DFblog

Er is kortgeleden een laadpaal geplaatst nabij het vliegveld. Voor degene die een elektrische auto bezitten kan dit handig zijn.

Fred Lanning is echt een kunstenaar, zoals hij de propeller weer als nieuw heeft gemaakt. De beschadigingen zijn opgevuld met de epoxy van Neuform en weer keurig na eindeloos polijsten zonder dat het bladprofiel maar enigszins veranderd weer strak en glimmend gemaakt. Het is fijn, dat op EHST een propeller-balanceer apparaat beschikbaar is. Een simpel apparaat, maar werkt fantastisch. Bij één blad was de beschermstrip verwijderd, omdat onder deze strip een beschadiging voelbaar was. Bij de balanceertest, bleef dit blad ook keurig bovenaan stilstaan. Een klein beetje uit het midden. Het op twee na hoogste blad stond iets hoger dan het onderste blad. Een klein stukje tape op het tweede blad was voldoende om na het draaien van de gehele propeller het 1e blad kaarsrecht omhoog tot stilstand kwam. Fantastisch dus. Nu hebben we de juiste lengte beschermtape afgemeten en geplaatst op de leading edge van de propeller. Na balanceren bleek voor het mooie nog een kleine reepje tape nodig te zijn voor de juiste balans. Welke propellerstand je ook koos, het bleef staan zoals je het los liet. De draaitest leek wel oneindig lang, en stopte op een willekeurige stand. Yes helemaal goed.

Nogmaals hartelijk dank Fred voor alle vrije tijd die je er weer hebt in gestopt.

Terwijl Fred heel hard aan het werk is met de propeller, hebben Coen en Cornelia toch nog een DragonFly kunnen vinden bij een klein dorpje in Overschild.

Fred Lanning en ik hebben op een prachtige zonnige dag een rondje Nederland/Duitsland gedaan. (860km). Vroeg in de ochtend was de ontmoeting in Nieuwegein om naar EHST te rijden. Na even gebabbeld te hebben met Manfred, zijn we de propeller gaan demonteren. Hierna reden we door naar de Neuform Propeller fabriek in Duitsland om het juiste materiaal te gaan halen. Fred is een kunstenaar met de propeller weer helemaal tot nieuw te updaten. Alle kleine beschadigingen worden onderhanden genomen en op een correcte manier verwerkt tot het weer als nieuw is. Super tof dat Fred gezellig mee geweest is en hier weer aan gaat werken. De DragonFly is nu wel even kaal, zo zonder propeller en kan dus ook nog even niet gaan vliegen.

Dragonfly heeft inmiddels weer een paar maanden rust gehad en stond daar vredig in de hangaar geduldig te wachten totdat deze weer eens mocht gaan fladderen. Spannend als je zo eerst na de pre-flight check de startknop gaat toucheren. De batterij had nog genoeg power zonder enige hulp van druppelladers of iets dergelijks, en 1, 2, 3 en gelijk gaat het motortje lopen op eigen kracht. Wow, dat is wel goed zeg, net of deze elke dag nog gelopen had. Top.

Dat was even super fijn, om in het luchtruim te zijn. Windje was behoorlijk en deed er een half uur over om van start naar de rand van Musselkanaal te vliegen. Heerlijk om weer te kunnen genieten van de omgeving. Terug was ik één diepe zucht. Het was wel rustig in de lucht en dan zo lekker een hele tijd de zon op het gezicht, geeft wel weer nieuwe energie. Het kan niet snel genoeg voorjaar zijn.

Video klik op foto.

Inschrijven voor het leuke vliegweekend is weer mogelijk. Ben er snel bij, want 18 deelnemers is wel een beetje het maximum. We hebben er met zijn allen weer veel zin in.

Inschrijven

Een mooi vliegjaar kan je wel zeggen met veel nieuwe piloten in spe.

Zondag is het weer een fantastische vliegdag. Dat we zo geluk mogen hebben eind oktober. Volgende week zal de herfst echt wel gaan toeslaan. Enfin, nu hebben we het in de pocket.

Alex, Chris en Graig waren er al weer vroeg bij. Geen mist, en toch al licht, vanwege het ingaan van de wintertijd. Het zo ontzettend fijn te voelen, dat het zo relaxed gaat.

De DragonFly doet lekker zijn best, zodat de leerlingen geruime vliegtijd hebben, om goed gefocust te kunnen vliegen. Joël en Ruud wilde na een eerste tandemvlucht er nog één gaan maken. Ze vonden het zo ontzettende vet. Joël wilde alle takken van de vliegsport gaan ervaren en Ruud haar vader de muzikant heeft ook besloten om dit ook nog mee te maken in zijn leven.

Wat mooi te zien, dat vliegen mensen zo blij kan maken. Paul zat vast in het verkeer en kan pas een uurtje voor sunset op EHST zijn. Zijn vrouw en kinderen vonden het ook wel heel spannend dat Paul ging vliegen zo voor zonsondergang.

Bob kwam ook nog eens 3 vluchten maken in de ‘boterzachte’ lucht zoals hij dat zei. En petje af voor Heleen die maar liefst 13 tandemvluchten had gedaan met allemaal enthousiasten mensen en beginnende piloten. Ieder heeft ongelooflijk zijn best gedaan tijdens de daglichtperiode. Top

Zaterdag begon de dag ook weer vroeg, niet om te vliegen maar aan de gang met de jaarlijkse doedag. Vliegveld weer winterklaar maken. Ontvangst door Wilfried inclusief lekkere koffie met cake verzorgd door Lisa en Gerdina. Het seinenvierkant was vorige week nog niet af, dus daar ga ik maar weer mee aan de slag. Wel heel gezellig was, dat Adrie, Coen & Cornelia ook aanschoven, waardoor het werk ineens heel veel leuker leek. Vliegveld zou PPR weer om 11u open zijn echter, er was enigszins vertraging. Maar het was natuurlijk wel fijn dat alles af kwam. Nou, als je nu van bovenaf het vliegveld bekijkt, dan ziet het er echt wel heel strak en netjes uit. De leden hebben weer hard gewerkt. Wat ik ook heel stoer vond is dat Jacqueline met de bosmaaier omging of het dagelijkse kost was.

Enfin 12 uur kan er weer gevlogen worden. Wachtende inmiddels waren, Chris, Alex, Graig, Carlos, Berno en Annabel.

De kinderen van Carlos en zijn vrouw hebben zicht volgens mij ook geen moment verveeld. En Joek had al gezegd dat hij zo snel mogelijk ook wilde deltavliegen.

De lunch was er helemaal bij ingeschoten. Maar Cornelia heeft mij gered en kwam een super de luxe lunchpakket brengen met daarbij nog een overheerlijk meloenen sap. Nogmaals thx.

Vrijdag vroeg in de ochtend nog voor sunrise was Heleen haar tandemvlieger al aan het controleren.

Het zou een drukke dag gaan worden met het lessen. Chris was zoals gewoonlijk er ook weer vroeg bij. Later arriveerde Alex, Marlijn en kinderen, Alinda, HP en Hans ook nog. Gezellige groep. Chris zou als eerste met Heleen gesleept worden. Aan de grond bijna geen wind, maar elke 50 m hoger werd de wind steeds steviger. Na het releasen en het uitleggen van handelingen, bleek de tandem ook heel snel met de wind mee te driften. Oo, oo, dat gaat een buitenlanding worden, en idd was het verstandiger om een goed landingsveld buiten het vliegveld uit te zoeken. Chris zijn eerste buitenlanding. Gaaf, maar wel heel wat tijdverlies natuurlijk. Alex en ik zijn met m’n busje en pakzak naar de landingsplaats gereden. Heleen en Chris waren daar in gesprek met een allervriendelijkste boer die daar met de trekker aan het werk was en het wel heel interessant vond.

Paddenstoelen groeien nu snel, temperatuur is prima en luchtvochtigheid is hoog. Dat wil wel.

Wat voor Heleen heel erg leuk was, dat haar zus samen met man en kinderen op bezoek kwamen om eens te kijken hoe dat allemaal gaat met het lesgeven. Je kon wel zien dat allen het zeer indrukwekkend vonden. Zelfs haar zus heeft ook de stoute schoenen aangetrokken en is onder de tandem mee gaan vliegen. Co-piloot Yaro en Milo vonden een beleving in de DragonFly natuurlijk ook geweldig.

Prachtige vliegdag is het geworden, mooie vliegervaringen erbij en praktische tips van Martin. Impressie van de dag. Of Klik hierboven op de foto.

Het lijkt erop dat deze week de wind de overhand gaat nemen. Dus woensdag maar geen delta-lesvluchten op het vliegveld gemaakt. Thuis de fiets gepakt en naar het andere eiland gefietst. Dat was ondanks ondersteuning toch nog best trappen tegen de wind in over de haringvlietbrug heen. Middelharnis zou het keerpunt zijn om zo’n 60 km te fietsen. Onderweg kwam ik wel een heel bijzondere oefening tegen aan het einde van de brug op een klein grasveldje tussen de wegen in. Een chinook kwam vlak over me heen vliegen en blies me zowat van de fiets af. Ik kreeg me telefooncamera niet zo gauw te pakken, omdat deze in de houder aan het stuur zat om de route aan te geven. Enfin er is toch een kleine video gemaakt. Klik op foto.

Zondag 9 oktober heeft Heleen nog een tandemlesvluchten gegeven aan Chris en een introductievlucht aan Els. Leuk te horen dat men zo enthousiast is. Als het weer goed is volgende week wo-do-vr, komt Chris en Lars leren deltavliegen onder de tandem. Nu maar hopen dat weer mee gaat zitten. In oktober is altijd wel een mooie week te vinden.

Helaas deze week géén delta weer om leuk te kunnen vliegen. Jammer voor Diederik en Hans, want hadden zich er al verheugd. Wel heeft Ivo een bungee jump gedaan met zijn delta onder een hete luchtballon vandaan elders in het land.

Er was wel tijd voor de havenmeester bijeenkomst, waar ook een beetje de gang van zaken betreffende het deltavliegen is besproken. Een punt dat aan de orde is gekomen, is dat het wel eens voorkomt dat de dolly niet zo snel mogelijk van de runway wordt gehaald, waardoor overig vliegverkeer de landing moet uitstellen of degene die airborn wil moet wachten .

Aandacht voor het volgende: De deltapiloot die gesleept gaat worden, is verantwoordelijk dat er iemand de dolly na zijn/haar start gaat ophalen. Degene die de dolly ophaalt, zal er dan voor zorgdragen dat de dolly zo snel mogelijk van de runway is gehaald. De startprocedure op de runway inclusief dolly halen moet zo snel mogelijk verlopen, om oponthoud aan eventueel overig verkeer te voorkomen.

Later hadden we ook nog een update van brandweerman Arthur, hoe en met wat de vliegtuigen het best geblust kunnen worden, mochten er brand zijn ontstaan.

Hierna heb ik Coen nog geassisteerd met het controleren van de compressie en de cylinder lektest.

Zondag 25 september was niet de dag zoals Ivo had bedacht. In de ochtend was het prachtig mooi blauw weer, echter… Toen Erik net zijn delta had ontplooit en opgespannen, bleek er dreigende lucht aan te komen. Met m’n testrondje vliegen zag ik het ten noorden van Stadskanaal al flinke buien. Erik besloot weer in te pakken en was precies op tijd met de pakzak, want daarna ging het flink spatten. Ivo had zijn vlieger nog klaarstaan en heeft tussendoor nog snel een vluchtje kunnen maken om te oefenen. In eerste instantie vloog ik richting oosten en bij het 180° draaien kwam ineens de dreigende lucht op hem af, dat op hoogte nog veel dreigender lijkt dan op de grond. Achteraf zei Ivo ook, we draaide en yeeeeeeeeeee wat is dat, en koppelde gelijk los. Allen nog net op tijd droog in de hangaar.

Zaterdag een heel natte dag, dus heb ik Coen gaan assisteren met het onderhoud aan een clubkist. Wat me opviel dat deze na gebruik gewoon in de hangaar wordt geplaatst, zonder dat de vliegen op de wiel-kappen en propeller zijn verwijderd. Wel zonde zo’n mooie kist. Coen had ook heel zijn handen onder het vliegenbloed bij het handmatig ronddraaien van de prop, om te ontluchten voor het starten. Dan heeft de DragonFly het toch wel beter, want na elke dag gewerkt te hebben worden zijn propeller-wieken heerlijk gemasseerd in een vliegen-oplosbaar sopje en netjes droog gestreeld. Enfin, gaat vast ooit goedkomen met de clubkisten. Inmiddels in de werkplaats aangekomen, zijn de bougies en, de olie vervangen, en er is goed gecontroleerd op opmerkzaamheden. De motor ziet er prachtig uit na 150 u, net of hij nieuw uit de doos komt. Onder de kap is het dus prima.

Vrijdagochtend op de camping van EHST begint wel heel speciaal. Bij het open doen van de caravandeur fladderen allemaal vogels op een meter afstand van me vandaan. Even mijn bril en telefoon pakken, want ik wil natuurlijk wel weten wat voor vroege vogeltjes het zijn. Ik dacht eerst aan spreeuwen, maar die dartelen niet zo in de lucht. Het bleken zwaluwen te zijn en wel honderden. Op de caravan, op de randjes van het toilethuisje en heel veel op de zonkant van het paviljoen-dak. Waarschijnlijk zich aan het voorbereiden om een grote trek naar het zuiden te maken.

Vanmiddag komen Ivo en Rob naar EHST om te gaan vliegen. Misschien gaat het wel een nieuwe spreuk worden. Zijn er honderden zwaluwen op het dak, dan gaat het deltavliegen heel gemak.

Deze spreuk gaat het dus niet worden, want deze is al na 1 waarneming ontkracht. Want na half vier werd het pas droog. Toch nog een aantal vluchtjes kunnen maken, want om voorbij vijf uur ging het weer spatten. Ivo heeft zijn nieuwe Laminar Mast R gaan uittesten. Ten opzichte van zijn Sting was dit wel een wereld van verschil en ging als een raket zo snel. Dat wordt zeker nog een aantal keer oefenen om de rust in het vliegen te vinden en niet de spierballen hoeven te gebruiken.

Zou het woensdag een mooie vliegdag kunnen worden? De verwachting is dat er weinig tot geen wind is, en dat er af en toe ook nog wat thermiek voorbij komt.

Jammer, uiteindelijk toch geen aanmelding om te vliegen, terwijl het waarschijnlijk wel een heel mooie vliegdag kan gaan worden.

In de ochtend nog rustig, later kwam het vliegverkeer wel op gang zaterdag 28 vliegbewegingen en zondag gelukkig wat meer, namelijk 108. Later kwam er nog een bericht van Bob, dat hij graag nog langs wil komen op zondag om gesleept te worden, omdat de weersverwachting voor hem perfect zou zijn. Rustige lucht en weinig tot geen wind.

Mannus was zo goed om voor mij vanaf 14u een uurtje in te vallen als havenmeester, dat ik hem even zou kunnen slepen. Enfin, de buienradar gaf aan dat precies kwart over twee tot vier uur als enige plek in Nederland, een flinke bui over zou komen. Gelukkig vond Mannus het helemaal geen probleem om de bui af te wachten. Super bedankt nogmaals. Bob heeft een paar mooie vluchten kunnen maken.

Zoals jullie al weten bestaan de volgende uitdrukkingen na onderzoek van 15 jaar lang een aantal dagen per week naar het vliegveld Stadskanaal rijden:

• Zijn de kraaien op het asfalt, dan weet je dat het deltavliegen afvalt.
• Zijn de kraaien in de bermen, dan gaan straks de deltavliegers in zwermen.
• Zijn de kraaien op borden of palen, dan weet je dat je deltapiloten moet gaan ophalen.

De nieuwe spreuk kan toegevoegd worden.

• Zijn de kraaien aan het draaien, dan worden deltavluchten hele fraaie.

Dank je wel Daan

Donderdag wat klusjes gedaan op het vliegveld, zoals het stoepje bij het toilethuisje weer onkruid vrij, de goten van het paviljoen weer plant en rommelvrij gemaakt en de grootste pollen van het terras verwijderd, etc.

Nog geen aanmeldingen voor het weekend heeft ons besloten om naar huis te gaan. Dit was ook alweer een tijdje geleden.

Dinsdag onze lieve kleindochter op mogen halen bij het ponykamp te Tielt-Winge. Er was nog een raadsel dat opgelost diende te worden om de eigendomspapieren van de pony’s te vinden. Als deze niet gevonden werden, zouden de pony’s niet op het kamp mogen blijven.

Enfin, de kinderen hadden al heel wat letters gevonden. De leidster vroeg of ook de oma’s en opa’s mee wilde puzzelen. De eerste 3 letters die ik zag was de O, P en A. En ik wees dat aan. De kinderen keken mij aan, van heeft hij de documenten? Connie zag het woord ‘wagen’. Toen riepen de kinderen, jaaa…. Pipowagen? Als spurt ieder er op af en na grondig doorzoeken, kwamen ze de box tegen met de eigendomspapieren. Yes, de pony’s zijn gered. Het programma was nu klaar en de Pippa mocht ons voorstellen aan alle pony’s die er waren. Dit werd met vol enthousiasme gedaan. Echt heel leuk. Na het eten gingen we gelijk door naar EHST. We hebben het rustig aangedaan denk ik met 2 pauzes, zijn we ruim 5u onderweg geweest. Maar zo kon ik wel op tijd zijn om de DragonFly klaar te maken. Heleen was klokslag 7u al present.

Connie was weer havenmeester totdat de dienstdoende havenmeester het zou overnemen. Om 8u kon ik het eerste proefrondje gaan vliegen. Tot 200m beetje onrustige lucht en daarboven heerlijk stil. Chris was inmiddels al paraat om samen met Heleen en de tandem gesleept te worden. Dat ging weer helemaal perfect. De eerste paar honderd meters was wel even werken, maar daarna ging het soepel en gesmeerd. Perfecte landing ook. Chris hield de pitch goed in de peiling en corrigeerde goed.

Niet te lang gepauzeerd, omdat het steeds harder zou gaan waaien. Dus hup, weer klaargemaakt en de lucht in. De grens van turbulente lucht lag nu al tot 300m. Heleen maakte zich nog zorgen, dat Chris de hobbels niet zo fijn zou vinden, maar tegendeel was het geval. Nee, niet loskoppelen, het is hartstikke leuk zo, allemaal verschillende luchten voelen is goed voor mijn ervaring, zei hij. Enfin lekker gevlogen, gestuurd, en mooi geland. Video

Daarna gaf Heleen nog instructie, hoe de juiste manier van sturen was. Hoe komt scharen, en hoe voorkom je dat werd duidelijk uitgelegd in een soort van simulatie.

Bij deze 2 vluchten blijft het vandaag, want nu begon het toch wel echt te hard te waaien.

Ik heb met de DragonFly ook 2 records gebroken vandaag, namelijk langzaamste groundspeed met slechts 5 km/u aan het slepen. Chris vond het zo vreemd, omdat hij dacht gewoon stil hangend naar boven te gaan. En mijn snelheidsrecord over de grond met 155 km/u. Nu nog even de moed opgepakt en 200 m2 hangaar gestofzuigd. Dat ziet er weer netjes uit. En inmiddels is Coen en Cornelia met hun Flitsch naar vliegveld Lelystad gaan vliegen. Daar is een special day Fokker Four’s 40 jaar bestaan. Nou ik kreeg al te horen dat zij over de grond ook heel erg snel gingen. Tijdens een kopje koffie drinken bij de caravan hoorde we een witte Cessna overkomen. Later bleek dit Diederik met Laura te zijn op rondvlucht vanaf Ameland. Hij wilde Laura zijn favoriete vliegstek in Nederland laten zien, en hoe kan dat beter vanuit de lucht.

In de vroege ochtend kwam Leon op EHST om de windvaan te gaan vervangen. Dat is superfijn om de windrichting en sterkte visueel te kunnen beoordelen op verscheidene plaatsten voor de Delta-piloten.

Na een uitrustdag was er nieuwe hoop op een dag, dat er een wedstrijdtaak gevlogen kan worden. De wind kwam vandaag uit een geheel andere hoek. In het noorden zag je leuke cumuli in de verte maar steeds meer landinwaarts smeerde het zich uit, omdat er een stevige inversielaag aanwezig was. Deze informatie heb ik wel van onze weerman Martin hoor. Tijdens de laatste briefing werd het spannend. De safety commissie had een goedkeuring gegeven, dat er veilig gestart kon worden in de huidige omstandigheden. Nu nog aan de taakcommissie of er een taak uitgezet kan worden, dat ieder ongeveer gelijke kansen kan krijgen en dat de taak nog uitgevlogen kan worden, vanwege tijdstip van vertrek. Figo de zoon van Florien en Gijs, vond wachten een beetje saai en wilde actie. Daan gaf hier gehoor aan en liet hem vliegen op de dolly.

Wordt vervolgd.. nu ff Cor gaan slepen voor de taakbriefing van vandaag.

De DragonFly was inmiddels klaargemaakt en op weg naar de opbouwplaats van de deltavliegers bij runway 06. Uiteindelijk is de taak een speedrun geworden van ongeveer 84 km naar het zuiden des lands.

De piloten hadden aan Martin gevraagd, of hij de lucht wilde testen of het mogelijk was boven te blijven. Martin had al gauw een bel te pakken en zag je hoogte pakken, maar de afspraak was om meerdere plaatsen te onderzoeken en daarna te landen en verslag te doen aan de piloten op de grond. Uiteindelijk werd de beslissing genomen de taak te laten doorgaan. En achteraf maar goed ook, want het is een spannende taak geworden. Ik wilde nog gauw wat benzine bijtanken, zodat ik de gehele shift in één keer zou kunnen doen. Echter bij de pomp aangekomen, bleek deze defect te zijn. Wat was ik blij de avond ervoor nog 30 liter getankt te hebben. De sleep met Daan was wel het meest spectaculair te noemen. De lucht was zo onrustig dat we beide alle kanten werden op gezet. Maar Daan hield zijn delta keurig in positie en heeft ook een mooie taak kunnen vliegen. De sleep met Joost ging nu hij zijn VG in zijn geheel had ontspannen, helemaal goed, De dag ervoor, met een stukje VG, wilde hij allemaal sneller vliegen dan de DragonFly. Wat ik ook mooi vind, dat de piloten alle voor zich bepalen of ze kunnen starten met de condities die er zijn met hun eigen ervaring, en dat er geen wedstrijd druk is. (men geeft goed gehoor aan de human factors, top!) Op de track van Fred is te zien dat hij elke 20 minuten weer op 1250 zat en daardoor de taak op een splinterklein stukje na kon vliegen. De meeste piloten hebben de wilde beesten wel kunnen zien bij Wildlands te Emmen. Jammer, dat Coen en Egbert niet de aansluiting hebben gevonden. Dit is eigenlijk vrij uitzonderlijk voor Coen, want hij vind eigenlijk altijd wel een bel om te gebruiken, Misschien toch niet helemaal vertrouwd met de leenvlieger van Cornelia. Martin, Sander en Joost zijn al een tijdje onderweg en nog geen bericht gehoord om te retrieven. Gijs zag ik tijdens een sleep naar beneden speren. He, dacht ik: Gijs wil gewoon later starten, om een betere kans te hebben. Dit beaamde Gijs ook tijdens de laatste briefing. “Florien had hem de actuele meteo doorgegeven via de radio en het verzoek ingediend om direct te komen landen en later opnieuw te starten, ook omdat er geen leadingpoints te behalen zouden zijn. ;-)” En ja hoor goede beslissing: Gijs is dag-winnaar geworden met 983 punten. Zelfs Figo is die dag thermiekbel-winnaar geworden. Tussendoor aan de havenmeester gevraagd hoe de status was van de pomp. Druk aan bezig, echter nog geen resultaat. Uiteindelijk is Adrie 3 jerrycans gaan halen met super+98 benzine. Arne zou net aan de beurt zijn om te starten, maar dat durfde ik niet meer met zo’n klein restje nog in de tank. Maar…. De hulp in nood was een andere Adrie van de vliegclub, die nog een kannetje had met 20 liter. Wow, dat mochten we gebruiken. En hierdoor is Arne ook nog eens 2e van de dag en uiteindelijk Nederlands Kampioen 2022 geworden met een totaalscore van 1938 punten totaal. Super bedankt aan de A3’s. Allen blij dat het doorgegaan is, ook omdat het zondag wel een mooie dag zou zijn geweest als de wind 4 kts minder zou zijn geweest. In de ochtend heeft Cor nog net op tijd voor de briefing, een voor hem geweldig mooie vlucht kunnen maken. Mocht ook geen 10 minuten later zijn, want dan was de wind te haaks en te hard geworden. Hij sloot zijn vlucht af met een mooie landing. Leuk om te horen van Cor (75), dat hij zo enorm heeft genoten.

Maar het is niet anders, en daarom maar naar de prijsuitreiking ceremonie 2022. Mooie toespraken van Adrie en allemaal blijde gezichten. Voor Nederland vond ik het mooi NK met 2 leuke uitdagende taken. En op huishoudelijk gebied, de camping en het toilet-huisje zijn keurig achtergelaten. Met de gele hesjes aan op het vliegveld is op een enkele keer heel goed gehoor aangegeven. De auto’s waren ook netjes naast de hangaar geparkeerd. De piloten hebben zich echt als gast gedragen op het vliegveld. Heel veel dank hiervoor.

Briefing in de ochtend, degene met het de beste vlucht gisteren was Cor. Leuk was op de app dat zijn locatie was doorgegeven om op te halen. Johan vond het iets te ver weg.

Aangezien de wolkenbasis erg laag was en de wind fors cross heeft de safety commissie besloten de taak te cancelen. De vooruitzichten voor morgen en zondag zijn nog steeds hoopvol. Vandaag ieder voor zich “leuke dingen doen”. Connie was met Coen & Cornelia naar Bourtange gegaan en hadden daar een leuk museum gevonden. Connie heeft zelfs nog kunnen vliegen op een ganssimulator. Fred en ik zijn lang in de weer geweest om het juiste elastiek koord te vinden, om later de trailer mee te kunnen upgraden.

Later hebben we nog gezellig op een terras gezeten in het centrum van Stadskanaal. Wat leuk was te zien dat er een levensgroot computerspel om je spieren en brains te trainen was geplaatst. We konden het natuurlijk niet laten om even een spel uit te kiezen. Later zagen we dat de kinderen er wel erg goed door bewegen. En in de avond was natuurlijk het klapstuk van de dag. Een ontzettend gezellige BBQ. Adrie had alle spullen opgehaald bij de slager en Marjoleine en Judith hebben van alles voorbereid. Fijn was dat Lisa en Gerdina alle drankjes verzorgde tot laat in de avond. Nogmaals een hartelijk applaus voor Marjoleine en Cor, want zij hebben dan ook heel de avond vlees gebraden. Heerlijk mals en goed.

Vanochtend werd de uitslag van de taak bekend gemaakt. De dagwinnaar was Arne, en op 10 minuten na, omdat Joost de parameters niet compleet had ingevuld, en daardoor wat tijd heeft verloren tijdens het vliegen werd Joost. Sander had een knappe derde plaats.

1e dagprijs een gouden beeldje en de overige prijzen waren heerlijk sappige sinaasappelen.

Deze dag liep anders dan we zouden willen, want de wind bleef toch wel te hard, namelijk 115/10kts met guests van 15 kts .

Crosswind mag 7 kts bedragen. Berekening. Als je dit berekend in het programma, dan kom je op 12,7 kts crosswind en dat is helaas te veel. Later zou de wind gaan afnemen maar nog haakser zijn. Dus hoe mooi thermisch de dag ook mag zijn, de safety commissie heeft terecht de taak gecanceld. Tussendoor heb ik nog met de broer van de dienstdoende havenmeester Koos een vluchtje gemaakt ik hoop dat hij ervan genoten heeft. Coen en ik zijn ook nog even havenmeester geweest voor Yordy & Fred en Henk. Om 19:30 is de wind echt gaan liggen en konden Cor en Adrie nog een paar sleepvluchtjes maken. Voor Cor was het alweer 3 jaar geleden en is inmiddels op respectabele leeftijd. Dus voor beide een gezonde spanning. De sleep ging goed en op het filmpje van Henk kan je duidelijk zien dat hij heel relaxed achter de DragonFly vliegt. Henk vroeg me ook nog om even mee te mogen vliegen. Dit gaat niet tijdens een sleep, dus hebben we even voordat Adrie klaar zou zijn met het opbouwen van zijn vlieger in de DragonFly gaan vliegen. Later heeft Adrie ook nog heel mooie avondvluchten gemaakt met de ondergaande zon.

Vannacht een heel stukje geschreven en gedacht dat het doorgestuurd was naar de blog. Helaas dus niet en geen concept opgeslagen ergens te vinden. Een verhaal valt voor mij in ieder geval niet te reproduceren. Enfin, we beginnen opnieuw. Woensdagochtend. De kop is eraf en Adrie heeft een GO doorgegeven dat de NK kan gaan starten op EHST. De weersverwachting op de rasp map zegt lekker veel thermiek, dat gaat wat beloven. De deltapiloten hebben inmiddels hun plekje gevonden op de camping en zijn keurig op tijd voor de briefing.

Adrie heette ons allen van harte welkom en dankte EHST voor de gastvrijheid. Zoals gebruikelijk gaf Martin ons de weersverwachting gedestilleerd uit allerlei modellen. Ik gaf nog even de high-lights aan wat belangrijk is te weten op een vliegveld dat gemotoriseerd- en delta-vliegverkeer heeft. Het protocol hebben de piloten al eerder thuis bestudeerd. Wat ik wel grappig vond, is dat de prijzen al uitgestald stonden, voordat er nog maar 1 meter was gevlogen. Ook een kanjer van een wisselbeker (grote adelaar op een sokkel met vermeldingen van alle NK-winnaars in het verleden) gaat bij een goede wedstrijd worden uitgereikt met de nieuwe winnaar 2022. Het elftal wedstrijdpiloten zaten al te popelen op het terras van het paviljoen, om op te gaan bouwen.

In samenspraak met de havenmeester Els, is de runway 24 in gebruik genomen. Dat is echt wel fijn, achter de hangaars geen geluidsoverlast van de cross motoren en voor de DragonFly alles bij de hand.

Nadat de vliegers zijn opgebouwd en gecontroleerd, werd er goed gefocust de inmiddels bekend gemaakt taak ingevoerd in de instrumenten. EHST – Coevorden – Bourtange – Vlagtwedde – EHST(Goal). Dit is ongeveer 89 km hemelsbreed.

Op één foto die ik had gemaakt zaten allemaal ronde aura’s en met een zwart/wit filter erop leek het of Daan in een werkplaats sauna zijn instrument aan het vullen was met allerlei data. Daan heeft uiteindelijk de kortste sleep gehad van nog geen 3 minuten en nog lang niet op de afgesproken ontkoppelhoogte had hij zelf losgekoppeld. Daarna ook nog de stap genomen, blijf ik bij het veld of ga ik ervoor. Nou Daan ging ervoor en bereikte een mooie hoogte. Goed gedaan Daan. Ronald en Egbert kwamen op lage hoogte nog een stevige bel tegen en je zag ze weer heel snel sky-high vliegen en de startcirkel verlaten. Gijs zat hoog in een bel en later volgde Martin, Arne en Joost in de gaggle om te beginnen aan de taak. Zo was Fred al gauw uit het zicht en wetende dat hij een privé chauffeuse Ria heeft om hem te retrieven is wel een luxe gevoel in de lucht. Daar weet Coen ook alles van, want Cornelia stond al gauw klaar om uiteindelijk de verste retrieve te gaan doen, want Coen was geland bij Coevorden. Otto was de laatste piloot die gesleept ging worden. Boven het bos gingen we samen in een grote bel al cirkelend met 4,6 m/s omhoog. Dit kan echt niet beter, en afzwaaien maar. Achteraf bleek Otto de bel toch niet te gebruiken en ging wat verder richting Stadskanaal. Later zag ik hem hoog zitten, dat komt wel goed. Na de laatste sleep ging ik zelf ook nog thermieken en de kluchten kraaien die vlak boven de grond aan het draaien waren zijn idd een heel goede aanwijzing van waar de thermiek zit. Zo weer 100m erbij. Het slepen was vandaag ontzettend leuk om te doen. Ieder in de lucht en vertrokken en de DragonFly weer op honk. Dit komt ook natuurlijk door het goede grondteam werk van Adrie en Johan, die zich als starthulp en dolly-ophaler hadden ingezet. Een collega van Desirée wilde ook graag een beleving in de DragonFly meemaken en dat heeft ze gehad. Ze was zo uitbundig enthousiast, ook het zweven in de lucht vond ze prachtig en het zelf bedienen van de stick ging haar ook goed af. Cor zou ook nog in de avond een vlucht kunnen gaan maken in de rustige lucht, maar hij wilde eerst zijn delta rustig kunnen opbouwen, omdat deze nog verkort in de transporthoes zat. Dan maar morgen. Op een gegeven moment druppelde de berichtjes binnen, ben geland met locatie erbij. Maar van 3 piloten bleven de berichtjes weg. Zijn ze nog steeds vliegende? En terwijl ik dit dacht, zag ik Arne en Joost hoogte afbouwen boven het veld. Wow, dat is kei goed.

Later kwam er ook nog een berichtje van Sander. Hij was als eerste gestart en na 4,5uur geland 5 km voor goal. Ah, dat is jammer, maar wel een ongelooflijk mooie vlucht en hard gewerkt om zover te komen. Later gaat Sander ook nog proberen een link door te geven, dat de piloten zelf hun tracks kunnen invoeren en dat zo een totaalscore zichtbaar wordt. Of dit gelijk is aan de FS-comp is nog de vraag?

Zondag de 21e had Coen zijn reserve REV al vroeg opgebouwd. Na de eerste sleep bleek wel dat er nog getuned moest worden, want het vliegen ging erg stug en zwaar. Was wel interessant te zien hoe de tip en de sprocks met 1 slagje omhoog werden gedraaid. Je zou zeggen moet daar verschil in gaan zitten? Nou wel degelijk dus. Na 1uur en drie kwartier vliegen kwam Coen me helemaal blij tegemoet lopen met zijn vlieger. Niet alleen de mooie landing was natuurlijk heel fijn, maar het slepen ging ongelooflijk veel makkelijker, terwijl het al heel wat thermischer was geworden. Nog een heel klein slagje en dan moet het helemaal perfect zijn.

Zo deze ligt in de hangaar te wachten tot de 24e, want dan begint het NK-sleep op EHST, waar 10 sterke piloten aan gaan meedoen. De dag hebben we lekker kunnen afsluiten met een broodje vliegenier, klaargemaakt door Lisa en Gerdina.

Zaterdag de 20e was een prachtige zomerse dag en er was een Airrally EHST georganiseerd. Dit was een heel leuke dag geworden met vele clubleden die ook gemotoriseerd vliegen.

De taak was EHST-EHGG-EHZZ-EHST-BBQ. Arend deed de score voor RT gebruik. Jordy & Milou, Herman & Els en Martijn hebben hun uiterste best gedaan om deze dag vloeiend te laten verlopen. Allemaal blijde gezichten en een verrassende BBQ, want Karin en Jan waren ook gekomen en Jan heeft het vlees heerlijk mals gegrild. Lisa en Gerdina hebben ook heel erg hun best gedaan, want dan is het in de spits wel erg druk.

Zelf ben ik naar EHZZ gevlogen samen met Nico, om daar wat te gaan helpen met het parkeren van de vliegtuigen. EHGG is namelijk een gecontroleerd vliegveld en dan heb je een transponder nodig.

Vrijdag de 19e was een mooie dag voor Martin om verschillende randbogen te gaan testen. Er zijn namelijk randbogen die redelijk flexibel zijn en er zijn randbogen die erg star zijn, omdat deze o.a. ook met carbon zijn vervaardigd. Manfred Ruhmer (4-voudig wereldkampioen hanggliding) heeft daar ook een aantal adviezen in mee gegeven over deze verandering. Binnen een mum van tijd zat Martin op sky high hoogte. In de sleep kon ik weinig verandering voelen tussen de verschillende randbogen. Martin waarschijnlijk wel. Hij zei tenminste dat het een leerzame dag was en weer 1u40 airtime.

Coen en Martin hebben Jans nog geholpen om met speedtape de wielkap voorlopig te herstellen, dat de Airrally morgen toch gevlogen kan worden.

De verwachting is dat op woensdag 17 augustus vanaf half negen tussen de buien door een rustige periode is om enkele lesvluchten te maken. Voordat de dienstdoende havenmeester er zou zijn heeft Erik-Jan zich beschikbaar gesteld om vanaf half negen havenmeester te zijn. Het leek erop dat we tot 11 uur door zouden kunnen gaan. Nogmaals dank Erik-Jan. Nico van Ginkel heeft 2 prachtige instructie sleeps mogen meemaken en zijn partner Gieneke had ook wel zin om te vliegen, maar dan leek het haar in de DragonFly wel aantrekkelijk, mits er rustig gevlogen kon worden. Beloofd. Achteraf bleek Gieneke een vlieghandje te hebben. De bochtoefeningen gingen zeer subtiel en hield de DragonFly mooi vlak. Het zweven vond ze ook prachtig om zo het gevoel te krijgen hoe het bij deltavliegen voelt. Toen ze beneden uitstapte riep ze gelijk spontaan: “Ik wil ook gaan leren deltavliegen” Prachtig toch. Bob kreeg bij zijn eerste vlucht wat meer te verwachten, want ik ging wat oefeningen doen, zoals onverwachte bochten, snelheden, hoogtes, etc. Maar Bob was niet uit zijn goed gekozen positie te krijgen. Keurig gedaan Bob. Hij merkte wel dat je idd uiterst geconcentreerd de DragonFly moet volgen, en dat het best wel energie kost. Daarom was zijn 2e vlucht waar we de thermiekbel indraaien gingen oefenen ook voldoende voor vandaag. Het ging trouwens uitstekend. Heleen heeft doen besluiten in samenspraak met mij, dat Bob zijn sleepaantekening kan gaan aanvragen. De KNvVL papieren werden ingevuld en we zien sympathieke Bob graag terug op EHST als hij vrij wil komen vliegen achter de DragonFly.

Ik ging in de avond droog de supermarkt in, maar bij terugkomst kleddernat van winkel tot auto. Dat was een fijne bui die de sloten weer deed vullen.

Woensdag 10 augustus komt Hans Labruyere met zijn zelfgebouwde PH-MON met het originele kleurenpalet op het glimmende metaal samen met Pieter naar EHST. Pieter heeft PPL onderricht gehad en wil heel graag het vliegen in de DragonFly gaan beleven.

Het was wel heel leuk om samen met Pieter de DragonFly te gaan vliegen. Pieter verbaasde zich achteraf hoe wendbaar deze kist is, en dat het recht naar beneden kunnen kijken ook een heel vreemde ervaring is. Pieter dacht dat ik meestuurde, maar ik liet hem in de spiegels zien dat ik de handen zo vrij had als een vogel in de lucht. Oeps, toen werd het wel een beetje spannend voor hem. Wel zo spannend, dat hij me later schreef om graag weer eens af te spreken na zijn vlieg-medische keuring.

Diederik was ook weer present. Het zou een mooi thermische dag gaan worden, maar achteraf bleek het toch moeilijker dan gedacht. Diederik had me ook nog de honingraat techniek uitgelegd om de thermiek weer vlot te vinden. Ik moet het nog wel een keer opnieuw van hem horen, want het leek me wel ingewikkeld, met 30° en afgaande wind, etc.

Het vliegen van Andreas ging fantastisch. Hij wist telkens lang in de lucht te blijven en kon de thermiek goed gebruiken. Ook leuk was, nadat hij was geland, dat hij riep het gaat overal omhoog, je kan gewoon niet naar beneden komen om te landen. Dit was natuurlijk een inkoppertje, want ik hoorde al gauw: “Hoe kom het dan dat je aan de grond staat?” Tja, dat was wel een puntje, zei Andreas 😉

Martin is richting het zuiden gevlogen op weg naar huis. Marjoleine heeft mee geholpen om de delta piloten in de lucht te helpen en later ging ze richting zuiden rijden om alvast dichter bij zijn live locatie te zijn. Martin je boft maar, dat Marjoleine dit graag voor jou doet. Top. Coen en Cornelia zijn in de buurt gebleven. Ik denk dat Cornelia wel een heel fijne vlucht gemaakt heeft die ze niet gauw zal vergeten. Ze wist goed boven te blijven en ze heeft heerlijk kunnen genieten van het heldere uitzicht. Je kon zo ver kijken hoorde ik van haar. Coen had zijn oude delta (Airborne) weer vlieg klaar gemaakt, omdat zijn huidige delta (Wills Wings) nog gerepareerd moet worden. Hopelijk kan hij een zeilmaker vinden die met Mylar om kan gaan. De oude vlieger had nog wel kuren met het naar links willen gaan. Dus daar moet nog een oplossing voor worden gevonden. Bij de 2e sleep ging het al veel beter.

Donderdag was het ook mooi weer en dus tijd voor andere dingen.

Vrijdag 12 augustus gaat Rob vd L een poging wagen om van EHST naar zijn woonplaats te Friesland gaan vliegen. De omstandigheden zijn goed. Basis tot 1900m, dus hij gaat er voor. Tijdens de sleep hadden we al gauw een goede bel en draaide spontaan in een spiraal met +4,5m/s. Rob koppelde al gauw los en ging al snel door naar 1200. Bij Borger scheen het moeilijk te worden, maar de zandafgraving bij Schoonloo gaf hem de oplossing om weer opnieuw te stijgen. En nu naar 1800. Over het TT-circuit naar Apelscha op 1900m ten zuiden van de CTR door, terwijl op die hoogte over de CTR gevlogen kan worden. Maar helaas net 1000 m stijg tekort om een glijhoek naar zijn woonplaats te kunnen maken.

Ongelooflijk goede prestatie Rob, want het was daar wel met 14 kts tegenwind hard gaan waaien. Ik heb begrepen dat je 2,5u had gevlogen en een totaal van 7000m stijging hebt gehad.

Heleen had een drukke dag met cursisten en tandem introductie vluchten. Er zijn mooie opname gemaakt door Heleen en deze zijn te bekijken op de site van de Deltavliegschool Randonaero. Wat me zo opvalt dat ze ontzettend relaxed lesgeeft tijdens de vluchten. Wat me ook intrigeert als bijvoorbeeld de eerste 200m enige hobbeltje met de DragonFly voelbaar is, dat dit wel exponentieel voelbaar bij de Tandem is. Dat is wel fijn te weten, wat voel ik, en wat voelt degene die wordt gesleept. In de rustige lucht zie je dat het weinig moeite kost om de DragonFly te volgen. Daarom is het ook belangrijk dat de eerste lessen in rustige lucht worden en gedaan en dan opbouwende naar een minder rustige lucht. Sportcoach en Nico Postma vonden het prachtig om samen te vliegen onder een tandem en instructie te krijgen van Heleen.

Bob de Vries heeft inmiddels een hele serie solo sleeps gemaakt met zijn Icaro. Ik moet zeggen dat hij het goed onder de knie krijgt. De starts en positie tijdens de gehele sleep is uitstekend. Hij is ook heel goed gefocust en concentreert zich voor elke vlucht goed.

Het is zo mooi mee te maken dat elke vlucht weer een groei in de behendigheden voelbaar is. Het gaat prima Bob.

Einde ochtend was de tijd aangebroken dat Coen en Cornelia met hun Flitsch richting Pullman City gaan vertrekken. Eerder hadden ze een goede voorbereiding gedaan kwa bepakking en gewicht. Pullman City is een Duits Western Stadje waar je helemaal in Western-style kan vertoeven. Dat is kaasje voor ons Cornelia. (Jullie wisten het misschien niet, maar Cornelia kan prachtig country nummers zingen terwijl ze haar gitaar bespeeld)

Zondag arriveerde ze weer op vliegveld Stadskanaal na een indrukwekkend weekend en met mooie verhalen. Het avontuur is te lezen op de bladzijde van Coen op Facebook.

Vrijdag waren we al vroeg in de weer. Heleen was haar tandemvlieger, en ik was de DragonFly aan het checken voor deze vrijdag. Om 8 uur zat Connie inmiddels al met een kopje thee in de toren, om de activiteiten te bewaken, totdat de de dienstdoende Havenmeester zich zou melden.

De leerlingen Erik M, en Jacqueline hebben reeds op de grond instructie gekregen van Heleen, en nu eindelijk ging het er van komen. Erik als eerste de lucht in. Een gezonde spanning was af te lezen van Erik zijn gezicht. Het ging heel goed. De lucht was ook wel zo ontzettend rustig. Ook de DragonFly gaf geen enkel hobbeltje aan.

Daar gaat Erik dan en heeft 3 mooie starts en landingen laten zien.

Jacqueline had pech met deze rustige omstandigheden. Heel weinig wind en cross op de baan, en warm de lucht is dan behoorlijk dun. Het complete plaatje bleek niet zo te zijn dat er een sleep gemaakt kon worden. Dit was natuurlijk een erge teleurstelling voor haar.

Maar Jacqueline kreeg wel een heel leuk alternatief. Manfred bood haar een vlucht aan in zijn vliegtuig naar Hoogeveen, om een bakkie te doen en weer terug. Nou ze was hartstikke blij. Goed gedaan Manfred, dank je.

We zijn lekker tot 12u aan het sporten geweest en kunnen terugkijken op een geslaagde dag voor Erik.

Zaterdag komt Bob en Graig op sleeples. Bob heeft al 39 jaar parachute springen ervaring en al vanaf 2006 doet hij aan deltavliegen, echter slepen zou hij ook graag willen leren, ook om wat vaker te kunnen vliegen in Nederland.

Graig kwam uit Amsterdam om te leren deltavliegen op EHST. Hij was dadelijk enthousiast en heeft zich als cursist aangemeld. Tof hoor. Martin, Fred en Erik S waren er ook om vrij te vliegen. Martin had bijna het lierveld van Heleen bereikt tegen de Duitse grens aan. Van Marjoleine was het weer heel luxe voor Martin, dat hij dan opgehaald werd op doorreis naar huis. Erik en Fred hebben ook weer heerlijk kunnen vliegen. Dan zal Fred wel lekker kunnen slapen met Elly in hun zojuist aangeschafte camper.

Bij het opruimen zag ik nog een gezin, moeder met 6 kinderen staan aan de kant van het veld. Vader was LPG zoeken, dat blijkbaar nog niet zo meeviel in een dorp. Heb even gesproken en het bleek wel dat een jongen met kuiltjes in zijn wangen wel erg graag mee zou willen vliegen. Oke, zei ik, Mathijs jij mag mee, maar je houten klompen kunnen niet mee hoor.

Nooit gevlogen, dus dat was spannend. Hij vond het helemaal te gek, zo gaaf. De familie had er ook net zo plezier in als hijzelf geloof ik. Broertjes en zusje stonden te dansen van vreugde.

Na het allerlaatste vluchtje van vandaag kon ik de DragonFly weer lekker toestoppen in de hangaar. Op de camping was het een gezellige drukte en er werd een deltaspel ter introductie gelanceerd, met de vraag of de vragen en/of antwoorden goede waren.

De verwachting is dat zondag het ook goed weer zou zijn. Oh, maar we hebben de zaterdag nog. Dit was een dag met heel fijne maar ook minder fijne gebeurtenissen. Bob stond 8u al paraat met zijn eigen delta om solo te gaan, want het tandemvliegen ging heel erg goed. Bob zei nog, nou ben ik zolang al aan het vliegen, maar dit is iets nieuws en toch heel spannend.

Zondag. Het slepen ging als een een deltapiloot met veel ervaring. Zo keurig in positie. Top gedaan Bob. Graig had ook nog net een vluchtje kunnen maken met Heleen in nog beetje rustige omstandigheden. Rob wilde huiswaarts gaan vliegen en Fred wilde gewoon lekker gaan vliegen. En dat waren ze al een tijdje. Desirée was er ook, omstandigheden goed, ik voel me goed, maar ja wel geschrokken van wat de grass-devil had veroorzaakt. Er was namelijk tussen de hangaar en de DragonFly een grass-devil (windhoosje) gaande en liet de tandem vlieger op zijn wielen op pad gaan. Cornelia kon net haar vlieger vast houden en naar beneden trekken. De vlieger van Bob vloog omhoog en onderste boven ging de mast dwars door het zeildoek van Coen zijn vlieger die er achter geparkeerd stond. Coen had nog geprobeerd de schade te voorkomen door de vlieger tegen te houden, maar de krachten waren te groot en te snel. Zo ontzettend sneu voor Coen en Cornelia, want net de 1e dag van de vakantie en dan dit… Beide gingen heel begrijpelijk inpakken en een plan verzinnen wat te gaan doen. Je begrijpt dat er nog iemand was die zich heel beroerd ging voelen, terwijl hij dit ook niet had kunnen voorkomen. Bob zei al, ik had liever schade aan mijn eigen delta gehad, dan schade aan delta van iemand anders. Wat een enorme pech….

Voor mij was het inmiddels weer 3 jaar geleden dat ik delta had gevlogen. Met het opbouwen had ik nog hulp gekregen van Cornelia en Coen. Hmmm ik had dus een zeillat naast de pocket gestoken ipv in de pocket. Dat was gelukkig snel opgelost. Voor de rest ging het opbouwen goed, helm op, harnas aan en naar de dolly. Met Fred als een goede startbegeleider ging de beginfase heel relaxed.

Hij merkte wel dat ik erg stil was en me aan het concentreren was voor de start. Kabel strak, slangen beetnemen en knikken maar. Het voelde wat vreemd, maar het ging kei goed achter de DragonFly. Desirée nam ruime bochten en daar hou ik van. We waren al een aantal keren door leuke bellen gevlogen, toen dacht ik, ik ga maar eens releasen. En ja hoor, de bel bracht me naar 1701 meter. Wat kon ik ver kijken zeg. De eilanden waren zelfs zichtbaar. Wow, wat is deltavliegen mooi. Na 50 minuten gevlogen te hebben en meerdere keren van 750 weer naar 1050, etc, was het landings-time. Wind was variabel, kon moeilijk naar beneden komen het laatste stuk met mijn elle bogen over de bar aantrekken, want de arme leken te staken. Met een enorme gang kwam ik uiteindelijk hoog boven het begin van het veld aan. Keek voor me, ja ik moet toch genoeg ruimte hebben met 900m voor me. Een bloedgang, en op filmpje is dus duidelijk te horen dat ik een kreet uitsloeg: “H O L Y M O Z E Ssssss” waar ik me later pas bewust van was. Mijn landingsfase was dus voor het restaurant, waar een aantal mensen zaten te genieten van een soort van Comedy Capers. Ik greep bij het overpakken van bottom bar naar de linker upright mis. Toen dacht ik in fractie van seconde aan Cornelia die zei: Eerst kijken, dan pakken. Dat deed ik dus braaf en ja hoor dat lukte. Nu nog de benen recht naar beneden. Hoe ging dat ook alweer? Dan maar schoppen naar voren. Dat zag er blijkbaar als gespartel uit vanaf de grond. Enfin ik was nu in de juiste houding en kon de trimsnelheid nu goed gaan voelen. Nee nu nog niet, nu nog niet, ja nu een beetje uitduwen, en keurig op de voetjes. Wow wat was dat mooi. Ik ging zitten en voelde me helemaal slap worden en had één of andere adrenaline lating die mij in een lachsaldo deed doen verkeren. Wow wat was ik blij. Zo goede vlucht.

Toen ik mij had losgehaakt, waren daar Coen en Cornelia al met de dolly om mij, van de arbeid de delta terug te dragen, te ontzien. Later hoorde ik op de video van mijn landing een luid applaus van ieder. Dat was toch ook wel leuk te horen dat de mede deltapiloten het eigenlijk toch ook wel spannend vonden, dat ik al zo lang 3-asser had gevlogen en geen delta. Maar uiteindelijk zit het er toch ingebakken, want het is eigenlijk dat je op een andere fiets stapt.

Connie en ik zijn inmiddels donderdagmiddag gearriveerd op de camping van EHST. Het enige wat op de camping nu hoorbaar is zijn de zachte piepjes van drie jonge valken die vol goede moed aan het jagen zijn, en terwijl ik dit schrijf moet, helaas voor de muis, de grijze muis het ontgelden, want nu met luid protestgepiep werd de muis door de valk mee het luchtruim ingevlogen. De valk zocht even verder op, een plekje waar hij deze lekkernij verder kon oppeuzelen. De wind staat 320° en is 8 kts, precies in de lengte van de camping met vrije aanstroming. Oh ja, ik had nog een vlieger in de auto liggen. Na even frutselen zat deze in elkaar. De touwtjes met een paalsteek aan de ringen en gaan naar de ‘baan’. De vlieger ging fantastisch. De vlieger kwam wel pal recht boven mijn hoofd staan, daar zal iets aan getrimd moeten worden denk ik zo, want anders heb ik zo meteen wel stijve nek. Morgen weer vroeg paraat, want Heleen komt lessen. Hopelijk blijft het weer oke.

Martin we wensen jou namens 132 leden van harte welkom op onze vliegclub. We gaan met z’n allen nog heel mooie vliegdagen meemaken.

Zaterdag 30 juli en alweer bijna een maand voorbij. Wat gaat het toch snel. De thermiekmap gaf aan of een storinkje, of niet? Toen Henk onderweg was naar Stadskanaal, dacht hij bij Emmen, nou dat gaat niet goed komen, alles potje dicht en lage bewolking en ook geen lichte gloed in de verte.

Gelukkig was hij toch doorgereden en heeft een prachtige vlucht gemaakt van ruim 70 minuten. De nog staande taak van de Knoalcup 2022 was toch nog net een graadje teveel voor vandaag. Stadskanaal gehaald maar Onstwedde toch maar niet geprobeerd. Regelmatig zag je Henk lager zitten, maar daarna was het weer wolkenbasis. Martin was al snel wolkenbasis en wilde de zetmeelfabriek halen, waarschijnlijk om een leuke driehoek te gaan vliegen. Voordat ik François ging slepen zag ik Henk en Martin hoog aan de oostkant. Aan het einde van de sleep zag ik Martin ineens laag boven Stadskanaal vliegen, maar nadat ik geland was zag ik hem alweer wolkenbasis zitten. Martin dacht toen, dat het nu goed was want in zo’n korte tijd naar 1200 is mooi. Achteraf bleek er toch echt een scheidingslijn te zijn tussen west en oost.

Want François had in het oosten bellen van +5/+6 en in het westen moest Martin toch kiezen voor een buitenlanding.

Fijn dat Henk hem ging ophalen. Tenslotte was Ingi vandaag toch bezig met een andere hobby, namelijk parachute springen te Teuge. ( Wel leuke opmerking van haar was, Tja.. Henk meer dan een uur vliegen en Ingi één minuut vallen) François heeft uiteindelijk 105 minuten gevlogen en moest moeite doen om naar beneden te gaan. Zijn Swift heeft hij samen met Johan in zijn trailer bepakt. Klaar voor de vakantie naar Frankrijk.

Heerlijke dagen rondom Hellevoetsluis met onze kleindochter Pippa gehad. Historyland, kleine strandje aan Haringvliet en de Natuurspeeltuin waren o.a. geweldig leuke dingen om samen te zijn, en dat allemaal op fietsafstand. Wat een super leuke dagen waren dat.

Zaterdag zijn er weer deltapiloten present om de krachten van de natuur te gaan gebruiken. Want vroeg in de middag is eindelijk eens geel te zien op de blipmap (3 m/s stijg, tot 1800m)

Zondag 23 juli was het echt teveel wind om te deltavliegen. Maar het was wel zonovergoten mooi vakantieweer. Lekker met ons con door de bossen gefietst. Marjoleine heeft o.a. als hobby GEO-catching. Dit lijk Connie ook super leuk en heeft de app-gegevens van haar ontvangen. De ene puzzel is nog moeilijker dan de andere en je bent lekker met de conditie bezig. Coen en ik hadden de avond ervoor nog even gekeken naar het slechte ontvangst in de clubkist. Er bleek een pinnetje te kort van de contrastekker. Is door Coen gefixed en het ontvangst is weer als vanouds. Vandaag was hij havenmeester en aangezien het heel erg rustig was heb ik hem even ingevallen, omdat het natuurlijk wel leuk zou zijn dat hij samen met Martin nog wat kon gaan vliegen in de Flitsch. Achteraf kregen we te horen dat het ongelooflijk thermisch was. Cornelia kon haar middag nuttig besteden aan familiebezoek. Henk had al doorgegeven dat hij de wind ook de strak vond en weer naar een andere keer zou gaan uitkijken.

Na het eten ging hij nog aan de slag om een plexiglas beschermkapje voor de strobe verlichting te plaatsen.

Zaterdag 22 juli was weer een gezellige dag geworden. Marjoleine en Coen hebben deze dag de langste air-time gehad denk ik zo

Coen en Martin wisten wel te vertellen dat het moeilijker was om draagbare thermiek te vinden als dat in de wolken in de lucht lieten aflezen. Martin zijn eerste vlucht was toch meer dan een uur en had uit eindelijk de 1000 aan kunnen tikken.

Coen had op eigen initiatief gereleased, vanwege toch enigszins turbulente omstandigheden. Dit is natuurlijk heel fijn, want dat bespaard weer in voorzorg een breukstuk, of eventueel verlies van een tussenlijn. Ik heb ook genoten van het vliegen af en toe in het t-shirtje, en je kon kei ver kijken, omdat het zo helder was. Toch weer 82 km gevlogen vandaag. Later serveerde Lisa & Gerdina van het paviljoenrestaurant enige snacks en drinken.

Vrijdag 21 juli was de thermiek zeker niet voldoende aanwezig. Voor Martin was het wel uitstekend weer om zijn delta op een andere manier te trimmen en te testen. Tevens liet Martin ook nog een spectaculaire rugwindlanding zien. Nou, dat ging met veel vaart en een goed flair. Dan heb je de delta wel onder controle zeg. Top gedaan. Nog bedankt aan Connie voor het ophalen van de dolly. Coen was er inmiddels ook al, want hij was al vroeg klaar op zijn werk. Mooi om weer eens DragonFly te vliegen.

Mooie landingen waren meteen al in het zicht. Goed gedaan hoor.

Daarna luxe in de Amerikaanse auto van Coen & Cornelia. Deze is 50 jaar oud, maar de bekleding is nog als nieuw en rijd vorstelijk met een vol borrelend geluid door Stadskanaal heen naar Tony. De vooruitzichten van zaterdag zijn wel zonniger.

De BlipRasp thermiek map geeft voor het komende weekend aan, dat er toch wel een thermiek te gebruiken valt van +2,6 m/s. Ben reuze benieuwd.

Zondagmorgen 17 juli hebben Cornelia en Coen de delta op het dak gelegd. We gaan het toch maar eens proberen, ondanks het feit dat de wind wel eens tussendoor zou kunnen draaien. Achteraf bleek het grotendeels van de dag 0 wind te zijn. De havenmeester had wel 3x de “runway in use” gewisseld. Er was opgebouwd bij de hangaars (starten richting 240°, ofwel runway 24). Coen wilde gaan starten net toen de baan 06 in gebruik werd genomen. Delta op dolly en lopen maar. Halverwege kwam de havenmeester naar Coen toe om te zeggen dat hij toch weer van 24 kan starten. Cornelia had geluk, want zij had de delta al wel op een dolly geplaatst, maar was nog niet gaan lopen. Na even uitblazen was Coen gereed om te starten. Ik had in mijn test rondje vliegen niet echt veel thermiek gevoeld. Dus het zal ons benieuwen. Na de start, op een paar honderd meter hoogte, kwam er ineens van noordoostelijke richting een meeuw met grote vaart langs me heen suizen. Heee… dacht ik goed opletten, want dan is er thermiek in de buurt. En plots zag ik 50m onder mij een ooievaar indraaien, en gelijktijdig voelde ik de DragonFly ook hoogte pakken. Yes, een goede bel. Een tweede ooievaar kwam ook nog draaien, terwijl de andere al weer richting Stadskanaal zweefde. Coen voelde de stijg ook heel goed en koppelde zelf al vroeg los om zelf verder te gaan. Coen bleek de ooievaar ook gezien te hebben en met een paar 360°ers gemaakt te hebben, huueee?? ……. Geen ooievaar meer te zien.

De bel was inmiddels ook flink uitgedoofd. Cornelia kreeg via de radio al te horen dat het boven blijven wel een hele uitdaging bleek en dat ze heel zuinig zal moeten vliegen om gebruik te kunnen maken van de thermiek. Het bleek heel moeilijk te zijn om hoog te blijven, maar Coen was het toch gelukt om nog ongeveer een half uur te blijven vliegen met heel zuinig de bochten in de minimale thermiek te draaien en veel geduld te hebben met +6 meter/minuut. Helaas heeft Cornelia de thermiek niet gevonden, maar ze had wel intens genoten van het heldere uitzicht. Tevens was haar landing ook spectaculair om te zien. Zij durft dat als geen ander. Nul wind dus de grondsnelheid is dan best wel wat en toen een enorme flair en dalend als een parachute op het landingsterrein. Knap gedaan Cornelia. Top.

Zondag 17-07-2022, KNMI:

THERMIEK: VANAF 07 UTC MATIG, VANAF 10 UTC LOKAAL VRIJ KRACHTIG.

… het noeste werk van Cornelia op haar vrije maandag.

Dat was super luxe om vanuit ons caravannetje naar de doucheruimte te lopen. Super bedankt Cornelia.

Zaterdag een leuk groepje deltapiloten die het luchtruim wilde gaan verkennen. Helaas moest Adrie afzeggen, omdat de wind wel aanwezig zou zijn in de ochtend en later pas zou afnemen. In de middag had hij andere verplichtingen. Lang geleden, maar eindelijk was het eens wind vanuit zuidwestelijke richting en recht op de baan, dus lekker bij de hangaars opbouwen. Erik stond als eerste gereed om te starten en hij had al gauw een flinke hoogte te pakken. Ivo zou overland gaan vliegen samen met Coen richting Denemarken. De Dollard bijna gehaald 😉

Rob koos er voor om niet te vliegen en zijn zoon te gaan halen in het noorden. Cornelia en Monica gingen Coen ophalen. François had ik gesleept en daarna nergens meer te vinden in de lucht, ben benieuwd naar zijn track, want hij is maar liefst 1u50m weggeweest. Diederik was zo ontzettend blij met zijn vluchten, zo fabelachtig mooi met de prachtig geformeerde wolken op de achtergrond. Fred en Erik hadden ook lekker gevlogen, maar deze keer wisten ze de thermiek niet blijvend vast te houden. Ik wil nog wel even de track laten zien van Fred, hoe hij van EHST naar Meppel is gevlogen. Bijna in een rechte lijn en 8x terug naar ongeveer 400m en dan telkens weer nog mooie hoogte.

Foto’s hierboven zijn gemaakt door Cornelia

Zondag heb ik samen met Coen nog lekker gevlogen in de DragonFly. Dat vliegen gaat Coen goed af, zelfs als ik een spontane stickbeweging simuleer. Coen deed de juiste handelingen. Zoals elke piloot weet, er is geen enkele landing gelijk en daarom is het ook zo spannend en leuk om goed gefocust te blijven. Daarna ging Coen weer even solo en heeft me later ook weer meegeholpen met enig onderhoud aan de DragonFly, nadat Cornelia en hij met hun blinkende ‘Flitsch’ over een deel van Nederland zijn gevlogen.

Vanwege de reuring op de autowegen ben ik maar overgebleven. Dit werd beloond met een prachtige zomerse vakantiedag. 🙂

Woensdag 22 juni. De boeren in Nederland wilde zich laten horen. Miljoenen mensen moesten hier van mee profiteren. Ik heb bijvoorbeeld 4u45m erover gedaan om op het vliegveld te komen. Zoveel tractoren heb ik nooit eerder bij elkaar gezien. Blijkbaar hebben de blauwe trekkers de voorkeur bij de boeren, daarna de groene en dan de rode. Gele heb ik niet gezien. Het verkeer voelde niet veilig en het luchtfilter kon al het roet van de tractoren niet tegenhouden en het gaf een metaalachtige smaak in de mond. Veel files, veel uitstoot. Ik weet niet of de uitwerking van deze actie nu zo doordacht is.

Enfin in het Noorden was het lekker rustig en prachtig zonnig thermisch weer en zowat geen wind.

Het was wel een piepdozendag. Rob vd Leeden had zijn piepdoos vergeten mee te nemen en Ivo had de piepdoos niet geplaatst op zijn delta. (mooi verhaal kan Ivo beter in alle geuren en kleuren vertellen 😉 ) De 2e start met Ivo heb ik aan het einde van de runway afgezwaaid. Waarop Ivo gelijk reageerde en netjes landde aan het einde van de baan. Ik vond namelijk de sleep erg vreemd en voor de veiligheid, dat we beide nog konden landen op het veld heb ik afgezwaaid. Waarom? De motor had een geluid wat ik niet kende, toerental bleef 500 rpm achterwege, kreeg niet zoals gebruikelijk voldoende hoogte. Conclusie: Wind was 180° gedraaid over de hangaars vandaan. Waarschijnlijk wind gerold, en precies in een warm sinkgebied. Eerst zelf weer een test gedaan en gevlogen, en niets aan de hand. Dus geen motorisch falen. Heel vreemd dit mee te maken, maar goed opgelost. Mijn piepdoos had later ook kuren, deze was tijdens de sleep data aan het processen en bleef steken bij 86. Geen enkele knop deed het meer, en ik was net Diederik aan het slepen. Mmmm, dan maar op ervaring en gevoel. Goed luisteren hoe de motor klonk, horizon goed bekijken en voelen, he hier gaat het omhoog. Diederik dacht nog waarom draait hij nou niet, dit is toch een goede bel. Dus Diederik nam het touw zelf in handen en ontkoppelde en ging toen zelf naar de bel. Uiteindelijk heeft Diederik 3u09m gevlogen.

Ivo heeft de opdracht gekregen van Pa om een kleine overland te gaan doen. Taak: Musselkanaal en terug. Ivo pakte het goed aan en met alle geduld liet hij zich naar net geen 1000m driften. En rustig ging hij al draaiend richting Musselkanaal. Enfin met het steken, ging het met 1 rechte lijn rustig naar beneden en dit gaf geen hoop om een nieuwe bel tegen te komen en besloot dus terug te gaan en op grote hoogte uiteindelijk aankwam op het veld. Je had Pa moeten horen, en hij moet doorgaan, er komt vanzelf wel stijg. Ik vond het netjes gedaan hoor van Ivo. Rob L ging ook vliegen met de vlieger van Ivo. Leuk van beneden te beoordelen, hoe schattig het er uitzag hoe rustig Diederik en Rob met elkaar de thermiek namen.

Ivo en Diederik hebben een prachtige landing gemaakt. Rob is weggevlogen en Ivo is pa gaan zoeken. Waar hij geland is weet ik nog niet.

Ik heb genoten van het vliegen in de DragonFly, lekker in een polo met korte mouwtjes.

Woensdag 15 juni gaf de deltapiloten weer een flinke impuls. Het zou erg thermisch gaan worden met een hoge wolkenbasis en de wind zou zelfs mee gaan vallen. Arjan, Fred, Heleen, Martin, Michiel en Sander gingen de strijd tegen de zwaartekracht aan op een zonovergoten mooie vliegdag. Heb nu eens heel bewust de tijd geklokt. Hoe lang ben ik eigenlijk bezig om klaar te staan voor de eerste sleepstart? Wekker ging om 5u en precies 1 minuut voor 10u stond ik na het testvliegrondje klaar. Yeaah… gehaald in 5 uur tijd.

Voor Arjen was het belangrijk om vroeg te vertrekken, omdat hij zijn eerste sleepsolo zou gaan doen. Dan is het belangrijk om de meeste variabelen te minimaliseren. Dus weinig wind, recht op de baan, en zeker geen thermisch gerommel bij de start. Arjen had met Heleen alles nogmaals goed doorgenomen en met een gezond gespannen focus ging Arjen naar de dolly. De 1e start ging vlekkeloos en hij bleef zo ontzettend mooi op de juiste positie achter de DragonFly. Brede glimlach en veel vertrouwen na afloop vertelde Arjen zijn verhaal. (jammer dat ik er geen foto van heb, Heleen zal vast wel een video hebben). Nog een tweede sleep volgde later in de ochtend. Toen was al duidelijk voelbaar dat de warme lucht zijn weg probeerde te zoeken in de koele bovenlucht. Maar eveneens liet Arjen zien dat hij het kon en nog steeds was zijn positie perfect. Gefeliciteerd Arjen. Volgende keer gaan we wat meer bochtjes en snelheidsveranderingen doen. Rond kwart over twaalf ging Sander van start en kort daarna gingen Martin, Michiel en Fred. Tussendoor kreeg Ria nog een DragonFly beleving, die zij ontzettend waardeerde. Wat was dit gaaf. Ria heeft trouwens ook prachtige scherpe foto’s gemaakt van deze dag. Met Michiel had ik telkens de beste thermiekbellen deze dag.

Helaas wist hij de 1e keer toch niet de juiste vervolgbellen te vinden en ging daarom later nog een keer starten. Toen ging het een heel stuk beter en zat goed hoog. Bij terugkomst was hij enigszins aan het piekeren, hoe het nu toch kwam dat het sturen in de thermiek zo zwaar ging met zoveel druk op de bottombar. Dit is nog wel een vraagstuk dat hij graag opgelost ziet natuurlijk. Terwijl ik Michiel net gesleept had, zag ik op de terugweg Fred boven het bos bij Stadskanaal heel voorzichtig vlakke bochten draaien. Ah fijn, die heeft weer wat gevonden en uiteindelijk heeft het hem een reis gegeven van Stadskanaal naar Meppel (ruim 70 km).

Later vertelde hij me net als Sander achteraf, dat bij Emmen de wolken ineens weg waren, dus had hij besloten aan de noordelijke kant te blijven van Emmen, niet te ver van de wolken vandaan. Fred had ook de luxe dat Ria hem ging ophalen onderweg huiswaarts. Shappoo! Heleen heeft naast haar tandemvlieger ook haar dubbeldoeker weer eens opgebouwd om hiermee te gaan vliegen. Dat was al weer een tijdje terug.

Eerst de intro, een enthousiaste vrouw die van haar vriend een tandemvlucht cadeau heeft gekregen.

Heleen heeft wel een heel lange tijd gevlogen en weer netjes geland op het vliegveld. Dat was weer fijn. Van Martin heb ik later zijn track mogen ontvangen. Nou dat is indrukwekkend te noemen, want lager dan 400 meter is hij de tijdens zijn reis van Stadskanaal naar Hoogeveen niet geweest. Martin had de luxe om opgehaald te worden door Marjoleine na ruim 52 km gevlogen te hebben. Ik had al doorgegeven dat er 3 delta’s niet terug zouden komen, omdat ze al geruime tijd weg waren en de wind was toch wel wat aangetrokken. Windvaan, DragonFly en spullen opgeborgen. En toen hoorde ik via de radio, dat een vliegtuig in het circuit een delta had gespot en hem voorrang zou gaan verlenen. Huh…ik vanuit de hangaar naar buiten om te kijken.

En ja hoor, warempel… dat moet Sander zijn. En achteraf bleek dat ook. Wow wat een prachtig verhaal, nadat hij uitgeblust languit op het gras ging uitrusten. Hij had idd hetzelfde meegemaakt bij Emmen. De wolken zijn weg, en één groot blauw gat. Oeps, dacht hij, ik heb geen retrieve, dan maar een driehoek gaan proberen, dus richting Borger. Maar daarna terug naar EHST met vele narrow escaps en bijna moeten landen, is het toch gelukt. Een driehoek van ongeveer 54 km waarover hij 3u19m gedaan heeft en door de lucht zo’n180 km heeft gevlogen. Dat geeft wel een fantastisch gevoel! Top Sander. Al met al een prachtige vliegdag. Arjen blij met zijn eerste solo vluchten, Heleen weer blij eens met haar dubbeldoeker gevlogen te hebben en met de lange tandemthermiekvlucht met haar intro. Fred, Martin en Sander blij zo fantastische vlucht gemaakt te hebben, Ria blij met haar eerste DragonFly beleving en Michiel blij met zijn vlucht, omdat hij kan gaan nadenken, van waarom de bardruk zo groot blijkt te zijn tijdens het thermieken. Ik hoop dat hij met informatie van anderen piloten eruit gaat komen.

Vrijdag 10 juni t/m zondag 12 juni is het een Deltaweekend te Havelte georganiseerd door Adrie Bijsterbosch. Er wordt dus niet gesleept op EHST maar op een landgoed te Havelte. De DragonFly is donderdag al gereed gemaakt voor de heenreis daarheen.

Stevige wind zorgt ervoor dat ik ruim 1 uur en 20 minuten onderweg ben over een afstand van een kleine 60 km. Mooie landschap mutaties gezien. Zo bij Dwingeloo in de buurt een rechte strook van 1 km met een 14 tal enorme schotels midden in het bos. Heel erg vreemd was dat alle dennenbomen rood waren of te wel dood. De loofbomen hadden daar geen problemen. Wat is er in het bos aan de hand, zat ik al vliegend onderweg te bedenken.

Vrijdag was de wind voor de meeste piloten te hard om te slepen, dus was het een rustige middag. De sfeer was goed, en dat is het belangrijkste. Er kon ook gelierd worden. De terugweg ging wel een heel stuk vlotter met de rugwind. Zaterdag gaan Bart, Heleen en Tanno ook tandemvluchten doen. Vooraf hield Bart een uitvoerige en praktische uitleg over het fenomeen slepen.

Vele piloten hebben hun hart kunnen ophalen onder de wolken. Koos zag ik zelfs nog een aantal km tegen de wind in crossen, en daarna heeft hij zelfs een vlucht gemaakt tot Stadskanaal toe. Ontzettend knap hoor. Zo ook had Andreas een leuke XC.

Er zijn leuke solo en tandemvluchten gemaakt. Zo had Tanno ook een thermiekvlucht met o.a. een jongetje van 11 jaar. Adam kwam zo enthousiast terug na een klein half uurtje in het luchtruim geweest te zijn. Hij kon bijna de wolken aanraken zei hij met glinsterde oogjes van vreugde. Een aantal mensen hebben ook op verzoek hun DragonFly beleving mogen meemaken. Allemaal brede glimlachen en een goed gevoel. Arjen had ook zijn eerste tandemsleeps gemaakt. Jaqueline heeft ook haar debuut met de tandem mogen beleven.

Na afloop wist Jaqueline ook te vertellen dat ze het enorme belevenis heeft gevonden en het maar niet snel genoeg geleerd kan hebben, om ooit zelf solo te vliegen. Heleen was ook in haar beste doen, want lesgeven is wat ze ontzettend graag doet.

Terwijl ik lekker in het gras lag te genieten van het mooie weer en een boterhammetje at uit het nieuwe trommeltje wat ik van mijn kleinkind heb gekregen.

Kijkend naar de vrolijke mensen, zag ik dat Erik zich aan het klaarmaken was.

We zijn tot laat doorgegaan met het slepen en weer richting EHST gevlogen en precies voor sunset kunnen landen.

De afspraak is gemaakt om zondag extra vroeg te beginnen, omdat de wind verder op de dag behoorlijk zou gaan toenemen. Dus om exact 7u vertrokken. Fijn dat Coen havenmeester kon zijn op dit tijdstip. Een aantal piloten stonden idd al klaar om half negen en we konden dus gauw aan de slag. Er waren weer veel ervaringen door de piloten opgedaan. En met een voldaan gevoel weer terug naar de thuishaven.

Daar werd ik hartelijk ontvangen door vriend Nico, Cornelia, Coen en Wilfried.

Heb supergoed geslapen en maandag was weer een mooie dag. Cornelia ging Wilfried helpen met het grasmaaien van de terreinen.

En ik ging de DragonFly en motor een grote beurt geven. Lekker in alle rust mooi een halve dag kunnen klussen en was weer mooi na 5 nachten weer lekker thuis bij ons Connie.

Vrijdag 3 juni is toch een heel leuke vliegdag geworden, ondanks dat de wind recht op de baan toch wel stevig te noemen was. Heleen en Coen zijn het langst in de lucht gebleven. Clenn en Pascal hebben hun eerste sleeplessen gehad van Heleen en dat ging heel erg goed. Omdat in Frankrijk de weersvooruitzichten niet zo denderend goed waren is François terug gekomen en heeft ook nog laat in de middag een vlucht met zijn Swift kunnen maken. Cornelia en Erik wisten wel te vertellen dat het heel erg werken was achter de DragonFly in deze thermische omstandigheden met stevige wind.

Wat ook weer leuk was, dat Monica van Erik mee mocht naar EHST. 😉

Na afloop lekker op de camping wat aan het borrelen geweest en als afsluiting van de dag bij Toni met een groepje pizza gegeten.

Zondag is een leuke vliegdag geworden. Coen, Cornelia en Pieter waren al druk aan het opbouwen toen ik aankwam om de DragonFly een testrondje te laten vliegen.

Pieter was voor de eerste keer op EHST en kreeg daarom een extra briefing. Ervaringen werden uitgewisseld en de spullen waren goed in orde. Heel veel dank aan Coen & Cornelia om vroeg op het veld als buddy aanwezig te zijn. Pieter heeft uiteindelijk 3 starts laten zien en wist de laatste vlucht ook een behoorlijke tijd in de lucht te blijven. Gefeliciteerd Pieter. Het slepen gaat helemaal goed. Zo ook Coen en François hebben lang gevlogen Coen heeft zelfs wolkenbasis kunnen bereiken.

Cornelia en Erik hadden wel een leuke vlucht gemaakt en een mooie landing, maar hadden de thermiek toch wat beter willen nemen. Enfin, volgende keer beter, het was een mooie dag en toch weer 99 km gesleept. Tony was ook blij dat we ff pizzaatje gingen eten, want vanwege Max Verstappen was het niet erg druk in de stad.

Donderdag ochtend heeft het remsysteem van de DragonFly een update gehad en werkt weer perfect. Lekker nog in de zon, nu op een super rustige camping een maaltijdsalade gegeten, voordat ik richting huis zou gaan. Onderweg heb ik midden in het land nog genoten van de weg vanaf Burgers Zoo tot Doorwerth/Renkum. Fantastisch mooi, met giga grote oude bomen, berg op en af (75m). Erik vertelde me later dat ik de Schelmseweg had gereden en interessant kreeg ik ook nog wat historie te horen over deze weg. Erik nam blij zijn bestelling in ontvangst. Hierna ging ik gelijk door naar Renkum waar ik Henk zijn Knoalcup-2022 2e prijs mok kon afleveren. Nogmaals van harte gefeliciteerd met de prijs en de sportiviteit naar Erik toe. En toen verder onderweg naar ons Con. Onderweg was wel regelmatig een ravage te zien van kapotte bomen, struiken en takken overal op de weg. Thuis op journaal, zag ik nog het weer en zondag lijkt het best goed te worden, in ieder geval weinig wind.

Zouden we de thermiek woensdag 18 mei gaan pakken om een leuke vlucht te maken? Diederik, Martin en ik gaan het in ieder geval proberen.

Grote verrassing voor mij was, dat Cornelia ineens in de hangaar stond. Wow, Coen had vrij genomen en samen lekker vliegen op EHST. De vliegdag leek niet zo eenvoudig als dat de lucht er uit zag. Er zaten flinke smalle bellen, en daarnaast ging het ook snel naar beneden. Coen heeft op 2 minuten na weer 2 uur gevlogen.

Martin heeft de tipsticks van Manfred Ruhmer uit kunnen proberen en ook hij was een hele tijd in de lucht. Cornelia was blij met haar vlucht. Tijdens de sleep heeft ze nog van alles kunnen regelen, zoals de instrumenten verplaatsen op haar upright. Uiteindelijk werd het toch moeilijk een goede bel laat in de middag te vinden. Diederik had ook gehoopt de thermiek beter te pakken te krijgen. Wel ronde hij zijn vlucht af met een prachtige flair zoals wij het allemaal zouden willen kunnen.

Zo ook laat Martin en Cornelia deze landingsfase altijd goed zien. Wel vond hij leuk dat ik op zijn verzoek wat steiler ben gaan spiralen als ik in de bel zat. Moeten we meer doen. Bert (oud deltist) heeft inmiddels een 120 kg klasse kistje geassembleerd en geplaatst op EHST.

Daarna weer gezellig uit eten bij Tony en na kletsen op de camping. Zo dat was toch weer een mooie vliegdag. 🙂

Het was super tof van degene die nog zijn gebleven om de ‘ceremonie’ nog bij te wonen. Maya heeft goed gevlogen en Desirée vond het met Maya ook de fijnste sleep. Daarom is de 3e prijs terecht voor Maya volgens de Knoalcup-gedachte. En zoals Hadewych ook zei: ieder heeft de eerste prijs, omdat er leuk gevlogen is 🙂 Dus nogmaals allen gefeliciteerd met de afgelopen Knoalcup-2022.

Wat een prachtige vliegdagen hebben we gehad in deze week van donderdag t/m zondag. Er zijn nog een paar correcties door te voeren in het score programma. Hierna ga ik een verslagje plaatsen over de Knoalcup 2022.

Woensdagavond begon het een beetje duidelijk te worden, dat het zomaar eens een mooie Knoalcup zou kunnen gaan worden. Weersverwachtingen zijn in ieder geval hoopvol te noemen. Daarom kwam de vraag of er misschien ook donderdag gevlogen zou kunnen worden door een aantal piloten. Ben in de weer gegaan om een havenmeester te vinden voor de donderdag. En we zijn Koos heel dankbaar dat hij deze taak zo ad hoc op zich wilde nemen. En gelukkig maar, want het was een kanjer van een vliegdag. Uiteindelijk hebben de 6 piloten allen meer dan een uur gevlogen en zijn de meeste ook tot 1500 gekomen. Wat een giga thermiekbellen zeg. Dat was ook heel leuk slepen. En wat vooral leuk is, om de blijde gezichten van allen te zien na het vliegavontuur. Cornelia was zo ontzettend blij, dat het zo goed ging en eindelijk weer eens zo hoog, dat alles naar beneden kijkend wel heel miniatuur is.

Ik had zoveel mogelijk per e-mail verstrekt voor de komende Knoalcup, zoals de briefing, protocol deltavliegen, taak-1, 2 en 3. Nu konden de piloten zich al voorbereiden op hun vluchten en de briefing werd voor mij een heel stuk eenvoudiger. 😉

Bij deze dagen komt van alles aan het licht. Zoals oh, de batterijen zijn  nog niet opgeladen, hoe haal ik de tracks uit mijn instrument, hoe kon ik deze ook al weer versturen, de vleugel check, etc. Dit is wel fijn weer van alles te ervaren, voordat je de echte wedstrijden, zoals NK, EK en pre-WK dit jaar gaat meedoen. Ook allerlei vliegverhalen en handige tips gaan de ronde doen.

Vrijdag heeft Desirée in een kleine anderhalf uur 11 piloten de lucht in gesleept. En dat is heel goed gedaan. Uiteindelijk waren er 12 deelnemende piloten vandaag. François was de eerste sleep een beetje te optimistisch en deed de release al op 75m. Volgende keer had hij gelukkig iets meer geduld. De cross-wind liet een aantal piloten de doorslag geven om niet te starten, ook omdat de dag ervoor zo mooie vluchten zijn gemaakt. Dat is het mooie van de Knoalcup, dat er absoluut geen wedstrijdstress is. Motto: mooi en leuk vliegen, met een vleugje wedstrijd voor de routine.

Sander heeft de taak kunnen ronden. Hij zei me ook dat het eigenlijk vrij makkelijk ging en begreep niet waarom er geen delta’s volgde? Aan zijn track was ook te zien dat hij stevige bellen kon pakken Helaas had Ronald wel veel pech vandaag, omdat hij bij de start waarschijnlijk de dolly te vroeg los liet en bij het landen zijn upright brak. Hij had gelukkig geen verwondingen en kreeg na afloop de pech prijs (een fladder vogeltje). Na afloop gingen we met een aantal naar Tony (Dolce Vita) lekker eten.

Fred heeft nog een wees welkom woordje op vliegclub Westerwolde gedaan en ons allen heel veel plezier gewenst. Van Wilfried hebben we te horen gekregen dat de nog opgebouwde Delta’s in de hangaar konden overnachten.

Op zaterdag nog meer cross wind en hebben ook halverwege de dag gaan verkassen naar de andere zijde van de runway. Martin heeft deze dag weer een staaltje vliegmenskunst kunnen laten zien. Op zijn track was te lezen, dat hij vele narrow escaps had op de 200m, en dan weer wat hoogte en de wind mee, en weer opnieuw tegen de wind in, en opnieuw, en opnieuw. Mooie prestatie hoor.

Zondag zijn er eveneens mooie vluchten gemaakt, ik zou er graag meer over willen vertellen, maar mijn hoofd laat me in de steek om zoveel mooie herinneringen op te schrijven valt niet mee.

Wat ik nog wel kwijt wil, dat ik super blij was dat Karin en Frans zo ontzettend goed hebben geholpen. Dat gaf de innerlijke mens heel wat rust. Zo ook heeft Sebastiaan goed zijn best gedaan met dolly’s halen en tijden noteren van de vertrekkende piloten. (Er zat geen enkele fout in! Shapoo). Valerie heeft geholpen met kabel uitrollen en aan het einde van de dag de DragonFly te poetsen. (helemaal top). En Hadewych wil ik ook extra bedanken voor de zoekactie samen met Sebastiaan. En Cornelia natuurlijk, die maar hoeft te kijken hoe ik bezig ben en dan haar delta aan de kant laat staan om mij bij te staan en volop te helpen. Ieder nogmaals bedankt dat het weer zo’n leuk vliegfestijn is geworden. De resultaten volgen later, omdat ik nog steeds niet klaar ben met inlezen van de laatste tracks.

De resultaten zijn onderweg…. we houden het spannend. Maar eerst gaan we feestvieren bij onze kleindochter en haar eerste communie dit weekend.

Zaterdag en zondag helaas teveel wind, wel erg thermisch.

Zo gelukkig weer helemaal fit. En vandaag, woensdag is er weer een strak blauwe lucht. Nou en thermiek was er meer dan genoeg. Bovenlucht koud, al weken droog, droge noordoostelijk wind. Martin heeft het aan de lijve ondervonden, na het loskoppelen zat hij in een mum van tijd sky high. toen hij terugkwam wist hij te melden dat dit toch wel heel bokkige thermiek was. Hij kreeg de ene na de andere klap te verwerken en het centreren ging hem moeilijk af. Zo die spieren zijn weer stevig getraind 🙂 Diederik heeft meerdere malen hoogte kunnen pakken in zijn vlucht, maar moest telkens weer richting vliegveld, omdat de wind toch wel stevig was. Dit was mooi om te zien hoe langzaam hij vanaf Stadskanaal weer naar het vliegveld kwam met heel weinig hoogte verlies. De vluchten werden allen mooi en rustig afgerond met een relaxte landing op de voetjes. Hans Labruyere kwam ook weer even op bezoek op zijn vrije woensdag, met zijn PH-MON(driaan). En na een tijdje gekletst te hebben koos hij weer airborn naar het vliegveld Middenmeer.

Zondag, de 5e dag na de 1e klachten voel ik me niet meer ziek, maar ben nog absoluut niet klachten vrij! Regelmatig een hoestsalvo en een wattig duizelig hoofd. OH, wat wil ik graag de 2e paasdag weer vliegen (Human Factors). De enige juiste beslissing is daarom ook dit niet te doen, en wetende dat er nog genoeg mooie vliegdagen zullen volgen.

Dinsdag, helaas vallen deze waarschijnlijk mooie vliegdagen voor mij in duigen. Ook voor de piloten die graag zouden willen slepen. Ik ben erg verkouden en niet fit. Daarbij was de Covid-test ook positief en dan wordt er door het RIVM verzocht in quarantaine te gaan minimaal 5 dagen, om andere mensen niet te besmetten. Daar ga ik dus wel gehoor aan geven. Sorry, dat ik dan niet op het vliegveld kan zijn. Ik baal er stevig van.

Helaas zijn de weersomstandigheden zodanig dat de Knoalcup-2022 wordt verschoven naar de uitwijkdata: vrijdag 6 mei t/m zondag 8 mei 2022. Hopelijk hebben we dan prachtig weer!

Vrijdag 25 maart ben ik opgestaan met een dichte mist, maar als je goed keek zag je aan de horizon de zon heel vaag opkomen. De mist was bij het 2e kopje koffie al opgetrokken en Maya kwam keurig op de afgesproken tijd aanrijden. Maya had 2 leuke vluchten gemaakt. De 2e keer heeft Maya mij er grandioos uitgevlogen. Ik had onderweg na het releasen geprobeerd voldoende thermiek te vinden om ook boven te blijven, maar ze heeft mij er mooi uitgevlogen, want ik heb na een paar kleine belletjes gehad te hebben moeten gaan landen (uitgezakt dus). Toen had ik wel lekker de tijd om languit in het gras te genieten van de zon en de vliegkunsten van Maya.

En pas na 40 minuten kwam Maya ook weer terug om een prachtige landing te laten zien. Gelukkig was de havenmeester en Fred ook zo attent om de dolly van de runway te halen na de starts. Super bedankt.

Donderdag 24 maart, ben op EHST gebleven, kon ik toch in alle rust onderhoud gaan plegen aan de DragonFly. Vanmorgen lekker in het zonnetje kopje koffie gedronken en aan de slag. Voordeel van door de week is, dat je benodigde materialen gewoon in de winkel kan gaan kopen. Maya liet ook nog even weten of er vrijdag gevlogen kan worden. Vroeg in de middag lijkt het gewoon nog mooi, wel iets meer wind als vandaag. Vandaag was het ook rete thermisch. Terwijl ik aan het middag eten was op een warm plekje op de camping werd ineens de aandacht getrokken door een lachende meeuw. Ik dacht nog het zal toch niet waar zijn. Namelijk als ik thuis in de tuin zit, komen er bij thermiek altijd lachende meeuwen naar het pleintje achter ons huis en zijn dan in een mum van tijd uit het zicht door de hoogte. Hier leek het zo’n zelfde roep. 1 meeuw, 2 meeuw 10 tallen meeuwen allemaal aan het lachen, vanaf een meter hoogte. Gauw werd het al 10 meter en toen honderden meeuwen in krijsend lachorkest zonder te flapperen op naar boven. Fantastisch gezicht. Fred was ook nog op het veld, dus ik kon nog een vluchtje gaan maken. Wow, dat was echt een leuke vlucht, op thermische omstandigheden heel hoog gekomen. Bellen lagen wel ver uit elkaar, maar als je er eenmaal 1 had, dan ging het als een speer.

Woensdag 23 maart, wat een mooie zonnige warme dag. Al hoewel boven was het toch slechts 11°C. Toen ik aan kwam rijden stonden er al een aantal delta’s opgebouwd. Judith was ook present die me ook regelmatig wat lekkere zoutjes en zoete choco koekjes toe bedeelde. Dank je wel Judith, dit was erg lekker. Zo die zijn heel enthousiast en ik ging gauw de pre-flight check doen bij de DragonFly. Dat is wel heel erg leuk, zo gewoon door de week heel wat mensen die willen vliegen. Tja, wat zou het gaan worden kwa weer. Er leek vanaf de grond een wazige gloed aan de horizon te liggen. Martin was de eerste die het luchtruim ging verkennen, en ondanks dat ik nog weinig stijg tegenkwam wist Martin toch heel eindje te vliegen. Bij de sleep met Ronald kwamen de eerste thermiekbelletjes los en was dus een roerige lucht. Een aantal piloten kwamen zelfs met de stijgende thermiek tegen de 1.400 aan. Zelfs Fred, na tijdje niet gevlogen te hebben met zijn nieuwe vleugel ging als een speer. Eventjes slepen en weg is hij. Mooi hoor. Sander dacht de eerste keer dat het heel makkelijk ging, omdat we tijdens de sleep al een leuke bel hadden, en dacht oh dan kan ik daar ook eens proberen, maar dat was makkelijker gedacht dan gedaan. Adrie heeft ook zijn beste kant laten zien. Zelfs zijn dolly opgebouwd en had na een mooie sleep achter de DragonFly ook een behoorlijke vlucht gemaakt, zelfs laat op de middag. Aan de zweetdruppeltjes was wel te zien dat hij behoorlijk zijn best had gedaan. De landing blijft nog een aandachtspunt, waar aan gewerkt wordt. Henk wilde zijn nieuwe telefoonhouder op zijn delta uitproberen. Prima zicht en grote getallen, echter voor het wisselen van pagina’s is nog een update aan zijn handschoenen nodig. Ronald deed zijn tweede sleep super goed, mooie positie achter de DragonFly en bleef ook al een hele tijd in het luchtruim. Volgens mij zag ik hem vanuit Stadskanaal in high-speed richting startplaats gaan tijdens een sleep. Ik dacht nog so, die gaat snel. Super leuk was het nog dat tussendoor Hans Labruyere op bezoek kwam met zijn prachtige zelf gebouwde Amerikaanse kist (lekker ruim van binnen) vanuit Middenmeer.

Het is dat het zo druk was met slepen, anders had ik graag verder met hem willen praten. Super enthousiaste man blijft het. Dit houden we nog tegoed. Einde van de dag was er nog een spannend moment. François had zich goed voorbereid om vandaag zijn eerste vlucht te gaan maken in zijn nieuwe Swift. Ik wist dat de DragonFly met een 65 pk motor dit zou kunnen, want ik had het met eigen ogen gezien in Australië. Goed in de spiegels blijven kijken en hem in de gaten blijven houden. Het eerst wat opviel, dat de DragonFly geen kracht hoefde te zetten. Het voelde zo ontzettend licht. (super gestroomlijnd toestel) François deed het fantastisch en was ook weer superblij dat het een mooie vlucht werd en een mooie landing.

Na de sleepavonturen, kreeg de DragonFly nog zijn S-BvL keuring. Dit moet jaarlijks uitgevoerd worden om de juiste documenten te ontvangen. Het voordeel van zo’n keuring is dat er altijd wel verbeteringen geadviseerd worden, om het toestel in topconditie te houden. Hierna was er nog tijd om gezellig met Fred, Henk en Sander te gaan snacken, voordat de reis weer huiswaarts ging. Zelf ben ik toch maar terug naar EHST gegaan, dat ik donderdagochtend nog onderhoud kan plegen aan de DragonFly. Het was weer een fijne vliegdag.

Vrijdag zou eindelijk een dag komen met wat minder wind. En inderdaad, dat was ook zo. Martin stond al helemaal klaar toen ik arriveerde. Toch nog snel even de activiteiten doorgegeven aan de havenmeester Johan en een klein babbeltje met Coen & Cornelia die bezig waren met onderhoud aan hun vliegtuig. Deze glimt weer zo, dat het lijkt dat het toestel net uit de verpakking komt. De DragonFly deed na de pre-flight check direct wat hij moest doen. Super fijn. Martin heeft een aantal keren de wolkenbasis gehaald. De lucht was niet makkelijk te lezen, dus ik vond dat een hele prestatie. Heleen bleef ook nog even hangen met haar enkeldoeker. Tevens had Heleen twee passagiers, die na afloop bijzonder onder de indruk waren van de vlucht in de mooie helder blauwe lucht. Na de vliegbelevingen deze dag gingen we met z’n allen nog even lekker eten bij Tony in het centrum. Vroeg naar bed, want morgen is het vroeg op voor de doe-dag van de vliegclub.

Heel de week prachtig zonnig weer maar teveel wind cross over de hangaars.

Zaterdag 5 maart was wederom een mooie vliegdag. Heleen heeft goed kunnen trainen met Pascal als tandempassagier. Pascal heeft ook de pitch geoefend tijdens het slepen. Wat ook heel erg leuk was, dat ik even mocht ervaren om in de electro-bolide van Coen & Cornelia te rijd.

De dag hebben we gezellig kunnen afsluiten met lekker eten bij Tony’s Dolce Vita. Zondag was de voorspelling teveel cross-wind voor de tandem, echter zondag blijkt een geweldig mooie dag geweest te zijn. Wel erg jammer, maar goed te weten, dat er nog voldoende mooie dagen dit jaar in het verschiet liggen.

Woensdag 2 maart.

De kop is er weer af en we hebben weer voor de eerste keer lekker kunnen fladderen in de lucht dit jaar. Na een lange winter stilstaan was ik toch erg benieuwd hoe de Rotax-motor zich zou gaan gedragen. De normale start procedure werd ingezet en na het roepen van “Clear-Prop” drrrrrrr en broemmmm gelijk aan net of er geen verandering was in vergelijking met een week stilstaan. Diederik en Heleen stonden al opgebouwd op runway-06. Eerst zelf nog even vliegen.

Ik verbaasde mij er over dat het zo makkelijk gaat. Net als of je op de fiets stapt en het resultaat was mooie starts en mooie vloeiende landingen.

Heleen heeft zelfs laat in de middag nog wat thermiek kunnen gebruiken, dat de glijvlucht behoorlijk uitgesteld werd. Allemaal blije gezichten en daar doen we het allemaal voor.

B0137/22 NOTAMNQ) EHAA/QMRLC/V /NBO/A /000/999/5300N00701E005A) EHST B) 2202260618 C) 2202261729E) RWY CLSD DUE TO STANDING WATER.)

Woensdag 23 februari was een prachtige zonnige dag met een blauwe hemel. Helaas was de baan nog te nat en die zal nog even moeten drogen. Dit was toch wel even een verademing na al die winderige dagen om even wat zonlicht te happen.

Helaas was de op 10 december 2021 geplande DF-bokaal uitreiking samen met een aantal piloten, partners en kinderen, door de Covid-maatregelen niet door kunnen gaan. Heel jammer, want ik vind het altijd wel een gezellige seizoen-afsluiting feestje. Daarom ben ik deze keer persoonlijk bij Emiel langs geweest om zijn prijs in ontvangst te laten nemen. Ik werd door een heerlijk kopje espresso getrakteerd!

In 2021 is Emiel de winnaar van de DragonFly bokaal. Zijn beste vlucht vanaf EHST was namelijk 82 km.

Hoe kan je de DF-bokaal winnen. Door de track op te sturen naar dragonfly@mintgroen.nl en/of de track te uploaden op de DHV-site. Ik beoordeel dan de prestaties van de 3 beste vluchten totaal. Er was geen twijfel mogelijk, Emiel had met vlag en wimpel heel veel meer XC-punten, namelijk 247 waarmee hij eerste is geworden. Zie de tabel hieronder. Opmerkelijk als nieuwkomer op de lijst, dat Titus flinke winst wist te behalen. Kei leuk.

Leuk om de statistiek te bekijken van de tracks op de DHV-site. Zo staat in de afgelopen 13 jaar (vanaf 2009) EHST al 9 keer bovenaan op het lijstje met langste afstandsvluchten vanaf het vliegveld. En dan nog te weten dat er heel goede vluchten niet bekend zijn bij mij. In 2021 was de langste afstandsvlucht dit keer vanaf Bruinehaar (74 km), EHST had dit jaar (73 km).

Hopelijk gaan dit nieuwe jaar de covid-maatregelen enorm versoepeld worden, zodat we weer lekker vrij kunnen vliegen. Ik heb er in ieder geval erg veel zin in.

Er kan weer ingeschreven worden voor de Knoalcup 2020.

Super quality material and handmade by our Emiel Jansen. If you want to protect the expensive hang glider during transport or storage, it is recommended to purchase this product. You are going to help Emiel enormously with ordering this great product. Click here for the website of Hang glider products where the tube can be ordered.