dan ook vaak wel, en dat is dan extra gaaf. Fijn dat Judith hem al snel kon ophalen. Dat is dan toch weer heel tof. Francois was de laatste piloot die gesleept ging worden. Dan was ieder in de lucht. Kei leuk vind ik dat dan altijd. Toch gaaf dat hij kwart over drie met de Swift nog voldoende thermiek kon vinden om ook een lange vlucht te maken onder de mooie wolkenstraatjes van wolkje naar wolkje. En belangrijk ook is, dat hij toch in zijn achterhoofd houdt dat hij ook terug moet keren op het vliegveld, omdat anders wel heel veel extra tijd nodig is om de Swift op te halen. Maar het is wederom gelukt en was weer blij dat hij lekker had kunnen vliegen. DragonFly weer netjes gepoetst weggezet, de vliegers weer op het dak. Marjoleine heeft nog een vlucht gaan maken in de ‘JK 05 junior’ en kwam heel enthousiast weer terug. Zeker omdat er zoveel gezien kon worden vanwege het helder zicht.

Voordat ze gingen vliegen ontdekte Marjoleine nog een ‘steppie mouse’.

Fred en ik zijn pizza’s gaan halen en toen hebben Marjoleine, Martin, Fred, Cornelia en Coen nog een gezellige afsluiting gehad. Wat een mooie vliegdag hebben we weer gehad en dat in oktober.

Dit was weer een prachtige week om nooit te vergeten. Zondag is de spannende dag er gaan namelijk 2 piloten voor het eerst solo. In de ochtend gaan Adinda en Remi nog een keer met Heleen onder de tandem om ook nog een soort van verrassing mee te gaan maken, een onbekende handeling, een onbekend gesimuleerd voorval, en onbekende manouvre en dan kan Heleen beoordelen of men de instructies goed in het hoofd heeft zitten en dat de piloot de juiste beslissingen gaat nemen. Ze zijn beide geslaagd en gaan duimen voor de avond, dat de wind is gaan liggen en goed op de runway staat. Sean gaat binnenkort op vakantie naar zijn geboorteland Australië en wil vandaag nog laten zien dat hij ook flinke sprongen heeft gemaakt met het leren van deltavliegen via de tandem. Nou dat heeft hij zeker. Hard werken en de juiste beslissingen zitten in zijn systeem. Goed vasthouden Sean wat je hebt geleerd, en dan zien we je na de vakantie weer graag terug, want ver van solo zit jij ook niet volgens mij. Maar gelukkig is Heleen degene die uiteindelijk in overleg gaat beoordelen hoe de ontwikkeling in deze is. Gerard gaat hartstikke goed en blijft strak achter de DragonFly. Hij had na de eerste sleep een modificatie aangebracht in zijn tussenlijn, zodat deze niet in het gezichtsveld kwam. Erik had vandaag erg veel geduld in de ochtend, omdat hij ook graag zag dat de cursisten allen nog een keer in de ochtend in rustige lucht zouden kunnen vliegen.

Na zijn eerste vlucht, kon hij aan aantal aandachtspunten in zijn logboek melden, zodat hij dit later nog kan gebruiken bij zijn vliegplan. Heel goed Erik. Tevens had je van Heleen nog een oordeel willen hebben over de stuurcorrecties en ging daarom nog een keer met de tandem. Wat weer een leerzame dag. En dag was al zo bijzonder begonnen:

Er was op het vliegveld ook volop drukte vanuit Duitsland. Na een lange vlucht parkeerde ze de kisten en gingen daarna bij Cinam en Mustafa genieten van lekkere syrische hapjes. Ik heb ook even gebruik kunnen maken van een kleine lunch, want Yan, Henk en Ivo stonden al bijna klaar om gesleept te worden. Het werd zelfs een beetje thermisch.

De sleep met Yan ging zo ontzettend leuk, vanaf 300m samen in een bel van +5 m/s. daar gaat echt 2,5 van overblijven. Maar helaas, deze was toch moeilijk vast te houden. Maar de 2e keer wist Yan zich van een hele goede kant te laten zien. Wow, wat ging hij goed en hoog. Heeft ook een mooie buitenlanding kunnen maken in de buurt van Onstwedde. Toppie. Zo had Ivo de thermiek bij de 2e keer goed te pakken en liet ook een gesmeerde doellanding zien uiteindelijk. Hij kan het wel hoor. Het is ook telkens leuk te horen dat hij zo blij is met zijn nieuwe vlieger. Henk zijn 2e vlucht werd beloond door hem zelf, namelijk met hoogte stijging van 2 keer zoveel als dat hij gekregen had. Super goed gedaan Henk, want makkelijk was het uiteindelijk niet.

Remi en Adinda maken zich klaar voor hun eerste solovlucht. Remi is zelfs de eerste piloot in Nederland die zonder enige ervaring in het deltavliegen de cursus heeft gevolgd bij Delta Fly Adventures (Heleen) en vandaag solo gaat vliegen. De radiobegeleiding wordt in orde gemaakt en getest…. Het wordt steeds stiller op het veld….. Remi concentreert zich buitengewoon goed….. stilte…. Checked de beenbanden, helmband, en carabiner of hij is verbonden aan zijn toestel…… nog meer stilte….. (“je hoort hem wel denken, nu hoef ik gelukkig geen rondje te geven, want mijn helmbandje is vast”) … stilte…. Oei de DragonFly lijnt al op naar runway 24. Daarna gaat Remi, met de laatste instructies van Heleen voor het echie. Ik moet zeggen voor mij is het ook heel spannend. De eerste piloot die 3 maanden geleden is begonnen met het leren volgens de tandemvlucht instructie methode, ga ik nu slepen. Wow die eerste 4 seconden zijn zo ontzettend belangrijk. En wat doet Remi?? Keurig keurig keurig achter de DragonFly aan, zo mooi in positie, goede pitch en niet gierend. Nou, dan ben je zo emotioneel en uiteindelijk een ‘grote blij’ (uitspraak Lars) en begin je door de radio te roepen: Het gaat super goed YEEEAAAAHHHHH. En met spanning wacht iedereen zijn vlucht af hoe deze tot landing gebracht zou gaan worden. Remi bleef maar vliegen en vliegen, het leek wel of zijn vlieger niet naar beneden wilde. Zo mooi te zien dat hij het circuit zodanig vliegt hoe hij het ook geleerd had en een keurige gedempte landing maakte op het inmiddels vochtig wordend gras. Applaus was oorverdovend en was tot zeker in Vledderveen te horen. Heleen had al door laten schemeren aan mij dat de condities ook goed waren voor Adinda. Omdat ze vlak bij mij stond hoorde ze dit op de radio. Oeps, oei, dan gaat het vanavond toch gebeuren. Spannend. Zelfde ritueel bij het klaarmaken zat er goed in. Succes Adinda, je kan het. En ja hoor, langzaam reed ik over de runway, steeds sneller, zo snel dat ik voldoende snelheid had om te vliegen. Ja, nu gaat het toch echt gebeuren en ga airborn. Ik zie de witte vlieger wel heel moeilijk, want het begon wel behoorlijk te schemeren (nog een halfuur voor sunset) vanwege de bewolking. Het dappere meisje hield haar vlieger goed onder bedwang en vloog keurig op de horizon achter de DragonFly aan. Wow, wow en nog eens wow. Wat gaat dat goed. Wat ook mooi was een soort gelijke ervaring eerder met Frans en de maan. Nu met Adinda en ondergaande zon. Toen ik op hoogte oostelijk ging vliegen, zag ik dus de grote koperen bol in de spiegel zijn best doen om mij te proberen te verblinden. Een beetje schuiner ging ik vliegen. En toen…. toen… ja zo mooi. De spiegeling was ook in het roervlak te zien op gelijke hoogte achter bij waar de zon onderging. In de spiegel zag ik het dus zo, het net leek dat de koperen rode vuurbollen verbonden waren met een koord en dat Adinda daar met haar vlieger op aan het koorddansen was. Heel mooi effect, dat in mijn breintje is vastgelegd, maar helaas niet op foto. Bij het willen releasen kwam Adinda erachter dat haar ontkoppelingshandel net een andere positie had als bij de tandem. Dus die microseconde van later resulteerde in een redelijk steile bocht. (Achteraf gehoord dat ze dit wel heel erg leuk vond zo steil in de bocht na het releasen). Na haar vlucht konden we met z’n allen ook naar haar mooie landing kijken. Ik kon het niet laten om beide piloten hartelijk te begroeten en te feliciteren met hun eerste solosleepvlucht. Daar wordt ik toch wel een beetje emotioneel van en moest even een bescheiden traantje wegpinken. Wow wat mooi zeg en wat een dag, met zoveel mooie dingen. En Philip was ook nog op de motor aangekomen en heeft veel mooie foto’s kunnen maken van deze onvergetelijke dag.

Hier werd natuurlijk een druivensapje op gedronken, nadat alles was opgeruimd. Super leuk was ook dat Patrick zo enthousiast was van wat deze dag te bieden had, dat hij besloot zich voor een cursus deltavliegen in te schrijven bij Delta Fly Adventures.

Om in Remi’s woorden af te sluiten: “NondeJu” zeg wat was dit een mooie dag“

Precies 4 jaar geleden was het prachtig weer met blauwe lucht. Zou het dit jaar ook zo mooi worden in het weekend? De verwachting is dat vanaf zaterdagmiddag de bovenwind behoorlijk gaat afnemen, zelfs tot kalm aan toe. Heleen had een aantal introductie vluchten, voor mensen, die willen gaan ervaren of ze het leuk gaan vinden om het te gaan leren.

Het blijft elke keer weer een geweldig moment als de mensen terugkomen na een tandembeleving in de lucht. Joep, Ilse en Mitchel zijn vrienden collega’s en zijn vanaf Eindhoven naar Stadskanaal gekomen om een luchtdoop te maken onder de tandem met Heleen. Zelf hebben ze alle drie lucht- en ruimtevaart gestudeerd te Delft. Wat is het wereldje klein, want onze Rob heeft daar een mooie tijd in zijn leven door gebracht. Ilse en Mitchel waren dol enthousiast en Mitchel wist toch wel aardig wat over het besturen van vliegtuigen, maar gewichtsbesturing was toch een heel ander verhaal. Ilse is van de rocket-science, dus voor haar ook een hele uitdaging. Joep was groot en zat ook aan het maximum gewicht om te slepen, dus dat was nog wel een dingetje. Gelukkig was Heleen een aantal kilogrammen afgevallen en was de benzinetank van de DragonFly niet zo vol en de wind stond redelijk op de runway. De afspraak was, als het niet comfortabel voelt, aan het einde van de runway te gaan landen. Het ging goed en er was slechts 10 cm/s minder stijg. Ilse en Mitchel waren razend enthousiast. Joep moest het nog laten bezinken, en dacht al dat het niet zo zijn dingetje was. Toch dapper van hem dat hij heeft willen ervaren hoe het in de lucht is zo vrij als een vogeltje. Nico en Remi waren intussen gearriveerd en waren hun slaapplaatsje aan het inrichten, om daarna toestellen te gaan opbouwen en checken, want er kon eind van de middag inderdaad gelest gaan worden. Helaas had Frans veel pech onderweg. Helaas de auto waar hij al 6 jaar probleemloos mee rijdt, kreeg ineens een serieus probleem, en moest hulp van de ANWB ontvangen. Zijn auto werd afgevoerd naar de garage waar deze in onderhoud is en zelf kreeg hij een leenauto om verder te gaan met zijn reis naar Stadskanaal. Door al dit oponthoud heeft Frans dus helaas niet kunnen vliegen deze zaterdag. Remi, Roos, Nico en Lars hebben laten zien dat er weer vooruitgang is.

Lars heeft precies voor einde van de sunset periode zijn final in gezet na een heerlijk rustige vlucht met avondrood als achtergrond.

In de avond was het kampvuurtje al aardig warm gestookt, voordat de cursisten gingen aansluiten. Zij hadden volgens mij nog heel wat theorie in de avond verorberd. Tevens zorgde Frans voor een aangename muziek op de achtergrond met oranje lichteffecten. Gelukkig heeft hij nog wel zijn spullen uit de auto kunnen halen om de tent te kunnen plaatsen. De volgende ochtend begon met dichte grondmist, maar de cursisten waren weer stipt op tijd (7:00) in de hangaar, want dan gaat de muziekbox van Heleen aan om aan de warming-up te beginnen. Wat leuk te horen is dat er een aantal mensen, die nu ook thuis voortzetten en zich daardoor ook veel fitter voelen op de dag zelf. Toen ik in de ochtend uit de carvan stapte, dacht ik oh, ik hoef niet te haasten, dat duurt nog even voordat de grondmist is opgetrokken, er was ook geen vleugje wind te traceren.

Het was bijna zover dat ik het eerste testvluchtje zou kunnen maken. Ik dacht dat vinden de buurtbewoners vast niet erg, dat we een half uurtje later beginnen op zondag. Op de grond was het nog 15,5°C echter toen ik airborn was, zag ik de temperatuur al gauw oplopen naar 19,5°C. Dat is goed want zolang de aarde nog fris is, zal de lucht rustig zijn. Voor Pavel was het alweer een tijdje geleden, maar hij was het nog niet verleerd hoor, het ging prima. Frans en Lars kunnen zich nu ook meer concentreren op de landingen, want het gesleept worden achter de DragonFly hebben ze beide goed in de vingers. Het blijft spannend voor Nico, want zijn eerste solovlucht zal echt niet lang meer duren. Het slepen gaat goed en de reactie om te releasen is ook aanwezig. Heleen wil toch graag voelen, dat de start ook helemaal zelf gedaan wordt. Dus het volgende plan is om een paar korte sleepvluchtjes te doen, alleen gefocust op start en landing. Als dit goed gaat, dan gaat het gebeuren hoor. Houd moed Nico, je kan het! Nog een klein beetje geduld, dat is altijd een schone zaak. Na een inspannende ochtend is het tijd om de inwendige mens te voorzien van een lunch.

We gingen gezellig met z’n achten eten bij Mustafa en Cinam. Opvallend is, dat de Nederlandse taal steeds beter gaat. Gisteren had Martin ook nog een mooie vlucht gemaakt. Het was niet eenvoudig, want er was bovenin toch wel wat wind, die de thermiek een beetje deed verwaaien.

Zo ook op zondag ging ik Martin slepen en kwam gewoon geen enkele + tegen. De inversielaag die je in de verte zag liggen was ook niet hoopvol. Laaste kans dacht ik, om naar de huisbel te vliegen. En warempel…. 0,1 …. 0,2 …. 0,3 …. 0,2 …. 0,3 meer stijg als gemiddeld tijdens de sleep. Dan nu maar afzwaaien. En ja hoor Martin wist hier toch weer gebruik van te maken. Hoe hij het doet mag joost weten. Oefenen, en nog eens oefenen zal de remedie zijn. Dat hij de minimale thermische aktiviteit aanvoelt door een getraind onbekend zintuig. Hij wist zelfs door de inversie heen te prikken naar tegen de kilometer hoogte. Op de grond waren we telkens aan het kijken in de lucht, huh Martin nog niet in de buurt, nog niet geland?? Prachtig mooi dit. Eigenlijk jammer, dat er zoveel meer ervaren piloten zijn , maar helaas zo drukke agenda hebben, dat ze niet kunnen komen vliegen.

In de middag zag ik verder overal boekwerken, oranje papieren, zwoegende cursisten, krabbelend achter de oren, vragende gezichten…. Heleen had examenvragen voorgelegd, want uiteindelijk is de theorie van alles het fundament van de praktijk. Ik heb het namelijk zelf weer ervaren vandaag. Mij werd gevraagd hoe dat zit met de windgradient. Oeps, wat was dat ook al weer. In de praktijk weet ik het wel. Namelijk ik kom aan vliegen op final met een rustig vaartje. Ik zag een aantal mensen op de akker voor het vliegveld nog de laatste aardappelen rapen, nadat de machines het land hadden gerooid. Dus uitkijken, want ik heb wel een sleepkabel van 60 m achter me hangen. Niet dat ik de aardappeltjes uit hun handen ga vissen. Enfin, dan ben ik inmiddels aangekomen dicht bij het begin van de baan op 30 m hoogte en plots val ik als een baksteen uit de lucht, en realiseerde me dat dit een behoorlijke stuiter zou gaan worden als ik geen actie zou gaan ondernemen. Dus kabel gereleased (minder weerstand) en volgas met het motortje. Precies op tijd ongeveer een meter boven de grond en voldoende vermogen om weer te vliegen. Is dit de windgradient? Boven meer wind dan op de grond. Ik hoor het graag van jullie.

De avond volgorde was: Nico, Roos, Remi, Frans en Lars. Helaas moest Pavel eerder naar huis vanwege omstandigheden. Hopelijk is thuis alles weer goed. Half zes in de middag was de temperatuur inmiddels opgelopen boven de 30°C en nul wind. Zowel de DragonFly als de Tandem hadden meer snelheid nodig voordat je airborn kon. Ik zag door mijn spiegels dat de start was afgebroken en zelf had ik ook langer moeten doorrijden om de juiste vliegsnelheid te behalen. Mooie praktische les was weer dat temperatuur zo enorme invloed heeft op het draagvermogen van de vliegtuigen. Temperatuur hoog, minder luchtdeeltjes in dezelfde hoeveelheid lucht, dus minder draagvermogen op die deeltjes. Nico en Remi tot einde sleep goed volgehouden de focus te houden.

Met bepaalde windrichting zou de delta na 60 m zelfs deze propwash kunnen voelen, dat dan een klein beetje tegensturen vereist. Anticiperen blijft tot het laatst toe belangrijk.

Het blijft fantastisch hoe precies Frans over de horizon scheert. In de spiegels zit er nog geen mm verschil de hele 360-er lang. Prachtig. En Roos, ja Roos, wat moet ik daar nu van zeggen. Dit is echt niet te geloven hoeveel gevoel zij heeft voor het vliegen met een hangglider. Werkelijk een natuur talent. Op gevoel gaat alles zoals het zou moeten. Heleen probeert nog wel ook uit te leggen, van hoe en waarom een bepaalde aktie het gewenste resultaat geeft. Haar laatste vlucht van de dag gaf mij zo euforisch gevoel, wat ik ook deed, links om of rechts om. Zo strak in positie blijven is een hele kunst. Het driehoekje van de DragonFly bekabeling, dat ik als referentiepunt neem, daar kwam ze gewoon de hele sleep niet meer uit, voordat ik afzwaaide. Tussendoor ziet ze ook nog van alles wat opvalt in de lucht, zoals een opstijgende luchtballon. En ik hoefde maar een aanstalte te maken om af te gaan zwaaien en ze was al met Heleen alleen op luchtpad. Fantastisch. Als ik me herinner hoe lang het wel niet duurde voordat ik het vliegen eigen had, is het ongelooflijk te zien hoe de nieuwe cursisten allemaal zo snel iets leren. Groen petje af hoor!.

Woensdag de 18e september ziet het thermisch gezien er niet goed uit. De verwachting is dat je met de delta niet boven blijft.

Als het >1,8 m/s ASML is, dan is het mogelijk om boven te blijven met de deltavlieger. Dus 1,4 houd niet over, tevens is de basis woensdag ook heel erg laag, namelijk 400m.

Deze week was een enorme achtbaan met allerlei belevenissen en gebeurtenissen. Zoveel is maar amper te beschrijven. Ik probeer maar te beginnen bij het begin. Frans en Remi zouden vrijdagavond al hun tentje komen plaatsen om zaterdagochtend op tijd te kunnen beginnen aan de warming-up onder begeleiding van Heleen met rustgevende muziek. Ja, dit is precies om 7 uur in de ochtend, bij de net wegdrijvende schemering en het opkomen van de magische koperen bol, klaar staan bij de hangaar, waar de school “Delta Fly Adventures” zowel theorie als praktijkruimte heeft ingericht om de cursisten te onderwijzen en samen te evalueren hoe de voortgang is in de skills van het deltavliegen is.

Vrijdag ervoor had ik nog een rondje Nederland gedaan, om reddingssytemen op te halen. Eerst te vliegveld Midden-Zeeland, en daarna vliegveld Middenmeer, toen via de afsluitdijk naar vliegveld Stadskanaal. Wat is Nederland toch mooi en die afsluitdijk blijft toch een heel indrukwekkend bouwwerk. Enfin, ik had trouwens op zaterdagochtend mijn eigen warming-up, namelijk pijl van seinvlak omzetten, sleutel halen in paviljoen om de brandweerdeur te kunnen openen, sleutel weer terug brengen.

Dan de DragonFly klaar maken voor gebruik, zoals hoogte/variometer, radio en digi-logboek installeren. Heel belangrijk is ook de pre-flight check met behulp van een uitgebreide checklist om af te vinken. Doel is om 8u het eerste proefrondje `te gaan vliegen of alles goed is, zodat daarna Heleen met de cursisten aan de slag kan. Manfred was er ook weer vroeg en zou de vluchten weer gaan noteren. In de ochtend zouden Frans en Remi nog een aantal vluchten maken.

Bij de laatste tandemvlucht van Frans, heb ik geprobeerd een situatie te creeeren, dat hij het moelijk zou gaan krijgen tijdens de sleep, maar wat ik ook deed, Frans bleef keurig in positie, anticipeerde perfect op alle onverwachte bochten en snelheden. Helemaal top, helemaal klaar voor de eerste solovlucht.

Van half 11 tot half 5 hadden Heleen en ik de tijd om een trip te gaan maken met de DragonFly. De eerste planning was om de zaterdag naar Drachten te gaan vliegen, omdat daar Fly4U werd georganiseerd. Een feestelijke dag, dit jaar speciaal voor kinderen die ongevraagd eigenlijk mantelzorger zijn geworden voor hun ouders. Zij worden dan heel erg in het zonnetje gezet. Ik was ook uitgenodigd door de organisator daar, dus dat was een leuk vooruitzicht. Vorige keer in 2019 had ik met de DragonFly ook veel kinderen een groot plezier kunnen geven met vluchten in de DragonFly.

Helaas kreeg ik kort ervoor te horen dat de havendienst Drachten het toch niet aandurft op de drukste dag van het jaar een langzaam vliegtuig mee te laten doen. Een gemiste kans, en dat zal de organisator ook wel zo vinden. Ik respecteer natuurlijk wel de mening van de havendienst, zij moeten het namelijk kunnen handelen, en als ze daar tegenop zien, is het afzeggen de juiste beslissing. Maar geen nood voor een leuk uitje hoor. Wilfried had nog een leuk alternatief uitje en kwam met het voorstel naar EDWF (flugplatz Leer-Papenburg) te gaan naar de schnitzel fly-inn. Mooi, dan ga ik Heleen vragen of zij mee wil vliegen daarheen. Haar reactie was echt heel leuk, want ze had er super veel zin in en was een leuk vooruitzicht. Uitgerekend volgens ouderwetse navigatie methodieken, dat we er 45 minuten over zouden doen. Heleen had de vliegstrip het eerst ontdekt, dat was wel fijn te weten. Op de radio gaat alles in het Duits zowat. Ik hoorde de 0A7 in de buurt zijn, terwijl wij richting het circuit vlogen, om de landingsprocedure in te gaan zetten. Cornelia en Coen dachten eigenlijk nog net voor mij te kunnen landen, maar een wijs besluit was toch om wat extra ronden te maken. Runway 26, een enorme lange asfaltbaan. Ik zei al tegen heleen, het lijkt Schiphol wel. Had van Coen nog een tip gekregen om pas halverwege na de bomenrij te landen bij deze wind i.v.m. turbulenties. Dat ging helemaal prima en binnen 30 m kon ik ook gelijk afslaan bij de eerste taxibaan. De havenmeester (Kobi) vertelde me met een heel rustige lage stem, dat als we bleven eten, dan te parkeren naast de Cessna.

Wilfried, Dennis en Jenny kwamen later ook nog genieten van het “All you can eat” concept. Heerlijke soorten schnitzels, lekkere groente en patatjes. Voor Heleen werden zelfs vega schnitzels met voedselrijke linzen klaargemaakt. Was echt top. Half 5 zouden de cursisten weer klaarstaan om de avondcursus te starten. Dus na gezellig gebabbeld te hebben en ook kennis gemaakt te hebben met Dennis en Jenny die pas lid zijn geworden bij de vliegclub. Dennis heeft veel aan modelbouw gedaan, en wilde eigenlijk ook heel graag eens een vliegtuig bouwen waar hij zelf in kon vliegen. Nou dat is gelukt hoor, namelijk de PH-WAG met een heerlijk klinkende ster-motor. Echt heel mooi gemaakt. En tijdens de terugreis leek het wel een speeltuin in de lucht met al dartelende vliegtuigjes in de mooie heldere zonnig lucht. Het leek wel miniatuur in de lucht. Wilfried met zijn prachtige Kiebitz dubbeldekker, de dubbeldekker van Dennis en Jenny, de Ekolot van Coen en Cornelia en de DragonFly. Ik heb van Cornelia prachtige foto’s en video ontvangen (deze volgen nog), zo ook heeft Jenny schitterende opnames kunnen maken. Ondanks dat voor ons Fly4U niet was doorgegaan, was dit alternatieve uitje zeker zo leuk.

En jippie, het werd echt heel rustig deze avond. Remi, Sean en Alex lieten al heel veel vooruitgang zien in hun skills. De tijd was aangebroken, Frans had de solovlieger opgebouwd en gecheckt. Het gaat gebeuren…. Heleen neemt de laatste instructies en vliegplan nogmaals in alle rust door. Het is natuurlijk een heel spannend moment. Hoe anders gaat het zijn, want anders zal het zijn. Veel lichter en snellere stijg. Voor mij natuurlijk ook kei spannend, want je wil wel dat het goed gaat. In de eerste 4 seconden was al gauw duidelijk, Yes, Yes, hij kan het, en goed ook. Dan zit ik me daar zo blij in de DragonFly te zijn, terwijl ik weet dat Frans super zijn best aan het doen is met de juiste focus. Op een gegeven moment begon de schemering wel toe te nemen, want de zon was bijna onder. Na een bocht naar noordwestelijke richting, dacht ik nog wat gaat hij nu toch ineens doen? Ik keek in mijn spiegels en zag een licht, waarvan ik dacht dat het de vlieger was, helemaal uit positie gaan. He, hoe kan dat nou, wat ongelooflijk jammer. Maar gelukkig ik zag Frans keurig op de horizon vliegen. Het was namelijk de bijna volle maan die voor dit effect zorgde. Mooie landing neergezet en allen heel blij dat hij het toch maar in zo korte tijd voor elkaar had gekregen samen met Heleen, dat hij nu gewoon in zijn uppie kan vliegen. Nu kan hij fijn trainen en ervaringen gaan op doen in diverse weersomstandigheden. De avond werd natuurlijk afgesloten door een kampvuurtje met versnaperingen en drinken. Wat een geweldige dag vandaag. Alex heeft in het vooruitzicht zondag solo te gaan, dus dat is ook weer spannend. Zondag moest ik vroeg uit de veren, omdat de motor van de DragonFly bij het starten af en toe een knal gaf. Tja dat hoort natuurlijk niet. Dus om 6u was ik al aan het sleutelen, controleren, checken, de nieuwe bougies opnieuw gaan afstellen. Manual zegt 0,8 – 0,9 mm. Heb de electrode afstanden op 0,85 gecalibreerd. Compressie gecontroleerd, carburateurs gecheckt op synchronisatie. Het 8u proefvluchtje is met 35 minuten vertraagd. Ik was wel erg benieuwd wat er ging gebeuren bij het starten. Alles lijkt goed. Heel de dag heeft de motor zich uitstekend gedragen. Rinus natuurlijk weer blij. Sean en Remi gaan nu ook met grote stappen vooruit, dat merk ik heel goed met het slepen. Ik zeg altijd als het voelt dat we samen 1 pakketje zijn, dan voelt dat goed. Lars, die kort geleden ook solo was geworden, heeft ook nog een trainingsvlucht gemaakt, en dat ging echt perfect. Hierna kwam het moment supreme, 10:40u lag Alex klaar op de dolly. Het gaat gebeuren, ook Alex gaat voor zijn eerste solo sleepvlucht. Natuurlijk eerst een beetje zoeken hoe de perfecte positie is, want het is een veel lichter toestel als een tandem, daarna ging alles goed. Yeaaah weer een feestje :-). Om 15u zou Willem (85) met Heleen een introductievlucht gaan maken. Beide dochters en zijn vrouw hadden hem dit cadeau gegeven. Daarna kwam er nog een jongeman Aaron, die een introductiecursus heeft gekregen. Ik denk dat hij het wel ziet zitten om door te gaan, want hij was razend enthousiast. Sean heeft in de avond ook nog een sleepvlucht met Heleen gemaakt en je merkt steeds meer vooruitgang. Helemaal top. De laatste vlucht was voor Frans. Wow op hoogte liet hij zien dat met een grote 360-er hij op de mm (in spiegel) nauwkeurig op de horizon bleeft. Dat ging zo goed, dat was een bonus waard. Ieder ging met een voldaan gevoel weer naar huis. Ik was toch blij dat ik in het caravantje kon overnachten om maandag weer fris en fruitig richting Hellevoetsluis te gaan. In de ochtend bij de koffie en overheerlijk koek hebben Heleen en ik nog heel wat vluchten geëvalueerd, aandachtspunten doorgenomen. Eindelijk hadden we hier eens tijd voor. Het was ook weer fijn thuis te zijn, en morgen weer oppas dag voor de kleine van ons nichtje. En woensdag lekker fijn op bezoek bij onze kleindochter Pippa, Ellen en Rob. Woensdag ziet het er thermisch gezien heel belabberd uit, dus er zal weinig vlieganimo zijn denk ik dan.

Jammer dat Nico niet in de avond nog een vlucht kon maken, daar hij op vakantie gaat. Want het solovliegen hangt wel in de lucht, nadat hij een heel goede vlucht met de juiste reacties had laten zien.

Deze week is de verwachting hoger dan het in werkelijkheid uiteindelijk wordt. Echter de vrijdag werd wel een heel mooie vliegdag. Lekker druk op het veld met een behaaglijke temperatuur en lekker zonnetje.

De havenmeester Wim had het nogal druk met het registreren van de vluchten. Veel lesbewegingen en veel sleeps. Ik geloof dat hij wel 4 pagina’s had vol gekregen en nogmaals dank, ook voor het geven van tips en voor het noteren van de deltatist namen. Ik had namelijk geen tijd gehad om alles op te schrijven en zo is het vluchtregistratie systeem wel een goede aanvulling in de eigen administratie. Van alle hoeken uit Nederland zijn er vrijdag piloten gekomen om het luchtruim te gaan verkennen en de thermiek te kunnen gaan grijpen. Nou dat is Martin wel ontzettend goed gelukt, namelijk 3:13 airtime! Petje af hoor, want de cursisten van de thermiekclinic zouden gaan volgen, dat Martin in de lucht verdere instructie zou kunnen geven. Maar waar bleven ze dan? Eén had per ongeluk gereleased, en liet de tweede voorgaan, echter stond klaar, maar er was geen release? Dus ook weer terug, toen de eerste maar weer. Dat ging wel goed. Er zaten goede bellen in de area, maar er naast ging het natuurlijk ook goed naar beneden. De wolken lezen kwam wel goed van pas deze dag. Enfin, Martin heeft het keigoed gedaan en hoopt dat de cursisten er van bewust zijn dat, zoals Martin ook zegt: ‘De routine maakt het of je het gevoel kan gebruiken om de thermiek te vinden‘. Zo ook heeft Fred een heel mooie vlucht gemaakt en zijn retrieve chauffeur Ria was blij aan het werk te kunnen, want helaas had hij EHST net niet terug kunnen halen. Coen had ook nog een buitenlanding gemaakt, na een aantal narrow escapes kwa hoogte ging het met doorzetten, toch telkens weer naar een mooie hoogte, maar vanaf nieuwe Pekela was het tegen de wind in toch net niet voldoende en koos voor een veilige landingplaats. Maar wel ontzettend spannend als je zijn verhaal aanhoort. Rob L ging zijn vlieger uitproberen met wat grotere wielen en een remparachute. Ben benieuwd hoe het is verlopen. En wat super leuk was, dat Dees er ook bij was. Ze had graag willen vliegen, maar helaas de vlieger was niet compleet, dus heeft ze heel actief meegeholpen bij de start etc. Wat ook lief was dat ik drinken en broodje kreeg aangeboden.

Yan heeft zijn nieuwe WWU2 gaan invliegen. Dit is een vlieger met meer prestaties dan de UNO-picolo. Dus wel spannend, natuurlijk en beginnend vroeg in de ochtend. Dat ging hem goed af, en na drie sleeps kan ik wel zeggen dat hij zijn nieuw maatje al aardig onder controle heeft. Goed gedaan Yan. Erik heeft nog een mooie vlucht gemaakt en hij was zelfs een trigger voor andere piloten, om aan te tonen waar het echt goed omhoog ging. Helaas bij de start van een tweede vlucht, ging het breukstuk stuk tijdens het loskomen van de dolly en moest hij improviseren bij het landen. Michel had zijn eigen breukstuk gebroken in de lucht en is daardoor gaan kiezen voor een heel groot veld, net gemaaid koren, om daar te landen. Het is wel breukstukken dag geloof ik, zo heb je een jaar geen enkel breukstuk, en zo op één dag meer. Zo ook had Adrie vanwege een te hoge pitch het breukstuk gebroken. Normaal neem je dan de tussenlijn mee terug naar de landingsplaats, maar in dit geval was er ook gereleased en dan valt de tussenlijn naar beneden. Nu kunnen we gaan zien of de Samsung-Tracker aan de tussenlijn in het waterdicht doosje terug te vinden valt. De track van Arie in google-earth ingeladen zodat je de weg kon volgen van zijn vlucht. Veel enthousiaste mensen hebben flinke wandelingen gemaakt door het hoge gras, uienvelden, aardappelvelden, etc om mee te helpen zoeken. Bruggetje over de sloten, tractorpaden gevolgd, waar het in de buurt zou moeten zijn. Héé, ineens wil de app verbinding maken met de tracker. Signaal wordt steeds sterker, oeps verder weer zwakker. Terug dan, en weer sterker. Omdat deze verbonden was kon de spaarstand worden uitgezet en dan kan je de tracker laten piepen. Na een aantal keren kon de richting worden bepaald. Daar aangekomen was er een melding dat je er bent!. Huu, geen tussenlijn te zien, maar wel diep onder het loof van de aardappelplant diep in de aarde voren. Yeah gelukt.

Adrie ook weer blij en ontving ook graag zijn troffee (het gebroken breukstukje 90+). Later stonden er nog twee koele biertjes op de tafel bij de caravan als dank voor de bewezen diensten. Heel tof van je Adrie, dank. Heleen heeft vanaf 8u heel enthousiaste cursisten lesgegeven, zowel theorie als praktijk. Frans begint al echt een toppertje te worden, deze krijg ik met diverse scherpe bochten en snelheidsverschillen niet meer van de sleeplijn af. (als een pittbull, houd hij de positie onder controle) Heel goed hoor.

De progressie in de stuurmanskunsten zit er al goed in bij Remi en Sean. Samen kunnen we veel lachen over simpele dingen, dat vind ik wel super leuk hoe we elkaar kunnen aanvullen in de grappen. Zaterdag bleek het prachtig zomerweer, maar de wind was voor de cursisten te hard en dat zou het zelfvertrouwen kunnen schaden. Dus werd het initiatief genomen, veel loopoefeningen te gaan doen. Dat voelde natuurlijk wel bijzonder met zo’n windje. Men vulde elkaar goed aan. Martin en Gijs hadden weer het voortouw genomen vroeg de lucht in te gaan, zodat Adrie, Emiel en Michel zouden kunnen gaan volgen. De wind was recht op de baan, echter wel vlagerig en 16 kts was niet verstandig voor een aantal piloten om te gaan starten. Helaas, maar je moet maar zo denken, er komen nog heel veel leuke vliegdagen en nu kan je nog vliegen. Emiel heeft de smaak te pakken hoor, achter de DragonFly is hij ook een genot om te slepen. Anticipeert zo goed, dat ik af en toe denk, van yeeee, dat is goed, hoe doet hij dat toch om een slappe lijn heel soepel strak te krijgen in deze turbulente omstandigheden. Hij wist gebruik te maken van de kleinste thermiekbelletjes. Gijs was inmiddels ook samen gaan vliegen en hadden onderling radiocontact, zodat er instucties en aanwijzingen doorgegeven konden worden. Op een gegeven moment had Gijs nog een +0,5 gevonden richting Stadskanaal, maar Emiel dacht zal ik dit gaan wagen? ik moet nog wel terug tegen heel sterke wind en besloot daarom toch te kiezen om de landingsprocedure in te zetten en zijn laatste vlucht in een keurig circuit af te ronden keurig op de voetjes geland. Gijs vond zelf dat hij zijn dag niet had, want kon niet veel meer vinden, terwijl ik met Heleen op +3,3 m/s kwam (blijft over 2,2 m/s) terwijl ik met de jongens niet hoger ben gekomen als +2,8 m/s (blijft over 1,1 m/s). Heleen moest met de passagiers wel heel hard werken, maar ze heeft het toch maar weer voor elkaar gekregen. Super, dat je weer een aantal mensen blij en enthousiast hebt kunnen maken. Er werd besloten de avond niet meer te gaan gebruiken voor instructie. Tentjes werden afgebroken en Martin, Gijs, Adri, Michel en Heleen hadden nog een evaluatie betreffende de thermiekclinic.

De MLA-Sharp-dealer kwam ook nog even kijken bij het deltavliegen en was ook bijzonder gecharmeerd van de DragonFly. Hij heeft meerdere foto’s gemaakt van bepaalde mechanische zaken, hoe die praktische zijn opgelost. Zelf had hij een gemodificeerde Wingie ontworpen, waarvan hij met veel trots de foto’s liet zien. Nogmaals dank aan Kees die havenmeester was en alles weer keurig had genoteerd. Terwijl Connie en ik fantastisch waren verwend met een luxe uit eten bij Dolce Vita van Tony, afgesloten met een lekker toetje en kopje koffie met Cognac. Nogmaals heel heel hartelijk dank Coen en Cornelia voor deze verrassing. Wat een bijzondere dagen waren dit weer. Zondag zijn de weersverwachtingen nog hardere wind, dus ik denk dat het mooie tijd is om een grote onderhoudsbeurt aan de DragonFly en motor te geven.

Oh ja en tussendoor waren er donderdag ook nog opnames gedaan door RTV-noord, dat in de avond al te zien was op TV. Is een heel leuk filmpje geworden met verhaal van Frans en Heleen vol passie over het deltavliegen.

Artikel: klik en kijk vooral de video onderaan het artikel.

Voor deze week stonden een aantal deltapilootcursisten op de planning, echter het weer was niet zodanig dat het door kon gaan.

En inderdaad zijn het een heel mooie en gezellige vliegdagen geworden. Thermiek was wel wat moeilijker te grijpen als verwacht, maar toch zijn de piloten uren in de lucht geweest. Martin wist zelfs de 2,5u van het luchtruim te genieten. Frans, Remi en Sean hebben weer hun uiterste best gedaan en van vroeg in de ochtend tot sunset. Ze wisten te vertellen heel veel geleerd te hebben en hebben hun ervaringen keurig in de logboeken bijgewerkt. Zo stoer van Heleen, dat ze ook nog een aantal intro’s heeft gevlogen met haar tandem. Het was weer een feestje te zien hoe blij de passagiers waren. Sommige hadden ook nog de bof behoorlijk lang in de lucht te blijven, vanwege gebruik te maken van de thermiek. Frans wilde ook nog een leuke panoramafoto maken van de tandem. Dit gaf wel een leuk effect met de MLA die net snel kwam landen.

Titus eerste sleep was erg onrustig, gelukkig baat oefening de kunst, dus de tweede keer ging het heel veel beter. Titus heeft ook gezegd veel meer aandacht te gaan besteden aan het circuit vliegen. Dit geeft namelijk heel veel meer rust in de landingsfase. Super leuk was, dat het gelukt is om Cornelia bij Coen in een bel weg te zetten. En nadat ik geland was kon ik zo ontzettend genieten dat ze samen hoog aan het thermieken waren. Zo mooi tafereeltje. Coen en Titus hadden ook bijna de 2u airtime aangetikt.

De verwachting zaterdag 17 augustus ziet er goed uit 🙂

Zaterdag teveel wind voor het deltavliegen, daarom hebben Gjalt en ik samen in de DragonFly een vlucht gemaakt naar ‘EHEM’ (Vliegveld Snuverinck te Emmercompascum). Ik zou heen vliegen en Gjalt weer terug. Hey Rinus daar is het vliegveld links van je, kreeg ik te horen van Gjalt. Ja dat klopt maar de opdracht was eerst naar het meldpunt Romeo te vliegen. Dit was een water bij de zandwinning. Tevens werd me verteld dat daar een kunstenaar een kunstwerk van had gemaakt. Ok, Romeo, radio opgeroepen, echter er bleek nog niemand aanwezig op Johan na. Netjes voor de crossbaan om de windmolens heen, precies tussen de twee boerderijen in gevlogen links af naar het enormlange landingsveld. Rechts hoge maisvelden en van rechts kwam ook de wind. Dus wat meer snelheid erop.

Gjalt heeft ons vliegend weer netjes naar de thuisbasis gevlogen, waar we in de avond een gezellige bbq met veel leden hebben genuttigd.

Jacqueline had ook nog een leuk moment, dat ze aan kwam lopen al roepend, “ik heb Rinus op mijn neus, ik heb Rinus op mijn neus”

Zondag was het weer ook voor het deltavliegen fantastisch. Helder blauwe lucht en wolkjes. De jongens, Erik, Gijs, Martin en Sander hadden zich een taak voorgenomen om te gaan vliegen, namelijk Borger en terug.

Tijdens het testrondje vliegen met de DragonFly had ik al wel in de gaten dat het toch niet zo heel makkelijk zou gaan worden. Gijs als eerste gesleept en duurde even voordat ik een leuke bel had gevonden. Gijs reageerde gelijk door te ontkoppelen en zelf verder te gaan. Tijdens de sleep met Sander was ik op zoek naar Gijs, maar helaas nergens meer te bekennen, dus geen referentiepunt. Toch vond Sander een heel lichte stijg voldoende om te releasen. Later bleek Gijs weer terug gevlogen te zijn en is toen samen met Sander richting Borger gegaan. Martin was als derde gestart en heeft zelfs uiteindelijk de taak gerond, en kwam later weer netjes op de voetjes terecht op EHST. Sander zag ik heel in de verte ten westen van Stadskanaal hoogte proberen te zoeken, maar had net niet voldoende om de oversteek te maken en is daar geland. Marjoleine was zo attent om Gijs en Sander te gaan halen nadat ze hun buitenlanding kenbaar hadden gemaakt. Berthil heeft voor de laatste deltapiloot vandaag de dolly van de runway gehaald. We zijn een heel tijdje bezig geweest om zo laat nog een juiste thermiekbel te vinden, echter dat bleef even uit. Maar, …. toen Erik bezig was zijn circuit in te zetten en zijn harnasrits te openen, bleek op 180m hoogte net ten noorden van de runway een klein plusje te voelen. Hey dacht hij even volhouden. Nou, dat had zijn vruchten afgeworpen en ging door naar wolkenbasis en wist de vliegtijd met een uur te verlengen. Super goed gedaan Erik. Bravo.

Volgende week is Heleen weer terug van haar leerzame Frankrijk reis. Dan kunnen de leerlingen weer hun hart ophalen. En nu maar duimen dat het zo mooi weer mag blijven als afgelopen week.

Zaterdag: geen deltapiloot aanmeldingen. Sander denkt ook dat het stabiel mooi vakantie weer is vandaag en gaat straks de tent weer inpakken. Ik heb afscheid genomen en ging naar huis naar ons Con. Het was nog te vroeg om te bellen, dus ik dacht ik doe later wel een ETA appje. Inmiddels wachtend bij rood stoplicht wil ETA gaan doorgeven. Maar wat?, hoe is dat nu mogelijk en ik had de caravan nog gecontroleerd dat alles mee was. Telefoon weg! Tjee net 30km gereden en dan weer terug. Bellen via de auto had ik niet bedacht, omdat dat toch niet kan zonder telefoon in de buurt. Grrr, dan maar omdraaien en terug. Ben natuurlijk straks een uur verder. Aangekomen op de camping stond Sander wel verbaasd te kijken, Rinus terug? Ik kijk in de caravan en idd geen telefoon. Tjee. Waar kan deze toch liggen dan? Liep terug naar de auto naar de bijrijdersplaats en zie gelijk al de telefoon opgelicht door het zonlicht liggen op de bijrijdersstoel. Hoe kan dat nou?, dat ik dat niet gezien had? Nou, als ik achter het stuur zit en naar de bijrijdersstoel kijk, dan verbergt de armleuning precies de telefoon vanuit mijn gezichtshoek. Hoe is het mogelijk en een sporadische vloek volgt. Wat toen zo ontzettend lief was, dat Merel en Julia kwamen aansnellen naar mij toe om me en heel dikke knuffel te geven. Zo lief, en plots was ik het uur en diesel weer vergeten. Dank Merel en Julia. Inmiddels met de lunch thuis aangekomen. Zo ligt er ook weer een stapel kranten te wachten.

Vrijdag: Het zou een mooie dag kunnen gaan worden volgens de meteo. Nou het is een mooie relaxte dag geworden met gezellige onderonsjes. Erik, Francois, Fred, Henk en Sander hebben het geprobeert, maar hadden geen van allen een noemenswaardige hobbel ontdekt in de lucht. Toch kwam er een competitie om de hoek kijken, want het aantal vliegminuten werden gebruikt.

Fred had 26 minuten, Erik en Sander ieder 24 minuten. En Henk had 1 uur en 87 minuten, dus daar is misschien iets mis gegaan met het uitlezen. Pas om 16 uur ging de hoge wolk weg en gaf de aarde wat meer warmte. Er zijn allemaal mooie landingen gedaan, dus dat is ook mooi voor het gevoel.

Coen & Cornelit fta zijn veilig aangekomen op vliegveld MiddenZeeland. Dat was een mooie vlucht van 2u. Morgen is het een feest op dat vliegveld. De simulator gaat Rens daar demonstreren. Helaas had ik nog havenmeester taken, dus moest helaas het samen eten afslaan. Gelukkig had ik nog een rodekool/stoofvlees/puree prakkie.

Donderdag: Sander had al een tijdje de route van het hoge drukgebied in de gaten gehouden. Deze week zou het volgens de weersverwachtingen een mooie week kunnen gaan worden. Hupsakee, alle kampeerspullen in de auto, Annemarie, Julia en Merel ook mee. Op naar het noorden. De kinderen voelde zich gelijk thuis op EHST en wisten zelfs verhalen van eerder te vertellen over hun belevingen. Sander vond het wel gaaf zo, in de ochtend met het gezin leuke dingen samen gaan doen, zoals hunebedden, hoe maak ik vuurtjes met de vuurstenen dat verteld werd in het museum te Borger. Kanonschieten, vliegen op een reuze meeuw, etc te Bourtange. En ’s middags kon Sander zich klaarmaken voor een vlucht. De hoge sluierbewolking trok al gauw weg en helder blauwe lucht werd zichtbaar tussen de cumultjes. Freek die later terugkwam uit Middenmeer, kon zelfs vanaf het IJselmeer al helder de Papenburg loods zien. Inmiddels stonden we klaar bij de hangaar, echter de wind stond al een tijdje 30°, dus toch maar naar runway zero six verhuisd. Daar aangekomen, ging de wind weer uit 270° komen. Oké, dan maar weer terug naar runway two four. Na even rusten gingen we dan samen de lucht in, en Sander releasde al gauw bij beweging sneller omhoog dan normaal en wist een lange tijd weg te blijven, nadat hij bijna wolkenbasis had gehaald. Julia vond het wel een beetje eng, dat papa zo hoog ging en was een bezorgd daarover en Merel heeft zo iets, oh joh, dat komt wel goed. Wel leuk om te zien hoe de te grote gele hesjes eigenlijk zomerjurkjes lijken. Ik heb ook nog wat onderhoud werkzaamheden aan de DragonFly gedaan en weer wat onkruid tussen de tegels weg gekrabbeld ;-). Sander sloot zijn vlucht af met een mooie landing op de voetjes. Later was ik nog uitgenodigd om mee te gaan eten te Vlagtwedde bij de Sultan. Super gezellig was dat weer en nogmaals dank je wel. En heel belangrijk, de meisjes zeiden dat ik in het midden moest gaan zitten tussen hun in, want dan zou ik een wens mogen doen. Nou dat was natuurlijk heel erg leuk en heb mijn wens gedaan. Ook leuk was dat ze me bij de hand namen om over te steken, want mij mocht niets overkomen. In de watjes gelegd dus en mooie vliegdag. Morgen komen er meer piloten, en hopelijk weer net zo mooie condities als vandaag.

Er is wel iets heel vreemds aan de hand met de weersomstandigheden. Een aantal jaar geleden, gaf de rasp.blip.map dag in, dag uit een gele kleur over noord Nederland (heel thermisch), echter nu is er dit jaar nog géén geel kleurtje aan de pas gekomen voor geheel Nederland. Overwegend groen (redelijk thermisch) met blauwe vlekken (geen thermiek) wil zeggen dat de kans er is om boven te blijven, maar dat het niet eenvoudig is. Blauw is helemaal uit den boze voor ervaren piloten. Voor cursisten zou dit helemaal perfect zijn, want dan heb je de thermische aktiviteit zoveel mogelijk uitgeschakeld. Echter er zijn nog meer variabele, namelijk regen en wind. Week-27 was dus zo’n weekend met regen.

De les-planning wordt dan ook in de ochtend en in de avond gedaan. De piloten in spe voor de sleep aantekening staan dan ook donderdagochtend vroeg op om klokslag 7 uur de warming-up te doen. Heleen zet dan rustige muziek op en doet de oefeningen voor, zodat de groep deze oefeningen op een verantwoorde wijze kan nadoen. Het vliegveld is open van sunrise t/m sunset, echter ik doe mijn eerste testrondje pas om 8 uur, dit als tegemoetkoming van de mensen die in de buurt wonen. Daarna staat al gauw de eerste cursist en Heleen klaar voor de eerste tandemvlucht. Erik is inmiddels solo, dus hij gaat oefenen, de start, het vliegen, circuit-indeling en landing onder zijn eigen vlieger. Adinda, Alex, Gerard en Nico, waren vol verwachting, echter in de ochtend bleek het buiten de voorspelling om te rommelig in de lucht om met het lessen door te gaan. Tot 16u heeft men de simulator en theorie tot zich genomen.

Daarna kon iedereen tot sunset nog een vlucht maken. Waar ik zo van kan genieten, dat de vooruitgang van de cursisten zo duidelijk voelbaar is. Ik zeg altijd als de DragonFly en de tandem als één pakketje door de lucht in de bocht gaat, als zijnde een constante kracht op de sleepkabel, dan gaat het helemaal prima. Een aantal cursisten staan de popelen om solo te kunnen gaan. Als het rustig weer zou zijn geweest, had dit ook gekunnen. Helaas toch nog wachten tot in augustus. Wat een prachtige videobeelden heeft Heleen kunnen maken bij de ondergaande zon met haar passagiers. Prachtig. Vrijdagochtend zijn er slecht 3 vluchten gemaakt, todat het alweer te onstuimig werd en hebben we besloten de cursus verder dit weekend te laten vervallen. Nou vrijdagmiddag zaten Connie en ik in de caravan te ervaren hoeveel zwembaden water tegelijk er naar beneden zijn gekomen. De camping en de weg er naartoe leek wel een groot meer. Een ongelooflijke flits en tegelijkertijd een enorme knal deed ons wel heel erg doen schrikken. So e, dat was wel heel erg close. Zaterdagochtend dus eveneens spatten en onstuimige lucht. Morgen zal het niet veel beter gaan worden. Helaas, want de sleepcurcusplanning is pas weer vanaf 15 augustus.

Meestal houd de natuur zichzelf in balans, dus het kan gewoon niet anders dat we in augustus t/m oktober heel mooie dagen gaan krijgen. Connie en ik gaan wat toeren door Duitsland, en genieten van de mooie plekjes in Nederland.

Zoon lief, Ellen en Pippa zijn onderweg met de camper naar Noorwegen, dus die gaan we wel heel erg missen. Dinsdag is het oppassen bij ons achternichtje Vesper. Dit is ook telkens weer een hele beleving, wat je in de stad Delft elke keer kan meemaken, tijdens het wandelen. Ik hou het weer elke dag wel in de gaten, van mocht het mooi thermisch weer gaan worden, dan zal ik aanwezig zijn op het vliegveld, zodat de ervaren piloten weer mooie lange vluchten kunnen maken.

Camera en geluidsploeg van een omroep zijn de voorbereidingen aan het treffen voor een geplande uitzending.

In het weekend was er weer een nieuw clubje cursisten, die bij Heleen (Delta Flying Adventures) komen lessen. Frans, Remi en Sean hebben eindelijk de tijd kunnen vrij maken om te leren deltavliegen. De mannen hebben heel erg hun best gedaan met loopoefeningen, theorie, simulator handelingen en het weekend mooi kunnen afsluiten met rustige avondvluchten. Allen hebben best al veel geleerd. Zo vond ik dat Remi de pitch perfect onder controle had, en ik kon voelen dat Frans al heel wat stuurwerk had overgenomen van Heleen. Sean heeft eerder nog een sleep meegemaakt, dat de lucht toch heel erg turbulent was. Sean vond dit een mooie ervaring rijker. Dan merk je echt wel dat het leren en vertrouwen krijgen bij rustige lucht aan te bevelen is.

Tijdens de theorielessen waren Arne, Fred, Ivo, Joost en Martin zich aan het voorbereiden een spectaculaire FAI-driehoek uit te zetten van 177 km. Dit zou dan gelijk het Nederlands record verbeteren vanaf EHST, want deze staat nog steeds op Rob in ’t Groen met een driehoek van 147,0 km in 5 uur en 20 minuten. Men was er wel op bedacht dat de wolkenbasis hoog was en dat de instabiliteit matig was. Dus een flinke klus om dit te klaren. Fred en Ivo zijn een hele poos aan het vliegen geweest en wisten uiteindelijk toch terug te komen op EHST. Ik denk niet dat ze het plan hadden om zo’n grote driehoek te gaan vliegen. Uiteindelijk kwam heel laat in de middag Arne ook terug op het vliegveld.

Hartelijk gefeliciteerd Arne, want je hebt toch een hele driehoek gevlogen van bijna 94 km.

Het was ook super leuk kennis gemaakt te hebben met de kennissen van Fred, namelijk Rogier en Fiep. Fiep en Sean hadden ook nog een beleving in de DragonFly meegemaakt. Wat fantastisch is het te zien toen ze enthousiast waren na de vlucht. Fiep kon niet uitgepraat raken tegenover Rogier. Sean lijkt het zelfs leuk als hij het deltavliegen onder de knie heeft om MLA te gaan leren vliegen. Wat me opviel tijdens de DragonFly vlucht dat hij met heel veel beleid en kleine stuurcorrecties het wispelturig beestje keurig in balans hield. Heel gevoelig dus. Connie en ik hadden ook nog een soort van goed nieuws gehad en sloten de avond af met een geluksvuurtje.

Heleen en Philip hadden tijdens de opendagen ook nog een fotowedstrijd gehouden. Een aantal mensen van de fotoclub in de omgeving hebben een aantal foto’s ingezonden waarvan men vond, dat het bijzondere foto’s waren. Philip had een aantal instructies aangegeven van hoe het beste shots genomen kunnen worden. Connie en ik hadden de eer om te jureren. Dit was nog niet zo eenvoudig, omdat er zoveel leuke foto’s voorbij kwamen, maar met de opdrachtstrekking, konden we een aardige selectie maken tenslotte kwam de eerste prijs in aanmerking voor Geert Groote. Van harte gefeliciteerd met de prijs, namelijk een introductievlucht met een MLA en instructeur.

Amai, om even in het Belgisch te beginnen. Wij krijgen deze week bezoek uit België, want onze Rob neemt Rick en Pieter mee, inwoners uit zijn woonplaats. Ze vinden het interessant te zien hoe het er een beetje aan toe gaat op een recreatief vliegveld. Inmiddels zitten we al in week-27. Er zijn dus inmiddels al enige tijd verstreken en nu een moment gevonden in ons caravannetje op de vliegclub camping. Connie lekker met de beentjes omhoog aan het handwerken en ik dus nu aan het schrijven. Valt denk ik niet mee om terug te halen wat voor leuke gebeurtenissen er voorbij zijn gekomen. Het eerst dat me te binnen schiet is het tijdschrift van de AOPA.

Een prachtige groot formaat glossy. Mooi artikel Heleen. Donderdag en vrijdag waren de cursisten Roos en Nico al vroeg paraat. Nico is een ontzettende doorzetter en wil de focus achter de DragonFly onder controle krijgen en uiteindelijk de juiste beslissingen te gaan nemen. Roos lijkt wel een natuurtalent heeft het gevoel van de deltabesturing al snel eigen, maar wil nu nog graag weten waarom werkt het eigenlijk zo als je de handelingen uitvoert. Het eerste cursusblok zit erop en de voortzetting gaat binnenkort gebeuren. Roos vind het vliegen helemaal fantastisch. Later werd het groepje met de deltapiloten in spe uitgebreid met Adinda, en Tom.

Ik heb wel gezien dat de simulator goed laat voelen hoe je een stuurbeweging dient te moeten maken. Het lichaam strak houden en in een haakse hoek op de bottombar houden. Als je het lichaam strak houd (bijvoorbeeld door de billen tegen elkaar te knijpen) voorkom je het schaareffect. Want als je alléén je lichaam draait om het ophangpunt, dan veranderd er niets aan gewichtverplaatsing en heeft dus geen effect op een richting verandering.

Wat ik ook erg leuk vond, is dat we niet alleen bezoek kregen uit België, maar ook uit Midden-Zeeland. Maceiej en Gwenn zijn dochter kwamen met een heel mooi vliegtuig vanuit EHMZ. Ze hadden tent meegenomen en skeelers om nog naar het dorp te rijden. In de avond nog leuk aangeschoven bij het kampvuur met gezellige mensen en de volgende dag weer fit met een flinke wandeling. Jammer dat Coen en Cornelia er niet bij konden zijn, want zij hadden ook een Ekolot Junior bij. Zou een leuke foto geweest zijn met 2 Ekolots op het platform.

Onze Rob heeft gelukkig toch weer even kunnen deltavliegen. Het is zo heerlijk en vertrouwd om hem achter de DragonFly te hebben. Hij zoekt altijd het minste weerstand keurig op. Er is inmiddels drainage onder de runway geplaatst door grote machines. Maar onder de stenen van het platform wordt ook voor drainage gezord, namelijk de pluimvoetbij draagt zijn steentje hier aan bij.

Nederlandse kampioenschappen in de berg zijn volop bezig. Het is ook erg leuk dit live te volgen, meestal vanaf een uur of 12:

Resultaten: klik

Hanggliding Sportclass is te volgen: klik

Andreas ten Cate, Fred Lanning, Ivo vd Leeden, Henk Drent, Wim de Gier

Hanggliding Class1: klik

Anne Conijn, Arne Tanzer, Gijs Wanders, Joost Eertmans, Martin van Helden, Sander van Schaik, Tanno Rutten

Webcams Landingsterrein en Startplaats: klik

Afgelopen weken heeft Heleen en heel veel vrijwilligers van Delta Flying Adventures enorm hun best gedaan om de open dagen van vrijdag t/m zondag tot een succes te laten verlopen.

Zo ook hebben de MLA-piloten van EHST hun best gedaan de zondag goed te laten verlopen. Vrijwilligers hebben in de buurt flyers rondgebracht. De bedoeling van deze zondag was, om de mensen in de omgeving kennis te laten maken met het vliegveld te Stadskanaal. Vele toestellen werden buiten tentoongesteld en via een ontvangst buiten bij het Paviljoen werden de gasten aangesproken en wegwijs gemaakt in het vliegwereldje hier te Westerwolde. De vele vrijwilligers hebben heel veel kunnen vertellen aan de geïnteresseerde waarvan de kinderen betreffende alle in- en outs van een deltavlieger, wat men dan ook nog in de praktijk kon ervaren.

De MLA piloten hebben hun hartje op kunnen halen, want er zijn zo’n 60 tal introductie vluchten gemaakt. Er waren zondag ook wel heel veel mensen ter been, meer dan 1000 bezoekers heb ik achteraf begrepen. Er waren ook vele aanmeldingen om een tandem-deltavlucht te maken met Heleen en Bart. Helaas hebben we dit vanwege de winderige weersomstandigheden niet kunnen doen i.v.m. de veiligheid. Heel, heel jammer. Maar we hebben ons met zijn allen niet uit het veld weten te slaan, omdat er binnen voldoende georganiseerd was. Zoals lezingen door top deltapiloten.

Martin, ook heel vaak te zien op EHST, hield zijn lezing over het weer, thermiek en wat ik zelf ook heel interessant vond was dat de weight@balance van het harnas zo ontzettende belangrijk is. Het Moyes harnas heeft o.a. ook in de windtunnel van de universiteit te Delft testen gedaan. Het was inderdaad een verbluffend resultaat hoe goed deze is gestroomlijnd. Martin wist ook te vertellen dat bij de “101 maten” die je door moet geven aan de fabrikant, dat dan later toch het harnas nog op je persoonlijke voorkeuren ingesteld dient te worden. Bijvoorbeeld altijd, je harnas op gelijke manier inpakken ook rekening houden met de waterzak en hoeveelheid. En de werking van thermiek blijft ook heel fascinerend.  Zo ook hield onze Nederlandse toppiloot die ook internationaal heel goed scoort een mooi lezing van hoe het bij hem is begonnen. Van jong broekie naar nu vader zijn waar de rode draad toch ook wel een beetje het vliegen is. Belangrijk voor hem is dat het meedoen van internationale wedstrijden, dat je veel mensen leert kennen met dezelfde passie en ook de nieuwste ontwikkelingen in de materialen gaat zien. Wat heel leuk was dat Arne een foto liet zien van een vleugeltip die uitgevoerd was met een “external tip” en de vraag stelde aan het publiek waarom dit op deze manier ontwikkeld was? Antwoorden als: “minder flutteren”, “betere luchstroming”. “minder weerstand”, etc. maar het mooiste antwoord vond ik toch wel van Liza (dochter van Pavel, leerling Heleen), namelijk: “Het is gewoon mooier”. Fantastich!

Even over de kinderen van Pavel gesproken, zij hebben vrijdag een vlucht mee kunnen maken in de DragonFly.

Liza en Konstatin hebben beide op een eigen manier een vlieghandje. Zo mooie subtiele bewegingen om de stuuropdrachten uit te voeren. Echt heel knap. Ze hebben beide een DragonFly-certificaat verdiend. Later hebben ze ook nog een introvlucht gemaakt in een dichte MLA, ik meen dat Jordy de instructeur was. Heerlijke kinderen Pavel, zo rustig, zich zelf vermakend 3 dagen lang, beleefd, vrolijk, vol interesse, en ook dierenliefhebbers. Ook de kleinzoon Bentley van Wilfried kon er geen genoeg van krijgen.

Zaterdag was hij nog met James in de Shark gaan vliegen (één van de snelste MLA’s ter wereld) en later heeft hij ook meerdere malen gaan vliegen in de Hang Glider Simulator. En dit deed hij mirakels goed. Wist ook een aantal keer het strand te behalen zonder tegen de bergen aan te vliegen. De simulator was zondag van ochtend t/m middag continue bemenst door jong en oud. Zelf heb ik heel veel verhaaltjes kunnen vertellen aan DragonFly geïnteresseerde mensen. De kinderen kregen na uitleg over de stuurknuppel en gelijktijdige beweging van de flappen wat ze dus ook konden zien een verhaaltje te horen en werd er een situatie geschetst en beoordeeld werd dan hoe de reactie van de piloot in spe was. Dat vonden veel kinderen spannend om te doen.

Een oma van een kind zei al, jullie zijn zaadjes aan het zaaien met een brede glimlach. Zo leuk was het ook te horen van mensen uit de buurt, dat het groene vliegtuigje gewoon een begrip is van, dat het mooi weer is of gaat worden. Al 19 jaar genieten ze van het schouwspel. Adinda heeft met Martijn ook nog vlucht gemaakt in de 3Y5.

Het zijn geslaagde dagen geweest ondanks dat er door de delta’s niet gevlogen kon worden vanwege de harde wind. Er zijn zeker een aantal leermomenten tevoorschijn gekomen, die bij een volgend evenement kunnen worden meegenomen. Daar zijn dan weer de evaluatiegesprekken voor. En nog een persbericht: klik

Er is door heel veel mensen al hard gewerkt om een opendag op EHST te gaan organiseren. Er kan deze dagen geproefd gaan worden hoe de belevingen zijn bij het microlight gemotoriseerd vliegen en bij het deltavliegen. Namens het deltavliegen heeft Heleen het programma inmiddels gepubliceerd.

Goedemorgen allemaal! Voor de open dagen is inmiddels ook het deltavliegprogramma bekend: klik op foto:

Ook fotografen zijn beide dagen welkom. Net als vrijwilligers trouwens, uw organisatiecomité kan er nog wel een paar gebruiken. Voor het opbouwen op vrijdag en voor zaterdag en zondag overdag. Van een paar uurtjes tot een dagdeel of dag; meld je even als je mee wilt helpen! (info@deltaflyadventures.nl). Met allen gaan dit super leuke dagen worden.

Dat we vandaag nog hebben kunnen vliegen is wel geluk te noemen. Vroeg starten en de laatste piloot die gesleept werd was Daan. Bij het afzwaaien waren we inmiddels in regenwaterspatten aan het vliegen. De DragonFly had ik precies op tijd in de hangaar en had ik weer snel droog kunnen wrijven met de speciale groene vochtopnemende doek. Wat ik bijzonder frapant vond, is dat Daan gewoon nog aan het vliegen was. Hoe kan dat nu? In de regen boven blijven.

Het was een moeilijke taak, echter Martin was de enige die vandaag goal heeft weten te halen. Hiermee werd hij uiteindelijk 3e in het totaal klassement op 5 puntjes na met de tweede plaats die Gijs had behaald. Ik zelf ben wel heel erg benieuwd als de piloten die opgegeven hebben dat ze minimum distance hebben gevlogen, toch hun track zouden downloaden of die 5 punten van de 1500 dan behaald zouden worden, omdat de taak dan meer punten zou hebben kunnen opleveren. Ieder was tevreden zo, dus alles goed. Resultaat Class-1. Resultaat Sportclass.

We kunnen terugkijken op een heel leuk NK-sleep met goede windows en allen vlot de lucht in. Adrie Bijsterbosch had zich weer volledig ingezet als organisator om er een mooie wedstrijd van te maken. En 4 goede vliegdagen in Nederland achtereen is tegenwoordig wel heel bijzonder te noemen. Tevens was de score die Sander verzorgde ook spannend te volgen.

Gisterenavond heeft Sander nog een mail naar Geoff Wong (Australië) verzonden om naar de track te kijken van Arne, want deze gaf telkens een foutmelding bij het inlezen. Nu in de ochtend was het al gefixt en kunnen we zien dat Arne er zelfs maar 41 minuten op heeft gevlogen naar Hoogeveen en is samen met Koos, Gijs en Martin geland op het vooraf bepaalde goalveld. Wederom dank aan Adrie, die de mannen weer heeft opgehaald. Ben benieuwd, zo gaat de briefing beginnen, of er een taak gevlogen kan worden vandaag, omdat er tot 1u in de nacht wel heel veel water is gevallen.