Weer uitgerust na ruim 600 km gesleept te hebben afgelopen NK, was de zaterdag al weer aangebroken.
Een speciale dag, want François Paul zou zijn nieuwe Swift gaan monteren en plaatsen in de hangaar. Dit was nog wel een heel secuur werk, want zoveel beweegbare onderdelen, zoals remkleppen, flaps, ailerons, twee rudders, voeten stuur, stick, sleep inrichting, klep voor voet start.
Het is een fantastisch mooi rank apparaat geworden. François, gaat eerst nog een paar lessen nemen in een duo-sit Swift, samen met een instructeur. Ik mocht er zelf ook even in zitten.
Dit was voor de eerste keer, en het zit/ligt erg comfortabel. Dit moet ook wel, want met een glijhoek van 1:28 zou je zomaar heel lange vluchten kunnen gaan maken. Ik ben razend benieuwd wanneer het zover is dat ik François kan gaan slepen. Nog even rustig afwachten bij de tandem van Heleen en de DragonFly 😉
Ik kreeg een seintje van Ingi, of ik tijd had om haar verjaardagscadeau dat ze van Henk had gekregen te gaan verzilveren. Voor delta vliegen was de wind pal cross en aan de maximale snelheid. Dus ik had Henk geadviseerd de delta maar thuis te laten. Tevens was het ook extra druk op het vliegveld, omdat het luchtmacht weekend was, dat door Rieteke van Luijt was georganiseerd en de promotie van de MLA-SHARK door Els Oosterkamp. De Shark is een buitengewoon gestroomlijnde mla, waar je achter elkaar zit en wel 350 km/uur kan vliegen. In de DragonFly zitten we ook achter elkaar, maar dan is 50 km/u al meer dan genoeg. Twee totaal verschillende toestellen en ieder zijn eigen charme. Ik kreeg ook nog een appje van Ingi of het goed was als ze eerst een les gehad had, dat ze dan met haar dochter een rondje wilde vliegen. (Dat had ik dus verkeerd gelezen, het moest lezen of ik daarna nog een rondje wilde vliegen met Neah). In ik dacht nog dat is precies Ingi…. sportief en doortastend. Daar gingen Ingi en ik dan airborne. We konden elkaar goed verstaan via de intercom, zodat de nodige instructies gegeven konden worden.
Ingi deed ongelooflijk goed haar best, ondanks dat er zoveel op haar af kwam, zoals een 3-asser betaamd, ging dit voor de eerste keer echt wel redelijk. In haar logboekje heb ik bij de opmerkingen geschreven hoe mooi het ging. Na drie kwartier gingen we voldaan terug naar het veld waar Neah de dochter van Ingi en Kirsten de zus van Ingi met haar dochter Dana stonden te wachten.
Neah was heel relaxed voorin en ze was hoorbaar aan het genieten. Ik heb nieuwe woorden geleerd, waarvan ik in eerste instantie dacht dat het niet fijn was, zoals: cool, vet en ziek. Nu schijnt dit tegenwoordig een gelijke betekenis te hebben als een overtreffende trap voor “super gaaf”.
Met Kirsten hebben we samen boven in de lucht mooie momentjes kunnen beleven.
En wat ook echt heel leuk was, dat Dana zei: “Hoe hoog zitten we nu meneer?” waarop ik antwoorde: 350 meter. Oh, zei ze toen, dat is hoog genoeg meneer!
Even later: “Meneer de benzine is bijna op, ik denk dat we terug moeten?” Waarop ik zei: “echt waar?” Ja… Nou dan ga ik terug hoor. Goed zo! hoorde ik toen. (dit vond ik zo leuk van haar en zo oplettend. Er was nog wel voor een half uur brandstof hoor). Vliegen met Dio (afkorting, haar volledige naam is veel mooier) had Cornelia min of meer geregeld, tijdens een gesprekje tijdens de BBQ ;-). Dio (werkzaam op luchthaven Volkel) had in dit weekend al 4 verschillende vliegtuigen gevlogen. Tja, en toen was de DragonFly daar. Waarschijnlijk zal deze ervaring wel heel anders zijn in zo’n open kist.
“Nu weet ik zeker dat ik mijn brevet wil halen!” Top zeg. Foto: Gert Siekmans
Jessica de dochter van André had na de DragonFly beleving en lach op haar gezicht, die er voorlopig niet meer af zou gaan.
En wat ik ontzettend graag gedaan heb is om met onze nieuwe eigenaren van Flying Wings (paviljoen op vliegveld Stadskanaal), Denice & Martin een vlucht te gaan maken met de DragonFly. Martin vond de ‘baron’ zo leuk, dat hij gelijk nog een keer wilde. Denice had nog niet begrepen wat de ‘baron’ inhield en was enorm verrast in het gewichtloze en slaakte dit uit met enige decibellen in mijn oor via de headset 🙂 Mooi dat ze het vliegen ook zo leuk vinden. Later gingen Cornelia, Coen en ik bij Denise en Martin een snack halen. De frietjes waren bijzonder goed gebakken en heerlijk gekruid. Ik heb er van genoten. En dan bleek het nog een traktatie te zijn van onze restaurant helden. Heel, heel hartelijk dank. Super tof.
