DFblog

• door: Rianne Denissen op: 06 nov 2024

Heleen van Den Bos begeleidt een piloot in de tandem | © Delta Fly Adventures

STADSKANAAL – Voor Heleen van den Bos is deltavliegen het mooiste wat er is. De Drentse avonturier en eigenaar van Delta Fly Adventures in Stadskanaal gaat regelmatig de lucht in om anderen te leren vliegen. Maar de sport waar ze zelf ooit zo verliefd op werd, trekt nog maar een klein publiek aan. Met haar vliegschool wil ze de sport nieuw leven inblazen en aantonen dat vliegsport voor iedereen is.

Toen Heleen van den Bos uit Oosterhesselen in 2007 voor het eerst met een deltavlieger de lucht in ging wist ze het zeker: dit was waar ze wilde zijn. ‘Ik wilde altijd al kunnen vliegen als een vogel en met een deltavlieger voelt het net alsof je met je eigen vleugels onderweg bent.’ Een opvallende carrièreswitch voor iemand met hoogtevrees. ‘Je moet mij niet op een hoge ladder zetten hoor, want dat vind ik doodeng’, lacht de inmiddels ervaren deltavlieger. ‘Maar zodra ik geen contact meer heb met de grond, verdwijnt de hoogtevrees meteen.’ 

Ze volgde de benodigde lessen, werd piloot, werkte zich op tot vlieginstructeur en nam in 2014 de enige Deltavliegschool van Nederland over: de Deltavliegschool in Stadskanaal. Maar de laatste jaren merkt de deltavlieger dat de sport slechts een kleine groep bereikt. De meeste piloten die ze opleidt zijn veelal mannen van middelbare leeftijd, terwijl het aantal vrouwen en jongeren elk jaar afneemt.

‘Het Fingerspitzengefühl’

Volgens Van den Bos heeft de ondervertegenwoordiging van vrouwen en jongeren in de deltavliegsport te maken met het hardnekkige imago waar de sport mee kampt. ‘De sport straalt iets mannelijks uit: mensen denken dat het fysiek heel zwaar is en dat het vooral om adrenaline draait, maar dat is helemaal niet zo.’ 

Van Den Bos hoopt meer vrouwen te leren vliegen | © Delta Fly Adventures

Sterker nog, de Drentse deltavlieger stelt dat vrouwelijke piloten de sport sneller oppakken. ‘Bij deltavliegen draait het om de juiste techniek, het vereist een speciaal soort fingerspitzengefühl. Vrouwen leren het vliegen vooral op intuïtie en gevoel, bij mannen zie je vaak dat ze hun spierballen willen inzetten. Aan het begin van het leerproces is dat nog voldoende, maar later moeten ook zij die fijngevoeligheid ontwikkelen die vrouwen vaak al intuïtief gebruiken.’ 

Om meer vrouwen aan te trekken organiseert de vliegschool speciale vrouwenvliegdagen waar vrouwen kennis kunnen maken met de sport. Bovendien hoopt ze dat de weinige vrouwelijke piloten die in Stadskanaal vliegen als rolmodel kunnen dienen voor beginnende piloten. 

Jongeren helpen

Naast het lage aantal vrouwelijke piloten, ziet Van den Bos ook dat steeds minder jongeren zich aangetrokken voelen tot de vliegsport. Volgens haar ligt dit vooral aan de kosten die aan de sport verbonden zijn. Om deze financiële drempel te verlagen, is de vliegschool in Stadskanaal in gesprek met verschillende partijen over speciale kortingsacties en leaseconstructies voor jongeren. ‘Een volledige vlieguitrusting is een forse investering. Gelukkig gaat de apparatuur heel lang mee, maar voor beginners kunnen we de stap hiermee hopelijk makkelijker maken.’

Een vlucht boven Onstwedde | © Delta Fly Adventures

Nieuwe lesmethode

Om daadwerkelijk een verandering teweeg te brengen, heeft Van den Bos het meeste vertrouwen in de nieuwe lesmethode van de vliegschool. Sinds twee jaar wordt er in Stadskanaal gewerkt met deze vernieuwende aanpak, waarbij beginnende piloten in een tandem les krijgen. Beginners vliegen zo samen met de instructeur. ‘Op deze manier kunnen ze direct de lucht in terwijl ze stap voor stap de besturing overnemen,’ legt Van den Bos uit. Ze hoopt dat de vrouwelijke rolmodellen, de speciale leaseconstructies en deze nieuwe lesmethode de drempel voor het beginnen met de vliegsport zullen verlagen. ‘Vroeger deed je er minimaal twee jaar over om de sport te leren,’ blikt ze lachend terug op haar eigen leerproces. ‘Ik moest toen vooral veel rondrennen in een weiland, voordat ik korte vluchtjes mocht maken. Met de nieuwe methode kunnen beginners dat al binnen zes tot acht maanden bereiken.’

Een grondoefening in Stadskanaal | © Delta Fly Adventures

Kick-Off

Komende zaterdag organiseert Delta Fly Adventures een speciale kick-off om nieuwe piloten te werven en hen kennis te laten maken met de nieuwe lesmethode. Mensen kunnen op deze dag nog niet zelf vliegen, maar ze mogen wel plaats nemen in een simulatie. ‘Je ervaart in de simulatie niet het echte vlieggevoel omdat je op de grond blijft, maar je maakt wel basis stuuroefeningen. Zo voel je toch hoe het is om te sturen en om in een harnas van een deltavlieger te hangen.’

Zaterdag was ook weer een mooie dag, het kan gewoon niet op. Mooi dat Pavel er ook weer bij kon zijn, ondanks alle drukte op zijn werk kon hij toch even ontspannen. Antony was weer helemaal blij, dat hij zijn landing helemaal onder controle had en liet een keurige landing zien op de voetjes. Top. Frans had vandaag nog een mooie ervaring meegekregen. na de start op 60m hoogte en bijna einde van de runway bleek het release zijn werk te doen en ontkoppelde. Dat dit zou kunnen gebeuren was theoretisch wel bekend, maar in de praktijk is het toch wel anders. Oeps wat nu. Keurige 180° bocht en tegengesteld op de wielen geland met een lichte crosswind. Daarna liet Frans natuurlijk weer zien hoe het beter kan en dat waren mooie sleeps achter de DragonFly. Remi had wat onrustige lucht voor de kiezen gekregen en veel radio geluid van andere mensen op zijn frequentie. Dat was lastig, want nu moest hij zich zelf redden met landing, zonder radiobegeleiding. Echte doorzetter die Remi, dat was een mooie oplossing.

Jammer dat het restaurant niet open was, want er waren veel mensen die het leuk vinden om naar de deltavlieg activiteiten kijken. Bankje zat propvol en aan de zuidwest kant stonden ook regelmatig mensen. Zo ook nog een man met enthousiaste kinderen. Ik zei nog tegen de oudste: “vond je het leuk, dat de delta de lucht in gesleept werd? Ja, dat zeker. Nou dan is het misschien een idee om er een spreekbeurt over te doen. En je zag haar gezichtje blij worden: eee ja dat is misschien wel leuk. Gewoon googlen dan kom je vanzelf tegen. Vader zei ook nog en hoe heet dat dan, waarop Erik antwoord gaf. Koos was ook nog even komen kijken op de opbouwplaats en James was dienstdoende havenmeester.

Roos was ook weer van de partij en zij gaat zo goed, de start, de vlucht, de landing gaat allemaal prima onder de tandem. Heleen is gewoon de passagier en hoeft niets te doen. Roos is in alles heel direkt. Zo al bij de start. Alles goed gecontroleerd en staat ze op de runway, gaat liggen. Ik doe een kleine rol naar voren. De arm gaat uit, ze ziet mijn arm nog maar amper uitsteken en knikt al dat ik kan gaan slepen. Echt heel goed. En leuk is later bij de evaluatie, dat ze precies weet wat ik gedaan heb als extra oefening. Zoals snelheid verhogen, slalon, scherpere thermiekbochten. Ik hoop echt dat het zondag nog een rustige dag gaat worden, want wat ik van Heleen gehoord heb is dat ze solo kan! Duimen maar. Ik dacht dat Erik M een buitenlanding voor zijn logboek kon schrijven, maar helaas hij was niet van te voren gepland en dan geldt dit niet. Lars heeft vandaag ook weer heel goed gevlogen en het voelt heel vertrouwd als ik hem achter DragonFly sleep.

Vanavond moet ik nog wat gaan klussen aan de DragonFly in de werkplaats. De uitlaat wil ik gaan repositioneren, zo ook de bougies controleren en reinigen.

Vrijdag met rustige weersomstandigheden waren geschikt voor alle solo piloten. Ook Antony is weer helemaal solo en hij volgt de DragonFly met perfectie. Lars heeft ook nog een beleving gehad met een vluchtje in de DragonFly. Het zelf besturen was toch wel totaal anders dan onder de delta. Erik en Lars hebben inmiddels de scherpere bochten ook beheerst kunnen volgen. Erik en ik hebben ook onze eigen halo’s kunnen zien tijdens de vlucht. Dat is toch altijd weer een magisch gezicht.

Donderdag, wat een heerlijke dag toch maar weer. Remi stond al vroeg in de middag klaar. Remi had het beetje druk met havenmeester zijn, zodat hij zelfs geen tijd kon nemen om de vlieger op te bouwen. Later ging Lars dit doen. Heleen heeft twee keer een passagier meegenomen in de middag en uiteindelijk heeft Lars op eind van de dag net voor sunset een solovlucht kunnen maken. De crosswind was namelijk gaan liggen en was het verantwoord een sleep te gaan doen. In de middag heeft ook nog Berthil met zijn Lambada kunnen vliegen. En Manus heeft zijn brevet veilig kunnen stellen, omdat hij bijna 2 uur kon vliegen in de 0B6. Coen en Cornelia hebben ook een betoverende vlucht kunnen maken. Toch weer een mooi gezellig vliegdagje. (Foto boven in de banner heeft Cornelia gemaakt van de DragonFly en Lars. Wel heel jammer dat er net niet genoeg tijd was om Remi ook nog te laten vliegen. Volgens mij werd het ruimschoots goed gemaakt om met z’n allen Coen, Cornelia, Lars, Remi en ik te gaan eten bij Tony’s Dolce Vita.

Zaterdag om 8u stonden Patrick, Lars, Henk, Jaron en Arjen weer klaar in de hangaar. Helaas liet het weer niet toe om te gaan vliegen. Bewolking kwam niet veel hoger dan 100m. Einde van de dag zou deze lage bewolking gaan verdwijnen. Dat gebeurde idd, echter het ging er wel tegelijkertijd regenen. Dus uiteindelijk een goede beslissing om zaterdag te cancelen. Zondag is sowieso geen optie, omdat dan de wind sterk toenemend is.

Vrijdag 18 oktober was het een zeer ongewone warme zonnige dag. Het zou nevelig zijn echter, vanaf sunrise was het boven EHST al helder en enkele schapenwolkjes waren zichtbaar heel hoog in de lucht. Dit is zo de hele dag gebleven. Weinig wind, geen cross-geluiden aan de 06 kant, 22° op de grond. Hans was voor de laatste keer havenmeester bij de vliegclub Westerwolde. Hij heeft een nieuwe hobby ontdekt, namelijk lesgeven aan scholieren in de eindklassen van het middelbaar onderwijs met de vakken natuur en techniek. Hij maakt modelvliegtuig bouwpakketten om samen met de leerlingen te gaan bouwen en later natuurlijk te gaan laten vliegen. Hij merkt al gauw dat er spontaan wedstrijdjes worden georganiseerd, van wie blijft het langst in de lucht. Dit enthousiasme vind hij ontzettend leuk. Jammer voor ons Hans, dat je het ultralight vliegen gedag gaat zeggen. Maar ja, hij heeft ook al zo lang in de lucht gevlogen met grote kisten en veel passagiers. En vliegviruszaadjes planten bij de jeugd is een zeer goede zaak. Zo is Heleen ook bezig om middelbare scholen te benaderen. Echt goed bezig! Heel leuk was ook dat Maya en Andy (pas getrouwd stel) hier waren. Maya wilde vooral wat airtime inhalen van het afgelopen jaar. Oefenen van comfortabel slepen, circuit vliegen, doellandingen en netjes met een mooie flair op de voetjes landen. Nou dit is meer dan goed gelukt hoor. Wat een bikkels zijn de meisjes toch.

Andy had een soort van straaljager bij. Voordat hij het circuit in kwam, had hij vol aangetrokken een snelheid van ongeveer 120 km/uur en het suisende geluid van zijn Laminar leek het geluid van een straaljager. Wel gaaf. Zo zei Maya ook, dat je Andy altijd eerst kan horen, voordat je hem ziet.

Heleen en een aantal cursisten zijn in de middag ook gearriveerd. Dus werd het ook nog lekker druk. Antony ging samen met Heleen het luchtruim in. Voor Antony alweer een tijdje geleden en wil de draad weer oppakken. Vrijwel alles heeft Antony zelf gedaan, dus dat is een forse vooruitgang. Arjen en Lars gingen solo en zij lieten beide zien dat het heel goed gaat, een mooie positie die ze de hele sleep keurig vasthielden. Met Arjen heb ik wat scherpere rondjes gaan draaien, zoals dat in een thermiekbel gaat. Links om goed, rechts om goed. Toen ook nog de snelheid een aantal keren verhogen van 40 naar 60 km/uur. Dat ging hem goed af. Top. Patrick, Henk en Jaron (nieuwe cursisten) waren inmiddels ook gearriveerd. Aangezien het bijna sunset was, gingen we opruimen en terug naar de hangaar, waar Heleen haar school voort ging zetten met het geven van theorie. Hopelijk morgen weer zo’n mooie dag, maar de verwachtingen zijn helaas niet zo mooi.

Niet veel gevlogen maar toch een nuttige week. Nieuwe wieltjes voor de dolly met een zachte massieve band, zodat deze niet meer van lucht voorzien hoeven te worden.

Tevens is het kompas weer gecontroleerd en de deviatie-tabel weer aangepast. Zo ook is de Weight & Balance weer gecontroleerd. Er zat slechts een minimaal verschil in t.o.v. van de voorlaatste controle. Dus dat is mooi. Gelijk het excelbestandje aangepast, waar de variabelen ingevuld kunnen worden en je gelijk kan zien of het verantwoord is. Ook een tabel gemaakt om vlot af te lezen wat er mogelijk is.

Zaterdag waren we met 46 mensen aktief op de doedag, dat erg gezellig was en vooral dat er een heleboel werk is verricht. Aangezien deze zondag de weersverwachting niet best was met harde wind en buien, was het erg rustig op het vliegveld. Coen als havenmeester had het dus ook niet druk met havenmeesterwerkzaamheden, daarom gingen Cornelia, Coen en ik gewoon verder met de doedag. Wilfried nog eens de baan vegen, zodat je er zowat van kon eten, zo schoon.

We hebben Wilfried nog even meegeholpen om wat kasten te verschuiven en Cornelia heeft ook nog de aanmaakhoutjes veiliggesteld tegen de nattigheid. Ik kon het ook niet laten om toch nog even de voegen van het stoepje rondom het toilethuisje te reinigen, omdat ik daar gisteren niet meer aan toegekomen was. Wel grappig was dat er live muziek was van de motorvereniging. Kei luide muziek, oude hard rock nummers door de ether. Connie voelde de tijd van vroeger weer terug en wilde zelfs gaan dansen. Heleen kwam ook nog terug uit Duitsland van de oefenberg om een aantal vliegers in de hangaar te plaatsen. Daarna gingen we gezellig met Coen, Cornelia, Wilfried, Ria en Heleen bij Tony eten. Dus was het toch nog een mooie week geworden.

Oktober is dus geen stoptober voor het vliegen dit jaar. Wat een mooie zomerse dag. In de zon en weinig wind heerlijk lekker genieten. Piloten namen wel voorzorgsmaatregelen kwa kleding want boven was 7°C niet zoveel. Gezellige drukte kwam al gauw op gang.

De vliegers werden opgebouwd en zelfs 2 spiksplinter nieuwe Laminar’s van Arne en Otto. En wat zo bijzonder is dat er veel van mijn lievelingskleuren er in aanwezig zijn. Voor mij waren de voorbereidingen heel relaxed, pre-flight check rustig aan, vol tanken, zodat ik allen in een keer in de lucht zou kunnen slepen zonder tussenstop. Leuk dat Ingi en haar zoon Nouk er ook erbij waren. Nouk is thuis veel aan het oefenen op de simulator en wilde wel eens kijken hoe dit nu in het echt voelde. Nu is de beleving in de DragonFly wel een beetje anders dan in een dichte MLA op de simulator, maar wel heel leuk om de ervaring te gaan zien. Werkelijk waar, net zoals Francois met zijn 3-asser Swift die ook altijd geoefend had op de simulator, gaat het zeer goed. Geen rare uitslagen met de stuurknuppel, maar heel beheerst de bochten door, 360° links of rechtsom keurig zonder een meter hoogte verlies. Bij de DragonFly is rechtvliegen al een dingetje op zich, maar dat ging ook redelijk voor de eerste keer. Na even gevlogen te hebben neem ik het weer over voor de landing. Tussen door kwam nog even de ‘baron’ voor de dag, en achteraf vond Nouk dat wel heel cool. Moeder Ingi vond het natuurlijk ook fantastisch dat Nouk ervan genoten had. Inmiddels kwamen de eerste plukjes wolken in de helder blauwe lucht tevoorschijn. Dat is een goed teken. Wind uit oostelijke richting was aanwezig, maar gelukkig bedaard. Je kon zien dat Otto heel erg blij is met zijn nieuwe aanwinst en kon niet langer wachten om te gaan starten. Mooie tijd 13:24u. Oeps, ik merken dat er wat achter mij gebeurde. Otto was behoorlijk aan het werk en merkte dat zijn hoek te groot werd om te kunnen bijsturen en nam hij de wijze beslissing te gaan releasen en wist zijn korte vlucht netjes af te sluiten met een mooie landing. Daar moet dus nog wat aan gedaan worden met de afstelling van de VG. Precies een uur later ging Otto voor de volgende sleep. Nu met iets meer VG. Nou dit was dus de goede stand en die zal hij zeker gaan markeren, want het ging nu als een fluitje van een cent. Ik merkte het ook gelijk al, ja nu gaat het goed. De vlieger snijdt door de koele bovenlucht. Na uren gevlogen te hebben en een keurige landing te laten zien, was Otto natuurlijk razend enthousiast.

Het enige wat beter kon was dat handschoenen zonder vingers wel wel heeeeeeel erg koud waren geworden.

Arne was de rust hem zelfe en deed een mentale voorbereiding onder zijn nieuweling, zodat het proces één met elkaar worden in gang gezet werd. Nou dat heeft geholpen. Ik zag tijdens het slepen, dat Arne bij Stadskanaal wel aan het draaien was, maar echt hoger kwam hij niet. Bij ongeveer 300m nam hij de beslissing richting crossbaan te gaan. Daar vond hij wel betere bellen en scoorde uiteindelijk met een vlucht van 3:21 minuten lang. Gefeliciteerd Arne. Martin wilde zijn recordtijd vanaf EHST natuurlijk ook evenaren. En op het laatst zag je Arne en Martin met elkaar ‘strijden’. Dan Arne weer hoger, en dan Martin weer hoger. Wie o wie gaat nu eerder landen. Tegen vijf uur en nog steeds boven blijven vind ik wel erg knap. Uiteindelijk heeft Martin 3:13 gevlogen. De final hebben ze ingezet en gaan landen bij de hangar. Dit ook, omdat er erg veel stof te zien was bij de crossbaan. Mooi om te horen hoe beide de ervaringen gingen evalueren tijdens de afbouw van hun delta.

Oh, ja Martin. Jij had toch je oude vlieger vandaag? Nou die doet het nog prima dus. Fred en Henk hebben ook erg genoten van hun vlucht en met blije gezichten van voldoening liepen ze door het groene gras. En dat in oktober zeg. Toen ik een groepje zag vliegen onder een wolk, hoopte ik dat Adrie op tijd klaar zou zijn met de voorbereiding. Plan van mij was om hem daar bij af te zwaaien. Enfin de wolk ging toch wel snel naar het westen. Drie gingen steken naar een wolk oostwaarts. Gelukkig bleef Henk nog draaien. Na een paar rondjes met Henk gedraaid te hebben, zwaaide ik Adrie af. Adrie concentreerde zich op hoogte maken, en heeft achteraf Henk niet gezien. Jammer, anders konden ze samen een plan maken om elkaar hoogte aan te wijzen. Heel veel later kwam Adrie vanuit het noorden richting vliegveld. Zou hij het halen of niet. Hij koos toch voor een veilige buitenlanding. Ingi en Nouk gingen hem retrieven met zijn eigen auto. Dank je wel Ingi. Ivo is heel impulsief. Misschien een klein beetje meer geduld, dan zullen de vluchten net wat langer gaan. Ivo gaat bij een kleine beetje stijg al zelf releasen, terwijl ik dan denk, oh wat jammer, nog net een 2 minuten verder slepen, voor er een betere bel is gevonden zou zoveel makkelijker zijn. Het is natuurlijk wel knap om te proberen zo snel mogelijk te releasen en zelf verder te zoeken naar thermiek. En het lukt hem dan ook vaak wel, en dat is dan extra gaaf. Fijn dat Judith hem al snel kon ophalen. Dat is dan toch weer heel tof. Francois was de laatste piloot die gesleept ging worden. Dan was ieder in de lucht. Kei leuk vind ik dat dan altijd. Toch gaaf dat hij kwart over drie met de Swift nog voldoende thermiek kon vinden om ook een lange vlucht te maken onder de mooie wolkenstraatjes van wolkje naar wolkje. En belangrijk ook is, dat hij toch in zijn achterhoofd houdt dat hij ook terug moet keren op het vliegveld, omdat anders wel heel veel extra tijd nodig is om de Swift op te halen. Maar het is wederom gelukt en was weer blij dat hij lekker had kunnen vliegen. DragonFly weer netjes gepoetst weggezet, de vliegers weer op het dak. Marjoleine heeft nog een vlucht gaan maken in de ‘JK 05 junior’ en kwam heel enthousiast weer terug. Zeker omdat er zoveel gezien kon worden vanwege het helder zicht.

Voordat ze gingen vliegen ontdekte Marjoleine nog een ‘steppie mouse’.

Fred en ik zijn pizza’s gaan halen en toen hebben Marjoleine, Martin, Fred, Cornelia en Coen nog een gezellige afsluiting gehad. Wat een mooie vliegdag hebben we weer gehad en dat in oktober.

Dit was weer een prachtige week om nooit te vergeten. Zondag is de spannende dag er gaan namelijk 2 piloten voor het eerst solo. In de ochtend gaan Adinda en Remi nog een keer met Heleen onder de tandem om ook nog een soort van verrassing mee te gaan maken, een onbekende handeling, een onbekend gesimuleerd voorval, en onbekende manouvre en dan kan Heleen beoordelen of men de instructies goed in het hoofd heeft zitten en dat de piloot de juiste beslissingen gaat nemen. Ze zijn beide geslaagd en gaan duimen voor de avond, dat de wind is gaan liggen en goed op de runway staat. Sean gaat binnenkort op vakantie naar zijn geboorteland Australië en wil vandaag nog laten zien dat hij ook flinke sprongen heeft gemaakt met het leren van deltavliegen via de tandem. Nou dat heeft hij zeker. Hard werken en de juiste beslissingen zitten in zijn systeem. Goed vasthouden Sean wat je hebt geleerd, en dan zien we je na de vakantie weer graag terug, want ver van solo zit jij ook niet volgens mij. Maar gelukkig is Heleen degene die uiteindelijk in overleg gaat beoordelen hoe de ontwikkeling in deze is. Gerard gaat hartstikke goed en blijft strak achter de DragonFly. Hij had na de eerste sleep een modificatie aangebracht in zijn tussenlijn, zodat deze niet in het gezichtsveld kwam. Erik had vandaag erg veel geduld in de ochtend, omdat hij ook graag zag dat de cursisten allen nog een keer in de ochtend in rustige lucht zouden kunnen vliegen.

Na zijn eerste vlucht, kon hij aan aantal aandachtspunten in zijn logboek melden, zodat hij dit later nog kan gebruiken bij zijn vliegplan. Heel goed Erik. Tevens had je van Heleen nog een oordeel willen hebben over de stuurcorrecties en ging daarom nog een keer met de tandem. Wat weer een leerzame dag. En dag was al zo bijzonder begonnen:

Er was op het vliegveld ook volop drukte vanuit Duitsland. Na een lange vlucht parkeerde ze de kisten en gingen daarna bij Cinam en Mustafa genieten van lekkere syrische hapjes. Ik heb ook even gebruik kunnen maken van een kleine lunch, want Yan, Henk en Ivo stonden al bijna klaar om gesleept te worden. Het werd zelfs een beetje thermisch.

De sleep met Yan ging zo ontzettend leuk, vanaf 300m samen in een bel van +5 m/s. daar gaat echt 2,5 van overblijven. Maar helaas, deze was toch moeilijk vast te houden. Maar de 2e keer wist Yan zich van een hele goede kant te laten zien. Wow, wat ging hij goed en hoog. Heeft ook een mooie buitenlanding kunnen maken in de buurt van Onstwedde. Toppie. Zo had Ivo de thermiek bij de 2e keer goed te pakken en liet ook een gesmeerde doellanding zien uiteindelijk. Hij kan het wel hoor. Het is ook telkens leuk te horen dat hij zo blij is met zijn nieuwe vlieger. Henk zijn 2e vlucht werd beloond door hem zelf, namelijk met hoogte stijging van 2 keer zoveel als dat hij gekregen had. Super goed gedaan Henk, want makkelijk was het uiteindelijk niet.

Remi en Adinda maken zich klaar voor hun eerste solovlucht. Remi is zelfs de eerste piloot in Nederland die zonder enige ervaring in het deltavliegen de cursus heeft gevolgd bij Delta Fly Adventures (Heleen) en vandaag solo gaat vliegen. De radiobegeleiding wordt in orde gemaakt en getest…. Het wordt steeds stiller op het veld….. Remi concentreert zich buitengewoon goed….. stilte…. Checked de beenbanden, helmband, en carabiner of hij is verbonden aan zijn toestel…… nog meer stilte….. (“je hoort hem wel denken, nu hoef ik gelukkig geen rondje te geven, want mijn helmbandje is vast”) … stilte…. Oei de DragonFly lijnt al op naar runway 24. Daarna gaat Remi, met de laatste instructies van Heleen voor het echie. Ik moet zeggen voor mij is het ook heel spannend. De eerste piloot die 3 maanden geleden is begonnen met het leren volgens de tandemvlucht instructie methode, ga ik nu slepen. Wow die eerste 4 seconden zijn zo ontzettend belangrijk. En wat doet Remi?? Keurig keurig keurig achter de DragonFly aan, zo mooi in positie, goede pitch en niet gierend. Nou, dan ben je zo emotioneel en uiteindelijk een ‘grote blij’ (uitspraak Lars) en begin je door de radio te roepen: Het gaat super goed YEEEAAAAHHHHH. En met spanning wacht iedereen zijn vlucht af hoe deze tot landing gebracht zou gaan worden. Remi bleef maar vliegen en vliegen, het leek wel of zijn vlieger niet naar beneden wilde. Zo mooi te zien dat hij het circuit zodanig vliegt hoe hij het ook geleerd had en een keurige gedempte landing maakte op het inmiddels vochtig wordend gras. Applaus was oorverdovend en was tot zeker in Vledderveen te horen. Heleen had al door laten schemeren aan mij dat de condities ook goed waren voor Adinda. Omdat ze vlak bij mij stond hoorde ze dit op de radio. Oeps, oei, dan gaat het vanavond toch gebeuren. Spannend. Zelfde ritueel bij het klaarmaken zat er goed in. Succes Adinda, je kan het. En ja hoor, langzaam reed ik over de runway, steeds sneller, zo snel dat ik voldoende snelheid had om te vliegen. Ja, nu gaat het toch echt gebeuren en ga airborn. Ik zie de witte vlieger wel heel moeilijk, want het begon wel behoorlijk te schemeren (nog een halfuur voor sunset) vanwege de bewolking. Het dappere meisje hield haar vlieger goed onder bedwang en vloog keurig op de horizon achter de DragonFly aan. Wow, wow en nog eens wow. Wat gaat dat goed. Wat ook mooi was een soort gelijke ervaring eerder met Frans en de maan. Nu met Adinda en ondergaande zon. Toen ik op hoogte oostelijk ging vliegen, zag ik dus de grote koperen bol in de spiegel zijn best doen om mij te proberen te verblinden. Een beetje schuiner ging ik vliegen. En toen…. toen… ja zo mooi. De spiegeling was ook in het roervlak te zien op gelijke hoogte achter bij waar de zon onderging. In de spiegel zag ik het dus zo, het net leek dat de koperen rode vuurbollen verbonden waren met een koord en dat Adinda daar met haar vlieger op aan het koorddansen was. Heel mooi effect, dat in mijn breintje is vastgelegd, maar helaas niet op foto. Bij het willen releasen kwam Adinda erachter dat haar ontkoppelingshandel net een andere positie had als bij de tandem. Dus die microseconde van later resulteerde in een redelijk steile bocht. (Achteraf gehoord dat ze dit wel heel erg leuk vond zo steil in de bocht na het releasen). Na haar vlucht konden we met z’n allen ook naar haar mooie landing kijken. Ik kon het niet laten om beide piloten hartelijk te begroeten en te feliciteren met hun eerste solosleepvlucht. Daar wordt ik toch wel een beetje emotioneel van en moest even een bescheiden traantje wegpinken. Wow wat mooi zeg en wat een dag, met zoveel mooie dingen. En Philip was ook nog op de motor aangekomen en heeft veel mooie foto’s kunnen maken van deze onvergetelijke dag.

Hier werd natuurlijk een druivensapje op gedronken, nadat alles was opgeruimd. Super leuk was ook dat Patrick zo enthousiast was van wat deze dag te bieden had, dat hij besloot zich voor een cursus deltavliegen in te schrijven bij Delta Fly Adventures.

Om in Remi’s woorden af te sluiten: “NondeJu” zeg wat was dit een mooie dag“

Precies 4 jaar geleden was het prachtig weer met blauwe lucht. Zou het dit jaar ook zo mooi worden in het weekend? De verwachting is dat vanaf zaterdagmiddag de bovenwind behoorlijk gaat afnemen, zelfs tot kalm aan toe. Heleen had een aantal introductie vluchten, voor mensen, die willen gaan ervaren of ze het leuk gaan vinden om het te gaan leren.

Het blijft elke keer weer een geweldig moment als de mensen terugkomen na een tandembeleving in de lucht. Joep, Ilse en Mitchel zijn vrienden collega’s en zijn vanaf Eindhoven naar Stadskanaal gekomen om een luchtdoop te maken onder de tandem met Heleen. Zelf hebben ze alle drie lucht- en ruimtevaart gestudeerd te Delft. Wat is het wereldje klein, want onze Rob heeft daar een mooie tijd in zijn leven door gebracht. Ilse en Mitchel waren dol enthousiast en Mitchel wist toch wel aardig wat over het besturen van vliegtuigen, maar gewichtsbesturing was toch een heel ander verhaal. Ilse is van de rocket-science, dus voor haar ook een hele uitdaging. Joep was groot en zat ook aan het maximum gewicht om te slepen, dus dat was nog wel een dingetje. Gelukkig was Heleen een aantal kilogrammen afgevallen en was de benzinetank van de DragonFly niet zo vol en de wind stond redelijk op de runway. De afspraak was, als het niet comfortabel voelt, aan het einde van de runway te gaan landen. Het ging goed en er was slechts 10 cm/s minder stijg. Ilse en Mitchel waren razend enthousiast. Joep moest het nog laten bezinken, en dacht al dat het niet zo zijn dingetje was. Toch dapper van hem dat hij heeft willen ervaren hoe het in de lucht is zo vrij als een vogeltje. Nico en Remi waren intussen gearriveerd en waren hun slaapplaatsje aan het inrichten, om daarna toestellen te gaan opbouwen en checken, want er kon eind van de middag inderdaad gelest gaan worden. Helaas had Frans veel pech onderweg. Helaas de auto waar hij al 6 jaar probleemloos mee rijdt, kreeg ineens een serieus probleem, en moest hulp van de ANWB ontvangen. Zijn auto werd afgevoerd naar de garage waar deze in onderhoud is en zelf kreeg hij een leenauto om verder te gaan met zijn reis naar Stadskanaal. Door al dit oponthoud heeft Frans dus helaas niet kunnen vliegen deze zaterdag. Remi, Roos, Nico en Lars hebben laten zien dat er weer vooruitgang is.

Lars heeft precies voor einde van de sunset periode zijn final in gezet na een heerlijk rustige vlucht met avondrood als achtergrond.

In de avond was het kampvuurtje al aardig warm gestookt, voordat de cursisten gingen aansluiten. Zij hadden volgens mij nog heel wat theorie in de avond verorberd. Tevens zorgde Frans voor een aangename muziek op de achtergrond met oranje lichteffecten. Gelukkig heeft hij nog wel zijn spullen uit de auto kunnen halen om de tent te kunnen plaatsen. De volgende ochtend begon met dichte grondmist, maar de cursisten waren weer stipt op tijd (7:00) in de hangaar, want dan gaat de muziekbox van Heleen aan om aan de warming-up te beginnen. Wat leuk te horen is dat er een aantal mensen, die nu ook thuis voortzetten en zich daardoor ook veel fitter voelen op de dag zelf. Toen ik in de ochtend uit de carvan stapte, dacht ik oh, ik hoef niet te haasten, dat duurt nog even voordat de grondmist is opgetrokken, er was ook geen vleugje wind te traceren.

Het was bijna zover dat ik het eerste testvluchtje zou kunnen maken. Ik dacht dat vinden de buurtbewoners vast niet erg, dat we een half uurtje later beginnen op zondag. Op de grond was het nog 15,5°C echter toen ik airborn was, zag ik de temperatuur al gauw oplopen naar 19,5°C. Dat is goed want zolang de aarde nog fris is, zal de lucht rustig zijn. Voor Pavel was het alweer een tijdje geleden, maar hij was het nog niet verleerd hoor, het ging prima. Frans en Lars kunnen zich nu ook meer concentreren op de landingen, want het gesleept worden achter de DragonFly hebben ze beide goed in de vingers. Het blijft spannend voor Nico, want zijn eerste solovlucht zal echt niet lang meer duren. Het slepen gaat goed en de reactie om te releasen is ook aanwezig. Heleen wil toch graag voelen, dat de start ook helemaal zelf gedaan wordt. Dus het volgende plan is om een paar korte sleepvluchtjes te doen, alleen gefocust op start en landing. Als dit goed gaat, dan gaat het gebeuren hoor. Houd moed Nico, je kan het! Nog een klein beetje geduld, dat is altijd een schone zaak. Na een inspannende ochtend is het tijd om de inwendige mens te voorzien van een lunch.

We gingen gezellig met z’n achten eten bij Mustafa en Cinam. Opvallend is, dat de Nederlandse taal steeds beter gaat. Gisteren had Martin ook nog een mooie vlucht gemaakt. Het was niet eenvoudig, want er was bovenin toch wel wat wind, die de thermiek een beetje deed verwaaien.

Zo ook op zondag ging ik Martin slepen en kwam gewoon geen enkele + tegen. De inversielaag die je in de verte zag liggen was ook niet hoopvol. Laaste kans dacht ik, om naar de huisbel te vliegen. En warempel…. 0,1 …. 0,2 …. 0,3 …. 0,2 …. 0,3 meer stijg als gemiddeld tijdens de sleep. Dan nu maar afzwaaien. En ja hoor Martin wist hier toch weer gebruik van te maken. Hoe hij het doet mag joost weten. Oefenen, en nog eens oefenen zal de remedie zijn. Dat hij de minimale thermische aktiviteit aanvoelt door een getraind onbekend zintuig. Hij wist zelfs door de inversie heen te prikken naar tegen de kilometer hoogte. Op de grond waren we telkens aan het kijken in de lucht, huh Martin nog niet in de buurt, nog niet geland?? Prachtig mooi dit. Eigenlijk jammer, dat er zoveel meer ervaren piloten zijn , maar helaas zo drukke agenda hebben, dat ze niet kunnen komen vliegen.

In de middag zag ik verder overal boekwerken, oranje papieren, zwoegende cursisten, krabbelend achter de oren, vragende gezichten…. Heleen had examenvragen voorgelegd, want uiteindelijk is de theorie van alles het fundament van de praktijk. Ik heb het namelijk zelf weer ervaren vandaag. Mij werd gevraagd hoe dat zit met de windgradient. Oeps, wat was dat ook al weer. In de praktijk weet ik het wel. Namelijk ik kom aan vliegen op final met een rustig vaartje. Ik zag een aantal mensen op de akker voor het vliegveld nog de laatste aardappelen rapen, nadat de machines het land hadden gerooid. Dus uitkijken, want ik heb wel een sleepkabel van 60 m achter me hangen. Niet dat ik de aardappeltjes uit hun handen ga vissen. Enfin, dan ben ik inmiddels aangekomen dicht bij het begin van de baan op 30 m hoogte en plots val ik als een baksteen uit de lucht, en realiseerde me dat dit een behoorlijke stuiter zou gaan worden als ik geen actie zou gaan ondernemen. Dus kabel gereleased (minder weerstand) en volgas met het motortje. Precies op tijd ongeveer een meter boven de grond en voldoende vermogen om weer te vliegen. Is dit de windgradient? Boven meer wind dan op de grond. Ik hoor het graag van jullie.

De avond volgorde was: Nico, Roos, Remi, Frans en Lars. Helaas moest Pavel eerder naar huis vanwege omstandigheden. Hopelijk is thuis alles weer goed. Half zes in de middag was de temperatuur inmiddels opgelopen boven de 30°C en nul wind. Zowel de DragonFly als de Tandem hadden meer snelheid nodig voordat je airborn kon. Ik zag door mijn spiegels dat de start was afgebroken en zelf had ik ook langer moeten doorrijden om de juiste vliegsnelheid te behalen. Mooie praktische les was weer dat temperatuur zo enorme invloed heeft op het draagvermogen van de vliegtuigen. Temperatuur hoog, minder luchtdeeltjes in dezelfde hoeveelheid lucht, dus minder draagvermogen op die deeltjes. Nico en Remi tot einde sleep goed volgehouden de focus te houden.

Met bepaalde windrichting zou de delta na 60 m zelfs deze propwash kunnen voelen, dat dan een klein beetje tegensturen vereist. Anticiperen blijft tot het laatst toe belangrijk.

Het blijft fantastisch hoe precies Frans over de horizon scheert. In de spiegels zit er nog geen mm verschil de hele 360-er lang. Prachtig. En Roos, ja Roos, wat moet ik daar nu van zeggen. Dit is echt niet te geloven hoeveel gevoel zij heeft voor het vliegen met een hangglider. Werkelijk een natuur talent. Op gevoel gaat alles zoals het zou moeten. Heleen probeert nog wel ook uit te leggen, van hoe en waarom een bepaalde aktie het gewenste resultaat geeft. Haar laatste vlucht van de dag gaf mij zo euforisch gevoel, wat ik ook deed, links om of rechts om. Zo strak in positie blijven is een hele kunst. Het driehoekje van de DragonFly bekabeling, dat ik als referentiepunt neem, daar kwam ze gewoon de hele sleep niet meer uit, voordat ik afzwaaide. Tussendoor ziet ze ook nog van alles wat opvalt in de lucht, zoals een opstijgende luchtballon. En ik hoefde maar een aanstalte te maken om af te gaan zwaaien en ze was al met Heleen alleen op luchtpad. Fantastisch. Als ik me herinner hoe lang het wel niet duurde voordat ik het vliegen eigen had, is het ongelooflijk te zien hoe de nieuwe cursisten allemaal zo snel iets leren. Groen petje af hoor!.

Woensdag de 18e september ziet het thermisch gezien er niet goed uit. De verwachting is dat je met de delta niet boven blijft.

Als het >1,8 m/s ASML is, dan is het mogelijk om boven te blijven met de deltavlieger. Dus 1,4 houd niet over, tevens is de basis woensdag ook heel erg laag, namelijk 400m.

Deze week was een enorme achtbaan met allerlei belevenissen en gebeurtenissen. Zoveel is maar amper te beschrijven. Ik probeer maar te beginnen bij het begin. Frans en Remi zouden vrijdagavond al hun tentje komen plaatsen om zaterdagochtend op tijd te kunnen beginnen aan de warming-up onder begeleiding van Heleen met rustgevende muziek. Ja, dit is precies om 7 uur in de ochtend, bij de net wegdrijvende schemering en het opkomen van de magische koperen bol, klaar staan bij de hangaar, waar de school “Delta Fly Adventures” zowel theorie als praktijkruimte heeft ingericht om de cursisten te onderwijzen en samen te evalueren hoe de voortgang is in de skills van het deltavliegen is.

Vrijdag ervoor had ik nog een rondje Nederland gedaan, om reddingssytemen op te halen. Eerst te vliegveld Midden-Zeeland, en daarna vliegveld Middenmeer, toen via de afsluitdijk naar vliegveld Stadskanaal. Wat is Nederland toch mooi en die afsluitdijk blijft toch een heel indrukwekkend bouwwerk. Enfin, ik had trouwens op zaterdagochtend mijn eigen warming-up, namelijk pijl van seinvlak omzetten, sleutel halen in paviljoen om de brandweerdeur te kunnen openen, sleutel weer terug brengen.

Dan de DragonFly klaar maken voor gebruik, zoals hoogte/variometer, radio en digi-logboek installeren. Heel belangrijk is ook de pre-flight check met behulp van een uitgebreide checklist om af te vinken. Doel is om 8u het eerste proefrondje `te gaan vliegen of alles goed is, zodat daarna Heleen met de cursisten aan de slag kan. Manfred was er ook weer vroeg en zou de vluchten weer gaan noteren. In de ochtend zouden Frans en Remi nog een aantal vluchten maken.

Bij de laatste tandemvlucht van Frans, heb ik geprobeerd een situatie te creeeren, dat hij het moelijk zou gaan krijgen tijdens de sleep, maar wat ik ook deed, Frans bleef keurig in positie, anticipeerde perfect op alle onverwachte bochten en snelheden. Helemaal top, helemaal klaar voor de eerste solovlucht.

Van half 11 tot half 5 hadden Heleen en ik de tijd om een trip te gaan maken met de DragonFly. De eerste planning was om de zaterdag naar Drachten te gaan vliegen, omdat daar Fly4U werd georganiseerd. Een feestelijke dag, dit jaar speciaal voor kinderen die ongevraagd eigenlijk mantelzorger zijn geworden voor hun ouders. Zij worden dan heel erg in het zonnetje gezet. Ik was ook uitgenodigd door de organisator daar, dus dat was een leuk vooruitzicht. Vorige keer in 2019 had ik met de DragonFly ook veel kinderen een groot plezier kunnen geven met vluchten in de DragonFly.

Helaas kreeg ik kort ervoor te horen dat de havendienst Drachten het toch niet aandurft op de drukste dag van het jaar een langzaam vliegtuig mee te laten doen. Een gemiste kans, en dat zal de organisator ook wel zo vinden. Ik respecteer natuurlijk wel de mening van de havendienst, zij moeten het namelijk kunnen handelen, en als ze daar tegenop zien, is het afzeggen de juiste beslissing. Maar geen nood voor een leuk uitje hoor. Wilfried had nog een leuk alternatief uitje en kwam met het voorstel naar EDWF (flugplatz Leer-Papenburg) te gaan naar de schnitzel fly-inn. Mooi, dan ga ik Heleen vragen of zij mee wil vliegen daarheen. Haar reactie was echt heel leuk, want ze had er super veel zin in en was een leuk vooruitzicht. Uitgerekend volgens ouderwetse navigatie methodieken, dat we er 45 minuten over zouden doen. Heleen had de vliegstrip het eerst ontdekt, dat was wel fijn te weten. Op de radio gaat alles in het Duits zowat. Ik hoorde de 0A7 in de buurt zijn, terwijl wij richting het circuit vlogen, om de landingsprocedure in te gaan zetten. Cornelia en Coen dachten eigenlijk nog net voor mij te kunnen landen, maar een wijs besluit was toch om wat extra ronden te maken. Runway 26, een enorme lange asfaltbaan. Ik zei al tegen heleen, het lijkt Schiphol wel. Had van Coen nog een tip gekregen om pas halverwege na de bomenrij te landen bij deze wind i.v.m. turbulenties. Dat ging helemaal prima en binnen 30 m kon ik ook gelijk afslaan bij de eerste taxibaan. De havenmeester (Kobi) vertelde me met een heel rustige lage stem, dat als we bleven eten, dan te parkeren naast de Cessna.

Wilfried, Dennis en Jenny kwamen later ook nog genieten van het “All you can eat” concept. Heerlijke soorten schnitzels, lekkere groente en patatjes. Voor Heleen werden zelfs vega schnitzels met voedselrijke linzen klaargemaakt. Was echt top. Half 5 zouden de cursisten weer klaarstaan om de avondcursus te starten. Dus na gezellig gebabbeld te hebben en ook kennis gemaakt te hebben met Dennis en Jenny die pas lid zijn geworden bij de vliegclub. Dennis heeft veel aan modelbouw gedaan, en wilde eigenlijk ook heel graag eens een vliegtuig bouwen waar hij zelf in kon vliegen. Nou dat is gelukt hoor, namelijk de PH-WAG met een heerlijk klinkende ster-motor. Echt heel mooi gemaakt. En tijdens de terugreis leek het wel een speeltuin in de lucht met al dartelende vliegtuigjes in de mooie heldere zonnig lucht. Het leek wel miniatuur in de lucht. Wilfried met zijn prachtige Kiebitz dubbeldekker, de dubbeldekker van Dennis en Jenny, de Ekolot van Coen en Cornelia en de DragonFly. Ik heb van Cornelia prachtige foto’s en video ontvangen (deze volgen nog), zo ook heeft Jenny schitterende opnames kunnen maken. Ondanks dat voor ons Fly4U niet was doorgegaan, was dit alternatieve uitje zeker zo leuk.

En jippie, het werd echt heel rustig deze avond. Remi, Sean en Alex lieten al heel veel vooruitgang zien in hun skills. De tijd was aangebroken, Frans had de solovlieger opgebouwd en gecheckt. Het gaat gebeuren…. Heleen neemt de laatste instructies en vliegplan nogmaals in alle rust door. Het is natuurlijk een heel spannend moment. Hoe anders gaat het zijn, want anders zal het zijn. Veel lichter en snellere stijg. Voor mij natuurlijk ook kei spannend, want je wil wel dat het goed gaat. In de eerste 4 seconden was al gauw duidelijk, Yes, Yes, hij kan het, en goed ook. Dan zit ik me daar zo blij in de DragonFly te zijn, terwijl ik weet dat Frans super zijn best aan het doen is met de juiste focus. Op een gegeven moment begon de schemering wel toe te nemen, want de zon was bijna onder. Na een bocht naar noordwestelijke richting, dacht ik nog wat gaat hij nu toch ineens doen? Ik keek in mijn spiegels en zag een licht, waarvan ik dacht dat het de vlieger was, helemaal uit positie gaan. He, hoe kan dat nou, wat ongelooflijk jammer. Maar gelukkig ik zag Frans keurig op de horizon vliegen. Het was namelijk de bijna volle maan die voor dit effect zorgde. Mooie landing neergezet en allen heel blij dat hij het toch maar in zo korte tijd voor elkaar had gekregen samen met Heleen, dat hij nu gewoon in zijn uppie kan vliegen. Nu kan hij fijn trainen en ervaringen gaan op doen in diverse weersomstandigheden. De avond werd natuurlijk afgesloten door een kampvuurtje met versnaperingen en drinken. Wat een geweldige dag vandaag. Alex heeft in het vooruitzicht zondag solo te gaan, dus dat is ook weer spannend. Zondag moest ik vroeg uit de veren, omdat de motor van de DragonFly bij het starten af en toe een knal gaf. Tja dat hoort natuurlijk niet. Dus om 6u was ik al aan het sleutelen, controleren, checken, de nieuwe bougies opnieuw gaan afstellen. Manual zegt 0,8 – 0,9 mm. Heb de electrode afstanden op 0,85 gecalibreerd. Compressie gecontroleerd, carburateurs gecheckt op synchronisatie. Het 8u proefvluchtje is met 35 minuten vertraagd. Ik was wel erg benieuwd wat er ging gebeuren bij het starten. Alles lijkt goed. Heel de dag heeft de motor zich uitstekend gedragen. Rinus natuurlijk weer blij. Sean en Remi gaan nu ook met grote stappen vooruit, dat merk ik heel goed met het slepen. Ik zeg altijd als het voelt dat we samen 1 pakketje zijn, dan voelt dat goed. Lars, die kort geleden ook solo was geworden, heeft ook nog een trainingsvlucht gemaakt, en dat ging echt perfect. Hierna kwam het moment supreme, 10:40u lag Alex klaar op de dolly. Het gaat gebeuren, ook Alex gaat voor zijn eerste solo sleepvlucht. Natuurlijk eerst een beetje zoeken hoe de perfecte positie is, want het is een veel lichter toestel als een tandem, daarna ging alles goed. Yeaaah weer een feestje :-). Om 15u zou Willem (85) met Heleen een introductievlucht gaan maken. Beide dochters en zijn vrouw hadden hem dit cadeau gegeven. Daarna kwam er nog een jongeman Aaron, die een introductiecursus heeft gekregen. Ik denk dat hij het wel ziet zitten om door te gaan, want hij was razend enthousiast. Sean heeft in de avond ook nog een sleepvlucht met Heleen gemaakt en je merkt steeds meer vooruitgang. Helemaal top. De laatste vlucht was voor Frans. Wow op hoogte liet hij zien dat met een grote 360-er hij op de mm (in spiegel) nauwkeurig op de horizon bleeft. Dat ging zo goed, dat was een bonus waard. Ieder ging met een voldaan gevoel weer naar huis. Ik was toch blij dat ik in het caravantje kon overnachten om maandag weer fris en fruitig richting Hellevoetsluis te gaan. In de ochtend bij de koffie en overheerlijk koek hebben Heleen en ik nog heel wat vluchten geëvalueerd, aandachtspunten doorgenomen. Eindelijk hadden we hier eens tijd voor. Het was ook weer fijn thuis te zijn, en morgen weer oppas dag voor de kleine van ons nichtje. En woensdag lekker fijn op bezoek bij onze kleindochter Pippa, Ellen en Rob. Woensdag ziet het er thermisch gezien heel belabberd uit, dus er zal weinig vlieganimo zijn denk ik dan.

Jammer dat Nico niet in de avond nog een vlucht kon maken, daar hij op vakantie gaat. Want het solovliegen hangt wel in de lucht, nadat hij een heel goede vlucht met de juiste reacties had laten zien.

Deze week is de verwachting hoger dan het in werkelijkheid uiteindelijk wordt. Echter de vrijdag werd wel een heel mooie vliegdag. Lekker druk op het veld met een behaaglijke temperatuur en lekker zonnetje.

De havenmeester Wim had het nogal druk met het registreren van de vluchten. Veel lesbewegingen en veel sleeps. Ik geloof dat hij wel 4 pagina’s had vol gekregen en nogmaals dank, ook voor het geven van tips en voor het noteren van de deltatist namen. Ik had namelijk geen tijd gehad om alles op te schrijven en zo is het vluchtregistratie systeem wel een goede aanvulling in de eigen administratie. Van alle hoeken uit Nederland zijn er vrijdag piloten gekomen om het luchtruim te gaan verkennen en de thermiek te kunnen gaan grijpen. Nou dat is Martin wel ontzettend goed gelukt, namelijk 3:13 airtime! Petje af hoor, want de cursisten van de thermiekclinic zouden gaan volgen, dat Martin in de lucht verdere instructie zou kunnen geven. Maar waar bleven ze dan? Eén had per ongeluk gereleased, en liet de tweede voorgaan, echter stond klaar, maar er was geen release? Dus ook weer terug, toen de eerste maar weer. Dat ging wel goed. Er zaten goede bellen in de area, maar er naast ging het natuurlijk ook goed naar beneden. De wolken lezen kwam wel goed van pas deze dag. Enfin, Martin heeft het keigoed gedaan en hoopt dat de cursisten er van bewust zijn dat, zoals Martin ook zegt: ‘De routine maakt het of je het gevoel kan gebruiken om de thermiek te vinden‘. Zo ook heeft Fred een heel mooie vlucht gemaakt en zijn retrieve chauffeur Ria was blij aan het werk te kunnen, want helaas had hij EHST net niet terug kunnen halen. Coen had ook nog een buitenlanding gemaakt, na een aantal narrow escapes kwa hoogte ging het met doorzetten, toch telkens weer naar een mooie hoogte, maar vanaf nieuwe Pekela was het tegen de wind in toch net niet voldoende en koos voor een veilige landingplaats. Maar wel ontzettend spannend als je zijn verhaal aanhoort. Rob L ging zijn vlieger uitproberen met wat grotere wielen en een remparachute. Ben benieuwd hoe het is verlopen. En wat super leuk was, dat Dees er ook bij was. Ze had graag willen vliegen, maar helaas de vlieger was niet compleet, dus heeft ze heel actief meegeholpen bij de start etc. Wat ook lief was dat ik drinken en broodje kreeg aangeboden.

Yan heeft zijn nieuwe WWU2 gaan invliegen. Dit is een vlieger met meer prestaties dan de UNO-picolo. Dus wel spannend, natuurlijk en beginnend vroeg in de ochtend. Dat ging hem goed af, en na drie sleeps kan ik wel zeggen dat hij zijn nieuw maatje al aardig onder controle heeft. Goed gedaan Yan. Erik heeft nog een mooie vlucht gemaakt en hij was zelfs een trigger voor andere piloten, om aan te tonen waar het echt goed omhoog ging. Helaas bij de start van een tweede vlucht, ging het breukstuk stuk tijdens het loskomen van de dolly en moest hij improviseren bij het landen. Michel had zijn eigen breukstuk gebroken in de lucht en is daardoor gaan kiezen voor een heel groot veld, net gemaaid koren, om daar te landen. Het is wel breukstukken dag geloof ik, zo heb je een jaar geen enkel breukstuk, en zo op één dag meer. Zo ook had Adrie vanwege een te hoge pitch het breukstuk gebroken. Normaal neem je dan de tussenlijn mee terug naar de landingsplaats, maar in dit geval was er ook gereleased en dan valt de tussenlijn naar beneden. Nu kunnen we gaan zien of de Samsung-Tracker aan de tussenlijn in het waterdicht doosje terug te vinden valt. De track van Arie in google-earth ingeladen zodat je de weg kon volgen van zijn vlucht. Veel enthousiaste mensen hebben flinke wandelingen gemaakt door het hoge gras, uienvelden, aardappelvelden, etc om mee te helpen zoeken. Bruggetje over de sloten, tractorpaden gevolgd, waar het in de buurt zou moeten zijn. Héé, ineens wil de app verbinding maken met de tracker. Signaal wordt steeds sterker, oeps verder weer zwakker. Terug dan, en weer sterker. Omdat deze verbonden was kon de spaarstand worden uitgezet en dan kan je de tracker laten piepen. Na een aantal keren kon de richting worden bepaald. Daar aangekomen was er een melding dat je er bent!. Huu, geen tussenlijn te zien, maar wel diep onder het loof van de aardappelplant diep in de aarde voren. Yeah gelukt.

Adrie ook weer blij en ontving ook graag zijn troffee (het gebroken breukstukje 90+). Later stonden er nog twee koele biertjes op de tafel bij de caravan als dank voor de bewezen diensten. Heel tof van je Adrie, dank. Heleen heeft vanaf 8u heel enthousiaste cursisten lesgegeven, zowel theorie als praktijk. Frans begint al echt een toppertje te worden, deze krijg ik met diverse scherpe bochten en snelheidsverschillen niet meer van de sleeplijn af. (als een pittbull, houd hij de positie onder controle) Heel goed hoor.

De progressie in de stuurmanskunsten zit er al goed in bij Remi en Sean. Samen kunnen we veel lachen over simpele dingen, dat vind ik wel super leuk hoe we elkaar kunnen aanvullen in de grappen. Zaterdag bleek het prachtig zomerweer, maar de wind was voor de cursisten te hard en dat zou het zelfvertrouwen kunnen schaden. Dus werd het initiatief genomen, veel loopoefeningen te gaan doen. Dat voelde natuurlijk wel bijzonder met zo’n windje. Men vulde elkaar goed aan. Martin en Gijs hadden weer het voortouw genomen vroeg de lucht in te gaan, zodat Adrie, Emiel en Michel zouden kunnen gaan volgen. De wind was recht op de baan, echter wel vlagerig en 16 kts was niet verstandig voor een aantal piloten om te gaan starten. Helaas, maar je moet maar zo denken, er komen nog heel veel leuke vliegdagen en nu kan je nog vliegen. Emiel heeft de smaak te pakken hoor, achter de DragonFly is hij ook een genot om te slepen. Anticipeert zo goed, dat ik af en toe denk, van yeeee, dat is goed, hoe doet hij dat toch om een slappe lijn heel soepel strak te krijgen in deze turbulente omstandigheden. Hij wist gebruik te maken van de kleinste thermiekbelletjes. Gijs was inmiddels ook samen gaan vliegen en hadden onderling radiocontact, zodat er instucties en aanwijzingen doorgegeven konden worden. Op een gegeven moment had Gijs nog een +0,5 gevonden richting Stadskanaal, maar Emiel dacht zal ik dit gaan wagen? ik moet nog wel terug tegen heel sterke wind en besloot daarom toch te kiezen om de landingsprocedure in te zetten en zijn laatste vlucht in een keurig circuit af te ronden keurig op de voetjes geland. Gijs vond zelf dat hij zijn dag niet had, want kon niet veel meer vinden, terwijl ik met Heleen op +3,3 m/s kwam (blijft over 2,2 m/s) terwijl ik met de jongens niet hoger ben gekomen als +2,8 m/s (blijft over 1,1 m/s). Heleen moest met de passagiers wel heel hard werken, maar ze heeft het toch maar weer voor elkaar gekregen. Super, dat je weer een aantal mensen blij en enthousiast hebt kunnen maken. Er werd besloten de avond niet meer te gaan gebruiken voor instructie. Tentjes werden afgebroken en Martin, Gijs, Adri, Michel en Heleen hadden nog een evaluatie betreffende de thermiekclinic.

De MLA-Sharp-dealer kwam ook nog even kijken bij het deltavliegen en was ook bijzonder gecharmeerd van de DragonFly. Hij heeft meerdere foto’s gemaakt van bepaalde mechanische zaken, hoe die praktische zijn opgelost. Zelf had hij een gemodificeerde Wingie ontworpen, waarvan hij met veel trots de foto’s liet zien. Nogmaals dank aan Kees die havenmeester was en alles weer keurig had genoteerd. Terwijl Connie en ik fantastisch waren verwend met een luxe uit eten bij Dolce Vita van Tony, afgesloten met een lekker toetje en kopje koffie met Cognac. Nogmaals heel heel hartelijk dank Coen en Cornelia voor deze verrassing. Wat een bijzondere dagen waren dit weer. Zondag zijn de weersverwachtingen nog hardere wind, dus ik denk dat het mooie tijd is om een grote onderhoudsbeurt aan de DragonFly en motor te geven.

Oh ja en tussendoor waren er donderdag ook nog opnames gedaan door RTV-noord, dat in de avond al te zien was op TV. Is een heel leuk filmpje geworden met verhaal van Frans en Heleen vol passie over het deltavliegen.

Artikel: klik en kijk vooral de video onderaan het artikel.

Voor deze week stonden een aantal deltapilootcursisten op de planning, echter het weer was niet zodanig dat het door kon gaan.

En inderdaad zijn het een heel mooie en gezellige vliegdagen geworden. Thermiek was wel wat moeilijker te grijpen als verwacht, maar toch zijn de piloten uren in de lucht geweest. Martin wist zelfs de 2,5u van het luchtruim te genieten. Frans, Remi en Sean hebben weer hun uiterste best gedaan en van vroeg in de ochtend tot sunset. Ze wisten te vertellen heel veel geleerd te hebben en hebben hun ervaringen keurig in de logboeken bijgewerkt. Zo stoer van Heleen, dat ze ook nog een aantal intro’s heeft gevlogen met haar tandem. Het was weer een feestje te zien hoe blij de passagiers waren. Sommige hadden ook nog de bof behoorlijk lang in de lucht te blijven, vanwege gebruik te maken van de thermiek. Frans wilde ook nog een leuke panoramafoto maken van de tandem. Dit gaf wel een leuk effect met de MLA die net snel kwam landen.

Titus eerste sleep was erg onrustig, gelukkig baat oefening de kunst, dus de tweede keer ging het heel veel beter. Titus heeft ook gezegd veel meer aandacht te gaan besteden aan het circuit vliegen. Dit geeft namelijk heel veel meer rust in de landingsfase. Super leuk was, dat het gelukt is om Cornelia bij Coen in een bel weg te zetten. En nadat ik geland was kon ik zo ontzettend genieten dat ze samen hoog aan het thermieken waren. Zo mooi tafereeltje. Coen en Titus hadden ook bijna de 2u airtime aangetikt.

De verwachting zaterdag 17 augustus ziet er goed uit 🙂

Zaterdag teveel wind voor het deltavliegen, daarom hebben Gjalt en ik samen in de DragonFly een vlucht gemaakt naar ‘EHEM’ (Vliegveld Snuverinck te Emmercompascum). Ik zou heen vliegen en Gjalt weer terug. Hey Rinus daar is het vliegveld links van je, kreeg ik te horen van Gjalt. Ja dat klopt maar de opdracht was eerst naar het meldpunt Romeo te vliegen. Dit was een water bij de zandwinning. Tevens werd me verteld dat daar een kunstenaar een kunstwerk van had gemaakt. Ok, Romeo, radio opgeroepen, echter er bleek nog niemand aanwezig op Johan na. Netjes voor de crossbaan om de windmolens heen, precies tussen de twee boerderijen in gevlogen links af naar het enormlange landingsveld. Rechts hoge maisvelden en van rechts kwam ook de wind. Dus wat meer snelheid erop.

Gjalt heeft ons vliegend weer netjes naar de thuisbasis gevlogen, waar we in de avond een gezellige bbq met veel leden hebben genuttigd.

Jacqueline had ook nog een leuk moment, dat ze aan kwam lopen al roepend, “ik heb Rinus op mijn neus, ik heb Rinus op mijn neus”

Zondag was het weer ook voor het deltavliegen fantastisch. Helder blauwe lucht en wolkjes. De jongens, Erik, Gijs, Martin en Sander hadden zich een taak voorgenomen om te gaan vliegen, namelijk Borger en terug.

Tijdens het testrondje vliegen met de DragonFly had ik al wel in de gaten dat het toch niet zo heel makkelijk zou gaan worden. Gijs als eerste gesleept en duurde even voordat ik een leuke bel had gevonden. Gijs reageerde gelijk door te ontkoppelen en zelf verder te gaan. Tijdens de sleep met Sander was ik op zoek naar Gijs, maar helaas nergens meer te bekennen, dus geen referentiepunt. Toch vond Sander een heel lichte stijg voldoende om te releasen. Later bleek Gijs weer terug gevlogen te zijn en is toen samen met Sander richting Borger gegaan. Martin was als derde gestart en heeft zelfs uiteindelijk de taak gerond, en kwam later weer netjes op de voetjes terecht op EHST. Sander zag ik heel in de verte ten westen van Stadskanaal hoogte proberen te zoeken, maar had net niet voldoende om de oversteek te maken en is daar geland. Marjoleine was zo attent om Gijs en Sander te gaan halen nadat ze hun buitenlanding kenbaar hadden gemaakt. Berthil heeft voor de laatste deltapiloot vandaag de dolly van de runway gehaald. We zijn een heel tijdje bezig geweest om zo laat nog een juiste thermiekbel te vinden, echter dat bleef even uit. Maar, …. toen Erik bezig was zijn circuit in te zetten en zijn harnasrits te openen, bleek op 180m hoogte net ten noorden van de runway een klein plusje te voelen. Hey dacht hij even volhouden. Nou, dat had zijn vruchten afgeworpen en ging door naar wolkenbasis en wist de vliegtijd met een uur te verlengen. Super goed gedaan Erik. Bravo.

Volgende week is Heleen weer terug van haar leerzame Frankrijk reis. Dan kunnen de leerlingen weer hun hart ophalen. En nu maar duimen dat het zo mooi weer mag blijven als afgelopen week.

Zaterdag: geen deltapiloot aanmeldingen. Sander denkt ook dat het stabiel mooi vakantie weer is vandaag en gaat straks de tent weer inpakken. Ik heb afscheid genomen en ging naar huis naar ons Con. Het was nog te vroeg om te bellen, dus ik dacht ik doe later wel een ETA appje. Inmiddels wachtend bij rood stoplicht wil ETA gaan doorgeven. Maar wat?, hoe is dat nu mogelijk en ik had de caravan nog gecontroleerd dat alles mee was. Telefoon weg! Tjee net 30km gereden en dan weer terug. Bellen via de auto had ik niet bedacht, omdat dat toch niet kan zonder telefoon in de buurt. Grrr, dan maar omdraaien en terug. Ben natuurlijk straks een uur verder. Aangekomen op de camping stond Sander wel verbaasd te kijken, Rinus terug? Ik kijk in de caravan en idd geen telefoon. Tjee. Waar kan deze toch liggen dan? Liep terug naar de auto naar de bijrijdersplaats en zie gelijk al de telefoon opgelicht door het zonlicht liggen op de bijrijdersstoel. Hoe kan dat nou?, dat ik dat niet gezien had? Nou, als ik achter het stuur zit en naar de bijrijdersstoel kijk, dan verbergt de armleuning precies de telefoon vanuit mijn gezichtshoek. Hoe is het mogelijk en een sporadische vloek volgt. Wat toen zo ontzettend lief was, dat Merel en Julia kwamen aansnellen naar mij toe om me en heel dikke knuffel te geven. Zo lief, en plots was ik het uur en diesel weer vergeten. Dank Merel en Julia. Inmiddels met de lunch thuis aangekomen. Zo ligt er ook weer een stapel kranten te wachten.

Vrijdag: Het zou een mooie dag kunnen gaan worden volgens de meteo. Nou het is een mooie relaxte dag geworden met gezellige onderonsjes. Erik, Francois, Fred, Henk en Sander hebben het geprobeert, maar hadden geen van allen een noemenswaardige hobbel ontdekt in de lucht. Toch kwam er een competitie om de hoek kijken, want het aantal vliegminuten werden gebruikt.

Fred had 26 minuten, Erik en Sander ieder 24 minuten. En Henk had 1 uur en 87 minuten, dus daar is misschien iets mis gegaan met het uitlezen. Pas om 16 uur ging de hoge wolk weg en gaf de aarde wat meer warmte. Er zijn allemaal mooie landingen gedaan, dus dat is ook mooi voor het gevoel.

Coen & Cornelit fta zijn veilig aangekomen op vliegveld MiddenZeeland. Dat was een mooie vlucht van 2u. Morgen is het een feest op dat vliegveld. De simulator gaat Rens daar demonstreren. Helaas had ik nog havenmeester taken, dus moest helaas het samen eten afslaan. Gelukkig had ik nog een rodekool/stoofvlees/puree prakkie.

Donderdag: Sander had al een tijdje de route van het hoge drukgebied in de gaten gehouden. Deze week zou het volgens de weersverwachtingen een mooie week kunnen gaan worden. Hupsakee, alle kampeerspullen in de auto, Annemarie, Julia en Merel ook mee. Op naar het noorden. De kinderen voelde zich gelijk thuis op EHST en wisten zelfs verhalen van eerder te vertellen over hun belevingen. Sander vond het wel gaaf zo, in de ochtend met het gezin leuke dingen samen gaan doen, zoals hunebedden, hoe maak ik vuurtjes met de vuurstenen dat verteld werd in het museum te Borger. Kanonschieten, vliegen op een reuze meeuw, etc te Bourtange. En ’s middags kon Sander zich klaarmaken voor een vlucht. De hoge sluierbewolking trok al gauw weg en helder blauwe lucht werd zichtbaar tussen de cumultjes. Freek die later terugkwam uit Middenmeer, kon zelfs vanaf het IJselmeer al helder de Papenburg loods zien. Inmiddels stonden we klaar bij de hangaar, echter de wind stond al een tijdje 30°, dus toch maar naar runway zero six verhuisd. Daar aangekomen, ging de wind weer uit 270° komen. Oké, dan maar weer terug naar runway two four. Na even rusten gingen we dan samen de lucht in, en Sander releasde al gauw bij beweging sneller omhoog dan normaal en wist een lange tijd weg te blijven, nadat hij bijna wolkenbasis had gehaald. Julia vond het wel een beetje eng, dat papa zo hoog ging en was een bezorgd daarover en Merel heeft zo iets, oh joh, dat komt wel goed. Wel leuk om te zien hoe de te grote gele hesjes eigenlijk zomerjurkjes lijken. Ik heb ook nog wat onderhoud werkzaamheden aan de DragonFly gedaan en weer wat onkruid tussen de tegels weg gekrabbeld ;-). Sander sloot zijn vlucht af met een mooie landing op de voetjes. Later was ik nog uitgenodigd om mee te gaan eten te Vlagtwedde bij de Sultan. Super gezellig was dat weer en nogmaals dank je wel. En heel belangrijk, de meisjes zeiden dat ik in het midden moest gaan zitten tussen hun in, want dan zou ik een wens mogen doen. Nou dat was natuurlijk heel erg leuk en heb mijn wens gedaan. Ook leuk was dat ze me bij de hand namen om over te steken, want mij mocht niets overkomen. In de watjes gelegd dus en mooie vliegdag. Morgen komen er meer piloten, en hopelijk weer net zo mooie condities als vandaag.

Er is wel iets heel vreemds aan de hand met de weersomstandigheden. Een aantal jaar geleden, gaf de rasp.blip.map dag in, dag uit een gele kleur over noord Nederland (heel thermisch), echter nu is er dit jaar nog géén geel kleurtje aan de pas gekomen voor geheel Nederland. Overwegend groen (redelijk thermisch) met blauwe vlekken (geen thermiek) wil zeggen dat de kans er is om boven te blijven, maar dat het niet eenvoudig is. Blauw is helemaal uit den boze voor ervaren piloten. Voor cursisten zou dit helemaal perfect zijn, want dan heb je de thermische aktiviteit zoveel mogelijk uitgeschakeld. Echter er zijn nog meer variabele, namelijk regen en wind. Week-27 was dus zo’n weekend met regen.

De les-planning wordt dan ook in de ochtend en in de avond gedaan. De piloten in spe voor de sleep aantekening staan dan ook donderdagochtend vroeg op om klokslag 7 uur de warming-up te doen. Heleen zet dan rustige muziek op en doet de oefeningen voor, zodat de groep deze oefeningen op een verantwoorde wijze kan nadoen. Het vliegveld is open van sunrise t/m sunset, echter ik doe mijn eerste testrondje pas om 8 uur, dit als tegemoetkoming van de mensen die in de buurt wonen. Daarna staat al gauw de eerste cursist en Heleen klaar voor de eerste tandemvlucht. Erik is inmiddels solo, dus hij gaat oefenen, de start, het vliegen, circuit-indeling en landing onder zijn eigen vlieger. Adinda, Alex, Gerard en Nico, waren vol verwachting, echter in de ochtend bleek het buiten de voorspelling om te rommelig in de lucht om met het lessen door te gaan. Tot 16u heeft men de simulator en theorie tot zich genomen.

Daarna kon iedereen tot sunset nog een vlucht maken. Waar ik zo van kan genieten, dat de vooruitgang van de cursisten zo duidelijk voelbaar is. Ik zeg altijd als de DragonFly en de tandem als één pakketje door de lucht in de bocht gaat, als zijnde een constante kracht op de sleepkabel, dan gaat het helemaal prima. Een aantal cursisten staan de popelen om solo te kunnen gaan. Als het rustig weer zou zijn geweest, had dit ook gekunnen. Helaas toch nog wachten tot in augustus. Wat een prachtige videobeelden heeft Heleen kunnen maken bij de ondergaande zon met haar passagiers. Prachtig. Vrijdagochtend zijn er slecht 3 vluchten gemaakt, todat het alweer te onstuimig werd en hebben we besloten de cursus verder dit weekend te laten vervallen. Nou vrijdagmiddag zaten Connie en ik in de caravan te ervaren hoeveel zwembaden water tegelijk er naar beneden zijn gekomen. De camping en de weg er naartoe leek wel een groot meer. Een ongelooflijke flits en tegelijkertijd een enorme knal deed ons wel heel erg doen schrikken. So e, dat was wel heel erg close. Zaterdagochtend dus eveneens spatten en onstuimige lucht. Morgen zal het niet veel beter gaan worden. Helaas, want de sleepcurcusplanning is pas weer vanaf 15 augustus.

Meestal houd de natuur zichzelf in balans, dus het kan gewoon niet anders dat we in augustus t/m oktober heel mooie dagen gaan krijgen. Connie en ik gaan wat toeren door Duitsland, en genieten van de mooie plekjes in Nederland.

Zoon lief, Ellen en Pippa zijn onderweg met de camper naar Noorwegen, dus die gaan we wel heel erg missen. Dinsdag is het oppassen bij ons achternichtje Vesper. Dit is ook telkens weer een hele beleving, wat je in de stad Delft elke keer kan meemaken, tijdens het wandelen. Ik hou het weer elke dag wel in de gaten, van mocht het mooi thermisch weer gaan worden, dan zal ik aanwezig zijn op het vliegveld, zodat de ervaren piloten weer mooie lange vluchten kunnen maken.

Camera en geluidsploeg van een omroep zijn de voorbereidingen aan het treffen voor een geplande uitzending.

In het weekend was er weer een nieuw clubje cursisten, die bij Heleen (Delta Flying Adventures) komen lessen. Frans, Remi en Sean hebben eindelijk de tijd kunnen vrij maken om te leren deltavliegen. De mannen hebben heel erg hun best gedaan met loopoefeningen, theorie, simulator handelingen en het weekend mooi kunnen afsluiten met rustige avondvluchten. Allen hebben best al veel geleerd. Zo vond ik dat Remi de pitch perfect onder controle had, en ik kon voelen dat Frans al heel wat stuurwerk had overgenomen van Heleen. Sean heeft eerder nog een sleep meegemaakt, dat de lucht toch heel erg turbulent was. Sean vond dit een mooie ervaring rijker. Dan merk je echt wel dat het leren en vertrouwen krijgen bij rustige lucht aan te bevelen is.

Tijdens de theorielessen waren Arne, Fred, Ivo, Joost en Martin zich aan het voorbereiden een spectaculaire FAI-driehoek uit te zetten van 177 km. Dit zou dan gelijk het Nederlands record verbeteren vanaf EHST, want deze staat nog steeds op Rob in ’t Groen met een driehoek van 147,0 km in 5 uur en 20 minuten. Men was er wel op bedacht dat de wolkenbasis hoog was en dat de instabiliteit matig was. Dus een flinke klus om dit te klaren. Fred en Ivo zijn een hele poos aan het vliegen geweest en wisten uiteindelijk toch terug te komen op EHST. Ik denk niet dat ze het plan hadden om zo’n grote driehoek te gaan vliegen. Uiteindelijk kwam heel laat in de middag Arne ook terug op het vliegveld.

Hartelijk gefeliciteerd Arne, want je hebt toch een hele driehoek gevlogen van bijna 94 km.

Het was ook super leuk kennis gemaakt te hebben met de kennissen van Fred, namelijk Rogier en Fiep. Fiep en Sean hadden ook nog een beleving in de DragonFly meegemaakt. Wat fantastisch is het te zien toen ze enthousiast waren na de vlucht. Fiep kon niet uitgepraat raken tegenover Rogier. Sean lijkt het zelfs leuk als hij het deltavliegen onder de knie heeft om MLA te gaan leren vliegen. Wat me opviel tijdens de DragonFly vlucht dat hij met heel veel beleid en kleine stuurcorrecties het wispelturig beestje keurig in balans hield. Heel gevoelig dus. Connie en ik hadden ook nog een soort van goed nieuws gehad en sloten de avond af met een geluksvuurtje.

Heleen en Philip hadden tijdens de opendagen ook nog een fotowedstrijd gehouden. Een aantal mensen van de fotoclub in de omgeving hebben een aantal foto’s ingezonden waarvan men vond, dat het bijzondere foto’s waren. Philip had een aantal instructies aangegeven van hoe het beste shots genomen kunnen worden. Connie en ik hadden de eer om te jureren. Dit was nog niet zo eenvoudig, omdat er zoveel leuke foto’s voorbij kwamen, maar met de opdrachtstrekking, konden we een aardige selectie maken tenslotte kwam de eerste prijs in aanmerking voor Geert Groote. Van harte gefeliciteerd met de prijs, namelijk een introductievlucht met een MLA en instructeur.

Amai, om even in het Belgisch te beginnen. Wij krijgen deze week bezoek uit België, want onze Rob neemt Rick en Pieter mee, inwoners uit zijn woonplaats. Ze vinden het interessant te zien hoe het er een beetje aan toe gaat op een recreatief vliegveld. Inmiddels zitten we al in week-27. Er zijn dus inmiddels al enige tijd verstreken en nu een moment gevonden in ons caravannetje op de vliegclub camping. Connie lekker met de beentjes omhoog aan het handwerken en ik dus nu aan het schrijven. Valt denk ik niet mee om terug te halen wat voor leuke gebeurtenissen er voorbij zijn gekomen. Het eerst dat me te binnen schiet is het tijdschrift van de AOPA.

Een prachtige groot formaat glossy. Mooi artikel Heleen. Donderdag en vrijdag waren de cursisten Roos en Nico al vroeg paraat. Nico is een ontzettende doorzetter en wil de focus achter de DragonFly onder controle krijgen en uiteindelijk de juiste beslissingen te gaan nemen. Roos lijkt wel een natuurtalent heeft het gevoel van de deltabesturing al snel eigen, maar wil nu nog graag weten waarom werkt het eigenlijk zo als je de handelingen uitvoert. Het eerste cursusblok zit erop en de voortzetting gaat binnenkort gebeuren. Roos vind het vliegen helemaal fantastisch. Later werd het groepje met de deltapiloten in spe uitgebreid met Adinda, en Tom.

Ik heb wel gezien dat de simulator goed laat voelen hoe je een stuurbeweging dient te moeten maken. Het lichaam strak houden en in een haakse hoek op de bottombar houden. Als je het lichaam strak houd (bijvoorbeeld door de billen tegen elkaar te knijpen) voorkom je het schaareffect. Want als je alléén je lichaam draait om het ophangpunt, dan veranderd er niets aan gewichtverplaatsing en heeft dus geen effect op een richting verandering.

Wat ik ook erg leuk vond, is dat we niet alleen bezoek kregen uit België, maar ook uit Midden-Zeeland. Maceiej en Gwenn zijn dochter kwamen met een heel mooi vliegtuig vanuit EHMZ. Ze hadden tent meegenomen en skeelers om nog naar het dorp te rijden. In de avond nog leuk aangeschoven bij het kampvuur met gezellige mensen en de volgende dag weer fit met een flinke wandeling. Jammer dat Coen en Cornelia er niet bij konden zijn, want zij hadden ook een Ekolot Junior bij. Zou een leuke foto geweest zijn met 2 Ekolots op het platform.

Onze Rob heeft gelukkig toch weer even kunnen deltavliegen. Het is zo heerlijk en vertrouwd om hem achter de DragonFly te hebben. Hij zoekt altijd het minste weerstand keurig op. Er is inmiddels drainage onder de runway geplaatst door grote machines. Maar onder de stenen van het platform wordt ook voor drainage gezord, namelijk de pluimvoetbij draagt zijn steentje hier aan bij.

Nederlandse kampioenschappen in de berg zijn volop bezig. Het is ook erg leuk dit live te volgen, meestal vanaf een uur of 12:

Resultaten: klik

Hanggliding Sportclass is te volgen: klik

Andreas ten Cate, Fred Lanning, Ivo vd Leeden, Henk Drent, Wim de Gier

Hanggliding Class1: klik

Anne Conijn, Arne Tanzer, Gijs Wanders, Joost Eertmans, Martin van Helden, Sander van Schaik, Tanno Rutten

Webcams Landingsterrein en Startplaats: klik

Afgelopen weken heeft Heleen en heel veel vrijwilligers van Delta Flying Adventures enorm hun best gedaan om de open dagen van vrijdag t/m zondag tot een succes te laten verlopen.

Zo ook hebben de MLA-piloten van EHST hun best gedaan de zondag goed te laten verlopen. Vrijwilligers hebben in de buurt flyers rondgebracht. De bedoeling van deze zondag was, om de mensen in de omgeving kennis te laten maken met het vliegveld te Stadskanaal. Vele toestellen werden buiten tentoongesteld en via een ontvangst buiten bij het Paviljoen werden de gasten aangesproken en wegwijs gemaakt in het vliegwereldje hier te Westerwolde. De vele vrijwilligers hebben heel veel kunnen vertellen aan de geïnteresseerde waarvan de kinderen betreffende alle in- en outs van een deltavlieger, wat men dan ook nog in de praktijk kon ervaren.

De MLA piloten hebben hun hartje op kunnen halen, want er zijn zo’n 60 tal introductie vluchten gemaakt. Er waren zondag ook wel heel veel mensen ter been, meer dan 1000 bezoekers heb ik achteraf begrepen. Er waren ook vele aanmeldingen om een tandem-deltavlucht te maken met Heleen en Bart. Helaas hebben we dit vanwege de winderige weersomstandigheden niet kunnen doen i.v.m. de veiligheid. Heel, heel jammer. Maar we hebben ons met zijn allen niet uit het veld weten te slaan, omdat er binnen voldoende georganiseerd was. Zoals lezingen door top deltapiloten.

Martin, ook heel vaak te zien op EHST, hield zijn lezing over het weer, thermiek en wat ik zelf ook heel interessant vond was dat de weight@balance van het harnas zo ontzettende belangrijk is. Het Moyes harnas heeft o.a. ook in de windtunnel van de universiteit te Delft testen gedaan. Het was inderdaad een verbluffend resultaat hoe goed deze is gestroomlijnd. Martin wist ook te vertellen dat bij de “101 maten” die je door moet geven aan de fabrikant, dat dan later toch het harnas nog op je persoonlijke voorkeuren ingesteld dient te worden. Bijvoorbeeld altijd, je harnas op gelijke manier inpakken ook rekening houden met de waterzak en hoeveelheid. En de werking van thermiek blijft ook heel fascinerend.  Zo ook hield onze Nederlandse toppiloot die ook internationaal heel goed scoort een mooi lezing van hoe het bij hem is begonnen. Van jong broekie naar nu vader zijn waar de rode draad toch ook wel een beetje het vliegen is. Belangrijk voor hem is dat het meedoen van internationale wedstrijden, dat je veel mensen leert kennen met dezelfde passie en ook de nieuwste ontwikkelingen in de materialen gaat zien. Wat heel leuk was dat Arne een foto liet zien van een vleugeltip die uitgevoerd was met een “external tip” en de vraag stelde aan het publiek waarom dit op deze manier ontwikkeld was? Antwoorden als: “minder flutteren”, “betere luchstroming”. “minder weerstand”, etc. maar het mooiste antwoord vond ik toch wel van Liza (dochter van Pavel, leerling Heleen), namelijk: “Het is gewoon mooier”. Fantastich!

Even over de kinderen van Pavel gesproken, zij hebben vrijdag een vlucht mee kunnen maken in de DragonFly.

Liza en Konstatin hebben beide op een eigen manier een vlieghandje. Zo mooie subtiele bewegingen om de stuuropdrachten uit te voeren. Echt heel knap. Ze hebben beide een DragonFly-certificaat verdiend. Later hebben ze ook nog een introvlucht gemaakt in een dichte MLA, ik meen dat Jordy de instructeur was. Heerlijke kinderen Pavel, zo rustig, zich zelf vermakend 3 dagen lang, beleefd, vrolijk, vol interesse, en ook dierenliefhebbers. Ook de kleinzoon Bentley van Wilfried kon er geen genoeg van krijgen.

Zaterdag was hij nog met James in de Shark gaan vliegen (één van de snelste MLA’s ter wereld) en later heeft hij ook meerdere malen gaan vliegen in de Hang Glider Simulator. En dit deed hij mirakels goed. Wist ook een aantal keer het strand te behalen zonder tegen de bergen aan te vliegen. De simulator was zondag van ochtend t/m middag continue bemenst door jong en oud. Zelf heb ik heel veel verhaaltjes kunnen vertellen aan DragonFly geïnteresseerde mensen. De kinderen kregen na uitleg over de stuurknuppel en gelijktijdige beweging van de flappen wat ze dus ook konden zien een verhaaltje te horen en werd er een situatie geschetst en beoordeeld werd dan hoe de reactie van de piloot in spe was. Dat vonden veel kinderen spannend om te doen.

Een oma van een kind zei al, jullie zijn zaadjes aan het zaaien met een brede glimlach. Zo leuk was het ook te horen van mensen uit de buurt, dat het groene vliegtuigje gewoon een begrip is van, dat het mooi weer is of gaat worden. Al 19 jaar genieten ze van het schouwspel. Adinda heeft met Martijn ook nog vlucht gemaakt in de 3Y5.

Het zijn geslaagde dagen geweest ondanks dat er door de delta’s niet gevlogen kon worden vanwege de harde wind. Er zijn zeker een aantal leermomenten tevoorschijn gekomen, die bij een volgend evenement kunnen worden meegenomen. Daar zijn dan weer de evaluatiegesprekken voor. En nog een persbericht: klik

Er is door heel veel mensen al hard gewerkt om een opendag op EHST te gaan organiseren. Er kan deze dagen geproefd gaan worden hoe de belevingen zijn bij het microlight gemotoriseerd vliegen en bij het deltavliegen. Namens het deltavliegen heeft Heleen het programma inmiddels gepubliceerd.

Goedemorgen allemaal! Voor de open dagen is inmiddels ook het deltavliegprogramma bekend: klik op foto:

Ook fotografen zijn beide dagen welkom. Net als vrijwilligers trouwens, uw organisatiecomité kan er nog wel een paar gebruiken. Voor het opbouwen op vrijdag en voor zaterdag en zondag overdag. Van een paar uurtjes tot een dagdeel of dag; meld je even als je mee wilt helpen! (info@deltaflyadventures.nl). Met allen gaan dit super leuke dagen worden.

Dat we vandaag nog hebben kunnen vliegen is wel geluk te noemen. Vroeg starten en de laatste piloot die gesleept werd was Daan. Bij het afzwaaien waren we inmiddels in regenwaterspatten aan het vliegen. De DragonFly had ik precies op tijd in de hangaar en had ik weer snel droog kunnen wrijven met de speciale groene vochtopnemende doek. Wat ik bijzonder frapant vond, is dat Daan gewoon nog aan het vliegen was. Hoe kan dat nu? In de regen boven blijven.

Het was een moeilijke taak, echter Martin was de enige die vandaag goal heeft weten te halen. Hiermee werd hij uiteindelijk 3e in het totaal klassement op 5 puntjes na met de tweede plaats die Gijs had behaald. Ik zelf ben wel heel erg benieuwd als de piloten die opgegeven hebben dat ze minimum distance hebben gevlogen, toch hun track zouden downloaden of die 5 punten van de 1500 dan behaald zouden worden, omdat de taak dan meer punten zou hebben kunnen opleveren. Ieder was tevreden zo, dus alles goed. Resultaat Class-1. Resultaat Sportclass.

We kunnen terugkijken op een heel leuk NK-sleep met goede windows en allen vlot de lucht in. Adrie Bijsterbosch had zich weer volledig ingezet als organisator om er een mooie wedstrijd van te maken. En 4 goede vliegdagen in Nederland achtereen is tegenwoordig wel heel bijzonder te noemen. Tevens was de score die Sander verzorgde ook spannend te volgen.

Gisterenavond heeft Sander nog een mail naar Geoff Wong (Australië) verzonden om naar de track te kijken van Arne, want deze gaf telkens een foutmelding bij het inlezen. Nu in de ochtend was het al gefixt en kunnen we zien dat Arne er zelfs maar 41 minuten op heeft gevlogen naar Hoogeveen en is samen met Koos, Gijs en Martin geland op het vooraf bepaalde goalveld. Wederom dank aan Adrie, die de mannen weer heeft opgehaald. Ben benieuwd, zo gaat de briefing beginnen, of er een taak gevlogen kan worden vandaag, omdat er tot 1u in de nacht wel heel veel water is gevallen.

Alle voorspellingen van de vorige dag konden we weer in de prullebak gooien, want om 7 uur was het heerlijk toeven in t-shirtje in de zon onder de blauwe hemel met kopje koffie en krentenbol. Paar uurtjes later trok het wel dicht vanaf Hamburg. De wolkenbasis bleef wel hoog en ik bleef goede hoop hebben. De deltapiloten gingen al vroeg aan het opbouwen, nadat ze eerst genoten hadden van de pakkende toespraak van Adrie. Dat was natuurlijk heel leuk te melden, dat er gisteren gestreden was en dat er 3 piloten die goal hadden gehaald met slechts 11 seconde verschil op 1u40m. Het werd zelfs een 1000 punten taak.

Het slepen van de wedstrijdpiloten ging allemaal perfect. Leuk was ook dat de pers van de AOPA aanwezig was om het deltavliegen te ontdekken. Heleen en Fred Borger hebben hem graag te woord gestaan. Hij was zelfs zo enthousiast dat hij later in de bus van Heleen, Daan en Heleen ging ophalen die een leuke taak hadden gevlogen en een goede buitenlanding hadden gemaakt. Michiel had beetje pech, want hij was aan de late kant. Alle wedstrijd piloten waren namelijk van af 12:13u tot 13:07 gestart, dus allen waren in bijna 1 uur al op luchtpad. Het was vlottere thermiek dan de vorige dag. Ieder kon goed boven blijven en een aantal wisten goal te halen bij Hoogeveen in de buurt en zelfs weer een heel eind terug te vliegen tegen de wind in. Dat was wel een heel grote uitdaging. Mooi geprobeerd hoor. Cool. Met Sander heb ik wel een heel bijzondere vlucht gehad. De DragonFly werd een aantal keren haaks weggezet, terwijl Sander daar keurig op anticipeerde en gewoon achter me bleef, tjop tjop zo de thermiekbel in. Ik vond ook dat Daan het weer geweldig goed gedaan heeft met zijn sportclass toestel. Leuk om van hem te horen dat hij er best weer van geleerd heeft, dat hij misschien toch nog een paar weilanden verder had kunnen proberen om stijg te vinden. Het slepen is echt wel fijn als het zo snel gaat. Iedere piloot stond telkens klaar bij het landen op final, zodat ik gelijk weer de lining up runway zero six kon doen. Ik dacht in de ochtend nog als, ik ieder vroeg de lucht in heb, dan ga ik retrieven. Dat is altijd heel leuk om mooie plekjes te ontdekken en mooie vliegverhalen te horen. Jammer, dat plannetje ging niet door, omdat Michiel nog wilde gaan opbouwen om te vliegen. Dit kon niet heel lang meer duren, want het weer sloeg om en je zag flinke cumulus nimbussen naderen. Gelukkig gleden deze toch een eind naast EHST door en was er nog voldoende mooie lucht zonder veelbelovende hoge wolken. Ik had Michiel mooi afgezwaaid in een bel, die hem al gauw tot 800m bracht. Echter de wind was zo sterk dat hij boven Stadskanaal twijfelde om door te gaan. Toch maar de keuze genomen om weer op het vliegveld te landen bij Edith en Valerie. Valerie wilde graag meehelpen om de dolly te halen en natuurlijk in een geel hesje samen met mama. Michiel was teleurgesteld, want wilde veel langer vliegen, en omdat hij niet moe was vroeg hij nog een keer te gaan. Wat erg belangrijk is dat het release-buisje niet tegen de bottombar schuift tijdens de sleep, want dan released deze spontaan. De startprocedure is als volgt: DF op de runway – dan kan de delta op de runway – inhaken en gaan liggen – DF rijdt stukje naar voren, dat de wielen goed staan – daarna steekt de deltapiloot zijn arm uit – daarna steekt DFpiloot arm uit dat hij gezien heeft dat deltapiloot klaar is – daarna grijpt de deltapiloot de slangen van de dolly weer beet samen met de bottombar en maakt een overdreven grote knik met het hoofd – DF start de vlucht. Op tijd loskoppelen is belangrijk als je uitwijkt en de DF niet meer kan volgen. Doe je dit niet dan breekt het breukstuk en dien je de tussenlijn mee te nemen in het harnas en niet te laten hangen, want dan is de kans groot dat je deze tussenlijn alsnog verliest. Michiel heeft volgens mij wel een prachtige vlucht gehad en was ergens in de buurt van Hoogeveen geland. Edith en Valeria zijn hem gaan oppikken. Ben benieuwd. Marjoleine, Adrie en ik zijn de tussenlijn gaan zoeken met behulp van tracker, google earth, google maps etc, Ineens zei de app dat het probeerde verbinding te maken, dus dan moest het in de buurt zijn. Marjolein zag ook iets schitteren in de akker, en ging die richting op. Ja, Marjoleine heeft echt wel ervaring in zoeken van items in de natuur. Top, bedankt. En ja, ikke helemaal blij dat het lijntje gevonden was. Super bedankt voor met meezoeken. Best tijd besteed om de tracks te verzamlen en in te lezen, maar dan is er ook een leuke score te zien. Zo ook werd er voor de opendag 9 juni nog vergaderd. Het is inmiddels de volgende dag en de regen is opgehouden. Heeft buienradar toch gelijk gehad. Ben benieuwd hoe het straks weer zal zijn, of er weer mooi gevlogen kan worden.

Adrie heeft alle deelnemende piloten verzocht om op tijd bij de briefing te zijn op zaterdag 18 mei, namelijk om 9:30. Helaas zijn er een aantal afmeldingen doorgegeven. Daan liet nog weten dat hij iets later zou zijn, omdat hij terug naar huis moest, omdat hij tijdens het rijden in gedachten erachter kwam dat de bottombar nog thuis lag.

Daan en Sander waren inmiddels ook aan het opbouwen en Peter die als starthulp etc. kwam helpen is ook gearriveerd. Adrie is de organisator en had heel wat papperassen mee op de nieuwe briefing plek. Adrie vroeg ook nog even aandacht voor het feit dat Ronald de Bats helaas niet meer zijn hobby kan uitoefenen. Wij wensen Judith daarom ook heel veel sterkte toe. De taak die geschreven werd is een vlucht naar Olst. De taak voor de sportclass was tegen de wind in naar Vlagtwedde en terug.

Ik zag de delta van Gijs staan vanuit de DragonFly en dacht wat staat Gijs toch bewegingsloos? Het bleek dat Gijs niet in het harnas zat, maar dat leek maar zo. Dit is een Australische manier van harnas gebruik. Als deze is ingehaakt, weet je zeker dat je dit niet kan vergeten.

Het slepen ging super relaxed 2 piloten hebben na een goede thermiekbel toch nog een tweede start moeten maken. Binnen 1,5u was iedereen uiteindelijk in de lucht en gingen de piloten strijden wie de taak in de snelste tijd kan vliegen.

Klik dat je de 3d projectie kan zien.

Adrie heeft zijn vlieger ook weer opgebouwd om alles te checken. Dank aan Marjoleine en Adrie namens de deelnemende piloten om de mannen op te halen. Wat ook leuk was om te zien dat onze huisbuizerd het allemaal wel prachtig vind. Na 3 sleeps zat hij nog steeds op de windvaan. Deze wiegde helemaal door, omdat het toch wel enig gewicht blijkt te zijn. Af en toe was hij aan het acrobaten, en probeerde dan zijn evenwicht goed te behouden. Later zagen we hem in het grasduiken en worstelen met iets. Vast een prooi om op te peuzelen.

Al met al een heel leuke dag, dat er goed gevlogen kon worden en zelfs werden er hoogtes bereikt van 1900m en dat gebeurd niet zo vaak in Nederland. Zo ook dat er een 1000 punten taak behaald kon worden is ook bijzonder. Zo heeft de eerste start en de laatste start ook de Goal gehaald en dan is het een goed window geweest. Nadat ik de laatste wedstrijd piloot had gesleept, stond Heleen ook al klaar om weer eens een solo overlandvlucht te gaan maken. Wat heel vreemd was, dat ik geen enkel piekje van thermiek meer kon vinden. Alles op, hoe kan dat nou. Dan heb ik Heleen maar op een andere manier een mooooooie vlucht gegeven, zodat haar doel bereikt kon worden om nog een buitenlanding in het logboekje te kunnen plaatsen. Na beoordeling van een aantal velden om te landen, was een geschikt veld in beeld en wist een mooie landing te maken. Ze liep maar net met delta naar de rand en zag toen onze Daan ook in het veld lopen, want hij was daar ook geland. Dat is wel heel erg frapant. Achteraf zei ze nog, wat is dit toch heerlijk gemoedelijk onder een solo, dit is zo ontzettend genieten en zoveel anders dan tandem vliegen. Blije gezichten, spanning in de score en op naar de volgende dag.

De eerste dag is aangebroken van NK-sleep.

11 deelnemers zullen proberen te strijden om de begeerde adelaar te gaan winnen deze competitie. Koos zou donderdagavond nog een rustig vluchtje willen maken op de vleugel waar hij nog niet op had gevlogen. Ik was 15u van huis vertrokken, echter elk knooppunt was wel een beginnende file, telkens tot stilstand. Bij afslag Harde zei tom traffic dat ik maar af moet slaan, want de volgende snelweg staat helemaal vast. Wat nu een prachtig kronkelende weg waar je heerlijk 60 kan sudderen, dwars door het prachtige oeroude veluwse landschap. Ik droomde al dat ik nu echt wel de wolven zou gaan zien, zo rustig, zo wijds. Enfin ik kwam uiteindelijk 19:30u op EHST aan. Dat was dus een uurtje langer en de buienradar liet ook ineens heel wat anders zien, en in korte tijd ging het plenzen. Koos was inmiddels naar huis gegaan en zou morgenochtend weer terugkomen. Daar ik dacht dat er al vroeg een tiental piloten aan het voorbereiden zouden zijn voor de mooie vliegdag die er vrijdag zou komen. Zon scheen al volop en het was een strak blauwe lucht in de ochtend. Enfin, helaas waren er maar 2 deelnemende piloten. Vreemd dat er niet meer animo was. Om 11u kwamen de eerste cumultjes in het blauw en Koos stond 11:30 al gauw startklaar. Een lift naar een zuigend wolkje was voor Koos voldoende om te releasen. Snel terugduiken en Martin gaan halen, zodat ze samen de thermiek konden benutten. Marjoleine zag ik al op de fiets naar de startplaats racen, geel hesje aan en nadat Martin was gestart heeft ze keurig de dolly opgehaald. Dank, dat was erg tof. Het was een bijzondere sleep, want net na de hangaars hadden we al een bel, waar ik samen mee in kon draaien. Paar rondjes van ruim 5+ en we waren op hoogte in een vloek en een zucht. Martin realiseerde zich eigenlijk nog niet eens dat het zo snel ging en zag plots de stijg op zijn instrumentarium en wist toen natuurlijk snel te releasen.

Daarna ging ik met de DragonFly belletjes zoeken. Heb ze gevonden hoor, met motor bijna idle, toch belletjes van 0,1-0,4 m/s kunnen gebruiken. Wow, hoe is het mogelijk zoveel kilogram door thermiek worden gedragen. Dit was echt een heel leuke dag, en zou ook een heel beste wedstrijddag zijn geworden, omdat het allemaal zo snel ging. Op een gegeven moment kwam een video binnen van Martin, dat hij geland was op GOAL, namelijk het veld van boer Stapel. De vlag bij de milieustraat was erg handig om als windvaan te gebruiken. Even later kwam Koos ook aanvliegen en liet een keurige landing zien op de voeten, zoals een voorbeeld mag zijn. Marjoleine deed wederom een goed daad, om de mannen op te halen te Havelte. Ben benieuwd of deze taak geldend is voor het NK, zo ja dan is er een flinke voorsprong gemaakt 😉 Koos zat in de veiligheidscommissie, Martin in de taakcommissie, Marjoleine was waarnemend wedstrijdleider. Dus Sander zet hem op met het implementeren van taak-1 naar Havelte 59 km (grapke hoor :-))

Inmiddels is het al donderdag en heb nog steeds geen tijd kunnen vrijmaken om iets over de afgelopen Knoalcup te kunnen vertellen. Ik zat in de wachtkamer en zag toen een lamp hangen, die mij enige inspiratie gaf om een verhaal te kunnen starten. Hieronder zie je wel waarom. 🙂

Eindelijk een paar dagen gevonden om lekker te kunnen vliegen. Het gesleept worden was niet zo, dat het de makkelijkste dagen waren, want het leek of de thermiek telkens aan het botsen was tegen de inversie laag, waardoor de lucht best wel rommelig aanvoelde. Een aantal piloten wisten toch door de inversie laag heen te prikken en nog honderden meters daarboven uit te stijgen. Ik wil toch wel pluimen uit gaan delen aan de piloten, want de posities achter de DragonFly zijn veelbelovend goed te noemen. Yan, onze jongste Nederlandse deltapiloot, liet ook zien dat hij super goed gesleept kan worden, en wist zelfs na aantal sleeps van andere piloten verder, mij een goede thermiekbel aan te wijzen, waar ik dankbaar gebruik van kon maken. Arne heeft uren lang in de buurt gevlogen om de taak proberen te ronden, echter dat ging telkens net niet. Aangezien Rosien en Onno al gepakt en gezakt stonden, zijn die alvast naar het zuiden gereden en Arne is ergens bij Zwolle geland. Wat het meeste indruk op mij gemaakt heeft dit weekend, dat onze Rob na jaren, weer eens lekker gesleept heeft. Zo vader zo zoon gevoel was heel sterk in de lucht en het voelde ontzettend vertrouwd. Zo ook de airsite seeing flight met Cornelia was heel indrukwekkend mooi. Prachtig is ook te merken dat Erik M, zoveel heeft geleerd. Die krijg ik niet meer van de DF vandaan. Erik bijt zich vast achter het lijntje en laat niet meer los. Volgens mij is Nico er ook bijna aan toe om solo te gaan, maar dat gaat Heleen beoordelen. Zij weet precies wat Nico kan en laat. Deze vliegdagen waren voor de profs ook handig, want hier en daar waren er toch probleempjes op te lossen met de instrumenten en het overzetten van tracks naar het internet. Zo ook werden de startprocedures weer even scherp gesteld. Sander heeft ons goed geholpen met het opzetten van een scoreprogramma (ook met dank aan het programma van Geoff Wong). De piloten kunnen hun track gewoon uploaden naar betreffende link en het programma berekend via allerlei parameters de score. Wat het belangrijkste van deze vliegdagen was, is dat de sfeer goed was, en die was volgens mij helemaal prima, zo ook de vliegclub van het gemotoriseerde gedeelte waren erg enthousiast.

Super veel dank nogmaals aan Karin, want zij heeft alles weer keurig in goede banen geleidt. Zo ook heeft Nico Palar heeft de starttijden netjes bij kunnen houden. Zo ook hebben de havenmeesters Manfred, Harmannus en Martijn hun uiterste best gedaan, want waren de hele dag door vele vliegbewegingen. Dat was pittig bijhouden. Fijn dat alles zo gemoedelijk kan gaan.

’s morgens en ’s avonds deden de cursisten ook weer geweldig hun best en wisten de rustigste delen van de dag nuttig te gebruiken. Zo ook ben ik erg benieuwd hoe Adinda het doet. Moet nog evaluren met Heleen, omdat de tijd hiervoor nog niet is geweest. Ik denk wel heel goed, want met slepen kan ik geen oneffenheden ontdekken.

Inderdaad hopelijk krijgen we nog mooie vliegdagen in het Pinksterweekeinde, want dan begint het NK-sleep-2024. Adrie Bijsterbosch is de organisator en doet er alles aan om deze wedstrijd fijn te laten verlopen.

Met mieserregen van huis weggereden richting Stadskanaal. Het weer werd wel steeds beter en uiteindelijk is de zon lekker aan het schijnen op het vliegveld. Martin was al druk bezig met zijn vlieger en instrumenten behuizing. Ik ben gelijk begonnen aan een 25 uurs beurt voor de DragonFly, brandstof- en luchtfilters vervangen, bougies schoongemaakt. Tevens had ik nieuwe lagers geplaatst in de wielen. Van oude wiel kan ik nu weer een reserve setje maken. Martin en ik waren eigenlijk op hetzelfde tijdstip klaar en gingen naar de westkant van de runway, want de wind kwam uit noordelijke richting. Testrondje ging fantastisch, tjeeee wat een stijg in de lucht zeg. Gauw naar beneden om Martin te gaan halen. Hij zat al gauw op wolkenbasis en bleef weer een hele tijd in de lucht. Zelf heb ik nog met minimale toeren leuk kunnen thermieken met de DragonFly. Zo krachtig was het weer eens. Super leuk.

Maandagmorgen na week-18 met een goede nachtrust deed ik de caravandeur open. En waarempel, een samenspel van gouden stralen in een strak blauwe lucht die tegen mij aan klaterde en vervolgens alles deed oplichten. Wat is dit? Afgelopen weekend hebben we uiteindelijk wel leuk kunnen vliegen, maar hebben ook heel veel geduld gehad met wachten op een goed moment. De dagbeelden kwamen weer in mijn gedachten. Michel, Erik en Arjen maken steeds meer vorderingen. Je hoeft maar een enkele aanbeveling te geven en er wordt gehoor aan gegeven. Alex en Tom hadden samen met Heleen instructie. Alex gaat ook steeds beter en Tom lijkt wel een natuurtalent. Zaterdag heeft Heleen een 4-tal introductie vluchten gevlogen. En super leuk te zien hoe blij ze telkens zijn. Zelfs later nog werd ze bericht, dat er meer mensen het deltavliegen willen gaan ontdekken. Otto vond het wel weer even spannend, omdat het weer maanden geleden was dat hij had gevlogen. Bij de 2e vlucht had hij de thermiek goed te pakken en kon een hele poos vliegen. Martin was al enkele uren in de koele lucht. Zo ook Coen, deed het fantastisch en kon zelfs de 1500m bereiken. Echt kei gaaf. Cornelia had daar natuurlijk graag bij geweest. Zij stond al helemaal startklaar om te gaan. Ik kon het toch niet laten, om te zeggen dat het op dat moment erg hard werken is vanwege de rommelige lucht. Ik weet dat Cornelia dit wel aan kan, maar voor de 1e keer weer in het seizoen leek mij dit minder leuk. Uiteindelijk heeft ze een beslissing genomen waar ze ook achter stond. Top! (ik weet het: nee is veel moeilijker dan ja). Fijn was ook, dat Nico Palar weer eens op bezoek kon komen op EHST. Gaaf dat dit weer mogelijk is. Nico Postma kwam later op de dag nog aan en na de regen kon hij ook zijn tandemvluchten gaan maken. Later zei hij dat het leerzame vluchten waren.

Zondag hebben Alex, Arjen en Tom de hele dag gewacht totdat de regen voorbij was. En idd we konden om 18u van start in rustige lucht. Arjen gaat de dolly met beide handen gelijkmatig loslaten en in het midden achter de DragonFly gaat nu helemaal prima. Over Alex en Tom kan ik niet veel meer vertellen dan, dat de pitch en positie goed is.

In de nacht van zaterdag op zondag is er weer ongelooflijk veel water gevallen en de wolkenbasis bleef tot laat in de middag laag. Maar Arjen, Alex en Tom werden aan het einde van de zondag toch beloond met leerzame vluchten net voor de ondergaande zon en werd deze dag dankbaar afgesloten met een toegift van prachtige zonsondergang.

Onderweg heb ik nog een tijdje tijdens een sleep boven een rustig vliegende kerkuil gevlogen, en bij een volgende sleep was het een buizerd waar ik boven vloog. De kerkuil was ik vliegend nog nooit eerder tegen gegekomen en het is zo ontzettend gaaf om deze 10m onder je zien zweven. Hij moest er wel zijn, ik wist het, want voor de ingang van de hangaar is al zo’n 5 liter aan braakballen weggehaald.

Coen en Cornelia hebben keihard gewerkt deze week om de Daidalos-dolly helemaal nieuw te maken. Alles weer keurig alu-kleurig, de houten blokken geupdate en geschilderd, nieuw zeiltje erop. En wat een prachtige kleur. Coen heeft inmiddels de dolly getest en is helemaal goed bevonden.

Knoalcup is inmiddels 2x uitgesteld vanwege de slechte weersverwachting. Week-16 en week-18 zijn dus vervallen. Gelukkig kunnen de meeste piloten toch ook nog schuiven in de agenda naar week-19.

Er kan natuurlijk zaterdag/zondag 4 en 5 mei vrij worden gevlogen. In de ochtend en avond staan er ook leerlingen gepland, dus ik ben gewoon aanwezig om te slepen. Zo ook volgende week ben ik vanaf donderdag (Hemelvaartsdag) 9 mei aanwezig. En nu maar wensen dat het weer op 10 t/m 12 mei fantastisch gaat zijn.

Koningsdag.

Zou het er dan nu van komen, dat er een aantal dagen instructie gegeven kan worden door Heleen aan de beginnende delta-piloten? In eerste instantie was de voorspelling: rustig weer. Echter dit werd een paar uur van tevoren steeds minder gunstig bijgesteld door de weermodules. Enfin, Nico, Lars, Michel en Erik waren wel aanwezig, want niet klaar staan is zeker niet vliegen. Ben je paraat dan is de kans vele malen groter het luchtruim te kunnen betreden. Erik heeft zijn solo vlucht uitgesteld vanwege de crosswind. Ivo en zijn vader Rob waren ook op EHST. De nieuwe deltavleugel van Ivo, de “Gecko” (Moyes Delta Gliders) ging zijn debuut maken. Vader ging als eerste testvliegen. Nadat de testvlucht was gevlogen, werd er een update gemaakt, betreffende de inhanghoogte. Heel belangrijk namelijk. De eerste vlucht vond Ivo spectaculair, wat gaat deze vlieger snel en heeft ie weinig correcties nodig. Om een beter beeld te krijgen is er geduldig gewacht tot einde van de dag voor een rustiger moment.

Ivo kwam laaiend enthousiast terug op de aardbodem netjes op de voetjes en een enorme uitspatting van blijdschap: YAAAHOOOOEEE kon ieder horen.

Nico heeft volgens mij veel bijgeleerd als ik de filmpjes bekijk. Genieten van het totale uitzicht tijdens het vliegen en horizon blijven kijken in de landingsfase gaat steeds beter.

Martin was ook weer een hele poos weggebleven, waar is hij nu toch? Noordelijke richting, ver boven Wedde. Uiteindelijk konden we een klein stipje niet al te hoog traceren, toen hij op de terugweg was naar het vliegveld. Het was nog spannend voor hem, omdat er nog een behoorlijke tegenwind stond. Hij zou misschien net tekort komen met de huidige glijhoek, maar het geluk bestond, dat het kleine beetje zon de donkere akkers toch lekker opgewarmd hadden, zodat op een gegeven moment een glijhoek van 1:25 gehaald werd. Keurig netjes op de voetjes geland op het vliegveld. Als Martin aan het vliegen is gaat Marjoleine meestal wandelen, heel veel km’s en vaak tussendoor ook nog landelijke opdrachten oplossen. Michel had zijn vlieger en tentje ook opgebouwd.

In de avond ging hij solo achter de DragonFly. Dat gaat fantastisch goed. Keurige pitch positie en keurig in het midden. Ik moet zeggen dat Nico en Lars dit ook goed onder controle hadden.

Lars heeft de laatste vlucht gemaakt van de Koningsdag en die ging super goed. Zelf was hij ook heel blij en ook alle credits aan Heleen voor de goede begeleiding liet hij weten.

Prachtig zo met de ondergaande oranje kleurende zonsondergang. Zaterdag vroeg in de ochtend was Heleen haar warmup aan het doen. Nico en Michel stonden ook weer op tijd bij de hangaar. De wind was 180° gedraaid, dus moesten we nu verhuizen naar de andere kant van de runway, namelijk “06”. Michel ging wederom als een goede deltapiloot achter de DragonFly. Dat slepen gaat Michel goed af in rustige omstandigheden. Volgende stadium zal licht thermisch lucht gaan worden heb ik begrepen. Nico concentreert zich steeds beter tijdens de vlucht en beoordeelt met een goede focus welke correctie handelingen eventueel nodig zijn. Martin heeft ook nog een paar vluchten gemaakt. Later de dag zou het kunnen gaan spatten dus waren we rond 12u gestopt met de 1e sessie. Cornelia en Coen kwamen ook nog op bezoek, om de incomplete Daidalos dolly op te halen. Zij gaan proberen deze operationeel te maken, zodat deze ook kan worden ingezet.

We hebben nu wel de tijd om de DragonFly te gaan genezen van een raar geluidje bij het wiel tijdens het rijden. Wel mooi om technische mensen om je heen te hebben en dat door goed na te denken de juiste handelingen verricht kunnen worden. Martin had het manuel op het internet opgezocht, en zag dat het wiel waar het geluidje af en toe te horen was, veel minder ruimte zat tussen de brakeunit en as, dan bij de andere kant. Ik heb nog een compleet reserve wiel liggen, dus hebben we besloten deze te gaan monteren. Na demontage van het oude wiel, kon je zien dat de spacer dieper in de lager lag. Nu kon je ook voelen dat de lager aan 1 kant kapot was.

Op de lagers staan ook netjes de partnummers op vermeldt, en zijn dus inmiddels besteld. De oude lagers uit het lagerblokje waren easy te verwijderen. Als de nieuwe lagers binnen zijn, kan er weer een nieuw reservewiel worden gemaakt. De nieuwe tubeless banden had ik ook al voorradig. Super blij ben ik, dat het wieltje van de DragonFly weer als een naaimachientje draait zo stilletjes. Dank vooral aan Martin, dat dit mankement zo snel is opgelost. Klaar voor de Knoalcup, en nu maar hopen op beter weer. De temperatuur gaat in ieder geval wel omhoog volgens de weermodellen.

Donderdag 18 april was een leuke dag geworden. Vroeg in de ochtend om 6 uur kwam ik uit mijn caravan en werd beloond met een sereen uitzicht in rossige kleuren en een blinkend wit tapijt over het pas gemaaide gras. Het kwik was in de nacht onder de 0° geweest. Lekker in alle rust alles klaarzetten. Brandweerdeur open, preflight check van de DragonFly. Heleen was er inmiddels ook al gearriveerd in alle vroegte en begon gelijk de Tandemvlieger te inspecteren. Nico had zijn eerste tandemsleep van dit jaar en dit was toch weer een beetje spannend. Hopen dat de lucht nog rustig blijft. De 1e vlucht met Nico ging prima. Het besturen ging grotendeels door Nico zelf. Zo ook de landingsindeling. Nico nam het maximale van de baan die beschikbaar was en kon daarna een poosje teruglopen. Die dikke koude lucht ook, de vlieger blijft maar vliegen. Later ging Martin de lucht in en wist toch weer de thermiek te vinden om boven te blijven. Goed gedaan Martin. Nico ging bij zijn 2e vlucht, zijn nieuwe Insta360 uitproberen en ging gelijk heel ver boven de aardbol vliegen.

Het was ook weer mooi om te zien dat Heleen haar passagier na de tandemvlucht zo opgewonden was, dat hij zijn fantatische vlucht bijna niet meer onder woorden kon brengen. Erik-Jan vond het zo ontzettend gaaf. Blijft elke keer weer leuk om mee te maken, die reacties.

Het is weer zover, dat we het vliegterrein weer helemaal netjes klaar gaan maken voor het vliegseizoen. Daarom is het vliegveld op zaterdag 13 april van 08:30 t/m 14:00 gesloten voor het vliegverkeer. Degene die niets omhanden heeft en eens graag zou mee willen helpen, je bent natuurlijk altijd welkom.

Emiel en Martin waren vrijdag al op het vliegveld. Camper en tentje werden netjes uitgestald. Het waait te hard om te gaan vliegen, daarom is er ruimte voor het checken van de vliegmaterialen en vleugels. Bij de DragonFly zijn een aantal onderdelen preventief vervangen. Met de technische inzichten van Emiel en Martin zijn er keurige oplossingen gevonden. Zo ook is er manier gevonden om de uitlaat door herplaatsing meer ruimte te geven vanaf de startmotor. 1e Paasdag kan er gevlogen worden, weinig wind en recht op de baan. Zelfs het zonnetje brak regelmatig door in de middag. Emiel en Martin hadden de vlieger al opgebouwd staan en konden met de dolly naar startplaats runway 06 lopen.

Bart en Bob hadden de deltavlieger ook al vlot opgebouwd staan. Het was fijn dat Heleen er ook was, want een passant die uiteindelijk lid wil worden van de vliegclub Westerwolde wilde graag een tandemvlucht. De tip had hij gekregen van de dienstdoende havenmeester en werd even later met Bart in gesprek gebracht. Bart regelde dat Heleen haar tandem ging klaarmaken en aan mij of de DragonFly ook klaargemaakt kon worden voor een tandemvlucht. De introducé kon met een brede glimlach melden dat hij het een fantastische ervaring vond, en dat zelf sturen was mega. Er zijn prachtige vluchten gemaakt. Ieder was enorm blij deze mooie vliegdag niet gemist te hebben. En telkens weer als ik Martin sleepte had ik een bepaald plan, maar Martin koos dan zijn eigenplan en koppelde zich los om alleen verder te gaan. En hoe hij het doet, ik weet het niet, maat hij blijft gewoon weer onder de wolken plakken en is dan nog een hele tijd boven. Bob gaf nog de tip aan Emiel de wieltjes van de DragonFly op de horizon te houden, en inderdaad bij de volgende sleep was Emiel op de meest efficiente wijze er achter. Bart en Heleen hebben volgens mij ook nog een aantal opleiding wetenswaardigheden besproken, terwijl Bob hoog in de lucht was.

Met de DragonFly ging ook alles goed, en toch weer 88 km gevlogen.

Met de afsluiting van de vliegdag heeft Heleen nog een aantal baantjes taxien geoefend in de DragonFly. Die ervaring was ook weer heel bijzonder en het ging al heel goed moet ik zeggen. Later bij Tony lekker pizza’tje gegeten. Het was een leukje dagje zeg.

Mooi weer maar niet om te vliegen. De wind waait de haren van je hoofd en de lessen voor het motorvliegen waren al vlot gestaakt, want de cross wind met guests van 21 kts was teveel van het goede. Ik kon daarom nu wel al heel wat onderhoudswerkzaamheden doen. Wel heel fijn dat Emiel en Martin ook met hun vleugel in de hangaar aan het checken waren. Heel veel dank voor het technisch meedenken. En twee extra handen zijn ook altijd handig tijdens het sleutelen. Wel heel genant dat we allen naar een ringsleutel 3/8 inch aan het zoeken waren, terwijl die uiteindelijk toch in mijn broek zat. Toch had ik hem 4 keer geheel leeg gehaald, maar niet het kleine voorzakje in de binnenzak. Enfin alles weer terecht. Emiel gaat morgen bij goede weersomstandigheden een vluchtje maken, want vandaag gaat het niet meer lukken, omdat het 19u al sunset is, en de wind is nog steeds aanwezig. Connie kwam me opzoeken net toen ik bijna klaar was met afsluiten. Want na lekker klussen is het altijd wel weer fijn dat er een bakkie koffie met een paasmaaltijdje klaar gemaakt wordt.

Martin had al een paar dagen in de peiling dat het woensdag toch wel een mooie dag zou kunnen zijn met weinig wind. Er zou wel bewolking zijn. Een prachtige dag, waarop de nieuwe delta van Martin de eerste luchtproef kan ondergaan. Wat een super mooie gladde vleugel en idd met het slepen is het goed merkbaar dat er een nieuw strak zeildoek op zit. Geen spatje weerstand te voelen. Gefeliciteerd Martin met deze prachtige nieuwe aanwinst.

Eerst had ik natuurlijk een goede inspectiebeurt gedaan bij de DragonFly. De winterse achterblijfselen verwijderd en gaan proefdraaien. Altijd een spannend moment. De accu krijgt geen ondersteuning van een druppellader, dus zou er na 4,5 maand in de koude nog voldoende stroom inzitten? De startprocedure gevolgd zoals gebruikelijk en brbrbrbrb gelijk slaat de motor aan. Wow dat is een fijn gevoel. Heleen kwam rond middaguur ook aan en wilde graag een vlucht maken. Het kriebelde al een geruime tijd en nu is het eindelijk van gekomen.

Heerlijk om te zien hoe Heleen en Martin aan het zweven zijn in de stille dikke lucht. Dat was weer een fantastisch begin van het vliegseizoen.

Zondag 18 februari 2024 heeft Delta Fly Adventures een reddingsparachute clinic gehouden. De delta piloten konden daar in de sportzaal worden bevestigd aan een lange band aan het plafond in hun eigen harnas. Met flinke halen werden ze dan door de ruimte van de zaal gezwiept en gedraaid, zodat men te maken had met enige G-krachten. Daarna moesten men op commando de reddingsparachute zo snel mogelijk uit de container trekken en uitgooien. Daarna kon men de chute na een tijdje luchten weer op een juiste wijze in de container vouwen. Ik was uitgenodigd voor het feestbuffet (de school bestaat inmiddels 30 jaar) te Zoeterwoude en werd daar hartelijk onthaald door de groep. Heleen bood mij het buffet aan, wat ik bijzonder waardeerde.

Tevens heb ik Heleen verrast met de uitreiking van het bijzondere breukstukje dat Heleen 2 seizoenen, ofwel 350 sleepstarts heel heeft gehouden. Ik vond het wel tijd voor een nieuw breukstukje dit jaar. Daarna werd ik weer verrast door de gift van een groene sleepkist, die al een paar jaar op zich liet wachten, omdat er telkens iets tussendoor kwam, waaronder de coronaperiode. Super bedankt Heleen. Tevens werd de nieuwe flyer van Delta Fly Adventures geïntroduceerd. Deze mag er zijn, namelijk uitnodigend en geeft nieuwsgierigheid. Zelfs het materiaal waar de flyer van is gemaakt voelt bijzonder fijn en klasse aan.

Ik wens Heleen, de studenten en de school ook heel veel succes en veel plezier in de heerlijke vliegsport in dit nieuwe jaar. De volgende stap is de promotie op de motorbeurs te donderdag 22 februari t/m zondag 25 februari waar al door vele een hele voorbereiding aan vooraf is gegaan. Top.

Vorig jaar liet de radiateur van de DragonFly een klein beetje koelvloeistof verlies zien. Bij warme motor geen lekkage, maar als de motor afgekoeld was en een nacht stond, dan was er telkens een klein beetje verlies. Niet noemenswaardig, maar toch niet fijn. Helaas was reparatie niet meer mogelijk. Begin dit jaar is de DragonFly radiateur naar het radiateurenbedrijf BLAAK te Heinenoord gebracht. Dit familie bedrijfje heeft ongelooflijk veel vakmanschap in het namaken van oldtimer radiatoren. Mooi om te zien hoe de grote Bugatti radiatoren glimmend uit hun handen komen. Leuk is, dat de enthousiaste vader ook altijd heeft gevlogen. Heb deze week bericht gekregen van zijn zoon, dat de DragonFly-radiateur eind deze week klaar zal zijn. Ben reuze benieuwd. Vrijdag opgehaald. Mooi stuk vakwerk van messing naar radiator, precies zoals het was.

En zo is het al weer voor de 15e keer dat de Knoalcup voor de deltapiloten georganiseerd gaat worden. In voorbereiding op het vliegseizoen zijn deze dagen altijd lekker relaxed om in alle rust lekker te kunnen vliegen, instrumentaria in orde te maken, batterijen op te laden, en de software van de gps-dozen weer even te updaten. Met z’n allen weer mooie verhalen naar boven halen en vliegplannen maken. Het is ook voor beginnende piloten met een sleep aantekening natuurlijk een mooie kans om met ervaren piloten tips uit te wisselen. Heb je nog geen aantekening, dan kan je natuurlijk altijd met Heleen en de tandem het luchtruim in. Jullie zijn allen weer van harte welkom bij de Knoalcup te EHST, Aviaweg te Stadskanaal (Vledderveen). Er moet helaas wel een maximum van 18 inschrijven gelden. Dus wees er snel bij met opgeven. (klik voor inschrijving)

De traditie van de DragonFly-bokaal uitreiking is in het 1^e weekend na Sinterklaasavond. Dan zijn de locaties al volop in traditionele kerstsfeer omgetoverd. Vanzelfsprekend geeft dit een warme en gezellige sfeer tijdens het eten en drinken met de genomineerde piloten. Helaas gaat door omstandigheden de 15^e DragonFly bokaal uitreiking dit jaar niet door.

Toch ga ik een aantal mensen nog even in het zonnetje zetten.

Een aantal deltapiloten hebben de vluchten op DHV geüpload en met deze gegevens van de 3 beste vluchten is een score berekend.

Super gefeliciteerd Coen met het behalen van de ‘DragonFly-bokaal’ en dan nog wel voor de 4^e keer vanaf 2008. Gijs zat er dicht bij en alle andere deltapiloten die de moeite hadden genomen de track te uploaden op de DHV-XC-site hebben ook een mooie XC-score laten zien. Het belangrijkste blijft natuurlijk, dat er gewoon leuk gevlogen is en dat er mooie vluchten gemaakt zijn.

Zo ook Heleen van de Bos (vliegschool Randonaero) en Martin van Helden hebben vanaf EHST te Stadskanaal heel veel starts gemaakt in 2023. Echte sportlui hoor! Top.

Het jaar 2023 is een buitengewoon mooi vliegjaar geweest met veel prachtige vluchten. Op naar het volgende vliegseizoen, en dat Heleen ook weer een aantal mensen kan solo laten gaan, zodat er steeds meer deltapiloten gaan komen die fijn kunnen vrijvliegen op vliegveld EHST te Stadskanaal.

Vrijdagavond 29 december hebben Coen, Cornelia, Heleen, Connie en ik toch een klein beetje DragonFly-bokaal 2023 uitreiking gedaan bij Tony’s Dolce Vita te Stadskanaal. We waren allen al in het noorden, dus dat was mooi gecombineerd.

Zo maakt het duo een ongelooflijk vette belevingsvlucht (2018) in de DragonFly tijdens hun fase bij GoTV.

En nu zijn ze alweer bezig met een onderdeel van het programma “3 op reis” van NPO3 (19-11-23 19:52). Reis door Equador.

De tip die ik van Sander heb mogen ontvangen, om de sleeplijn te updaten met een positie-tracker, is gerealiseerd. Als de deltapiloot, na het breken van het breukstuk per ongeluk toch ontkoppelt, zal deze lijn kunnen worden teruggevonden met de tracker van Samsung. Thuis doet hij het prima. Binnen 120 m geeft deze aan met de app of je gerichter dichterbij komt. En ben je verder dan 120 m, dan start automatisch GoogleMaps op om de locatie aan te geven waar de sleeplijn ligt. Ben reuze benieuwd.

Van harte gefeliciteerd Nico op deze mooie oktober donderdag. Ook jij hebt weer een paar mooie vluchten kunnen maken. Volgens mij gaat het steeds vertrouwder, zoals ik ook van Heleen hoor. En Lars gaat ook prima. Erik heeft ook weer 2 solo vluchten gemaakt en merkt toch dat de focus veel energie kost.

Hans kwam later op de middag ook nog een paar vluchten maken, want hij heeft bijna voldoende sleeps gemaakt met verschillende omstandigheden. Voor vandaag is de optie zonder staartvin op de kiel aan de orde. Wow e, je moet ineens op 2 dingen te gelijk gaan letten. Als je een giercorrectie maakt, moet ook de pitch onder controle worden gehouden. Ik heb aan het eind van de runway gereleased, omdat ik vond dat de hoek te groot aan het worden was. Hans is weer netjes op de voetjes geland en ik kon de sleeplijn makkelijk terugvinden aan de zijkant van de runway. That was a bit different cookies…. Gelukkig liet het weer zich nog een beetje redelijk te houden aan het einde van de middag, zodat nu een nieuwe sleep gedaan kon worden met een extra focus op pitch en gier tegelijk. Na de start even zoeken, maar daarna helemaal perfect. Ik heb ook nog voor de verandering op hoogte een aantal kleinere cirkels gemaakt, die keurig in positie werden gevolgd en de speedy-test. Heb de snelheid met ongeveer 15 km/u vermeerderd. En dat ging ook helemaal prima. Super goed gedaan Hans. Een tip van Hans: Als het vochtig weer is, gebruik dan geen geprofileerde handschoenen, want deze glijden als stenen in joelbak over de aluminium uprights.

Heleen had ook nog een super enthousiaste passant Jeanet, die ontzettend had genoten van de tandemvlucht. Er was zelfs tijd over om een testvlucht te maken met een spiksplinter nieuw toestel. Ik vind de nieuwe vlieger natuurlijk fantastich, omdat er veel groen in is verwerkt. Ik moest daar natuurlijk even een fotootje van schieten. Waarop Erik dacht, wat is Rinus nu daar op de grond aan het doen?

Martin had me nog een app doorgestuurd om te kijken wat voor grote paddestoelen er toch ineens op het vliegveld zijn. Hoogstwaarschijnlijk zullen het de Grote Weidechampignons zijn, maar of deze eetbaar zijn durf ik niet aan. De supermarkt zou de bakjes al vol hebben met 1 chamignon.

Inderdaad alweer week 40, je ziet de winkels al weer vol staan met kruidnoten en kerstartikelen. Je gaat zowaar al aan volgend jaar denken. Echter er kunnen nu met de klimaatverandering zelfs in oktober nog prachtige dagen komen. Zoals afgelopen zondag was het weer prachtig voor de cursisten en toeristen. Heleen heeft weer veel blijde gezichten tevoorschijn getoverd met haar vliegkunsten onder de tandem. Maaike, Marloes en Abdel waren ontzettende enthousiast deze ervaring te hebben meegemaakt. Overweging om een cursus te gaan nemen om het deltalvliegen te leren is geraakt en het is nu uitkijken hoe dit volgend jaar met de planning zou kunnen gaan. Hans ging nu met azuur blauwe deltavlieger van start. Hans heeft het helemaal te pakken. De starts gaan goed, posititie goed, geen gieren. Volgende stap is vliegen zonder vin denk ik zo. Hij heeft het goed onder de knie, want de laatste sleep ging op hoogte eens wat kleinere bochten inzetten en opgegeven moment eens 10 km/u harder vliegen. Geen probleem hoor. Ging prima. Zijn laatste landing ging perfect en was een mooie afsluiting. Lars en Jan gaan steeds meer vertrouwd raken met het slepen en gaan ook steeds meer zelf doen. Er kwam ook nog even iemand kijken die tijdens het NK ook was gekomen met een grote telelens. Mooie foto’s had hij gemaakt. De persoon woont al jaren in de buurt bij het vliegveld, maar wist niet dat er een vliegveld was, todat Arne tijdens de NK bij hem geland was en toen van Arne te horen kreeg dat op de Aviaweg 1 te Vledderveen al jarenlang wordt gevlogen. Zo zie je maar.

De rust is weder gekeerd. Het lijkt erop dat de zomer zich gaat laten verdringen door de herfst. We hebben heerlijk warme dagen gehad met weinig wind. Afgelopen zondag had ik nog een mooie tour van bijna 2 uur gemaakt met de DragonFly. Lekker snorrend met een laag toerental heb ik 110 km zitten sudderen in gedachten en genoten van wat ik allemaal onderweg te zien kreeg. Maandag was Wilfried het gras aan het maaien en ik heb daarom maar de heg rond de camping verder gesnoeid, zodat deze winterklaar is. Voor de vogels is er weer voldoende voedsel, want de langpootmuggen zijn uit de larve gekomen. Het blijkt dat de kraaien, roeken, spreeuwen en kwikstaarten er dol op zijn. In de avond heb ik nog genoten van de leerzame filmpjes die Ria heeft gemaakt tijdens de NK. Zo ook kreeg ik via Heleen foto’s te zien van Hans van der Lande en Philip Snijder. Wow, hier zitten echt heel mooie plaatjes bij. Dan denk ik hoe is het mogelijk dat sommige situaties precies voor de lens komen en dat de fotograaf dan ook net op de sluiterknop drukt. Echt heel mooi. Connie en ik hebben ook maandag nog een leuke fietstocht gemaakt en vandaag, dinsdag dus gaan we weer aanstalte maken naar huis te rijden. In oktober staan er weer lessen van Heleen gepland. Hopelijk gaat het mooi herfstweer worden met niet teveel wind.

Adrie heeft een go gegeven voor de start van NK-sleep 2023. In de eerste briefing werd Fred Lanning nog in het zonnetje gezet en krijg zijn 2^e prijs uitgereikt, die hij nog had verdiend in de bergen te Greiffenburg.

Het is prachtig zomers weer en ieder is goed gemutst. De thermiek vinden zal nog een hele uitdaging gaan worden met de aanwezige hoge luchtdruk. De meeste Nederlandse deltavliegtoppers zijn inmiddels aanwezig. Voor hun is het hier in Nederland een heel andere manier van vliegen. Zo in de bergen kan je 80 km vliegen op de hellingstijgwind bij de bergen. In Nederland zijn er geen bergen en moet men op heel veel andere kenmerken letten. Zo Arne ook zei, het is een hele uitdaging om 2 uur aan het werk te zijn in de lucht om uiteindelijk een 20 km afstand te kunnen bereiken en helemaal mooi is dan, dat je ook nog de taak kan vliegen en goal te halen. Ik zelf vond het heel leuk om piloten in dezelfde gaggle te plaatsen. De eerste dag was het heel moelijk om gebruik te kunnen maken van de thermiek.

De taak leverde dus niet zo heel veel punten op, maar het plezier was er niet minder om. Onne en Figo hadden het ook best naar hun zin en Gijs laat Figo al veel oefenen onder de delta. Als dat geen toekomstige piloot wordt, dan weet ik niet meer. Heel mooi.

Hadewych is ook nog gezellig naar EHST gekomen en heeft uiteindelijk 3 mooie landingen laten zien op haar Moyes. Ik was ook blij dat Ronald 3 mooie starts en sleeps heeft laten zien. Ik kan niet heel veel vertellen, omdat het al weer een week geleden is, dat ik tijd heb om naar de blog te kijken.

Het luchtruim in de ochtend en avond was voor de cursisten, de middag was voor de wedstrijdpiloten. Ik wil nog wel vertellen dat Heleen weer 2 deltisten solo heeft gekregen achter de DragonFly.

Gefeliciteerd Erik M en Michel, super goed gedaan. Zo ook laat Yan zien dat het solo slepen voor hem goed gaat. De jongste piloot (20) op dit moment in Nederland keurig in positie en anticiperend op het gedrag van DragonFly. Het voelt fijn om Yan te slepen. Ieder kan wel zeggen dat het een mooi NK weekend is geweest.

Zo ook hebben Mustafa en Cinam hun uiterste best gedaan om zaterdag avond ieder te voorzien van lekkere hapjes. Adrie nogmaals dank voor al het moois, want jij hebt er toch maar heel veel werk aan.

Voorbereidingen NK-Sleep te EHST zijn in volle gang. Woensdag is een trainingsdag. Martin heeft een ander A-frame geplaatst en heeft nog een testvlucht gemaakt. Dat ging allemaal prima, maar wat niet prima was, is er geen thermiek was. Van alles geprobeerd, maar niets gevonden. De hoge druk helaas toch te sterk. De wind was trouwens soms tot 10 kts pal cross, dus we moesten echt het startmoment afwachten tot deze tot 6 kts was teruggedrongen. Judith en Ronald zijn ook al gearriveerd met hun nieuwe caravan. Ze hebben een mooi plekje kunnen vinden. Ik werd door Judith verwend, want kreeg wel een heel toepasselijk cadeau. Een dragonfly die zelfs licht gaat geven in het donker. Heel hartelijk dank, is echt super leuk.

Eppo heeft zijn computer atributen al in het kantoor geplaatst, zodat hij later direct aan de slag kan met het score programma. Helaas gaat donderdag de wind echt sterk toenemen in de middag en blijft cross. De wedstrijdcommissie heeft terecht deze mooie zomerse dag doen cancellen. Je kan beter chillen of zwembad hangen. In de DragonFly vliegen was wel lekker met korte mouwtjes. Dit was ook heel verfrissend. Nog even gezellig met Henk zitten keuvelen over zijn trike. Na de onderhoudsbeurt en het aftanken is deze weer helemaal gereed om te vliegen. Harry bedankt voor het havenmeester zijn.

Zondag wederom een mooie zomerse dag, maar ook helemaal anders dan de zaterdag. Slava was gisteren al vanuit Amsterdam komen aanrijden in het duurzame deelconcept “Green Cars”. Na goed uitgerust te zijn wist hij zoveel energie te hebben dat er met Heleen 4 tandemvluchten zijn gemaakt. Heleen wist me ook te vertellen dat ook hij het heel snel oppakt. Yan en vader André waren inmiddels ook gearriveerd en waren druk bezig de UNO en de Fujitsu op te bouwen. Omdat André ook al een hele tijd niet had gevlogen, wilde hij graag eerst ook nog even met Heleen een tandemvlucht maken. Zo ook gaat Yan nog een keer mee met Heleen, zodat zij ook kon zien dat Yan de technieken goed beheerst. Daarna ging hij op zijn vertrouwde UNO achter de DragonFly aan. Keurig gedaan jongen, je blijft er mooi achter. Later debuteerde hij met zijn dubbeldoeker achter de DragonFly. Gezonde spanning steeg op en hij begon zich goed te concentreren. Zo mooi dat Yan achteraf vertelde: “Het plaatje van de DragonFly voor de ondergaande zon, zal hij niet gauw gaan vergeten. Hij had hartstikke genoten en had de mooiste sleep tot nu toe.”

Martin had het makkelijk, want zijn delta stond nog opgebouwd van de vorige dag. Hij was op en gegeven moment vertrokken en het ging best goed, echter het vliegplan dat hij wilde vliegen ging toch anders. Bij een 2e poging was het weer raak: Martin was voor een heel lange tijd weer in geen velden of wegen te vinden in de lucht, en pas veel later liet hij weer een keurige landing zien op EHST. Erik was ook present. Voor hem ook al weer een tijdje geleden, maar het vliegen had hij nog niet verleerd hoor. Wow wat kan die jongeman toch vliegen met zijn Gecko. En landen trouwens ook. Kei mooi om dit te zien. Coen en Cornelia kwamen aan het eind van de middag ook weer terug. Ze waren naar de Fly-inn te Eindhoven geweest. Nico en Karin kwamen ook nog even vliegen.

Heleen had ook nog 2 touristen te vliegen. Bernard de vader van Esther ging als eerste. O, o wat straalde zijn ogen van genot na afloop van de deltavlucht. Ik vroeg Bernard nog of hij ook nog even mocht sturen van Heleen, waarop hij antwoorde: “Ja, dat mocht ik proberen, maar vond toch maar beter dat ik Heleen goed vast hield, dat was wel zo comfortabel. Esther was ook razend enthousiast en had er van genoten. Esther had zelfs nog mazzel, want Heleen stelde de vluchtduur behoorlijk uit door telkens een mooi thermiekbelletje te nemen. Esther heeft wel gevoeld hoe het sturen gaat. Wat een prachtige week hebben we weer gehad en dank ook aan Connie die toch mooi invalhavenmeester is geweest. Komende week gaat het NK van start. Het wordt prachtig zomers weer. Of de thermiek nog gebruikt kan worden is nog een dingetje met de hoge druk.

Zaterdag zag ik de auto van Judith al heel vroeg op het terrein rijden om zich klaar te maken voor de tandemvluchten. Waarschijnlijk de laatste, want nu moet ze laten zien dat ze geheel zelfstandig de tandem kan besturen. Na twee heel mooie vluchten was de evaluatie als volgt, dat Judith de volgende keer bij rustige lucht haar eerste solo vlucht gaat maken achter de DragonFly. Wow goe gedaan Judith. Klik

In de ochtend was het aan de zuidkant richting Emmen heel erg grijs, precies boven de runway was de bewolking erg dun, dus was voor de cursisten prachtig. Later op de dag werd het nog veel beter. Heleen ging een wel heel bijzondere vleugel opbouwen om zelf mee te gaan vliegen. Nou die is wel heel blitz en zag je van heel ver al.

Niet alleen de vlieger gaat super goed maar Heleen is er een tijd mee in de lucht geweest, lekker dobberend op de thermiek. Vanaf de grond was gade te slaan, dat Martin en Jan samen mooi konden optrekken met elkaar. Martin was al enige tijd aan het vliegen. Jan koppelde al bij 350m los en wist toch al gauw de hoogte van Martin te behalen. Samen mooi aan het steken naar de volgende wolk richting Onstwedde. Jan hield niet een paar meter eerder op wat uiteindelijk hem niet meer de +1,5 gaf die Martin gevonden had. Maar Jan was erg tevreden hoe het gegaan was. Henry de zoon van Jan, heeft ook nog een beleving gehad in de DragonFly. Nou ik kan wel vertellen dat hij ook een echt vlieghandje heeft. Het duurde maar even dat hij al wist hoe de uitslag van de stick was. Toch dat simulator vliegen is wel een hele mooie opstap. Microsoft-flight-simulator-24. Is bijna niet van echt te onderscheiden. Hij gaat thuis kijken of ie een liner kan laten landen op EHST. Marjoleine heeft ook heel erg haar best gedaan met het Geocaching gedaan. Ik heb begrepen op één route wel zo’n 70 catches gevonden. Connie had het vanmorgen wel makkelijk, want Manfred was al heel vroeg op de toren om havenmeester te zijn. Er werd ook veel lesgevlogen voor mensen die werkzaam zijn of connectie bij de luchtmacht hebben. Volgens mij zag heel enthousiaste kinderen met de juiste leeftijd ook net boven het dachboard uitkomen. Ik denk dat ze zo jong het vliegen wel snel onder de knie hebben. Heel leuk dit te zien.

Vrijdag is een heel rustige dag. Voor cursist Stefan zijn het prima omstandigheden. Hij was gisterenavond al gearriveerd, om maar op tijd te kunnen zijn in de vroege ochtend.

Stefan neemt de technieken van het sturen achter de DragonFly al snel in zich op. Dat gaat een goede piloot worden. Zijn hobby is valkenier zijn met slechtvalk, havik of woestijn buizerd. Je bouwt echt een band op met deze vogels. Mooie hobby.

Donderdag is het eigenlijk best wel een mooie dag geweest. De ochtend begon met veel zon. In de middag waren er wel af en toe korte buien. Aan de vogels (buizerds) in de lucht kon je zien dat het heel thermisch was, want ze schoten met hele kluchten als raketten omhoog. James, Brian en Berthill hebben nog fijn kunnen vliegen. Berthill wist ook te vertellen dat het heftig was in de lucht, want de schouderbladen kwamen regelmatig strak in het riemen. Fred en Helene hebben ook nog even kunnen genieten van de zon. Henk is nog aan het klussen geweest aan zijn vliegtuig. Connie en ik hebben genoten van prachtige spreeuwen kunstwerken in de lucht, een twintigtal gele kwikstaarten, torenvalk en de zwaluwen. Prachtig om een slow motion te zien van deze luchtacrobaten. En ze vonden het waarschijnlijk leuk om tussen de knieen en de luifelstokken te sjezen. Ik vind het razend interessant hoe deze beestjes met zo hoge snelheid de insecten weten en zien en te vangen. Door de zon en af en toe wat nattigheid weet het gras wel heel snel te groeien. In tussentijd heb ik nieuwe tussenlijnen gemaakt en ook een nieuwe solo lijn (60m). Dus de NK-sleep kan volgende week vanaf donderdag 7 september t/m zondag 10 september van start gaan op EHST. Connie hebben lekker op de camping eten klaargemaakt en zitten nu aan een kopke thee en koffie. Connie had ook nog een mooie fietsroute uitgestippeld en hebben tot 21u gefietst. Was trouwens al aardig donker. Wat een fijne dag hebben we gehad en het voelde als een echte vakantiedag.

Zondag was uiteindelijk een mooie vliegdag ter afsluiting van deze week. De thermiek was best wel heftig te noemen. Zeker in het begin van de middag, toen de warme luchtmassa’s zich nog aan het schikken waren. Erg turbulent. Later op de middag werden de thermiekbellen wat duidelijker. De piloten bleven goed boven. Martin was volgens mij weer het langste in de lucht. Fred heeft meerdere keren op 1350m gevlogen en was weer uiterst tevreden. Martin had Ronald nog een aantal tips gegeven voor de start. De sleep met Ronald ging helemaal goed en hij bleef mooi in positie ondanks de rommelige lucht. Martin was na Ronald gestart en heeft een hele mooie vlucht gemaakt denk ik zo. Hij heeft bij Vlagtwedde wel een buitenlanding gemaakt. Waarschijnlijk was de wind toch te sterk geworden. Marjoleine was nog onderweg van een fietstocht richting Buinen. Daarom heeft Ronald Martin gaan halen. Ik hoop dat alles goed is verlopen. Ivo was ook weer van de partij en die is wel een heel lange tijd weggeweest. Hij vertelde dat alles uitkwam in de praktijk, zoals hij in de theorie had geleerd. Hij kon de groeiende wolken volgen. Volgende keer ging hij echt nog beter letten op het circuit vliegen in de landingsfase. Henk heeft ook een mooie vlucht gemaakt. Zat ook erg hoog bij andere piloten in een gaggle. Tijdens het vliegen zag hij een mooie wolk elders en ging die eens proberen, echter dat was een beslissing die hij achteraf beter niet had kunnen nemen. Weer wat geleerd. Samen met Francois had ik de snelste sleep vandaag. We waren precies in een goede situatie gestart. En in een paar rondjes van plus-5 waren we al op hoogte. Dat was gaaf en we zagen hem voorlopig niet meer terug. Later zei hij dat hij voor de eerste keer buiten final-glide naar EHSt had gevlogen. Bij Borger was het heel moeilijk om de juiste thermiekbellen te pakken, want het was overal blauw. Spannend was dat wel, want een buitenlanding met de Swift zorgt wel voor extra tijd om deze weer op honk te krijgen. Enfin, hij kwam hoog binnen bij EHST, dus dat was mooi gelukt en weer een mijlpaal bereikt. Na afloop wilde we nog eten in het restaurant van het paviljoen. Ik rende om half vijf nog om alvast te bestellen, omdat ze vijf uur zijn gesloten. Het was zo ontzettende druk geweest met publiek die genoten van de deltavlieger aktiviteiten, dat vele ook bleven eten. Voor ons jammer, want Mustafa gaf aan dat alle eten op was. Voor de Mustafa en zijn vrouw was dit natuurlijk wel erg leuk. Fred, Henk en ik zijn later in Exloo nog een patatje piri piri, patatje stoofvlees en patatje kebab, ijsje en koffie gaan nuttige tijdens een gezellige nabespreking.

Wat een prachtige zonnige dag hier in Stadskanaal. Ik had nog mijn twijfels toen ik weg reed uit Tielt-Winge, omdat ik de ruitenwissers moest inschakelen vanwege de motregen. Echter tussen Nijmegen en Arnhem klaarde de lucht al helemaal op tot een zacht blauwe hemel. Dat het een zonnige dag ging worden hadden, Fred, Martin, Bob, François en Ivo en een aantal MLA-piloten ook gezien op de weersverwachting.

Op EHST aangekomen bleek het gras ook nog overal gemaaid, beter kon het echt niet worden. Martin ging als eerste van start en koppelde rond de 300m al los en ging verder met zijn vlucht. Dat was een heel korte sleep dat al een tijdje geleden was voor mij. Martin zagen we pas na ruim drie uur vliegen weer terug boven het vliegveld. Zijn doel was ook als langste boven te blijven. Maar Bob was ook nog aan het vliegen. Bob heeft nu alle weersomstandigheden wel gehad zo’n beetje. Rustige lucht, lichte cross-wind, thermische lucht met bochten, stijg- en dalende luchtmassa’s. Met ster geslaagd, want hij bleef keurig in positie en wist mooi op tijd telkens te anticiperen op de wispelturige vlucht van de DragonFly. Mooi gedaan man. Enfin, Bob was inmiddels ook al meer dan een uur in de lucht en was natuurlijk heel blij met zijn eerste thermiekvlucht hier op vliegveld Stadskanaal (EHST). Martin kreeg het toch weer voor elkaar om boven Bob te komen, dat uiteindelijk de wens van Martin in vervulling kon gaan, dat hij als langste in de lucht is gebleven. Ivo had ook nog vrij kunnen nemen om in de middag een vlucht te gaan maken. Judith was er ook bij en zij heeft heel erg haar best gedaan om telkens de dolly’s van de runway te halen. Dit deed ze heel snel, want het was redelijk druk met ander vliegverkeer. Judith wilde ook wel even eens een vluchtje proeven in de DragonFly. Ik geloof wel dat ze het erg leuk vond. François was samen met zijn gezin Joey en Mira waren ook op het vliegveld aangekomen. Want ik kon vanuit de lucht de Swift naar de holding 06 zien rollen.

Toen ik de Swift op hoogte had gebracht, ben ik gauw Mira gaan halen, zodat we later even naast elkaar zouden kunnen vliegen. Eenmaal op hoogte was ik aan het zoeken, maar kon hem zo gauw niet vinden. Maar ineens zag ik hem aankomen snellen. Wow wat kan die hard zeg. En ja hoor papa en dochter op gelijke hoogte. Gaaf hoor. Mira kwam ook heel enthousiast uit de DragonFly en ging gelijk verslag doen aan haar moeder. Fred zijn eerste vlucht was net iets te vroeg, want dit was net tijdens een tijdelijke afscherming. Hier had Ivo ook nog een flinke kluif om boven te blijven. Maar de tweede vlucht van Fred was meer dan relaxed te noemen hoorde ik achteraf. Het ging overal omhoog, wat ook François bevestigde. Van Bourtange naar Stadskanaal 1 rechte lijn en continue stijg was wel heel bijzonder. Martin ging na zijn prachtige vlucht rustig aan afbouwen en gelijktijdig de vluchten van de mannen in Macedonië bekijken. Ik zag Coen ook nog een paar keer een t&g doen met zijn Flitsch. Hij zal waarschijnlijk ook wel gedacht hebben om na het werk even te gaan vliegen in zo mooie wolkjes lucht. Fred en ik hebben op de terugweg in Exloo nog een patatje gegeten en de dag nog eens doorgesproken. Dit was echt zo’n doordeweekse dag die niet gemist mocht worden.

KLIK

De weersverwachting voor donderdag was eigenlijk best wel okay. Later bleek het heel de dag bewolkt en zou het over de hele dag genomen goed cursisten weer zijn geweest. De lucht was zo glad als wat.

Bob en Wim vonden het helemaal niet erg dat het niet zo thermisch was, want ze wilden zo voor een lange tijd geleden gesleept te hebben, rustige omstandigheden. De mannen deden het perfect. Keurig in positie achter de DragonFly. Je zag aan Bob in de lucht, dat hij er zin in had. Hij was namelijk allemaal scherpe bochten aan het draaien. Met landen had hij vooraf de keuze gemaakt om op de voeten te landen om of op de wielen. Wim ging ook prachtig en wist zo lang mogelijk in de lucht te blijven. Het te vliegen circuit had nog enige aandacht nodig en ging zich daar goed op focussen. Martin heb ik ook nog gesleept, namelijk als eerste. Maar Martin was nog steeds niet terug op het veld en in geen velden of wegen te bekennen in de lucht. Hoe krijgt hij het toch voor elkaar om telkens bij zo’n bewolkt weer boven te blijven. Ik vind het super knap hoor. In de avond zijn Martin, Connie en ik nog lekker pizza gaan eten in Stadskanaal bij Dolce Vita (Tony)

Vrijdag werd een mooiere dag, alhoewel de wind er voor zorgde dat de thermiek moeilijk te houden was. Bob had ook nog besloten om nogmaals naar EHST te komen, omdat dit weer een opstap zou zijn naar meer gehobbel in de lucht en een lichte crosswind. Nou, ik kan wel zeggen dat Bob geslaagd is hoor, want hij bleef ondanks de onrustige lucht keurig achter de DragonFly. Coen en Cornelia kwamen ook nog om in de middag even naar Ameland te vliegen, om daar een soort van heerlijke vakantiestemming te proeven. Na het landen en een vriendelijke begroeting van de havenmeester, werden ze in het Engels aangesproken of ze misschien graag iets wilde drinken op terras door een lief aziatisch meisje. Het leek echt de andere kant van de wereld zei Cornelia nog. In de avond hebben we gezellig met z’n allen gegeten op de camping. Aangezien het zo ontzettende rustig werd in de lucht met geen zuchtje wind. Leon en Wilfried hebben nu nog een relaxte avondvlucht kunnen maken. Ze hebben genoten van de sereniteit. Komende woensdag is het misschien ook weer lekker weer. We gaan ervoor.

Helaas erg nat en winderig

Er was op woensdag weer een leuk clubje piloten op EHST. Judith gaat er ook helemaal voor en is heel leergierig. Het gaat ook fantastisch goed. Hans heeft laten zien dat de tandemvluchten goed gaan en dat de controle op pitch en bochten onder controle is. Dus vandaag is de dag dat ervaren piloot Hans achter de DragonFly solo gaat.

Bertrie wilde nog graag een tandemvlucht maken met Heleen, nog voordat ze komende week op vakantie gaat. De vorige keer heeft ze prachtige 360° videobeelden gemaakt. Ik weet niet of er deze keer beelden zijn. Het was een bijzonder vluchtje, er was op 80m hoogte gereleased en beide zijn netjes op de baan geland. Toen was er ook nog een enthousiaste toerist Max. Nou dat had ieder moeten zien, hoe blij en vol facinatie over het echt vliegen. Hij had eerder een parachute sprong gedaan, echter deze tandemvlucht was toch wel heel wat meer sensatie, vooral dat je ook zelf kon sturen en vliegen als een vogel dus.

Vrijdag is een dag geworden dat ik het meeste km’s heb gevlogen dit jaar.

Namelijk meer dan 154 km. Edwin, Ivo, Jochem, Judith, Lars, Lisette, Nico, Philip en onze Rob hadden de toestellen weer gecheckt en waren klaar om te gaan vliegen. Ivo had zijn vlieger anders afgesteld en dit gaf voor hem heel veel meer comfort tijdens het vliegen. Dat is dan toch weer mooi. Philip heeft zijn vlieger gecheckt klaar voor de reis naar Frankrijk. Ook heeft hij met Heleen een tandemvlucht gemaakt voor en is weer een ervaring rijker om gesleept te worden achter de DragonFly. Jochem had heel veel geluk als tourist, want is wel geruime tijd boven gebleven, omdat ze mooie thermiekbellen hadden gevonden. Lisette en Jochem hadden ook helemaal een goed gevoel gekregen van het vliegen. Voor Edwin was het een hele poos geleden, dat hij had gevlogen, en wilde de kans nemen om met de tandemvlucht achter de DragonFly het slepen onder de knie te gaan krijgen. Ik hoor van Lars dat het leerproces gestadig door gaat en dat het vertrouwen er steeds meer is. Hij wil ook steeds meer zelf gaan doen. Ja, en voor Connie en mij was het natuurlijk fantastisch dat onze zoon Rob, schoondochter Ellen en ons kleinkind Pippa op bezoek waren op het vliegveld. Rob greep zijn kans om na een heel lange periode niet gevlogen te hebben nu te gaan vliegen. Het weer zou volgens de verwachtingen niet zo goed zijn en maar een heel kort deel van de dag vliegbaar. In de ochtend hebben de cursisten volop kunnen vliegen, en in het middaguur stonden Ivo en Rob al klaar om een fractie van de thermiek te kunnen nemen. Het vliegen verleer je dus niet. Ik vond het er supergaaf uitzien en dan landen met 4 kts crosswind zag er helemaal prima uit. Rob vertelde wel dat er weer spieren gebruikt zijn die het al een tijdje rustig aan gedaan hadden na ruim een half uur vliegen.

Deze dag was wel een heel speciale dag, want na een heel lange tijd waren we met het hele gezin Connie, Rob, Ellen, Pippa en ik op het vliegveld. Ik kreeg via Connie ook nog een leuk berichtje binnen van Ellen. Het was blijkbaar al 8 jaar geleden dat Ellen in de lucht was geweest en vond het heerlijk om even met mij in de DragonFly het luchtruim te kiezen en te genieten van alle dimensies die dan naar voren komen. Was echt een onvergetelijke dag. Dat Pippa zo in een paar meter bij opa en oma was de volgende dag vond ze wel heel leuk. Terwijl ik zaterdagochtend al weer cursisten aan het slepen was, ging Pippa lekker bij oma spelletjes doen. Overdag heeft het heel veel geregend. De akkers hoeven voorlopig niet gesproeid te worden. Jan en Craig hebben nog gewacht tot 20u maar hebben toch maar besloten de vliegdag te beëindigen. Heleen, Jan en ik hebben alles netjes opgeruimd en de dag afgesloten.

Donderdag avond hebben gewacht tot na 19u, omdat het toen pas rustig genoeg werd. Nico en Lars waren heel tevereden op hun vlucht en Nico heeft eindelijk zijn stoere bocht kunnen inzetten. Dat voelde wel heel jofel. Hans was al eens eerder op het vliegveld, maar toen waaide het te hard voor een eerste vlucht, omdat het al heel lang geleden was dat hij zijn sleepaantekening had gehaald. Samen met Heleen ging helemaal prima. Tijd om solo te gaan in de rustige lucht net voor sunset. Bij de start was het even zoeken naar de juiste positie, maar vond deze snel en hield het de hele sleep goed vol. Volgende stap is naar zijn eigen Sport-2. Theo is inmiddels ook al gearriveerd om morgenvroeg op tijd te kunnen zijn. Marjoleine en Martin zijn er ook al en hebben Coen ook nog even gesproken na zijn onderhoud aan de Flitsch. Ik heb wel pech, want 1 sensor heeft slecht een klein uurtje gewerkt en doet het nu al niet meer!

Zondag op maandag is er een hele plas water gevallen, en in de middag zie je het gras al weer een groene goed krijgen. De ochtend heb ik kunnen besteden met DragonFly onderhoud. De uitlaatgastemperatuur sensoren hadden het weer begeven. Het vervangen is weer gelukt. Nog even een soepje gegeten en genoten van de rust op de camping en nu weer onderweg naar huis. Hopelijk is het donderdag goed weer, want dan heeft Heleen weer lessen gepland staan.

Zaterdagochtend is er volgens de verwachting nogal wat bovenwind. En dit was inderdaad zo. Dus goed dat we de planning op vrijdagavond hadden. Adrie was ook op het vliegveld en wilde maar al te graag ons van dienst zijn alszijnde havenmeester te zijn. Top, bedankt Adrie. Martin ging als eerste vroeg in de avond. Hij had een nieuw orgineel A-frame en wilde deze voor de eerste keer in rustige lucht testen. Volgens mij is het helemaal goed. Ondanks dat het landen anders is, omdat de bekabeling dichter bij de uprights lopen waren de landingen steeds perfect. Is een genot om te zien, hoe makkelijk het dan allemaal lijkt. Het was een prachtige avond, echter Jan en Theo hebben helaas toch maar 1 vlucht kunnen maken. Tussendoor was er nog een heli-landing op EHST met daarin een aantal babes en DJ’s die even naar een concert gevlogen en gereden werden.

Bentley de kleinzoon van Wilfried en Ria naam dankbaar gebruik van deze gebeurtenis en mocht als jongste piloot in de heli. De lagers van de Canadese wielenset hadden het begeven, waardoor de wiel gingen zwabberen. Dit moet eerst opgelost worden voordat deze wielenset weer gebruikt kan worden. Gelukkig beide toch nog een mooie vlucht kunnen maken bij bijna zonsondergang. Met zijn allen nog van alles geprobeerd om de wielen te wisselen, etc. etc. maar het kwam allemaal niet door de ‘veiligheidscommissie’. Volgende dag gaat de tandem gewoon weer op de dolly en de wielen gaan dan om de bottombar. Connie had de Tettigonia viridis, die eerder op de vlieger zat bij Martin, nu op bezoek op haar buitenstoel.

Middernacht kwam Craig ook nog op de camping aan, zet zijn tentje snel op en slapen maar, want de volgende dag weer vroeg paraat.

Zondag klokslag 8u ging het eerste testrondje met de DragonFly. Bij 100m hoogte was er al een temperatuursverhoging van 2°C. En tot en met 11u was het een mooi stabiele lucht zonder thermische rommeling en weinig wind. De tandem op de dolly hijsen was wel een extra krachtinspanning voor Heleen, maar ze kon het. De nieuwe dolly met de gele wielen werkt gelukkig prima. Het was wel even wennen natuurlijk, want nu moest er ook de dolly opgehaald worden, en dat was voor de cursisten nieuw. En lekker bij de hangaars starten is natuurlijk ook weer heel fijn. Craig, Jan en Theo hebben weer van alles in de praktijk geleerd, maar ook ondanks het warme weer is er ook een theorie bijeenkomst geweest onder leiding van Heleen.

Martin heeft het juiste moment uitgezocht en is half één vertrokken en heeft ruim een uur mooi kunnen vliegen met fijne thermiek. Het droeg bijna overal. Later zag je enorme bloemkooltorens ontstaan en de lucht was inmiddels allerminst rustig te noemen. Zo had hij alles weer lekker in kunnen pakken en de camper gereed kunnen maken voor de terugreis. Eerst nog even naar F1, Max Vervliegen kijken en dan op naar huis het noodweer in. Nu ik dit verhaal zit te schrijven, doet het internet het gelukkig weer, dankzij Jeroen aanwijzingen. Dank je wel. En de regen stort zich volop uit op het terrein. Zo, het gras kon dit wel gebruiken en je hoort het volgens mij gewoon slurpen onder de voeten.

Donderdag is een ongebruikelijke vliegdag. Maar nu na de storm Poly, is het nu wel gaaf weer voor de cursisten. Koos is vandaag al vroeg de havenmeester. Brandweerdeur open, baan inspectie is gelopen door Heleen. Nico zet de windvaan op de vaste plek. De PH-4N7 wordt aangemeld in het vlucht registratie systeem. En precies 8u gaat het verkenningsrondje van start met de DragonFly. Tot 150m is het toch al een beetje rommelig in de lucht,  maar daarboven is voldoende tijd voor Nico om ruimschoots te oefenen. Het bleef bij 2 vluchten, omdat de thermiek zich al vroeg ontwikkelde.

Berthill belde me nog met de vraag, nu er een havenmeester is kan ik dan een uurtje komen vliegen. Natuurlijk kan dat,  leuk. Berthill dacht even snel weg te kunnen, maar dat moest toch even op zich laten wachten. De accu voor de startmotor was leeg, en had dus een boost nodig. Gelukt, en lekker vliegen tussen zijn werkzaamheden thuis in. Wim, had al doorgegeven dat hij 14:25 zou landen. Nou op de minuut nauwkeurig, en dan vanuit Praag zeg. Knap. Wim heeft na overleg zelf gebeld naar de FIR A’dam om zijn vliegplan af te melden. Martin had zijn delta inmiddels ook opgebouwd en ging voor een start vroeg in de middag. Nou, dat hebben we geweten. De lucht leek wel een soort van wasmachine. Kei harde up, dan weer kei hard down.

Martin besloot wijselijk om te releasen en te gaan landen. De landing vond ik zelf zo spannend om te zien,  omdat hij nog zo ver van EHST was een absoluut niet veel hoogte meer had. Maar het leek erop dat hij zo laag boven de grond geen hoogte verloor. En samen met zijn glider, gleed hij in alle rust, richting deltacircuit een sloot zijn spectaculaire vlucht af met een keurige landing. Dit was zo gaaf om te zien. Voordat hij aan zijn volgende vlucht ging denken, was na een paar uur toen de lucht een stuk rustiger voelde. Vooraf nog een testrondje gevlogen. Dragen deed de lucht nog super goed. Want zelfs zonder motorvermogen steeg de DragonFly, en dat is niet vaak, enkele malen per jaar hooguit. In tussentijd  hebben we met zijn allen van het delta ploegje de snoei hegtakken opgeruimd. Een groot deel van de heg was al gesnoeid.  Er kwam ook nog een lid van de club met een mooi bruin metallic vw-busje (ben zijn naam kwijt) ook nog een heel deel snoeien. We hadden eigenijk in de planning, dat Martin in de avond havenmeester kon zijn, maar hij had een ander plan.

Super tof dat Koos om 20u weer kwam opdraven, nadat Heleen  hem stel op sprong had gevraagd. De vliegles voor Nico kon gelukkig doorgaan. En dat was super tof, want er was géén wind en ongelooflijk rustig in lucht. Nico bestuurd de delta steeds beter en heeft nog maar een enkele keer een aanwijzing van Heleen nodig. De circuit indeling gaat ook steeds beter. Goed gedaan Nico.

Later heeft Heleen ook weer eens een solo vlucht gemaakt en bleef ondanks zo laat op de dag toch een heel tijdje boven en liet ons later ook weer een keurige landing zien. Bijzonder moment vandaag was ook een heel grote pad die ik heb kunnen redden van het maaien en wiersen. Later kwam er nog een ooievaar jagen op zijn mede familieleden van deze pad.  De ruigpoot buizerd had een muis in zijn snavel.  Gooide deze tijdens de vlucht omhoog een ging al vliegend op zijn rug, zijn prooi opnieuw grijpen met zijn stevige klauwen. De zwaluweitjes in hangaar 4 zijn intussen ook uitgekomen en er is een druk vliegverkeer van pa en ma zwaluw naar het nest, waarin de luid melodieus schreeuwende jongen zich laten horen en wachten op een lekker insectenprakkie. Ook twee wespen hadden een geschikt plekje gevonden.

Ik ben blij de zwaluw weer een kans heeft gezien om te nestelen, want de laatste keer was in 2007.

Veel geleerd en een fijne vliegdag in de avond afgesloten  met een kopje koffie en thee en lekkere stroopwafels van Nico.

Een geslaagd weekend, lekker kunnen eten bij Mustafa en Cinam, ijsjes en koekjes gehad van Adinda. Dank je wel. en super leuk was het weer. En met een positieve instelling gaan we weer de volgende week in.

Zondag allen weer op het veld. Nu vanaf de zuidwest kant starten. Waarschijnlijk zijn we percies voor 10 uur klaar. Dit zou fijn zijn, want er zijn heel wat wedstrijden bij de crossbaan gepland vanaf 10u. Erik ging als eerste achter de sleep en ervaarde het sturen nu op een bijzondere manier. Hoogte, horizon perfect, maar wat ga je eigenlijk doen als de DragonFly een bocht gaat maken? Hoe moet je nu de kabelstrak houden? Ga je een buitenbocht te ruim nemen, dan gaan de krachten ook meer worden, en ga je teveel naar binnen, dan gaat de kabel slap. Dit is nou precies de ervaring die je krijgt met veel doen en voelen wat je doet als je de kabel volgt. Deze gaan voor Erik extra aandachtpunten worden. Ben benieuwd of hij nog voor de vliegreis naar Frankrijk nog solo kan meemaken? Heleen houd dit keurig in de peiling wat mogelijk is, want dit is zo piloot afhankelijk. Adinda had ook weer een keurige sleep gedaan.

Het is zo ontzettend leuk groepje, hoe men alle humor begrijpt tijdens de gesprekken met Nico etc. Prachtig, ik begin Nico ook een beetje door te krijgen. Echt lachen hoor. Het was toch veel rustiger in de lucht dan de verwachting en daarom besloot Nico nog een een leerfase mee te nemen. Bij de laatste sleep had hij alle tijd om stall, duikvlucht, enz. uit te proberen. Na afloop meldde hij ook dat het een leerzame vlucht was en hem veel vertrouwen had gegeven.

Zaterdag zijn de cursisten weer vroeg paraat. Preflight checks werden weer grondig uitgevoerd. Er was weinig wind en we konden runway 24 gebruiken, zodat we bij de hangaar konden starten. Adinda, Erik, Jan en Nico hadden er weer veel zin in. Erik kreeg ook nog wat spieroefeningen van Jan mee, dit om de taille sterk te maken. Met de voortgang van de piloten gaat het prima, want ik hoor steeds meer verhalen over het solo vliegen. Diederik kon vanmiddag ook nog tijd vrijmaken om lekker in het luchruim te toeven. Hij liet me ook nog foto’s zien van het ‘vliegend hert’ bij hem op de arm. Tjee, dat is wel een enorm insect zeg en ziet er imponerend uit. Tevens wist Diederik te vertellen dat zijn zelf gebouwde huisje nu ook door de grauwe vliegvanger is ingenomen. Het beestje vind het een prima alternatief voor zijn nest. Voor Diederik even gaan vliegen liep uit tot ruim 2 uur vliegen op een mooie hoogte. Goed gedaan Diederik. Top.

Jan en Adinda hebben ook nog even een DragonFly beleving kunnen ervaren. Wel ontzettend leuk om te zien na afloop hoe de ervaringen worden verteld. Volgens mij konden ze op de grond Adinda zelfs al horen vanuit de lucht, van hoe leuk ze het tripie vond. En er was ineens 0,0% feestje was terplekke. Erik en Nico kregen hun 1e certificaat. Van harte gefeliciteerd jongens, op naar de volgende trede.

Vrijdag zou het een mooie rustige avond kunnen worden. Vandaar dat Adinda zich al had opgegeven voor deze avond om met Heleen samen deltavliegen te gaan leren. Van half 9 in de avond tot sunset heerlijk gevlogen. Tijdens de sleep was in de oranje zon-gloed heel duidelijk de skyline van Groningen stad zichtbaar. Heb ook nog een heel lange tijd een ballon in de buurt van het vliegveld zien varen. Deze kon moelijk een landingsplekje vinden, omdat de gewassen al flink gegroeid zijn. Uiteindelijk is het wel gelukt. De sleepjes gingen fantastisch goed en Adinda stuurt al veel zelf heb ik begrepen. Iedereen was blij met dit mooie cadeautje in de rustige lucht.

ETA 11:40 voor Francois en ETA 11:00 LT voor mij op EHST. Ah, dan heb ik mooi de tijd om na de autorit bij Sinam en Mustafa een lekkere lunch te nemen. Ze weten al dat ik graag veel salade wil, kebab en de pannekoek met gehakt (deze naam ben ik weer vergeten, maar gaat vast goedkomen. Nu wijs ik deze telkens aan ;-)) Ze vroegen me nog waar ik gisteren was, want toen hadden ze een buffet. Tja, niet goed in mijn agenda gekeken, en ook veel andere dingen aan de hand. Ik was met regen weggereden uit Hellevoetsluis en aangekomen in Stadskanaal onder een blauwe hemel. Wel hier en daar afscherming. Nadat Francois zijn Swift naar de holding 06 aan het rijden was, ging ik rond 12u mijn eerste proefvluchtje maken. Ai, geen turbulentie, hoe kan dat nou en weinig tot geen termiek? Hmmm, toch maar even wachten dan met de sleep. Een half uurtje later kwamen er plots kleine wolkenpluisje opzetten. Francois zei: ik ga het gewoon proberen. Mocht het niet lukken, dan later nog een keer. Dat was wel frapant, tijdens de sleep kwamen we wel leuke bellen tegen en algauw kon ik Francois afzwaaien. Hij deed het beter dan ik, want ik zakte al vrij vlot uit. Later toen ik de Swift op meer dan 1400m zag geplakt onder het wolkendek, gind ik met de DragonFly nog een keer om thermiek te kunnen vinden. Nu had ik wel een half uur uitstel, maar de Swift bleef maar boven. Op het terras met een lekker verse muntthee zag ik na bijna 2 uur vliegtijd, Francois terugkomen. Maakte een vlotte landing en parkeerde de swift naast de DragonFly voor het terras. Het publiek vond dat wel heel mooi. Jammer, dat ik vergeten ben een foto hiervan te maken. Ik vertelde Francois dat ik het zo’n rare lucht vond, omdat soms met volledig links voeten en links rolroer, het vliegtuig gewoon rechtuit bleef vliegen? Dan kijk je allert om je heen, van huh is er wat kapot dan? En in mijn spiegels zag ik dat alle roeren perfect de acties uitvoerde van de input, echter geen enkele reactie in de lucht. En het vreemde was nu, dat Francois dit zelfde euvel dus ook mee maakte in de lucht. Verrassend om zich heen kijkend of alles wel oke was, en dat was ook. Heel vreemde lucht dus! Van Wilfried en Wouter(6) heb ik nog wel een foto gemaakt. Bentley en Wouter waren natuurlijk weer hartstikke trots op Opa van Bentley.

Zondag 18 juni lijkt wel een heel mooi thermische dag te gaan worden met weinig wind uit het oosten. Bovenste regel boven de 1.8 m/s, dan kan je boven blijven met de delta. Hoogte tot ruim boven de 1500 m. Wind is 7 km/uur uit het oosten. Bovenwind is ook kalm.