Woensdag 31 maart was weer een prachtige zomerse dag. Later bleek het ook een mooie dag voor meerdere logboeken. De animo was groot om de vaardigheden van het deltavliegen te trainen.

Martin op 1.420 m. Foto: Judith de Bats

Voordat de tandemvlucht uitgevoerd kon worden moest er nog een 2e modificatie plaatsvinden op de staartvin van de tandemdolly. Ik had de dag ervoor nog de 1e modificatie uitgevoerd, namelijk een diepere V-vorm in de staartvin. Coen heeft met het gereedschap van Heleen een bout aangebracht in de vin, dat deze niet meer kan draaien. Tof was dat Heleen een boortje had met de juiste maat voor een quick-pin. Cornelia heeft nog een quick-pin gegeven, om de staarthoogte snel en eenvoudig te kunnen aanpassen. Eerder had ik van Diederik al een quick-pin gekregen om de staarthoogte van de solo-dolly snel te kunnen veranderen. Nu zijn ze beide helemaal top. Thx. De invalshoek blijft namelijk een belangrijke factor bij de voorbereiding. Instructeur Bart was ook aanwezig en had een belangrijke taak om te besluiten of Heleen en Jos voor de eerste keer solo zouden kunnen gaan slepen. Tijdens de laatste tandemvluchten lieten zij zien dat ze controle hadden over de tandemdelta, zonder dat de instructeur heeft moeten ingrijpen. Dit vanaf voorbereiding, start en landing. En inderdaad de tijd voor een solo vlucht van Heleen en Jos was aangebroken. Ze hebben het beide goed geleerd, want ze hadden een keurige positie achter de DragonFly. De omstandigheden waren heel erg rustig en heel geschikt voor de eerste vluchten. Debutanten vandaag waren Sascha en Titus. Sascha releasde al gauw toen hij de DF omhoog zag gaan, en heeft nog een tijdje gevlogen. Titus gaat de volgende keer werken aan het lichaam strakker te houden, zodat hij minder hoeft te sporten tijdens de sleep. Gaat helemaal goedkomen. En dan blijft het heerlijk om de dames te slepen, zo licht als een veertje, voelt dat wel met Cornelia en Maya. Met Cornelia kon ik ook nog lekker scherp indraaien en gingen we rustig omhoog met zo’n +3.5. Martin, Emiel, Coen en Diederik waren inmiddels al een tijdje niet meer in zicht. Zij hadden de thermiek goed onder controle. Otto heeft ook enige tijd gevlogen, echter hij moet nog achterhalen wat dat nu kan zijn geweest dat zo vlakbij de gagel van 3 hij toch niet dat gelijke belletje kon benutten. Ronald liet nog een staaltje zien van een ongelooflijk lange landing vlak boven de grond. Het hele veld bleef zijn delta maar zweven en zweven en kwam niet naar de grond. Vanuit de DragonFly was dit mooi te zien.

Tussendoor kreeg ik nog foto’s van de fotograaf Geert Smit die hij vanuit zijn huis in een nabij gelegen dorp Vlagtwedde had genomen. Eindelijk zag hij ons weer vliegen en het voorjaarsgevoel begon weer te kriebelen. Vorig jaar had Coenk al enkele keren DF-lessen gevlogen. Nu waren de omstandigheden zo ontzettend fijn dat we samen nog een uurtje DragonFly gingen vliegen. Het ging zo goed, dat ik het toestel verliet en Coen zelf Pilot in Command zou zijn. Super spannend, voor Coen, Cornelia en zeker voor mij ook. Coen heeft laten zien dat hij goede vliegeigenschappen heeft aangeleerd op de club, want het vliegen in de DragonFly ging helemaal fantastisch en hij sloot de vlucht af met een grandioze landing. YEEEEAH, een DragonFly piloot erbij. Nu zijn we in Nederland met zijn drieën. Desirée, Coen, en ik. En onze Rob kan natuurlijk ook DragonFly vliegen maar alweer zo’n 10 jaar in België. 🙂

Film gemaakt door Coen: “klik