Vrijdag 25 maart ben ik opgestaan met een dichte mist, maar als je goed keek zag je aan de horizon de zon heel vaag opkomen. De mist was bij het 2e kopje koffie al opgetrokken en Maya kwam keurig op de afgesproken tijd aanrijden. Maya had 2 leuke vluchten gemaakt. De 2e keer heeft Maya mij er grandioos uitgevlogen. Ik had onderweg na het releasen geprobeerd voldoende thermiek te vinden om ook boven te blijven, maar ze heeft mij er mooi uitgevlogen, want ik heb na een paar kleine belletjes gehad te hebben moeten gaan landen (uitgezakt dus). Toen had ik wel lekker de tijd om languit in het gras te genieten van de zon en de vliegkunsten van Maya.
En pas na 40 minuten kwam Maya ook weer terug om een prachtige landing te laten zien. Gelukkig was de havenmeester en Fred ook zo attent om de dolly van de runway te halen na de starts. Super bedankt.
Donderdag 24 maart, ben op EHST gebleven, kon ik toch in alle rust onderhoud gaan plegen aan de DragonFly. Vanmorgen lekker in het zonnetje kopje koffie gedronken en aan de slag. Voordeel van door de week is, dat je benodigde materialen gewoon in de winkel kan gaan kopen. Maya liet ook nog even weten of er vrijdag gevlogen kan worden. Vroeg in de middag lijkt het gewoon nog mooi, wel iets meer wind als vandaag. Vandaag was het ook rete thermisch. Terwijl ik aan het middag eten was op een warm plekje op de camping werd ineens de aandacht getrokken door een lachende meeuw. Ik dacht nog het zal toch niet waar zijn. Namelijk als ik thuis in de tuin zit, komen er bij thermiek altijd lachende meeuwen naar het pleintje achter ons huis en zijn dan in een mum van tijd uit het zicht door de hoogte. Hier leek het zo’n zelfde roep. 1 meeuw, 2 meeuw 10 tallen meeuwen allemaal aan het lachen, vanaf een meter hoogte. Gauw werd het al 10 meter en toen honderden meeuwen in krijsend lachorkest zonder te flapperen op naar boven. Fantastisch gezicht. Fred was ook nog op het veld, dus ik kon nog een vluchtje gaan maken. Wow, dat was echt een leuke vlucht, op thermische omstandigheden heel hoog gekomen. Bellen lagen wel ver uit elkaar, maar als je er eenmaal 1 had, dan ging het als een speer.
Woensdag 23 maart, wat een mooie zonnige warme dag. Al hoewel boven was het toch slechts 11°C. Toen ik aan kwam rijden stonden er al een aantal delta’s opgebouwd. Judith was ook present die me ook regelmatig wat lekkere zoutjes en zoete choco koekjes toe bedeelde. Dank je wel Judith, dit was erg lekker. Zo die zijn heel enthousiast en ik ging gauw de pre-flight check doen bij de DragonFly. Dat is wel heel erg leuk, zo gewoon door de week heel wat mensen die willen vliegen. Tja, wat zou het gaan worden kwa weer. Er leek vanaf de grond een wazige gloed aan de horizon te liggen. Martin was de eerste die het luchtruim ging verkennen, en ondanks dat ik nog weinig stijg tegenkwam wist Martin toch heel eindje te vliegen. Bij de sleep met Ronald kwamen de eerste thermiekbelletjes los en was dus een roerige lucht. Een aantal piloten kwamen zelfs met de stijgende thermiek tegen de 1.400 aan. Zelfs Fred, na tijdje niet gevlogen te hebben met zijn nieuwe vleugel ging als een speer. Eventjes slepen en weg is hij. Mooi hoor. Sander dacht de eerste keer dat het heel makkelijk ging, omdat we tijdens de sleep al een leuke bel hadden, en dacht oh dan kan ik daar ook eens proberen, maar dat was makkelijker gedacht dan gedaan. Adrie heeft ook zijn beste kant laten zien. Zelfs zijn dolly opgebouwd en had na een mooie sleep achter de DragonFly ook een behoorlijke vlucht gemaakt, zelfs laat op de middag. Aan de zweetdruppeltjes was wel te zien dat hij behoorlijk zijn best had gedaan. De landing blijft nog een aandachtspunt, waar aan gewerkt wordt. Henk wilde zijn nieuwe telefoonhouder op zijn delta uitproberen. Prima zicht en grote getallen, echter voor het wisselen van pagina’s is nog een update aan zijn handschoenen nodig. Ronald deed zijn tweede sleep super goed, mooie positie achter de DragonFly en bleef ook al een hele tijd in het luchtruim. Volgens mij zag ik hem vanuit Stadskanaal in high-speed richting startplaats gaan tijdens een sleep. Ik dacht nog so, die gaat snel. Super leuk was het nog dat tussendoor Hans Labruyere op bezoek kwam met zijn prachtige zelf gebouwde Amerikaanse kist (lekker ruim van binnen) vanuit Middenmeer.
Het is dat het zo druk was met slepen, anders had ik graag verder met hem willen praten. Super enthousiaste man blijft het. Dit houden we nog tegoed. Einde van de dag was er nog een spannend moment. François had zich goed voorbereid om vandaag zijn eerste vlucht te gaan maken in zijn nieuwe Swift. Ik wist dat de DragonFly met een 65 pk motor dit zou kunnen, want ik had het met eigen ogen gezien in Australië. Goed in de spiegels blijven kijken en hem in de gaten blijven houden. Het eerst wat opviel, dat de DragonFly geen kracht hoefde te zetten. Het voelde zo ontzettend licht. (super gestroomlijnd toestel) François deed het fantastisch en was ook weer superblij dat het een mooie vlucht werd en een mooie landing.
Na de sleepavonturen, kreeg de DragonFly nog zijn S-BvL keuring. Dit moet jaarlijks uitgevoerd worden om de juiste documenten te ontvangen. Het voordeel van zo’n keuring is dat er altijd wel verbeteringen geadviseerd worden, om het toestel in topconditie te houden. Hierna was er nog tijd om gezellig met Fred, Henk en Sander te gaan snacken, voordat de reis weer huiswaarts ging. Zelf ben ik toch maar terug naar EHST gegaan, dat ik donderdagochtend nog onderhoud kan plegen aan de DragonFly. Het was weer een fijne vliegdag.
