DFblog

Vrijdag 25 maart ben ik opgestaan met een dichte mist, maar als je goed keek zag je aan de horizon de zon heel vaag opkomen. De mist was bij het 2e kopje koffie al opgetrokken en Maya kwam keurig op de afgesproken tijd aanrijden. Maya had 2 leuke vluchten gemaakt. De 2e keer heeft Maya mij er grandioos uitgevlogen. Ik had onderweg na het releasen geprobeerd voldoende thermiek te vinden om ook boven te blijven, maar ze heeft mij er mooi uitgevlogen, want ik heb na een paar kleine belletjes gehad te hebben moeten gaan landen (uitgezakt dus). Toen had ik wel lekker de tijd om languit in het gras te genieten van de zon en de vliegkunsten van Maya.

En pas na 40 minuten kwam Maya ook weer terug om een prachtige landing te laten zien. Gelukkig was de havenmeester en Fred ook zo attent om de dolly van de runway te halen na de starts. Super bedankt.

Donderdag 24 maart, ben op EHST gebleven, kon ik toch in alle rust onderhoud gaan plegen aan de DragonFly. Vanmorgen lekker in het zonnetje kopje koffie gedronken en aan de slag. Voordeel van door de week is, dat je benodigde materialen gewoon in de winkel kan gaan kopen. Maya liet ook nog even weten of er vrijdag gevlogen kan worden. Vroeg in de middag lijkt het gewoon nog mooi, wel iets meer wind als vandaag. Vandaag was het ook rete thermisch. Terwijl ik aan het middag eten was op een warm plekje op de camping werd ineens de aandacht getrokken door een lachende meeuw. Ik dacht nog het zal toch niet waar zijn. Namelijk als ik thuis in de tuin zit, komen er bij thermiek altijd lachende meeuwen naar het pleintje achter ons huis en zijn dan in een mum van tijd uit het zicht door de hoogte. Hier leek het zo’n zelfde roep. 1 meeuw, 2 meeuw 10 tallen meeuwen allemaal aan het lachen, vanaf een meter hoogte. Gauw werd het al 10 meter en toen honderden meeuwen in krijsend lachorkest zonder te flapperen op naar boven. Fantastisch gezicht. Fred was ook nog op het veld, dus ik kon nog een vluchtje gaan maken. Wow, dat was echt een leuke vlucht, op thermische omstandigheden heel hoog gekomen. Bellen lagen wel ver uit elkaar, maar als je er eenmaal 1 had, dan ging het als een speer.

Woensdag 23 maart, wat een mooie zonnige warme dag. Al hoewel boven was het toch slechts 11°C. Toen ik aan kwam rijden stonden er al een aantal delta’s opgebouwd. Judith was ook present die me ook regelmatig wat lekkere zoutjes en zoete choco koekjes toe bedeelde. Dank je wel Judith, dit was erg lekker. Zo die zijn heel enthousiast en ik ging gauw de pre-flight check doen bij de DragonFly. Dat is wel heel erg leuk, zo gewoon door de week heel wat mensen die willen vliegen. Tja, wat zou het gaan worden kwa weer. Er leek vanaf de grond een wazige gloed aan de horizon te liggen. Martin was de eerste die het luchtruim ging verkennen, en ondanks dat ik nog weinig stijg tegenkwam wist Martin toch heel eindje te vliegen. Bij de sleep met Ronald kwamen de eerste thermiekbelletjes los en was dus een roerige lucht. Een aantal piloten kwamen zelfs met de stijgende thermiek tegen de 1.400 aan. Zelfs Fred, na tijdje niet gevlogen te hebben met zijn nieuwe vleugel ging als een speer. Eventjes slepen en weg is hij. Mooi hoor. Sander dacht de eerste keer dat het heel makkelijk ging, omdat we tijdens de sleep al een leuke bel hadden, en dacht oh dan kan ik daar ook eens proberen, maar dat was makkelijker gedacht dan gedaan. Adrie heeft ook zijn beste kant laten zien. Zelfs zijn dolly opgebouwd en had na een mooie sleep achter de DragonFly ook een behoorlijke vlucht gemaakt, zelfs laat op de middag. Aan de zweetdruppeltjes was wel te zien dat hij behoorlijk zijn best had gedaan. De landing blijft nog een aandachtspunt, waar aan gewerkt wordt. Henk wilde zijn nieuwe telefoonhouder op zijn delta uitproberen. Prima zicht en grote getallen, echter voor het wisselen van pagina’s is nog een update aan zijn handschoenen nodig. Ronald deed zijn tweede sleep super goed, mooie positie achter de DragonFly en bleef ook al een hele tijd in het luchtruim. Volgens mij zag ik hem vanuit Stadskanaal in high-speed richting startplaats gaan tijdens een sleep. Ik dacht nog so, die gaat snel. Super leuk was het nog dat tussendoor Hans Labruyere op bezoek kwam met zijn prachtige zelf gebouwde Amerikaanse kist (lekker ruim van binnen) vanuit Middenmeer.

Het is dat het zo druk was met slepen, anders had ik graag verder met hem willen praten. Super enthousiaste man blijft het. Dit houden we nog tegoed. Einde van de dag was er nog een spannend moment. François had zich goed voorbereid om vandaag zijn eerste vlucht te gaan maken in zijn nieuwe Swift. Ik wist dat de DragonFly met een 65 pk motor dit zou kunnen, want ik had het met eigen ogen gezien in Australië. Goed in de spiegels blijven kijken en hem in de gaten blijven houden. Het eerst wat opviel, dat de DragonFly geen kracht hoefde te zetten. Het voelde zo ontzettend licht. (super gestroomlijnd toestel) François deed het fantastisch en was ook weer superblij dat het een mooie vlucht werd en een mooie landing.

Na de sleepavonturen, kreeg de DragonFly nog zijn S-BvL keuring. Dit moet jaarlijks uitgevoerd worden om de juiste documenten te ontvangen. Het voordeel van zo’n keuring is dat er altijd wel verbeteringen geadviseerd worden, om het toestel in topconditie te houden. Hierna was er nog tijd om gezellig met Fred, Henk en Sander te gaan snacken, voordat de reis weer huiswaarts ging. Zelf ben ik toch maar terug naar EHST gegaan, dat ik donderdagochtend nog onderhoud kan plegen aan de DragonFly. Het was weer een fijne vliegdag.

Vrijdag zou eindelijk een dag komen met wat minder wind. En inderdaad, dat was ook zo. Martin stond al helemaal klaar toen ik arriveerde. Toch nog snel even de activiteiten doorgegeven aan de havenmeester Johan en een klein babbeltje met Coen & Cornelia die bezig waren met onderhoud aan hun vliegtuig. Deze glimt weer zo, dat het lijkt dat het toestel net uit de verpakking komt. De DragonFly deed na de pre-flight check direct wat hij moest doen. Super fijn. Martin heeft een aantal keren de wolkenbasis gehaald. De lucht was niet makkelijk te lezen, dus ik vond dat een hele prestatie. Heleen bleef ook nog even hangen met haar enkeldoeker. Tevens had Heleen twee passagiers, die na afloop bijzonder onder de indruk waren van de vlucht in de mooie helder blauwe lucht. Na de vliegbelevingen deze dag gingen we met z’n allen nog even lekker eten bij Tony in het centrum. Vroeg naar bed, want morgen is het vroeg op voor de doe-dag van de vliegclub.

Heel de week prachtig zonnig weer maar teveel wind cross over de hangaars.

Zaterdag 5 maart was wederom een mooie vliegdag. Heleen heeft goed kunnen trainen met Pascal als tandempassagier. Pascal heeft ook de pitch geoefend tijdens het slepen. Wat ook heel erg leuk was, dat ik even mocht ervaren om in de electro-bolide van Coen & Cornelia te rijd.

De dag hebben we gezellig kunnen afsluiten met lekker eten bij Tony’s Dolce Vita. Zondag was de voorspelling teveel cross-wind voor de tandem, echter zondag blijkt een geweldig mooie dag geweest te zijn. Wel erg jammer, maar goed te weten, dat er nog voldoende mooie dagen dit jaar in het verschiet liggen.

Woensdag 2 maart.

De kop is er weer af en we hebben weer voor de eerste keer lekker kunnen fladderen in de lucht dit jaar. Na een lange winter stilstaan was ik toch erg benieuwd hoe de Rotax-motor zich zou gaan gedragen. De normale start procedure werd ingezet en na het roepen van “Clear-Prop” drrrrrrr en broemmmm gelijk aan net of er geen verandering was in vergelijking met een week stilstaan. Diederik en Heleen stonden al opgebouwd op runway-06. Eerst zelf nog even vliegen.

Ik verbaasde mij er over dat het zo makkelijk gaat. Net als of je op de fiets stapt en het resultaat was mooie starts en mooie vloeiende landingen.

Heleen heeft zelfs laat in de middag nog wat thermiek kunnen gebruiken, dat de glijvlucht behoorlijk uitgesteld werd. Allemaal blije gezichten en daar doen we het allemaal voor.

B0137/22 NOTAMNQ) EHAA/QMRLC/V /NBO/A /000/999/5300N00701E005A) EHST B) 2202260618 C) 2202261729E) RWY CLSD DUE TO STANDING WATER.)

Woensdag 23 februari was een prachtige zonnige dag met een blauwe hemel. Helaas was de baan nog te nat en die zal nog even moeten drogen. Dit was toch wel even een verademing na al die winderige dagen om even wat zonlicht te happen.

Helaas was de op 10 december 2021 geplande DF-bokaal uitreiking samen met een aantal piloten, partners en kinderen, door de Covid-maatregelen niet door kunnen gaan. Heel jammer, want ik vind het altijd wel een gezellige seizoen-afsluiting feestje. Daarom ben ik deze keer persoonlijk bij Emiel langs geweest om zijn prijs in ontvangst te laten nemen. Ik werd door een heerlijk kopje espresso getrakteerd!

In 2021 is Emiel de winnaar van de DragonFly bokaal. Zijn beste vlucht vanaf EHST was namelijk 82 km.

Hoe kan je de DF-bokaal winnen. Door de track op te sturen naar dragonfly@mintgroen.nl en/of de track te uploaden op de DHV-site. Ik beoordeel dan de prestaties van de 3 beste vluchten totaal. Er was geen twijfel mogelijk, Emiel had met vlag en wimpel heel veel meer XC-punten, namelijk 247 waarmee hij eerste is geworden. Zie de tabel hieronder. Opmerkelijk als nieuwkomer op de lijst, dat Titus flinke winst wist te behalen. Kei leuk.

Leuk om de statistiek te bekijken van de tracks op de DHV-site. Zo staat in de afgelopen 13 jaar (vanaf 2009) EHST al 9 keer bovenaan op het lijstje met langste afstandsvluchten vanaf het vliegveld. En dan nog te weten dat er heel goede vluchten niet bekend zijn bij mij. In 2021 was de langste afstandsvlucht dit keer vanaf Bruinehaar (74 km), EHST had dit jaar (73 km).

Hopelijk gaan dit nieuwe jaar de covid-maatregelen enorm versoepeld worden, zodat we weer lekker vrij kunnen vliegen. Ik heb er in ieder geval erg veel zin in.

Er kan weer ingeschreven worden voor de Knoalcup 2020.

Super quality material and handmade by our Emiel Jansen. If you want to protect the expensive hang glider during transport or storage, it is recommended to purchase this product. You are going to help Emiel enormously with ordering this great product. Click here for the website of Hang glider products where the tube can be ordered.

Zo heeft Sander van Schaik voor het zoveelste jaar alweer een kalender op A3 formaat gemaakt. Hierin staan weer prachtige foto’s die wereldwijd zijn gemaakt en worden bekeken. Deze kalender is te bestellen op zijn site.

Wie had dat gedacht? De dag ervoor werd er nog ernstig gewaarschuwd voor een hardnekkige mist die niet zo makkelijk zou gaan oplossen. Enfin ik moest toch naar het vliegveld om het parachute systeem te demonteren. Tja, het is al weer zes jaar gelden, dat het systeem is geproduceerd en moet nu voor de certificering naar Tsjechië. Voor mij is dit inmiddels een routine geworden, omdat ik de afgelopen jaren al heel wat systemen via mijn galaxysky.nl heb kunnen verzorgen en leveren. Aangekomen op het vliegveld heb ik eerst even een praatje gedaan met Arend-Jan (havenmeester). Hij had ook gedacht, dat er weinig te vliegen zou zijn. Maar nu bleek dat het eigenlijk prachtig weer was geworden.

Ook bijzonder was het bezoek van een politie helikopter vanaf het vliegveld Lelystad. Hoe leuk deze ging stijgen en over de runway vlijde was een leuk gezicht. Bij de hangaar aangekomen wilde ik mijn sleutels pakken uit de auto. Je begrijpt het al, “wilde”. Dus sleutels niet op de gebruikelijke plaats. Zou ik deze nu verloren hebben. Veel gezocht, maar niet gevonden. Ik moest eerst even gaan ontspannen en maakte de DragonFly ready. Wow wat was dat weer even lekker zeg. Zo helder, dat de eerste bergrug bij Porta Westfalica te zien was vanaf het vliegveld. Spectaculair waren ook de zonspots die door heel Noord Nederland het land bereikte in mooie goudkleurige banen. Ineens kreeg ik tijdens het vliegen een ingeving van waar ik nog niet gekeken had. Rechtsomkeer naar meldpunt Whisky en na een mooie landing gelijk naar mijn overall gaan zoeken in de auto, opgevouwen in een kist.

Yes, de sleutels waren daar inderdaad en wat kan dan toch weer iemand kei blij zijn zeg. Parachute gedemonteerd en blij weer richting huiswaarts en ook nog eens onverwacht heel fijn kunnen vliegen.

Woensdagmorgen 3 november Het zonnetje was onderweg al lekker aan het schijnen, echter in de buurt van Utrecht begon het mistig te worden. Volgens de verwachting zou de mist rond een uur of 10 opgelost zijn bij het vliegveld. Voor de zekerheid hadden we al wat later afgesproken namelijk om 13u. De havenmeester Gert-Jan had gelukkig geduld en de tijd om te wachten of het de tandemsleep nog door zou kunnen gaan. Super bedankt hiervoor.

Heleen had in de ochtend al haar tandem schoon gemaakt van een eerdere spreeuwenaanval. “Heleen dacht toen nog, ik knutsel aan het onderstel lekker binnen dan blijft de tandem droog. De hangaar deur stond op een kier om licht te ontvangen. Plots kwam er een zwerm spreeuwen naar binnen vliegen, die er van schrokken dat het eenrichtingsverkeer was en wanhopig bang de weg terug zochten. Dit moest helaas met een bombardement aan excrementen, die natuurlijk net op haar vleugel belanden”. Enfin, goed gepoetst, want het is niet meer zichtbaar. Pascal was inmiddels ook gearriveerd. Grappig was dat ik naar mijn bus wilde gaan, maar toen bleek dat Pascal een soortgelijke bus heeft in dezelfde kleur. Heee, 2 gelijke bussen. En ook Pascal is hier ontzettend tevreden over net als ik. Voor Heleen zou het een speciale dag kunnen gaan worden, omdat dit de laatste tandemvlucht met een gebrevetteerde deltapiloot zou zijn om de aantekening bevoegdheid tandemvliegen te kunnen ontvangen. Maar ja, dan mag de lage bewolking nog wel opklaren. Een paar keer een testrondje met de DragonFly gevlogen. De laatste had ik als passagier Pascal bij.

Het is geen T-shirtjes weer, want de koude (3°C) snijdt natuurlijk met de tegenwind veel kouder tegen het hoofd dan dat het eigenlijk is. Enfin Het wolkendek was net hoog genoeg om haar tandemvlucht te kunnen doen slagen. De opdracht met nieuwe omstandigheden gaan worden: Kabelbreuk simulatie op 100m, de gebrevetteerde passagier is lang en 95 kg, linkerbocht rechterbocht en doellanding.

Ik kan je wel vertellen dat de sleepkracht heel veel anders voelde dan bijvoorbeeld met de tandem met Maya. Na 40 seconde waren we toch op hoogte en gaf het signaal te releasen. De vlucht liep keurig volgens plan en de doellanding was grandioos.

We waren allen heel blij dat het plan gelukt was en dat we Heleen konden feliciteren met het behalen van haar bevoegdheid tandemslepen. Tijdens de afsluiting van de dag met een lekker kop warme chocolade en een patatje te Exloo hebben we ook nog de kraai-spreuken kunnen aanvullen met “Zitten de kraaien onderweg op het verkeersbord, dan wordt de verwachtte deltavlucht heel kort“. Dat was dus vandaag van toepassing 🙂 De eerder gevonden spreuken die zullen inmiddels wel bekend zijn: “Zitten de kraaien onderweg op het asfalt, dan weet je dat het deltavliegen afvalt ” en “Zitten de kraaien onderweg in de berm , dan gaan de deltavliegers goed in een zwerm” en “Zitten de kraaien onderweg op palen, dan wordt het deltapiloten ophalen”. Enfin, nogmaals gefeliciteerd Heleen en ook nog reuze dank aan instructeur Bart en alle gebrevetteerde duo passagiers die het mogelijk gemaakt hebben en haar die kans gegeven hebben in Nederland op het vliegveld Stadskanaal (EHST).

Vrijdag 8 oktober 2021: Adrie Bijsterbosch heeft heel erg hard gewerkt aan een heel mooie aluminium Mickey Mouse (dolly).

Eindelijk was de tijd aangebroken dat de eerste proef zou kunnen zijn, dat de startwagen zou kunnen gaan rollen op de runway op EHST. Geheel gedemonteerd kwam deze in de auto van Adrie aan en werd terplekke gemonteerd.

De eerste test was helemaal geslaagd. De “Mickey” loopt heerlijk soepel en is keurig uitgelijnd achter de DragonFly. Goed werk Adrie. Top!

Maya was er ook bij om Heleen bij te staan als gebrevetteerde deltapiloot. Nog een aantal vluchten te maken voor de aantekening, dat ze ook niet piloten kan meenemen om instructie te geven. Dit vrouwelijk tweetal ging helemaal goed. Voor Maya was de eerste tandemvlucht toch wel even wennen, omdat ze zelf de teugels in handen wilde nemen en het moeilijk vond om het vertrouwen even in Heleens haar skills te hebben. Maar dat bleek maar van korte duur, want het ging super goed, zo ook met de landingen.

Zaterdag was het doedag op EHST, d.w.z. dat dan veel leden allerlei klusjes op het vliegveld gaan doen. Ik kan wel zeggen dat er heel veel gedaan is en dat het vliegveld er weer winterklaar voor is.

Het was te mooi weer om na de doedag niet te gaan vliegen. Dus voltanken maar en op weg naar de eilanden. Helaas het zicht was in de lucht toch minder dan gedacht. Dus bij Delfzijl aangekomen, kon ik toch nog niet de Nederlandse eilanden zien. Maar wel ontzettend leuk was, dat Coen en Cornelia bij mij meerdere keren langszij zijn gekomen.

Jammer dat ik de camera nog niet zo goed ken en daarmee de meeste foto’s en video’s niet heb gemaakt. Wel dat de camera in mijn jaszak zit maar als deze eruit kwam zette ik de camera weer uit, etc. hmmm, niet zo handig.

Op de terugweg kwam ik Adri Tervoort ook nog tegen boven een meer waar Coen en Cornelia vlakbij wonen. Wat een prachtige dag

Adri heeft een super camera…

Het was dit weekend ook weer tijd voor een trainingsvlucht om het brevet geldig te houden. Desirée heeft mij ook nog in alle rust weer opnieuw kennis laten maken van de Dynamic. Dus die check hebben we ook nog gedaan. Voor het aftekenen van het brevet moest ik naar vliegveld Hilversum, omdat daar de examinator was, om het brevet aan te vullen. Zo dit is ook weer geregeld voor een paar jaar.

Mooie afsluiting dit weekend

Fred Lanning heeft een prachtige dag uitgekozen om met zijn nieuwe deltavlieger te gaan vliegen. Rustige wind redelijk recht op de baan, zonnig en lieflijke wolkjes. Zoals Martin al eerder zij, dat er in september dagen kunnen zijn met overal rustige thermiek. Nou vandaag was zo’n dag. Fred was begonnen zijn zijlatten te controleren met het lattenplan. Daarna opbouwen en ophanghoogte controleren. De dolly werd ingesteld op de juiste invalshoek. En daar konden we gaan. Dank aan Jan Reinders die voor ons de dolly van de runway wilde halen. Helemaal Top. We hadden met elkaar afgesproken de 1e sleep niet hoog te gaan, zodat Fred zich volledig kon focussen op de landing. De aanpassing voor de 2e sleep is een halve bottombar meer VG erop (Totaal 1,5 bottombar). Dat later ook de ideale snelheid bleek te zijn. En bij het landen de uprights hoger vastpakken, zodat de flair geoptimaliseerd kan worden. Volgende keer nog iets meer snelheid bij de final, dan is het helemaal top. Fred was trouwens binnen no time op wolkenbasis en heeft heerlijk kunnen vliegen. Het was voor hem alweer een tijdje geleden, maar het is als vanouds. Het voelt heel vertrouwd.

Na deze fijne vliegdag ben ik nog wat clubwerkzaamheden gaan doen, zoals schuren en schilderen. De volgende dag ging het plots harder waaien, zodat het beter was te stoppen en een andere keer verder te gaan.

Weer uitgerust na ruim 600 km gesleept te hebben afgelopen NK, was de zaterdag al weer aangebroken.

Een speciale dag, want François Paul zou zijn nieuwe Swift gaan monteren en plaatsen in de hangaar. Dit was nog wel een heel secuur werk, want zoveel beweegbare onderdelen, zoals remkleppen, flaps, ailerons, twee rudders, voeten stuur, stick, sleep inrichting, klep voor voet start.

Het is een fantastisch mooi rank apparaat geworden. François, gaat eerst nog een paar lessen nemen in een duo-sit Swift, samen met een instructeur. Ik mocht er zelf ook even in zitten.

Dit was voor de eerste keer, en het zit/ligt erg comfortabel. Dit moet ook wel, want met een glijhoek van 1:28 zou je zomaar heel lange vluchten kunnen gaan maken. Ik ben razend benieuwd wanneer het zover is dat ik François kan gaan slepen. Nog even rustig afwachten bij de tandem van Heleen en de DragonFly 😉

Ik kreeg een seintje van Ingi, of ik tijd had om haar verjaardagscadeau dat ze van Henk had gekregen te gaan verzilveren. Voor delta vliegen was de wind pal cross en aan de maximale snelheid. Dus ik had Henk geadviseerd de delta maar thuis te laten. Tevens was het ook extra druk op het vliegveld, omdat het luchtmacht weekend was, dat door Rieteke van Luijt was georganiseerd en de promotie van de MLA-SHARK door Els Oosterkamp. De Shark is een buitengewoon gestroomlijnde mla, waar je achter elkaar zit en wel 350 km/uur kan vliegen. In de DragonFly zitten we ook achter elkaar, maar dan is 50 km/u al meer dan genoeg. Twee totaal verschillende toestellen en ieder zijn eigen charme. Ik kreeg ook nog een appje van Ingi of het goed was als ze eerst een les gehad had, dat ze dan met haar dochter een rondje wilde vliegen. (Dat had ik dus verkeerd gelezen, het moest lezen of ik daarna nog een rondje wilde vliegen met Neah). In ik dacht nog dat is precies Ingi…. sportief en doortastend. Daar gingen Ingi en ik dan airborne. We konden elkaar goed verstaan via de intercom, zodat de nodige instructies gegeven konden worden.

Ingi deed ongelooflijk goed haar best, ondanks dat er zoveel op haar af kwam, zoals een 3-asser betaamd, ging dit voor de eerste keer echt wel redelijk. In haar logboekje heb ik bij de opmerkingen geschreven hoe mooi het ging. Na drie kwartier gingen we voldaan terug naar het veld waar Neah de dochter van Ingi en Kirsten de zus van Ingi met haar dochter Dana stonden te wachten.

Neah was heel relaxed voorin en ze was hoorbaar aan het genieten. Ik heb nieuwe woorden geleerd, waarvan ik in eerste instantie dacht dat het niet fijn was, zoals: cool, vet en ziek. Nu schijnt dit tegenwoordig een gelijke betekenis te hebben als een overtreffende trap voor “super gaaf”.

Met Kirsten hebben we samen boven in de lucht mooie momentjes kunnen beleven.

En wat ook echt heel leuk was, dat Dana zei: “Hoe hoog zitten we nu meneer?” waarop ik antwoorde: 350 meter. Oh, zei ze toen, dat is hoog genoeg meneer!

Even later: “Meneer de benzine is bijna op, ik denk dat we terug moeten?” Waarop ik zei: “echt waar?” Ja… Nou dan ga ik terug hoor. Goed zo! hoorde ik toen. (dit vond ik zo leuk van haar en zo oplettend. Er was nog wel voor een half uur brandstof hoor). Vliegen met Dio (afkorting, haar volledige naam is veel mooier) had Cornelia min of meer geregeld, tijdens een gesprekje tijdens de BBQ ;-). Dio (werkzaam op luchthaven Volkel) had in dit weekend al 4 verschillende vliegtuigen gevlogen. Tja, en toen was de DragonFly daar. Waarschijnlijk zal deze ervaring wel heel anders zijn in zo’n open kist.

Jessica de dochter van André had na de DragonFly beleving en lach op haar gezicht, die er voorlopig niet meer af zou gaan.

En wat ik ontzettend graag gedaan heb is om met onze nieuwe eigenaren van Flying Wings (paviljoen op vliegveld Stadskanaal), Denice & Martin een vlucht te gaan maken met de DragonFly. Martin vond de ‘baron’ zo leuk, dat hij gelijk nog een keer wilde. Denice had nog niet begrepen wat de ‘baron’ inhield en was enorm verrast in het gewichtloze en slaakte dit uit met enige decibellen in mijn oor via de headset 🙂 Mooi dat ze het vliegen ook zo leuk vinden. Later gingen Cornelia, Coen en ik bij Denise en Martin een snack halen. De frietjes waren bijzonder goed gebakken en heerlijk gekruid. Ik heb er van genoten. En dan bleek het nog een traktatie te zijn van onze restaurant helden. Heel, heel hartelijk dank. Super tof.

Impressie gemaakt door Henk Drent: Klik

Woensdag was het dan zover. De beste piloten uit heel het land kwamen van her en der samen op EHST. Een aantal waren piloten waren zelfs al dinsdagavond gearriveerd om op de eerste wedstrijddag helemaal fit te zijn. De weersverwachtingen werden deze avond nauwkeurig naast elkaar beoordeeld. Het bleek al gauw dat het woensdag een moeilijke dag gaat worden en donderdag nog moeilijker. Over het gehele land was namelijk de thermiekverwachting niet hoopvol en het noorden gaf nog de beste kansen. We kregen van de wedstrijdleider Adrie Bijsterbosch een app melding dat de briefing om 10 u op het terras is van het paviljoen. Petje af voor Adrie, want hij spreekt luid, duidelijk, kort en krachtig. Hierna ging het wedstrijd feest van start.

De veiligheidscommissie en taak-commissie zouden om 12 uur de taak bekend maken. Zoals gebruikelijk gaf onze Martin nog even een update van de weersverwachting. Aangezien er weinig thermiek zou zijn is de taak klein gekozen en een beetje zigzaggend in de buurt, zodat de piloten in de lucht misschien nog wat aan elkaar konden hebben met het opsporen van de stijgende lucht. (De thermiekbril, die zacht rose banen laat zien waar de warmte stijgt, is trouwens te bestellen). De startvolgorde wordt bepaald met de huidige ranking en dan wordt er nog een formule op los gelaten door deze beginvolgorde nog eens om te draaien. Uiteindelijk was dit de eerste startvolgorde: Sander, Martin, Arne, Gijs, Egbert, Coen, Joost, Koos, Tanno, Emiel, Henk en Ronald. De laatste 2 piloten zijn ingedeeld in de Sportklasse.

Het start-window zou geopend worden om 13u, en Sander stond ook exact klaar op deze tijd. Brrrrrmmmm daar gaan we, en nu kan ik niet veel tekst meer reproduceren, na ruim 200 km gesleept te hebben. Ik kan niet anders melden dat alles op rolletjes is verlopen, en telkens als ik geland was stond de volgende delta-piloot alweer klaar en roets daar gingen we weer. Nadat ieder weer op zijn plekje is aangekomen, begon Arne het FAI wedstrijdprogramma te gebruiken om alle tracks van de deltapiloten in te kunnen lezen. Op donderdag bij de briefing wist Adrie uiteindelijk de score door te geven. Deze was: 1e Gijs, 2e Arne en 3e Martin. Deze dag kwam de thermiek pas laat op gang en pas laat in de middag kon er gebruik van gemaakt worden. En na 190 km slepen kon ik de DragonFly weer een poetsbeurtje geven. De DragonFly had er echt zin in, start goed, trekt goed, temperaturen van koelwater en uitlaatgassen zijn perfect. Ben helemaal blij. Emiel heeft op zijn e-wiel nog een super leuke video opgenomen.

We hebben tijdens de wedstrijd toch nog moeten verkassen, omdat zoals ook verwacht de wind zou gaan ruimen, dus we moesten van runway 06 naar runway 24. Merel riep al snel naar papa om dit te gaan vertellen.

Ben benieuwd wat de score deze dag gaat worden.

Vrijdag is al weer aangebroken, erg grijs maar wel een lekkere temperatuur. Ik was druk met de logboeken aanvullen, toen Coen langs kwam met de melding “Mobilhome breakfast service” Wow dat is wel tof zeg. Cornelia heeft elke ochtend weer iets special gemaakt met yogurt, verse vruchten, noten en diverse andere lekkere dingen. Ze zegt me ook dat ik hier de ochtend ruim mee door kom, en dat is ook zo.

Een aantal mannen waren al vroeg aan het opbouwen, want om 16u zou het kunnen gaan spoken. Klik

Om 12 uur was de briefing op het veld. Adrie heeft een luide stem, maar boven het geluid van een grasmaaier en een grote trekker was toch wel een beetje veel van het goede. Er moest een grasroller opgehaald worden ter reparatie die precies op de briefingplaats lag. Enfin niet erg, de briefing werd 5 minuten later. Nu kon de donderdagscore bekend gemaakt worden. Arne die gelukkig het scoreprogramma kan bedienen, vroeg vooraf dat er toch iemand dit moet controleren, want de 1e plaats ging naar Arne, 2e naar Sander en 3e naar Martin. In de sportklasse was iets gebeurd, dat niet nagedaan kan worden. Bij het inlezen van de track van Henk en Ronald, bleek dus dat ze ieder met een andere route toch op de meter nauwkeurig dezelfde afstand hadden afgelegd. Heel frapant. Ieder werd beloond met een mooie grote sinaasappel. Emiel had had het een script bedacht om met z’n allen te doen om Annet een hart onder de riem te steken. Annet kon er deze keer helaas niet bij zijn, omdat ze aan het knokken is om te herstellen.

Het zou vrijdag een marginale dag gaan worden en zeker niet te lang. Alle deelnemers hebben toch even het luchtruim kunnen proeven. Volgens mij kan je boven in de lucht het water al ruiken dat naar ons toe zou komen. Want in het zuiden van het land viel al voldoende regen. Uiteindelijk toen de buien bij Borger zijn aangebroken, werd het deltavliegen gestaakt en ieder had de spullen precies voor de felle bui op het droge. Begin van de avond werd een bbq voorbereid door Denise en Martin. Het werd een gezellige praatzame avond, met lekker eten en drinken. De sterren van de avond waren natuurlijk wel Merel en Julia.

Klop klop, hee daar is Coen weer en kondigt nu aan dat er een warm croissantje en koffie klaar staat… wooo dat is gaaf, dan ga ik gauw..

Dat waren heerlijke broodjes met lekker bakkie koffie. Wat word ik toch verwend. Nu was het al weer tijd voor de ochtend briefing.

Arne heeft in de nacht na de bbq nog alle tracks ingelezen en beoordeeld met een score. Arne stond deze keer op een gedeelde 1e plaats, namelijk samen met iedere andere deelnemer. Er kwamen dus geen punten het score-programma, ook al hadden er een aantal het 1e keerpunt kunnen bereiken. Wel jammer. Tevens gaf onze weerman Martin aan dat het vandaag (zaterdag) niets kan gaan worden, maar zondag heeft heel misschien nog kansen. In het zuiden en midden van het land overal bagger en in het noorden viel het nog mee, maar wel overcast bewolking. Ik zelf heb mijn tracks van vrijdag bekeken en ik zag voor mij een bekende spinazie persoon.

Zaterdag werd uiteindelijk een rustdag en ieder deed zijn eigen dingetjes, homework, wandelen, visites, mountainbiken, chillen, etc. Arne heeft een ongelukje gehad met zijn mountainbike op een speciale mountainbike route in de buurt van Stadskanaal, die niet goed was onderhouden en gevaarlijke bochten in zich had. Ik hoop dat hij weer gauw paraat is en dat de beenwond snel geneest. Cornelia heeft bij de bouwmarkt nog nieuwe douche kop en slang gehaald, want deze waren in de toiletruimte versleten. Hartelijk dank voor de dameskant en herenkant weer in orde te maken. Helemaal top.

Zondag lijkt de weersverwachting zodanig dat het nog niet zeker is dat de laatste dag gaat vervallen. We zullen de briefing op de camping om kwart over tien afwachten.

Uiteindelijk is de taak van de laatste NK-dag gecanceld, omdat de zon te lang wegbleef. Tussentijds ging Rob en zoon Ivo zich nog klaar maken voor een vlucht.

Adrie ging de prijsuitreiking voorbereiden. Spanning ten top en wie gaat uiteindelijk de wisselbeker overnemen?

De winnaar voor de klasse-1 is uiteindelijk Arne Tanzer geworden, 2e Martin van Helden en op de 3e plaats Joost Eertman. De sportklasse was een nek aan nek race. Beide precies dezelfde afstand afgelegd op de meter nauwkeurig. Uiteindelijk kreeg de 1e prijs Henk Drent en de 2e prijs Ronald de Bats.

Gijs, Egbert en Henk hebben nog genoten van een laatste vluchtje als afsluiter van een leuke vliegweek. Egbert had zelfs nog een 1e keerpunt weten te behalen. Henk liet als allerlaatste ook een prachtige flair zien bij de landing. Helemaal top.

Het thermische weer dat nodig is voor lange vluchten was er niet maar het waren wel heel wat zomerse dagen tijdens het NK, waar we allen met volle teugen van hebben genoten. Dank aan Cornelia die ook de toiletruimte van de dames heeft bijgehouden en ik hoop dat ik het goed gedaan heb bij de heren.

Zondag heeft Tanno een aantal passagiers blij weten te maken op deze prachtige zonnige dag. Het ging allemaal op rolletjes. Ondanks mooi weer was de thermiek ver te zoeken. Daarom was het ook zo leuk dat Cornelia en Coen toch voor de gezelligheid kwamen vliegen. Floor was een enthousiaste moeder die na de tandem ook wel een vluchtje wilde maken in de DragonFly. Dit was lachen, gieren, brullen, want met het besturen leek links voor haar rechts en andersom. Dus uiteindelijk complete desoriëntatie. Haar zoon had blijkbaar een veel beter vlieghandje, want hij ging heel subtiel om met de stick en hield de DragonFly mooi recht. En dan de 4 meiden van de vader die de like challenge had gewonnen. Die konden het nergens anders meer over hebben dan dat het zo cool was met zo intens blijde gezichten. Hier krijg je wel veel energie voor terug. Nina heeft het ook nog eens gaan proberen en vond het eigenlijk wel knap dat ik de DragonFly zo onder controle heb. 🙂

Woensdag is het alweer 1 september. Paar dagen geleden was de voorspelling nog redelijk en misschien nog thermisch ook. Op de dag zelf was er weinig overgebleven van de hoop op thermiek. Enfin, groot voordeel de wind was noordwest maar heel erg kalm, zodat Heleen met een gebrevetteerde delta co-piloot mooie trainingsvluchten zou kunnen maken in een rustige lucht. Robert Barnstein woont redelijk op de route naar Stadskanaal en Heleen had hem gevraagd om te willen functioneren als gebrevetteerde ‘ballast’. De timing was in de ochtend perfect. Ik kwam aanrijden en zijn zoon ging net aanstalten maken om op de fiets naar school te gaan. Na een rit gemaakt te hebben vol oude vliegverhalen, kwamen we op EHST aan. Heleen was nog druk aan het uitvoeren van een aantal modificaties op de tandem vlieger. Martin en Cornelia waren ook al op het veld. Erik kwam iets later en heeft heel goede tips gegeven betreffende het tandemvliegen aan Heleen. Zelf heeft hij na het vliegen super mooie landingen laten zien. Elke keer weer zag Erik als starthulp bij de tandem. Kei tof van Erik.

Martin zag me al een beetje vertwijfeld kijken over de bewolking. Hij zei me, dat komt wel goed, einde van de middag breekt het wel open. We waren allen blij dat hij gezond en wel uit Afghanistan terug is. Toch zijn dat verschrikkelijk spannende dagen geweest en ook voor Marjoleine. Met het vliegen van het gebruikelijke testrondje vooraf, viel mij de wolkenbasis hoogte niet echt tegen.

Heleen en Robert hebben uiteindelijk 7 tandemstarts gemaakt en hebben er veel van geleerd. De fine-tuning wordt steeds beter. Het gevoel blijft zo ontzettend leuk, dat als ik Cornelia sleep, ik zo goed moet kijken in de spiegels, omdat ik telkens denk dat ik alleen met de sleepkabel er vandoor ben. Zo ontzettend licht voelt dat.

Iedereen heeft weer laten zien dat ze de landingstechniek goed beheersen. Het is dan ook een lust om te zien, hoe er geflaired wordt. Zo ook Martin die gewoon 2 uur in de lucht blijft, terwijl we allen denken, hoe doet hij dat nou toch? En als je hem in noordoostelijke richting in de verte straight ziet aankomen en dan precies op het plaatsje ziet landen waar hij het wil op een zo ongelooflijk relaxte manier hoe hij de vlieger aan de grond zet, is wel heel tof om te zien.

Tijdens het deltavliegen had Cornelia Coen ook al gespot.

Coen heeft de laatste tijd veel getraind in de Ekolot. En eindelijk is het voor Cornelia dan zover dat ze samen met Coen kan gaan vliegen.

Daarna zijn we met hele groepje lekker een patatje gaan eten en hebben de fijne vliegdag heerlijk doorgesproken. Heleen heeft haar logboek bijgewerkt en Robert heeft zijn bevindingen kenbaar gemaakt. Dit alles voor ter evaluatie, om later perfecte tandemvluchten te kunnen gaan maken met leerlingen.

Robert zei onderweg terug naar huis nog: ” Nou dat was me nog eens vliegdag zeg, wordt netjes opgehaald, vlieger en alles staat klaar, 7 vluchten gemaakt op 1 dag gebeurd ook niet altijd en dan nog eens voor de deur thuis afgezet. Dat was wel een borrel waard voor het pitten. 😉

Na gezellig samen te hebben gegeten in Exloo was het weer tijd om naar huis te gaan. In het bos na het dorp zag ik net een flits van een fluo-gele helm achter een boom verscholen. Dit was een staande motoragent die zijn motor in het bos had verborgen en zelf stond hij geniepig achter een boom met een scanner de snelheid te controleren. Enfin ik reed daar 20 km/u onder de maximale snelheid, dus dat zit wel snor. Even later bleek de N33 te zijn afgesloten en moest dus helemaal terug omrijden. Toen besloot ik maar terug naar het vliegveld te gaan. Dan kon ik zaterdagochtend nog een reparatie aan de DragonFly gaan doen. De voetensteun was ingescheurd en moet vervangen worden. Ik had nog de materialen liggen om dit te gaan fixen.

Het was deze ochtend zo’n prachtig weer. Blauwe lucht en mooie stapelwolkjes waren het pittoreske beeld op het vliegveld. Er werd heel wat aan- en afgevlogen. Els en Herman hadden heel wat introducees uitgenodigd om een vlucht in hun R1 t maken te maken. Drie mooie jonge enthousiaste jonge vrouwen vonden het ook wel heel spannend om eens een beleving in de DragonFly mee te maken.

Via Els kreeg ik ook nog een leuke kaart toegestuurd van de dames die het zo ontzettend naar hun zin hadden gehad. Els en Herman helemaal top georganiseerd.

Vrijdag is een leuke dag geworden. Heleen zou samen met Bob een aantal tandem-vluchten gaan oefenen. Wind redelijk recht op de baan en matig van kracht. In de ochtend even kennis gemaakt met Jan (havenmeester van de dag) en besproken wat de plannen waren. Eerst ging ik naar de werkplaats om de Dolly een onderhoudsbeurt te geven. Wielen richten en oliën en op spanning brengen. Bob vond het wel toepasselijk om het de Dolly Parton te noemen. Ben er toch nog langer mee bezig geweest dan gepland. Niet heel erg want toen ik klaar was brak het wolkendek pas open en steeg al gauw naar 1500 ft. In tussentijd kwam Coen ook nog even gedag zeggen tussen het oefenen door op zijn flitsch. Toen Heleen en Bob tandem gingen vliegen, zijn Kees en Wilfried zo attent geweest om de Dolly van de runway te halen. Tof, super bedankt. Ik vind dat Heleen het super goed doet, ook de uitleg naar de piloot-passagier toe. Een paar praktische verbeteringen kwamen ook tevoorschijn. Zo leuk te horen dat Bob het ook leuk vond en zich al aangemeld heeft bij Heleen voor een cursus.

Tussendoor een giga bui van strak 10 minuten, Daarna weer kurkdroog.

En nog een verrassing vandaag… Ja, Fred Lanning kwam op bezoek met twee enthousiaste jongens die hem wel eens in de boomgaard helpen. Eén had een prachtige camera bij en volgens mij, zijn vogels zijn favoriet. Beide gasten heb ik nog een leuke DragonFly beleving kunnen geven. Ze vonden het wel heel vet en cool. Fred kwam zijn nieuwe aanwinst ophalen, die Heleen voor hem uit Italië had meegebracht. Fred gaat het vliegen weer oppakken en wil zoveel mogelijk op woensdag gaan vliegen. Super tof. Misschien dat we de enige echte Karel ook binnenkort weer gaan ontmoeten, want hij heeft het vliegen ook weer opgepakt. Wat een leuke berichten zeg.

Aanmelden klik op bovenstaande foto.

Bobby put the wings on the next 912 Dragonfly. This beauty will be ready to purchase and fly the coop soon. After that, the next one will be white and sport a 915is. They nicknamed it The Beast. With 141hp it should climb like a hungry squirrel heading for the last nut.

Wow, Dat is maar liefst ruim 2x zoveel als de Dutch DragonFly (76 pk meer), dat zal idd wel klimmen.

De blipmap geeft voor woensdag zomaar enige thermiek aan van 11 tot 15 uur. Kreeg van Maya een berichtje dat ze wel graag zou willen vliegen. Enfin zo dachten Coen, Cornelia, Desirée, Erik, Ivo en Rob er ook over. Onderweg naar Stadskanaal toe genoot ik van de reis, omdat het zo prachtig weer is geworden. Ik kon het ook niet laten om de kraaien te beoordelen. Hmmm… In de berm en op het asfalt en op palen, dit in 14 jaar niet eerder gezien hebbende, dan zal het wel moeilijk gaan worden voor de deltisten. Want je weet waarschijnlijk het gezegde nog: “Zijn de kraaien in de ochtend op het asfalt, dan weet je dat het deltavliegen afvalt”, en “Zijn de kraaien in de ochtend in de berm, dan gaan de deltatisten er vandoor in een zwerm”, en “Zitten de kraaien op hekken of palen, dan weet je dat je de deltisten moet ophalen. Enfin vorige week was ik de tel kwijt geraakt met de ooievaars tellen (>60) Nu kwam ik op 38 ooievaars, heel bijzonder was dat er opnieuw een paar aan het nestelen waren op de hoek van een verkeersbordenbrug. Daar was er al een eerder zo dicht bij het verkeer. En nu weer een stel op een ander traject. Ook omdat het zo rustig was op de weg was ik vroeg op EHST. Het was mooi zonnig weer met een lekker briesje. Mooi weer om de DragonFly een goede wasbeurt geven, dat ie weer mooi groen mag blinken in de hemelsblauwe lucht.

Desirée had een aantal mla-piloten instructie te geven. Ivo was al snel klaar. Toch wel een beetje spannend na een tijdje niet gesleept te hebben. Hij wilde ook zo snel mogelijk starten en om kwart voor één koos hij het luchtruim. Ik had op een of andere reden nogal veel weerstand en het leek wel of ik een tandem sleepte. Misschien ligt het aan de lucht dacht ik nog. Ivo bleef uiteindelijk een hele tijd in de lucht ondanks de nog matige omstandigheden. Knap gedaan hoor. Later had je wat veranderd aan de ophanging van het harnas en de tweede sleep ging een heel stuk relaxter. Mooi oplossing Ivo.

Erik direct achter Ivo starten en vond ook al een paar knappe belletjes die hem telkens opnieuw naar wolkenbasis brachten en uiteindelijk net zo lange vlucht had als Coen en Rob. Rob (had al vroeg losgekoppeld) en Coen kozen al gauw de weg om overland te gaan.

Beide zijn in elkaars buurt geland voorbij Stadskanaal. Cornelia zocht radio contact met Coen. Maar volgens mij was hij druk met thermiek te zoeken, want ik hoorde volgens mij weinig reactie terug. Het was voor Cornelia dit keer wel heel hard werken, want we hadden samen een goede bel, maar deze was heel erg smal. Als de DragonFly dan in de kern gaat kort gaat draaien, moet Cornelia daar heel goed op anticiperen en ook heel kort gaan draaien om beide een gelijke stijg te hebben. In drie rondjes waren we al boven en zocht Cornelia haar eigen weg. Wat mij wel opvalt dat er steeds mooier circuit wordt gevlogen voordat de landing wordt ingezet. Cornelia liet deze keer een landing zien, die in mijn ogen wel heel stoer was. Dan heb je de vlieger wel ongelooflijk goed onder controle. Een thermiek hopje zorgde ervoor dat Cornelia plots een paar meter hoger was. Geen probleem dus met haar super flair. Bam, de uprights horizontaal en als een parachute neerwaarts om netjes op de voeten te landen. Geweldig mooi dat zij dit zo kan.

Maya had helaas een uitgelopen vergadering van haar werk. En zou niet vroeg op EHST kunnen zijn. Ook omdat de weersvoorspellingen waren, dat het rond 4u wel gedaan zou zijn. Jammer, dat we achteraf moeten zien dat het tegen half zes nog zo is zoals je hieronder ziet.

Na afloop hebben we met z’n allen nog gezellig in de zon op een bankje lekker patatje zitten eten. Tja, er is een tiet van komen en een tiet van gaan. Onderweg viel me op dat de ooievaars dan massaal op de lantaarnpalen in de tussenberm hun verenkleed gaan ordenen. Waarom gaan deze vogels zo dicht bij de lawaaiige snelweg plaatsnemen is voor mij de vraag? Het was een lekker vliegdag met de wind recht op de baan, lekker temperatuurtje en super helder in de lucht op een paar honderd meter kon je de waddenzee helder zien en zelfs de bergrug die door de ijstijd in Duitsland is achter gebleven bij Porta Westfalica kon je ongehinderd goed zien.

Goed dat we vorige week goed hebben kunnen vliegen met een aantal piloten, want deze week zijn de weersomstandigheden niet zo fijn om te vliegen. Heb nog leuke foto’s ontvangen van Judith, die ze vorige week heeft geschoten. Eén er van heb ik al als banner van de site gebruikt. Dank je wel Judith.

In de nacht tikte de regen op de het dak me zachtjes te slapen. Zondag was inmiddels aangebroken en zag er stuk zonniger uit dan gisteren. Er was natuurlijk wel veel vocht op het land dat eerst zal moeten oplossen. Boven in de lucht was het nog steeds 20°C. Het leken wel mooie thermiekwolken echter in de praktijk was het niet zo. Kleine piepjes werden geroepen door de instrumenten en het was daarom ook een hele opgaaf om boven te blijven. Coen heeft waarschijnlijk mooie opnames kunnen maken tijdens de vlucht.

Cornelia is ook steeds meer vertrouwd met de wind. Nu was het 7-8 kts, maar wel redelijk recht op de baan. Ronald is ook steeds meer vertrouwd met zijn nieuwe delta. Met slepen voel je het gewoon al bij de start. Strak er achter en goed anticiperen op wat de DragonFly doet. Top Ronald. Als ik Maya of Cornelia sleep, dan blijf ik maar in de spiegel kijken, om zeker te weten dat er toch gevolgd wordt. De dames zijn zo licht, dat ik zo weinig weerstand voel, of dat ik niets aan het slepen ben.

Ja, het was een leuke week. Ieder gezellig om mee te babbelen en van te leren. En ik werd ook helemaal verzorgd door de dames. Van Cornelia kreeg ik schone kleding te leen en met de dag afsluiting een heerlijk heel speciaal biertje, van Maya heb ik mogen genieten van een ongelooflijk smaakvolle vegetarische schotel die ze zelf had klaar gemaakt en dan nog wel op een 1 pitter. Marjolein heeft me voorzien van heerlijke krentenbollen en van Judith heb ik een heerlijke worst met biertjes gekregen. Allemaal super bedankt, dat ik zo op een relaxte manier de week door kon komen.

Zaterdag zou toch veel belovend kunnen worden, echter het werd vreemd weer. De wind was zeker aanwezig maar stond wel recht op de runway. De thermiek was op vakantie maar volgens mij hebben Coen, Cornelia, Diederik, Martin, Maya en Ronald best genoten van hun bijzondere vlucht. Leuk om te zien en horen dat Cornelia zo passievol haar vliegverhaal kan vertellen. Heb voor mij een mooie foto ervan om me hier aan te herinneren. De delta’s konden weer in de hangaar. Lekker eten, borrelen en toen de onweersbuien begonnen lekker naar de slaapmodus.

Vrijdagochtend stonden Erik, Martin, Maya en Ronald al weer vroeg klaar om gesleept te worden. Echter het was overcast bewolking en maar af en toe was er een splinter zonlicht te zien. Erik vertelde nog dat hij zo blij is met zijn delta de Moyes Gecko. Handeling is fantastisch en zelfs de crosswind landing had Erik keurig ingezet en netjes op de voetjes terecht. Maya heeft haar uiterste best gedaan om toch enige thermiek te kunnen gebruiken, maar later op de dag was het toch echt heel moeilijk om deze te kunnen benutten. Later ging de wind zelfs erg cross en toch wel stevig worden, wat Ronald deed beslissen om deze vlucht over te slaan. Goed beslissing trouwens. Tja, waar is Martin, het zal toch niet waar zijn? Hij kwam na een uur vliegen weer terug op de stek. Ongelooflijk één klein rondje zonneschijn door het wolkendek gaf hem al voldoende warmte om te stijgen. Super gedaan. Later kregen we op het vliegveld nog visite van Joke en Ben uit Limburg. Ze hadden een para buggy achter op de trekhaak van hun nieuwe camper. Joke en Ben waren bijzonder goed op elkaar ingespeeld, want ieder wist precies wat ze moesten doen en de preflight werkzaamheden waren in een mum van tijd gedaan, zitten, starten en weg waren ze.

Zo dat gaat vlot. De vlucht was via Bourtange naar de Eemshaven en via de Dollard en de Blauwe Stad weer terug op het vliegveld. De gemiddelde tegen de wind in grond snelheid was 55 km/u en met windje mee 75 km/u. Keurige landing precies van waar ze opgestegen waren. Chute invouwen in de pakzak op het stoeltje, hoesje er over en klaar is het.

Normaal is donderdag niet bemenst door een havenmeester en Connie en ik gaan donderdags naar België, maar donderdag zou wel de mooiste dag gaan worden voor deze week. Naar België gaan we deze week niet, omdat Rob, Ellen en Pippa vakantie hebben. Toen kwam er geweldig aanbod van Koos, dat hij wel havenmeester wil zijn voor donderdag. Dat zou super zijn. Zelfs Maya en Erik hadden hier de agenda gewijzigd om ook donderdag te kunnen gaan vliegen.

Judith heeft weer ontzettend goed haar best gedaan met het assisteren bij de start en ophalen van de dolly.

Erik wist meerdere keren weer op hoogte te komen. De bovenwind was toch wel stevig en bij het indraaien van de thermiekbellen was het verzet best wel groot. De thermiekbellen waren ontzettend sterk al laag bij de grond. Met Maya ging ik na de start al direct heftig omhoog, tot einde sleep toe hadden we regelmatig dat we met +4,8 stijg hadden. Maya koos voor de veilige kant een buitenlanding te maken, omdat ze te ver was weggezet door de wind. Een heel aardige jonge eigenaar van het land bood al aan om met de trekker het land op te gaan om Maya op te halen. Hij was al bezorgd om haar, omdat hij dacht dat het een noodlanding was en tevens was hij blij verbaasd dat er geen schade aan de planten was. Die landing had Maya dus mooi ingezet.

Ronald en Martin gingen uiteindelijk skyhigh op pad, volgens mij hadden ze ook radio contact met elkaar. Erik zou nog even wachten op de landing van Martin, maar dat duurde maar en duurde maar. Uiteindelijk dachten we, ah daar is hij op 150m om te landen, maar dan hoorde we de piepjes van zijn instrument en weer nam Martin hoogte. Er was een reden, hij wilde de mijlpaal bereiken van een vlucht van 3 uur rondom Stadskanaal. En dat was dus gelukt met ruim 3 uur. Gefeliciteerd weer met deze mijlpaal.

Ronald had ook een buitenlanding gemaakt ten westen van Stadskanaal en nadat hij een locatie aan Judith had doorgegeven ging Judith met de auto op op pad om Ronald op te halen. Dat is toch wel heel fijn voor Ronald. Later op de dag kwam Coen en Cornelia ook nog gezellig aan. Hun vliegtuig was gepland voor een keuring t.b.v. het bewijs voor luchtwaardigheid.

Hierna nog gezellig met z’n allen pizza gegeten op de camping. Dit was weer een onvergetelijke dag met super mooi vliegweer.

Deze begint woensdag wel heel erg leuk. Het is bewolkt maar het voelt wel zomers aan. Heerlijk om elke keer prachtige landingen te zien van Martin en Ronald. Superfijn dat Judith er ook bij was. Dan hoefde de mannen ook geen dolly retrieve te regelen ;-). Maar ik heb ook gezien dat Judith met een enorm grote lens foto’s heeft geschoten. Dus ik ben weer razend benieuwd. Martin presteerde het om met belletjes van +0,2 hoogte te gaan nemen met een eindeloos geduld. Ronald voelt zich steeds meer thuis onder zijn nieuwe vlieger. De vlieger vliegt kaarsrecht en met landen is veel minder snelheid nodig.

Zondag 18e juli is een prachtige zomerse dag. Voor deltavliegen waren de condities te fors, namelijk wind was 90°cross en met vlagen tot 16 kts. Daarom had ik mooi de tijd om het instrument die de uitlaatgastemperatuur meet te vervangen. Tevens moest er ook nog een defecte sensor in de uitlaat vervangen worden. Tijdens het klussen kwam Nico ook nog even gezellig buurten.

De sensor draden verlengen ging als een fluitje van een cent met deze superhandige seals. Schuif de seal over de draad en zorg dat het metaal in het midden blijft samen met de andere draad. Daarna met de fohn smelt het metaal in het midden en wordt één met de twee draden. De blauwe randen sealen de de draad dicht en het doorzichtige is een krimpkous. Coen, Cornelia en Kevin hebben de registratieletters op hun vliegtuig kunnen plakken. Nu is deze definitief gedoopt tot een Nederlandse Ekolot met registratie PH-0A7. Het was in een flits gebeurd, want toen ik terugkwam van even testvliegen om te bekijken of het instrument doet wat ie moet doen, was de Ekolot al weer ingepakt in op de lift. Ik vind het een prachtig vliegtuig. Mijn missie was ook geslaagd om het instrument en sensoren te vervangen, want het werkt allemaal weer.

Het gaat natuurlijk niet om de punten, maar om de mooie vliegbelevingen, maar toch is het leuk om even met punten te sparren.

Twee enthousiaste knullen waren door Wim de Gier (voorzitter: KNVvL, afdeling deltavliegen) uitgenodigd om de beleving van het deltavliegen mee te maken. Er werd een leuk artikel geschreven door Chris Riemens en en filmpje gemonteerd door Chris en Gérard Raaijmakers van FHM.

Bekijk het FHM-filmpje op youtube: klik

Wat was het weer een geweldig leuke zaterdag. Prachtig zonnig weer en heel weinig wind. Martin, Maya en Titus hadden de vlieger nog opgebouwd staan, dus dat was handig. Martin heeft waarschijnlijk een biologische klok ingesteld, want wat me opviel dat hij nu al voor de derde keer op rij om 12u gestart is. Na 2u en een kwartier kwam Martin even terug om wat te drinken en kort daarna ging hij weer voor een paar uur de lucht in. Maya gaat fantastisch, maar wil voor zichzelf de lat steeds hoger leggen en wil een steeds langere vlucht maken. Nou dat is uiteindelijk ook helemaal gelukt. Titus besteed veel focus aan het recht achter de DragonFly vliegen. Ik vind dat het prima gaat en voel geen snukjes, d.w.z. dat hij goed anticipeert en de lijn strak houd. Leuk van hem te horen dat het thermiek zoeken steeds beter gaat en dat hij zelfs al bezig is met driehoekjes vliegen, waarbij het vliegveld nog net in zicht blijft. Telkens opnieuw proberen de wolkenbasis te bereiken blijft een uitdaging.

Hadewych was ook weer gezellig van de partij. Na een leuk verhaal over de kast die gisteren terug geplaatst zou worden in de nieuwe aanbouw, was ze al snel paraat om de sleep te gaan doen. Dat blijft Hadewych zo mooi doen. Volgens mij was ze ook uiterst tevreden met de vlucht, want ze is toch een hele tijd boven gebleven. Andreas wilde graag een taakje gaan vliegen samen met Emiel. Aangezien Andreas helaas een beetje verlaat was, ging Emiel alvast in de lucht wachten op hem. Emiel is ook nog naar Bourtange gevlogen en  na ruim 3,5u weer keurig op het vliegveld weer geland. Tijdens de sleep met Andreas kwamen we de mooie kleuren van zijn vlieger in de blauwe lucht op groet afstand tegen. De laatste vlucht van Andreas was niet zoeken naar thermiek, maar veel lol beleven aan het scherpe bochten nemen met veel snelheid te maken. De vlucht werd afgesloten met een keurige flair landing netjes op de voeten. En gelukkig had Joost ondanks zijn drukke werk, toch vrij kunnen maken op deze thermische dag. Het competitief gedrag van Joost is nog niet verdwenen, want toen hij zag dat Martin al vertrokken was een mooi bleef hangen, wist hij zich zelf verzekerd met zijn nieuwe vlieger klaar te maken om zo snel mogelijk te starten. Onderweg brak zijn eigen breukstukje, zonder dat hier een reden voor zou zijn. (Oud touwtje misschien 😉 ). Gelukkig waren we al op voldoende hoogte, zodat hij nog voldoende aansluiting kon vinden voor achteraf gezien een schitterende vlucht. (Klik) Joost is namelijk naar zijn woonplaats gevlogen in 4,5 uur. Hij heeft onderweg waarschijnlijk het trainingsveld van Heleen haar deltavliegschool gezien te Nieuw-Schoonebeek, zo ik zijn track kan beoordelen. Heel goed gedaan Joost.

En er was nog een bijzondere gebeurtenis op het vliegveld. Het vliegtuig dat Coen & Cornelia in Duitsland hebben gekocht is vandaag aan komen vliegen door de voorheen Duitse eigenaar. Omdat het zo prachtige dag was, dacht de douane en luchtvaartpolitie, laten we daar eens een bakkie gaan doen en gelijk een controle uit gaan voeren op het toestel dat binnen gaat komen uit Duitsland. (Doordat er een vliegplan wordt aangemaakt, is het voor de douane zichtbaar). Alles okay natuurlijk!

De blijheid straalt van Co&Co hun gezichten af. Binnenkort zal de Ekolot omgedoopt worden van Duitse registratie naar Nederlandse registratie. Dit is zo, omdat Coen een Nederlands brevet heeft. Ik kon einde van de sleepdag nog even plaatsnemen in hun nieuwe vliegtuig.

Wow, wat veel ruimte voor de benen en schouders wat gelijk opviel. En  veel instrumenten. Nogmaals heel veel plezier met jullie mooie nieuwe vliegtuig.

Vrijdag waren Maya, Martin en Titus al op het vliegveld, voordat ik er was.

Er was gelukkig niet zo heel veel haast, want de wolkenbasis was nog laag. Later in de middag zou deze oplossen. Op de satelliet foto zag je de heldere band naderen. Martin heeft nog enkele nieuwe afstellingen kunnen uittesten naar aanleiding van gesprek met Manfred Ruhmor. Tevens hebben we allen een mooie buiten lezing mogen ontvangen van Martin over motoren, etc. Ik vond het buitengewoon interessant.

Titus is ook weer helemaal blij dat Martin hem de juiste manier van afstellen van zijn harnas heeft laten zien en hem er op gewezen heeft dat het ontbrekende rvs-oog een essentieel onderdeel is van het geavanceerde rugplaat systeem. Zonder dit oog kan dit harnas niet werken. Voor even is het oog vervangen voor een lus, zodat Titus kon ervaren dat dit een wereld van verschil uit zou maken. Zijn landing was daarna ook perfect en hij stak met een brede glimlach over naar de delta plek. Dus Titus gaat snel een rvs-oog scoren.

Het was al weer een tijdje geleden, dus dat was weer hartstikke leuk dat mijn vriend Nico op bezoek kwam op het vliegveld.

Zondag was een prachtige vliegdag me de zon strak aan de hemel. Waarschijnlijk veel deltapiloten op vakantie naar de bergen, want er was geen enkele aanmelding. Daarom ging ik lekker zelf vliegen met de DragonFly. Heerlijk dobberend in de ochtend richting zuiden voorbij de veengebieden tegen de Duitse grens aan. Ik zag al op 8 km afstand de delta’s staan waar de cursisten aan het oefenen waren onder begeleiding van Heleen. Is wel heel leuk om dit van boven gade te slaan, jammer dat ik mijn camera was vergeten. Op de terugweg heb ik nog enkele andere plaatsjes aangedaan en na bijna 2 uur vliegen ben ik weer in een rustig tempo gaan landen op EHST. Zo, dat was een hartstikke leuk vlucht, waar je weer helemaal blij van wordt. Nog even gezellig op het terras wat gegeten en gedronken en over van alles en nog wat gepraat met de piloten van de club.

Zaterdag hebben we met heel groepje leden behoorlijk veel doe-werk op het vliegveld gedaan. Het drinken en de lunch werd door de nieuwe uitbaters Denice en Martin verzorgd. Ze hebben het restaurant de naam Flying Wings gegeven en hebben hun kleding en menukaarten daarop aangepast. Top. Na 13u kon er weer gevlogen worden, maar het was een heel rare onweersachtige lucht en dus geen fijn vliegweer. Coen had nog een geweldig leuk nieuws gebracht tijdens de ochtend. Daar zullen we gauw meer van horen 🙂

Vrijdag de 25e juni, leek nog wel een leuke vliegdag te worden. De scheiding van blauwe- en bewolkte lucht hing rond 12u precies boven het vliegveld. Je merkte duidelijk dat aan de oostkant thermiek vrijkwam, echter westelijk was het bewolkt en heel zacht in de lucht en kwam rondom Stadskanaal geen enkel belletje tegen. Was lekker ontspannend om snorrend door de rustige lucht te toeren. Heleen had inmiddels haar delta opgebouwd en ook zelfs de tandem, omdat er de mogelijkheid bestond dat Erik misschien met haar als tandempiloot wilde vliegen.

kwa vliegen in de rustige lucht had ook weer zijn charme. Heleen liet heel wat mooie kunsten en scherpe bochten zien tijdens haar vlucht. En ook weer een mijlpaal is dat de bridle niet meer nodig is. Ze houd haar vlieger keurig in positie achter de DragonFly en vond zelfs dat het corrigeren makkelijker en directer gaat zonder bridle. Nog dank aan Gert-Jan die de 1e keer de dolly heeft opgehaald. Heleen heeft weer 2 mooie landingen laten zien.

Gezellig, dat Monica er ook weer bij was. Het was de eerste vakantiedag. Dat is nog wel even wennen, het idee vakantie, na zo lange tijd. Erik had een nieuw harnas via Heleen in ontvangst genomen. Een mooi Libero harnas van Woody Valley extra licht in gewicht door de keuze van bijzondere stoffen en materialen.

Erik ligt er strak in. Helaas ging het wat spatten en hebben we de vliegactiviteiten gestaakt. Super leuk dat Chris en Inske nog even op bezoek kwamen.

Woensdag 23e kan ik helaas niet slepen, want ik heb maandag middag de Corona vaccinatie gehad. Advies van de overheid is om 72u niet te vliegen. Als ik de weersverwachting voor aanstaande woensdag bekijk, zal het niet zo pijn doen, want er wordt veel bewolking voorspeld.

Lange tijd gezocht maar niet gevonden, waarschijnlijk toch in de brede stroom beland. Rijdend in de auto onderweg naar huis haalde ik mijn telefoon uit mijn broekzak om deze aan de oplader te doen. Net tijdens deze handeling reed er een motorpolitie naast mij en zag dat ik de telefoon in de hand had. Iedereen gewaarschuwd. Stop de telefoon ergens achter in de kofferbak, dat je zeker niet in de verleiding kan komen de telefoon maar enigszins aan te raken. De agent was blij mij te melden dat ze het moeten hebben van dit soort incidenten en dat hij een proces-verbaal van maar liefst 250 euro mag sturen.

Fijne dag verder was zijn antwoord…… Navigatie instellen en koffiedrinken of boterham eten tijdens het rijden mag blijkbaar ook niet maar wordt gedoogd. Gelukkig was ik deze ergernis gauw vergeten bij het zien van onze kleindochter later op de dag. Samen natuurlijk voetbal gekeken. België gewonnen! Die rode duivels toch.

Een KNVvL dagje op EHST. Tevens zouden er filmmakers bij zijn van het FHM500, dit alles georganiseerd door de voorzitter van het KNVvL afdeling zeilvliegen: Wim de Gier.

Het ziet er naar uit dat het een prachtige dag gaat worden. We hadden nog wel een wisseling van de runway richting van 24 naar 06, omdat de wind toch ietsjes meer van ZO kwam dan van ZW. Bart zou een aantal tandemvluchten gaan maken met genodigde en als er nog tijd over was een aantal tandem instructie lessen.

Serge was zo ontzettend blij dat hij eindelijk na 1,5 jaar weer eens de lucht in kon. Terwijl zijn moeder heerlijk in de schaduw zat te kijken, ging Serge met Bart onder de tandem de lucht in. Zijn eerste sleeples. Volgens mij had Serge er een fijn gevoel aan over gehouden. Bart heeft met Heleen allerlei situaties gesimuleerd, om uit te vinden hoe Heleen dan reageert. Wat ik kan beoordelen is dat zij het fantastisch goed doet en de onmogelijke situaties goed weet in te schatten en te redden. Enorme progressie. Bart is ook erg tevreden naar mijn weten en ik denk dat de volgende stap is dat Heleen andere deltapiloten gaat meenemen. Wim had een te drukke dag om alle genodigde te woord te staan, de cameravoorzieningen op de tandem, etc. etc. Daardoor was zijn hoofd niet leeg genoeg om en vlucht te kunnen maken. Wijze beslissing trouwens.

De FHM jongens waren ook zeer enthousiast van hun tandemvlucht, ze hadden nog behoorlijk wat thermiek kunnen nemen om langer boven te blijven en zelfs het tijdschrift te kunnen doornemen. ;-). Tjee, wat kan Bart goed overweg met zijn tandemvlieger.

Stijl door de bochten en met volle vaart keurig de doellandingen in te zetten. Geweldig Bart, je bent een kunstenaar hierin, tja maar je hebt in de jaren in Amerika ook duizenden tandems gedaan en wel regelmatig 15 op een dag als ik het goed begrepen heb.

Adrie had telkens een sleep een moment in de lucht dat de thermiek wel erg moeilijk te vinden was. Het waren vandaag toch wel heel smalle bellen en ver uit elkaar. Enorm scherp indraaien was de waarschijnlijk de remedie. Tijdens de sleep van Maya zag ik Titus op mij afkomen, omdat ik er wilde gaan draaien, vanwege een belletje. Uiteindelijk ging het met Maya goed en pakte snel veel hoogte. Titus kwam net een 100 meter lager en noordelijker aan, en kon de bel helaas daar niet meer verder vinden. Ja en naast de bellen ging het snel naar beneden. Titus heeft een mooie buitenlanding kunnen maken vlak naast de weg. Goed gedaan Titus. Ik heb je zien zwaaien naar mij 😉

Zondag de 13e moet vast een geluksdag worden met zo mooi weer.

En er is ook heerlijk gevlogen. Leuk was dat Loo en Ben op bezoek waren om Arne op te gaan halen bij zijn vlucht richting zuiden. Zo was Marjolein er natuurlijk bij om Martin te retrieven. Hoe zat het eigenlijk met Emiel zijn retrieve? Even navragen. Nou, Loo en Ben hebben mee gereden en met radiocontact de gehele vlucht gevolgd. Dat is natuurlijk super leuk! Op de de DHV zie je dat Emiel weer een ruim 80 km vlucht heeft gemaakt. Arne heeft in zo’n 3,5u vliegen vliegveld Lemelerveld gehaald. Martin heeft heel dapper een andere route gekozen meer tegen de wind en is tegen Emmen aan geland. Volgens mij is bij Emmen altijd een moeilijk stuk. Dat is toch wel fijn te weten dat dan Marjolein weer snel bij je is met drankje, snack en retrieve. Andreas legt de focus op dit moment heel erg op de landing. Goed circuit vliegen en op voldoende hoogte de final inzetten. Hij zoekt het beste moment om te flairen en zijn benen onder de delta te krijgen. Maya heeft ook weer een mooi staaltje laten zien hoe je moet slepen. Zelfs weer een leuke bel gevonden. En hoe leuk was het toen Daan geland was na een heel lange tijd. Zijn kinderdroom was uitgekomen, om ooit zo ontzettend hoog, en lang boven Nederland te vliegen. Zo mooie vlucht had hij nog niet gehad slaakte hij vol enthousiasme uit. En met zo ongelooflijk volDaan gevoel zette Daan zijn delta op het gras. Wow wat was dit mooi. Coen was voor zijn doen vrij laat vertrokken en had daarom ook geen aansluiting met de kopgroep. Maar aan een mooie vlucht geen gemis. Nadat Cornelia blij was ook nog een vlucht te kunnen maken als lest best.

Ging ze later Coen ophalen te Weerdingen tegen Emmen aan. Ik zelf heb de DragonFly snel gepoetst en ingepakt in de hangaar geplaatst, zodat ik Cornelia achterna kon gaan rijden om weer eens een keer de belevingen mee te maken na een overlandvlucht. Dan kom weer eens ergens waar je nog nooit geweest bent. Een doodlopend straatje in alle rust en afgelegenheid, kwam je bij een enorm gemaaid grasveld aan. Wat een prachtig landingsveld had Coen gevonden. Geweldig gedaan, want in deze tijd gaan de gewassen namelijk hard en is het fijn zo’n veld te kunnen vinden. Coen had een brede glimlach op zijn gezicht en vertelde uitbundig zijn belevingen. We gaan deze mooie dag gezellig afsluiten op een terras in Weerdingen met een drankje en een snack. Wat een top-dag!

Zaterdag is komen te vervallen, omdat de voorspelling erg harde wind zou zijn, en dat bleek achteraf ook meer dan waar.

Vrijdag waren Heleen en Andreas weer paraat. Andreas had zijn delta opgebouwd gestald in de hangaar, dus dat was wel erg makkelijk.

Woensdag zou Heleen en Andreas komen slepen. Toen ik onderweg was naar EHST belde Martin naar me dat hij bij het vliegveld was. Ik dacht ook wat leuk Martin ook. Ik maar eens op de agenda kijken en wat zie ik 8 piloten hebben zich ingeschreven.

Zou het dan zo’n mooi weer worden. Idd het werd een prachtige dag. Het was zo leuk om te slepen, want je kwam vanzelf de bellen wel tegen en hoefde niet te zoeken. Martin was om 12 u vertrokken en kwam pas na een kleine 3 uur terug. Sander heeft de taak van de Knoaltraining eerder dit jaar alsnog gevlogen.

Jenet voelde voldoende stijg en koppelde los en vond al gauw de wolkenbasis. Andreas heeft samen met Heleen zijn nieuwe harnas kunnen afstellen, zodat het landen eenvoudiger zou moeten gaan. Met Daan wilde ik een thermiekbel indraaien maar Daan koppelde los vanwege een slappe lijn. Zo kwam hij er achter dat je bij een slappe lijn twee handen nodig hebt om het schuifrelease te ontkoppelen. Op zich een goede keuze, maar volgende keer zal hij de bocht gewoon zachtjes iets ruimer gaan nemen dan de DragonFly, zodat de lijn dan weer langzaam strak komt.

Maarten heeft de perfecte sleeppositie, is fijn. Emiel heeft niet alleen goede vliegeigenschappen met de delta maar is ook is hij heel gracieus in zijn eenwiel sprong. Klik. Ieder heeft behoorlijk kunnen vliegen. Leuk was ook te zien het vreugde sprongetje van Jenet over de kabel die strak zou komen, als een dartel lammetje in de wei. Ik denk dat ieder wel mooie landingen heeft laten zien. Andreas, Daan, Emiel, Heleen, Jenet, Maarten, Martin en Sander hebben de weerkaarten goed gelezen en het was een gezellige vliegdag geworden.

Zaterdag en zondag was het weer goed genoeg om lierstarts te maken. Zondag heb ik nog lang gewacht, maar om 13 uur was de wolkenbasis slechts 200m en het miezer regende. Om twee uur maar aan de slag geweest om een gearleg te vervangen, zodat de DragonFly weer fier rechtop staat.

Vrijdag was ik uitgenodigd door de organisator Adrie van het Deltaweekend te Havelte op vliegveld Stapel. Een gigantisch groot veld, net gemaaid. Ziet er fantastisch uit.

Van alle kanten mag de wind komen, maar deze kwam helaas precies uit de kant waar het minder gewenst was. Dit was trouwens ook 180° verschil met de voorspelling. Emiel was als eerste gestart.

Emiel had zich een taak gesteld om naar het lesveld van Heleen te vliegen, om daar de piloten in opleiding te kunnen laten zien dat het mogelijk is in Nederland om overland-vluchten te maken. Ben benieuwd hoe ver hij is gekomen. Er was daar ook een influenzer, namelijk Ina met haar man en kinderen. Deze hebben ook nog mogen genieten van een beleving in de DragonFly en samen met Tanno onder de tandem vleugel. Tanno deed het fantastisch, en anticipeerde absoluut goed op alle omstandigheden. Top, want het was niet makkelijk. Adrie had er een goede sfeer ingebracht en we hopen nog op mooie vliegdagen daar. Jammer dat zaterdag niet kan doorgaan door regenval en heel lage bewolking. Het lieren zal wel door kunnen gaan.

Woensdag, je merkt dat de dagen al weer langer licht blijven. Heerlijk is dat. Heleen, Diederik en Gijs waren er om te vliegen, echter de weersverwachting was niet zoals het werkelijk werd. De wolken zijn veel later opgelost dan voorspeld. Gijs had van Frank een aantal vouchers van Frank gekregen, om te slepen op EHST. Super leuk bedacht van Frank. Gijs heeft zijn laatste vlucht om half vijf ingezet en kwam pas zes uur weer terug op het veld. Goed gedaan Gijs. Heleen en Diederik hebben ook het uiterste er uitgehaald wat vroeg in de middag haalbaar was.

Zondag ging Cornelia opbouwen, dan weet ik al dat het goede condities zijn, zoals weinig wind en redelijk recht op de baan. Maya was er ook. De DragonFly wordt ook gelijk vrolijk als deze de dames mag slepen, want op een of andere wijze voelt dat heel licht en wendbaar. Titus krijgt steeds meer het wij gevoel met zijn vleugel. Leuk om de vooruitgang mee te maken. Hee yes, super gezellig Erik was er met zijn nieuwe Moyes vleugel met zijn natuurlijke kleuren ook weer bij. Slepen gaat helemaal prima. Toch wel leuk dat er een bepaald sleepband ontstaat. Iedere piloot heeft zo zijn eigen vliegeigenschap. Volgens mij had Coen ook een heel tijdje gevlogen en Rens had er nog een klein Fai-driehoek uit weten te vliegen.

Zondag was Wim er ook om vanaf het vliegveld te starten met zijn mosquito. Wat nog op zijn lijstje stond dat hij graag wilde is gelukt, namelijk een luchtfoto te maken van Boertange. Dat is gelukt. Yeah.

Zaterdag was het weer gezellig druk, Mooie omstandigheden en mooie starts. Een aantal heeft Cornelia gefilmd. Andreas was ook tevreden over zijn vluchten en landingen met zijn nieuwe harnas. Was voor mij ook weer super leuk om Maarten weer te ontmoeten. Met Daan is zoveel progressie te zien. Hij gaat echt heel goed en kan de thermiek ook steeds beter vinden. Het leuke van de Daan is, dat hij net voor de start op de dolly, net als een parmantige zwaan zijn veren recht schud, zodat hij strak in zijn harnas ligt. Leuk was dat Emiel toch nog gebleven was, omdat zijn eerste planning was alleen vrijdag. Ivo liet nog een bijzondere landing zien, uiteindelijk keurig op de voetjes. Eerst dacht ik Jenet te slepen, toen dacht ik oh ja, Jenet heeft graag bochtje rechts, dan weer bochtje links, etc. Dus ik deed ijverig mijn beste echter het was Ivo. Toen wist ik het weer, toen ik Jenet sleepte voelde ik bijna niets, zo licht als een veertje. Jan had er zin in, hij wilde vliegen en nog eens vliegen. Hij was al vroeg begonnen met zijn sleep. En super leuk dat je net als Heleen lid geworden bent van de vliegclub Westerwolde. Diederik was er ook, dan weet je dat er leuk gevlogen gaat worden. Hij was volgens mij ook een heel tijdje in het blauwe luchtruim.

En Coen, ja dat voelt gewoon elke keer weer zo vertrouwd met het slepen. En nog steeds ben ik zo intens blij dat hij me telkens bij staat als er technische problemen zijn. Helemaal top. Rens gaat ook prima op zijn nieuwe vlieger. Maar hij zegt wel dat elke landing weer anders is, en dat je goed moet concentreren.

Oei, door alle drukte wat achterstand in de blog. Ah ja, vrijdag waren Heleen, Emiel en Rens vrij om een vluchtje te maken.

Hadewych was er in de avond ook al en had nog handige instructies gekregen van Emiel op het brede éénwiel.

Woensdag de 26e op en neer gereden om een sealing te vervangen, zodat deze geen koelvloeistof meer gaat lekken. Het was niet verantwoord om de DragonFly uit de hangaar te rijden en dan rustig te gaan vliegen. De 24 kts vlagen waren er te veel. Vrijdag lijkt het erop dat het weer wat rustiger is. Dan kan ik in de ochtend eindelijk rustig uurtjes gaan invliegen, zodat de DragonFly in de middag weer paraat kan zijn om zijn sleepwerk te doen.

2e Pinksterdag vroeg in de ochtend zagen de wolken er al dreigend uit. Ze wilde volgens mij al heel gauw wat water kwijt. De DragonFly uit de werkplaats gereden en met zijn staart vastgezet aan mijn busje. De inloop-procedure kon beginnen. Ruim een uur lang met allerlei verschillende tijdsperiodes en verschillende toeren per minuut. Er was toch nog een heel klein lekje van koelvloeistof, dat kan ik later weer fixen. Nu gauw naar zijn eigen stekje gereden om te overnachten in de hangaar 4.

Zondag in de ochtend was het rustig weer, zodat de DragonFly naar de hangaar kon worden gereden voor de opbouw van de motor. Coen was al vroeg terplekke. Er is ontzettend veel gesleuteld, om de juiste afstellingen te kunnen bereiken.

De synchronisatie van beide carburateurs is heel belangrijk voor een soepel lopende motor. Aangezien we beide toch niet helemaal tevreden waren, hebben we Bart’s expertise als FAA Certified Technican voor de Rotax 582/912/914 hierin gevraagd. Nogmaals dank voor zijn duidelijke advies.

De motor heeft nu zijn eerste kwartiertje gelopen met hele rustige toerentallen. We gaan het inlopen rustig opbouwen. Vannacht kan de motor weer goed afkoelen. Morgen de vloeistofniveaus controleren, beoordelen of er lekkage zijn, en dan het inloop-protocol van Rotax volgen. Hopelijk vallen er zondag niet teveel buien. Vanavond zijn we beide erg moe en zullen denk goed slapen

Zaterdag 22-05-2021. Te harde wind om de DragonFly veilig van hangaar naar werkplaats te rijden. Dit is wel heel extreem herfstweer dit Pinksterweekeinde. Terwijl Cornelia en een aantal andere leden het vliegveld weer aan het netjes maken waren, gingen Coen en ik gingen toch maar aan de Rotax beginnen. (Het was uiteindelijk toch geen weer voor de schilderklus die ik had gepland) Er was nog voldoende te doen om alles weer op de motor te plaatsen, zoals de bougies, carburateurs, radiator, startmotor, uitlaat en allerlei beugels en sensoren, gearbox vullen met olie, olievat luchtvrij vullen, en alle brandstofslangen zodanig beschermen en vastzetten, dat het tijdens het trillen van de motor niet kan beschadigen. Ja we inmiddels al heel wat gesleuteld. En nogmaals super bedankt voor het gezellig etentje door Cornelia en Coen aangeboden. Morgen gaan we gewoon weer verder waar we gebleven waren. Hopelijk waait het minder!

##
Gelukkig is het weer belabberd. Dan drukt mijn verantwoordelijkheid gevoel iets minder. Helaas is revisie van het huidige motorblok niet meer mogelijk. Dus hoe zo snel mogelijk aan een ander motorblok komen waarvan de gearbox overgezet moet worden, omdat deze ook niet meer leverbaar is. Dan maar brengen en halen, want met de huidige verzendtijden is geen touw meer aan vast te knopen bij de transporten. Donderdag rond 10u vertrokken vanuit Hellevoetsluis naar EHST. Huidige motorblok opgehaald. Daarna naar Bad Nieuwe Schans een Coronatest laten doen aan de grens. Een certificaat is namelijk verplicht als je door Duitsland reist. Na een kwartier wachten kwam de analiste naar buiten met het formulier. Het leek net dat ik een diploma kreeg, dus ik juichte volop. En dat nog wel met een negatief resultaat. Dat was vroeger toch anders… 😉 Enfin de bodyguards, afnemers en analisten moesten wel erg lachen, want zo blij hadden ze nog nooit iemand gezien. Door naar Schechen, onder München. Ik werd door Herrn Franz vriendelijk ontvangen op een vroege vrijdagochtend. Koffie en rondleiding van zijn zaak was een leuke bijkomstigheid. Ook trouwens de besneeuwde bergtoppen die je kon zien als je uit het raam keek naar buiten. Dat was wel lang geleden en gaf toch een beetje vakantiegevoel. De monteurs deden hun uiterste best om aan de klant zijn wensen te voldoen. Goed dat ik langs ben geweest, omdat wat ik besteld had toch niet volledig was. Gelukkig hadden ze ook een volledige motor op voorraad. Vrijdagavond was ik weer net op tijd (20:55) om bij de AH in Stadskanaal een stoommaaltijdje te bemachtigen, na 2.051 km gereden te hebben. Coen heeft al toegezegd me morgen te gaan helpen bij de montage op de DragonFly. Super tof.

Wat me opgevallen is dat ik pas na 2 dagen en 2000 km gereden te hebben de 1e vrachtauto met Nederlands kenteken heb zien rijden. Moeten de bloemen vanuit het Westland niet meer naar Europa? Geen enkele personenauto met NL kenteken. Zelfs bij caravans zou je dat verwachten, maar allemaal Duits, 3 Belgen, 4 uit Denemarken, 1 uit GB en heel veel uit Polen. Tja je moet wat als je onderweg bent. Toch is het luisterboek met 74 hoofdstukken toch nog maar net over de helft.

Vrijdag 7 mei lijkt een mooie thermische dag te gaan worden.

Woensdag 28 april is ook weer onvergetelijk.

Een gezellig groepje waren de vliegers al aan het opbouwen toen ik net aan kwam rijden. Martin had helaas pech, omdat hij een vreemd geluid hoorde bij de check. Het geluid bleek veroorzaakt door een schuivende kabel. Dat ging natuurlijk door Martin eerst opgelost worden. Ronald was weer helemaal OK en had goed nagedacht over het incident van paar weken geleden. Invalshoek dolly lager ingesteld, dus de staart van de dolly hoger. Het beetnemen van de slangen zal hij nu strakker houden, zodat de dolly goed vastgehouden wordt. Zijn sleeps voelde goed en weer helemaal vertrouwd.

Heleen had vandaag geen enkeldoeker maar een intermediate klaargemaakt voor haar vlucht. De 1e sleep had ik op 70m afgezwaaid, waarop ze snel en accuraat reageerde en keurig zoals het hoort in de lengte richting van de baan de landing inzette. De tweede sleep ging ook zoals verwacht heel goed en ook met de intermediate keurig in positie.

Met Eppo had ik toch wel heftige omstandigheden, door sterk verwaaide thermiek. Hier hield hij zich kranig en bleef de DragonFly volgen tot een weer wat rustigere lucht. Cornelia had de landing nog bekeken, en heeft hem gezegd, dat hij toch echt meer snelheid moet maken in het laatste traject om een perfecte landing te kunnen genereren.

Coen en Cornelia zijn natuurlijk altijd heel fijn om te slepen. Van start tot loskoppelen voelt vertrouwd. Echter de mooie momenten kwamen dus pas na vieren helaas.

Voor Andreas was het weer een heel tijdje geleden dat hij heeft kunnen slepen. Het resultaat zijn twee heerlijke vluchten waaronder 1 vlucht laat in de middag samen met Heleen en Diederik al dobberend op een soort restitutie thermiek tot zo’n 1000 meter.

Van de grond af was dit ook een heel leuk schouwspel om te volgen.

Oeps… en zo zijn we al weer een week verder. Kijken of ik de draad kan oppakken.? Het is inmiddels al weer dan een week geleden dat de Knoaltrainingen zijn beëindigd. Er zijn toch 3 mooie vliegdagen uit voort gekomen. En volgens mij had ieder het reuze naar de zin van de verhalen die ik allemaal ontving. Desirée en ik hebben tijdens deze vliegdagen samen 496 km gesleept. Dat is wel leuk te zien als ik het logboekje uitlees. Dit reist altijd mee in de DragonFly, en geeft alle tracks en overige informatie eenvoudig weer bij het uitlezen. Karin wil ik nogmaals enorm bedanken voor haar vrijwillige inzet, om alles te registreren en de deltisten zo vlot mogelijk op de dolly te krijgen en te controleren, zodat alles veilig kan verlopen.

Er werden gemiddeld 8 deltapiloten per uur in het luchtruim op hoogte gebracht. Dat ging super tof. Er zijn piloten die gewoon lekker wilde vliegen in de buurt of met de sterke wind mee te laten waaien richting zuiden. Tussendoor nog een vluchtje mogen maken met Ingi, het was een short flight, maar reuze spectaculair.

Er was voor de training ook een taakje uitgezet, om te kijken hoe het instrument ook al weer werkt, of hoe te gebruiken in de lucht, en hoe uit te lezen, en hoe tracks door te sturen of te uploaden. Voor de leut is er een soort van score gemaakt. Voor volhouders die veel vluchten hebben gemaakt, en dus meerdere tracks hebben opgestuurd betreffende deze vliegdagen hebben dat goed gedaan, want alles wordt opgeteld. Dan wordt de vliegduur, aantal km, xc-punten en het aantal keerpunten gewaardeerd met een percentage van het totaal. Coen, Arne en Rens kunnen zich “winnaar” noemen van deze dagen. Alhoewel het bij de Knoalcup niet gaat om te winnen, maar veel plezier hebben met het vliegen en telkens weer te leren. Maar toch allen van harte gefeliciteerd. Score klik: hier

Op naar de Deltadag eind mei (Organisator: Adrie Bijsterbosch, klik hier)

Zondag 25 april begon in de vroege ochtend heel bewolkt en dat gaf niet erg veel hoop. De RASP gaf wel aan dat het thermisch zou gaan worden. Gelukkig was er rond het middaguur geen reden meer voor bezorgdheid, want de lucht klaarde gauw op en rond half 1 sleepte Desirée Wim als eerste het luchtruim in. Wim heeft uiteindelijke een heel leuke vlucht gehad, samen op een paar meter afstand met een buizerd gevlogen en voor het eerst met zijn delta na een uur vliegen een buitenlanding gemaakt. Er waren 16 deltapiloten paraat om te vliegen. Verslag volgt, vanwege werkdrukte…

Zaterdag 24 april. Een aantal mensen hadden het al zien aankomen, dat later op de dag de wind wel erg hard zou zijn. Adrie en Wim stonden daarom al vroeg opgebouwd. Adrie beet de spits af met een keurige start en tijdens de sleep blijf hij keurig in een rechte lijn achter de DragonFly. Het was vroeg maar een paar kleine belletjes kwamen toch al wel los. Het landen aan de noordkant van het veld is altijd heel belangrijk, omdat er ook gemotoriseerd vliegverkeer is die de zuidelijke kant als circuit gebruiken.

Wim had heel veel bij zich aan instrumenten. De stuurbar werd nog even van gps apparatuur vrij gemaakt, dat de sleepkabel zeker vrij is. Gezonde spanning was aanwezig en dat resulteerde ook in een keurige strakke start en later kon Wim me ook goed bijhouden. Misschien nog een heel klein beetje de bridle-lijn naar voren voor iets meer comfort tijdens de sleep. Landing prima heel rustig tegen de wind in op de voetjes. Mooi te zien hoe blij enthousiast Wim was. François Paul kwam ook even op bezoek om foto’s te maken, hij had een enorme grote lens bij op statief. Ik ben reuze benieuwd wat voor foto’s hij kan laten zien. Tijdens de sleep met Sander werd de DragonFly nog al van hot naar haar verplaatst. Terwijl ik dacht dat Sander keihard aan het werk was om er achter te kunnen blijven, bleek achteraf zijn verhaal: Nee, hoor niets aan het handje, viel wel mee. Van de havenmeester kreeg ik ook te horen dat de wind steeds harder werd met vlagen en ben dus gestopt met slepen. Ik vond dit zo ontzettend jammer voor Daan die ook al mooi klaarstond. Maar er kan nog zoveel gevlogen worden in betere omstandigheden. Morgen iets minder wind verwacht, dus hopen maar op een mooie vliegdag. Vanavond gezellig afgesloten met Emiel, Sander, Rens en Suzan.

Vrijdag 23 april is een prachtige vliegdag geworden voor de piloten die toch zijn gekomen, ondanks de wisselende weersvoorspellingen. Hertjes op het veld, zingende leeuweriken, een géén motoren van de crossbaan. Rens wilde graag zijn delta gaan testen bij het slepen. Het ging steeds beter en hij is als laatste geland. Track heb ik nog niet ontvangen, maar hij zei me al wel dat een aantal keren de 1500 m had bereikt. De fijntuning van de VG en de handeling wordt steeds optimaler en intussen is de tip van knieën intrekken als het toch af en toe een beetje te snel gaat, blijkt goed te werken.

Emiel had er zin in vandaag. Koppelt zich af op 167 m hoogte en vind verder zijn eigen weg met regelmatig een + 6 m/s op zijn track. Na een krappe 2 uur vliegen kwam hij terug vanwege ontzettende koude handen, want op zijn hoogten was het ook 0°. Met Heleen heb ik een stevige oefensleepvlucht gemaakt met bewust veel bochten, onverwachte bochten, hoogte verschillen, etc. Alles uit de kast getrokken, maar ze blijft keurig in positie achter de DragonFly en heeft een hele lange tijd met haar vlieger kunnen thermieken. Eigenlijk was het gewoon een onverwachte TOP-dag vandaag.

Kreeg net de track binnen van Rens. Helemaal goed gedaan, zelfs twee keerpunten gehaald en dat was nog niet gebeurd de afgelopen dagen. Gefeliciteerd Rens.

Zondag ziet het er tussen 12 en 16 u volgens de weersverwachting veel beter uit. Matig windje, maar wel recht op de baan en veel periode met zon. De dag is uiteindelijk voorbij gevlogen. Fijn om weer gezichten gezien te hebben dat al weer een poosje geleden is. Mirjam heeft weer leuke DragonFly aandenkenspulletjes meegenomen. Ik had al vroeg de DragonFly ingevlogen, zodat Desirée weer even kon oefenen na een tijdje niet gevlogen te hebben. Coen, zoals jullie weten is hij inmiddels ook al solo maar ging toch eerst even liever samen met Desirée. Daarna nam hij zelf weer het pookje in handen en liet mooie starts en landingen zien. Desirée nam Heleen het eerst op sleeptouw, waar Mirjam nog een leuke video van gemaakt heeft. Dat zag er keurig uit. Ik dacht lekker eens te gaan kijken vanuit de andere kant, de luie stoel met de aantekenlijst. Maar ik moest toch dikkere kleding gaan zoeken en me gaan insmeren, want Desirée moest nog helaas nog naar een vergadering. De wind was toch crosser als voorspeld en de windsterkte zorgde er voor dat de keerpunten van de taak moeilijk te bereiken waren. Echter vandaag heeft Arne het 2e keerpunt behaald, het 1e helaas gemist op 2,2 km. Nou ja, gemist hij had het uit het hoofd gedaan, omdat de route niet in zijn instrument stond. Martin heeft gekozen om zich met de wind te laten mee zweven en wist dat Marjoleine hem met de camper zou volgen. Echter de wind verwaaide de thermiek toch te heftig en is hij geland 11 km ten zuiden van EHST. Het was weer fijn om Hadewych te slepen, wel jammer dat we de 2e keer in een heel verschillende lift zaten ;-). Erik, Daan, Henk en Otto gaan als vanouds heel goed achter de DF. En Coen heeft een heel ingewikkeld patroon kunnen vliegen. De DragonFly had vandaag 150,2 km gevlogen met het slepen. Ik benieuwd wat het volgende weekend gaat brengen.

Zaterdag is het mooi zonnig weer, maar toch echt te hard voor om leuk te kunnen vliegen.

De eerste resultaten zijn binnen. Heb maar even de OLC gedaan i.p.v. competitie FS-app. Emiel heeft het 1e keerpunt behaald en heeft met zijn vrije vlucht 15,99 punten gescoord. Coen heeft er nog een gesloten driehoek uit weten te persen, die hem 26,39 punten doet opleveren. Otto had bijna een volledige driehoek en een aantal mooie bellen weten te benutten. (9,55 punten)

Vrijdag is training van start gegaan. De zon schijnt volop in de strakblauwe lucht. De wind richting was een beetje cross en gemiddeld zo’n 9 kts. Vijf deltapiloten zagen het wel zitten om te starten. De opgegeven taak was wel heel erg ambitieus, maar was toch leuk om eens te proberen. Martin was al gauw klaar en ging al snel naar boven. Later volgde Otto, Emiel, en Coen. Helaas was de start van Ronald ongelukkig en hij is voor de zekerheid naar het ziekenhuis gegaan ter controle. Gelukkig was alles goed. Van Coen heb ik inmiddels de track ontvangen en zag dat hij 1u10min heeft gevlogen. Van de andere piloten ga ik de track nog ontvangen. Van Emiel heb ik al wel begrepen dat hij het 1e keerpunt heeft gerond. En dat was best wel een goede prestatie met deze sterke tegenwind. Morgen kunnen we weer kijken of er te vliegen valt, maar de verwachting dat het voor de starters door kan gaan is klein op dit moment.

Woensdag 14/4 is uiteindelijk een leuke leerzame doordeweekse vliegdag geworden. Heleen, Maya en Titus hadden zich al een tijdje geleden ingepland. Nu was dan de dag aangebroken van zou het wel of niet vliegbaar zijn? Wind cross, maar niet te hard. Kans op hagelbuien tot 1 uur. Diederik was ook nog onderweg maar zag een heel donker grijze lucht in het noorden en nadat ik gezegd had dat we op het moment aan het schuilen waren voor een stevige hagelbui, heeft Diederik toch het besluit genomen om terug te gaan. Ik kan me nog herinneren een aantal jaren geleden dat er ook hagelbuien waren in april en dat we gingen schuilen onder de tent van Annemarie en Sander. De hagelbui was voorbij en de lucht werd helder en fris.

Enfin, uiteindelijk was het toch beter te gaan starten vanaf de oostelijke kant. Allen pakte de spullen bij elkaar en ging zich klaarmaken. Heleen beet de spits af en liet een perfecte start zien. Tijdens het slepen vond ik het vreemd dat alles zo gauw klein werd, maar dat kwam omdat we met een vaartje van +4,5 m/s stijg hadden. Dat was dus een supersnelle sleep. Heleen bleef een hele tijd mooi plakken onder de wolken, en zij na de landing dat het vrijwel overal omhoog ging. Titus had zijn spullen zodanig geconfigureerd, dat de sleep fantastisch goed ging. Enige aandachtspuntjes passeerde nog tijdens de evaluatie. Maya laat zien, dat ze een ervaren piloot is, strakke sleep, goede positie, geen enkel snukje, keurige release. Later na een heerlijke landing zij ze “waar gaan we heen we zijn toch al ff aan het slepen en na de release keek ze op haar instrument en wist het toen gelijk van waarom ;-). Later op de dag zat de crosswind op zijn max en we besloten deze dag voldaan af te sluiten en rustig de spulletjes te gaan inpakken.

Woensdag 31 maart was weer een prachtige zomerse dag. Later bleek het ook een mooie dag voor meerdere logboeken. De animo was groot om de vaardigheden van het deltavliegen te trainen.

Voordat de tandemvlucht uitgevoerd kon worden moest er nog een 2e modificatie plaatsvinden op de staartvin van de tandemdolly. Ik had de dag ervoor nog de 1e modificatie uitgevoerd, namelijk een diepere V-vorm in de staartvin. Coen heeft met het gereedschap van Heleen een bout aangebracht in de vin, dat deze niet meer kan draaien. Tof was dat Heleen een boortje had met de juiste maat voor een quick-pin. Cornelia heeft nog een quick-pin gegeven, om de staarthoogte snel en eenvoudig te kunnen aanpassen. Eerder had ik van Diederik al een quick-pin gekregen om de staarthoogte van de solo-dolly snel te kunnen veranderen. Nu zijn ze beide helemaal top. Thx. De invalshoek blijft namelijk een belangrijke factor bij de voorbereiding. Instructeur Bart was ook aanwezig en had een belangrijke taak om te besluiten of Heleen en Jos voor de eerste keer solo zouden kunnen gaan slepen. Tijdens de laatste tandemvluchten lieten zij zien dat ze controle hadden over de tandemdelta, zonder dat de instructeur heeft moeten ingrijpen. Dit vanaf voorbereiding, start en landing. En inderdaad de tijd voor een solo vlucht van Heleen en Jos was aangebroken. Ze hebben het beide goed geleerd, want ze hadden een keurige positie achter de DragonFly. De omstandigheden waren heel erg rustig en heel geschikt voor de eerste vluchten. Debutanten vandaag waren Sascha en Titus. Sascha releasde al gauw toen hij de DF omhoog zag gaan, en heeft nog een tijdje gevlogen. Titus gaat de volgende keer werken aan het lichaam strakker te houden, zodat hij minder hoeft te sporten tijdens de sleep. Gaat helemaal goedkomen. En dan blijft het heerlijk om de dames te slepen, zo licht als een veertje, voelt dat wel met Cornelia en Maya. Met Cornelia kon ik ook nog lekker scherp indraaien en gingen we rustig omhoog met zo’n +3.5. Martin, Emiel, Coen en Diederik waren inmiddels al een tijdje niet meer in zicht. Zij hadden de thermiek goed onder controle. Otto heeft ook enige tijd gevlogen, echter hij moet nog achterhalen wat dat nu kan zijn geweest dat zo vlakbij de gagel van 3 hij toch niet dat gelijke belletje kon benutten. Ronald liet nog een staaltje zien van een ongelooflijk lange landing vlak boven de grond. Het hele veld bleef zijn delta maar zweven en zweven en kwam niet naar de grond. Vanuit de DragonFly was dit mooi te zien.

Tussendoor kreeg ik nog foto’s van de fotograaf Geert Smit die hij vanuit zijn huis in een nabij gelegen dorp Vlagtwedde had genomen. Eindelijk zag hij ons weer vliegen en het voorjaarsgevoel begon weer te kriebelen. Vorig jaar had Coenk al enkele keren DF-lessen gevlogen. Nu waren de omstandigheden zo ontzettend fijn dat we samen nog een uurtje DragonFly gingen vliegen. Het ging zo goed, dat ik het toestel verliet en Coen zelf Pilot in Command zou zijn. Super spannend, voor Coen, Cornelia en zeker voor mij ook. Coen heeft laten zien dat hij goede vliegeigenschappen heeft aangeleerd op de club, want het vliegen in de DragonFly ging helemaal fantastisch en hij sloot de vlucht af met een grandioze landing. YEEEEAH, een DragonFly piloot erbij. Nu zijn we in Nederland met zijn drieën. Desirée, Coen, en ik. En onze Rob kan natuurlijk ook DragonFly vliegen maar alweer zo’n 10 jaar in België. 🙂

Film gemaakt door Coen: “klik“

Vanaf 2014 heeft de 12e week (eind maart) een aantal mooie vliegdagen. Zo ook dit jaar was woensdag 24 maart een prachtige dag. Zon, wind recht op de baan en zelfs op het juiste tijdstip thermiek. Ronald heeft deze dag kunnen gebruiken om zijn nieuwe Bautek Fizz in te wijden met zijn eerste vlucht.

Omdat Ronald al zo lange tijd heeft gevlogen op en Aeros Discus is het toch een beetje spannend om een deltavlieger te gaan vliegen van een andere fabrikant. Alles werd goed gecheckt en de vrolijke gele en rode kleuren schitterde in de blauwe lucht. De vraag rees op wat is eigenlijk het stopteken als je al klaarligt op de dolly en de DragonFly is al aan het rijden? Dit is eigenlijk heel simpel, namelijk: releasen. Je kan, en moet ook releasen als je wil stoppen tijdens de start, om wat voor reden dan ook dat een mooie start zou kunnen verhinderen op het laatste moment. Je merkte duidelijk dat er weinig weerstand was tijdens de sleep. Met een klein beetje lager (4-6 meter) vliegen zou het ideaal zijn. Nadat Ronald de instelling van zijn VG anders had ingesteld ging het helemaal perfect en ging hij als een speer. De landingen waren ook appeltje eitje.

Heleen had een aantal cursisten ingedeeld om samen met de instructeur Bart een tandem instructie vlucht te gaan maken. Veel nieuwe gezichten Heleen, Bart en Glenn zijn mij bekend. Het was ook fijn kennis te maken met Don, Erik en Jos. Don heeft eerder ook gemotoriseerd gevlogen en had een PPL licentie. Dat hij het vliegen weer wilde gaan oppakken met deltavliegen is een heel mooi boeiend verhaal. Na een korte briefing over EHST van mij heeft daarna Bart een briefing gegeven over het tandemvliegen, van wat je kan gaan verwachten. Als ik zo de gezichten bekeek van allen na de vlucht, dan was dat mooi om te zien. Blij, spannend, intensief. Nico had een extra bof, want ze konden namelijk een leuke thermiekbel oppikken die ze toch een tijdje in de lucht hielden. Jos had zijn circuit iets anders willen indelen, maar koos voor de veilige oplossing om nog net een keurige buitenlanding te maken. Van Bart heb ik begrepen dat de mensen op 100m na de start zelf het “stuur” in handen kregen. Dan kan ik niet anders zeggen dat men allen een goede positie had aangenomen ten opzichte van de DragonFly. Heleen heeft alles zelf gedaan van start tot landing. Om minder kracht te hoeven gebruiken, kan de instelling van de bridle nog iets worden aangepast. Uiteindelijk had Heleen idd het prachtige weer besteld en is het een mooie vliegdag geworden. Helaas geen onderonsje na he vliegen, vanwege de avondklok. Uiterlijk kwart over 5 moest ik vertrekken om voor negen thuis te kunnen zijn. Het is gelukt 🙂

Vanwege een natte runway is het vliegveld tijdelijk gesloten, namelijk t/m vrijdag 19 maart. Vanaf zaterdag kan er gelukkig weer lekker gevlogen worden.

Zaterdag 6 maart. Wel, niet, wel, niet toch maar wel…. Er zou veel bewolking met enige neerslag zijn, maar ja nooit geschoten is altijd mis geschoten. Dus Emiel en ik kwamen precies gelijk aan op EHST. Emiel wilde graag een paar starts maken om zijn nieuwe delta doek te testen.

Wat een prachtige vrolijke kleuren. Vandaag de dag is dit wel heel gaaf. Zijn eerste vlucht, en trouwens de 1e sleep vanaf EHST dit jaar, ging heerlijk, ik had regelmatig het gevoel, is Emiel nog wel achter mij? Werkelijk als een vlijmscherp mes snijdt zijn nieuwe delta door de frisse lucht. Zijn eerste landing dit jaar was mooi. En beide tevreden piloten gaan na een korte pauze zich voorbereiden voor de tweede vlucht. Tussendoor even dit gezegd dat ik hartstikke blij was dat oplettende Herman de dolly van de runway heeft gereden, zonder dat ik dit van te voren had gevraagd. Je ziet maar, de routine moet weer terugkomen. Nogmaals hartelijk dank Herman.

Zijn tweede vlucht was helemaal spectaculair mooi, dat zou ik zeker hem persoonlijk vragen hoe de beleving was. Precies het goede moment blauwe lucht met kleine witte wolkjes. Ik zelf had de DragonFly ook op de delta-modus gezet en heb een heerlijk rustige lange glijvlucht kunnen maken in de dikke koude blauwe lucht (0,0° gemeten). Verder in het noorden zag je inderdaad hier en daar buien ontstaan. Klik: Video

Vrijdag 5 maart zijn er helaas geen aanmeldingen, terwijl het een schitterende zonnige dag gaat worden, met zelfs thermische verwachtingen.

Woensdag 3 maart hebben beide carburateurs een groot onderhoud ondergaan. Een aantal onderdelen zijn vervangen. Het starten van de Rotax ging vlot en de motor liep gelijk al soepel. Heerlijk een uurtje rustig gevlogen richting het noorden totdat het zicht te weinig werd. Hierna ging ik windje mee met zo’n 95 km/u grondsnelheid terug naar honk. Dat was weer even heel fijn om in de lucht te zijn. Alles opgeruimd en gauw terug naar huis en precies op tijd te zijn om samen met Connie te kunnen eten.

Naar aanleiding van persconferentie heb ik contact gezocht met het RIVM en met de Burgermeester van Hellevoetsluis met de vraag: “Mag ik nu 3 uur reizen om mijn hobby vliegen te kunnen doen”. Dit naar aanleiding van de basismaatregel die maar blijft bestaan, zoals: “Zoveel mogelijk thuisblijven” Dat Connie en ik dus al vanaf september vorige jaar braaf doen. Nu blijkt dat ze betreffende regel wel hebben, maar dat je wel mag reizen binnen Nederland naar je hobby toe (terwijl dit een niet noodzakelijke reis is). Als de maatregelen op het vliegveld worden gehandhaafd dan kan je gewoon daar naar toe om te vliegen. Enfin, dus zo tegenstrijdig als wat, vandaar een lichte ontploffing in mij, omdat er al mooie dagen voorbij zijn gegaan.

Dit maar vlug vergeten en “positief” naar Stadskanaal. Lekker onderhoud aan de DragonFly plegen en de skills gaan oefenen voordat ik weer ga slepen.

Helaas de basisregel blijft toch nog van kracht t/m 15 maart a.s : ” Blijf zoveel mogelijk thuis“

Bubbels, bubbels en nog eens bubbels….. Wat ongelooflijk fijn dat Coen en Cornelia uit één bubbel zoveel andere bubbels gebruiken om de accu en omvormer van de DragonFly te beschermen tegen de aankomende koude dagen. Super tof.

Op afstand blijven van EHST is niet makkelijk, want je wil zo ontzettend graag vliegen. Hoe staat de DragonFly erbij? Is nog alles goed daar in de hangaar? En dan krijg ik een heel geruststellend berichtje. Wat ontzettend lief van Cornelia, dat ze de DragonFly zo aan het kuisen is.

Coen heeft ook nog een aantal check’s gedaan, dit ook omdat Rotax een nieuwe onderhoudsrelease had verzonden. De huidige vlotters dienen vervangen te worden vanwege een eventuele productiefout. Op dit moment zijn de goede met een “R”-markering.

Vanaf 2008 is de traditie om elk jaar het vliegseizoen af te sluiten met de DragonFly-bokaal uitreiking in de week na sinterklaas in een restaurant die zodanig is aangekleed, dat je helemaal in de kerstsfeer komt.

Echter de 13e keer kan de DF-bokaal helaas niet worden uitgereikt vanwege de Corona-crisis. Eerder in dit jaar ging de Knoalcup ook al niet door.

Aangezien de prijsmokken al een jaar ervoor worden besteld, en niet zijn uitgereikt waren deze mokken nog beschikbaar. De betreffende mokken zijn verzonden aan degene die de meeste XC-punten heeft gescoord op de tracks die zijn ingelezen op DHV-site. Coen, Arne, Martin, Otto, Andreas en Henk nogmaals van harte gefeliciteerd en dank aan de winnaars voor de leuke reacties terug.

Ook in dit bijzondere jaar, zijn er een aantal prachtige vluchten gemaakt vanaf EHST. Zo was zaterdag 30 mei een prachtige thermische dag die vele hebben kunnen benutten in de lucht en niet gauw zullen vergeten. Een aantal piloten hebben zelfs een mijlpaal kunnen bereiken om naar hun woonplaats te vliegen, en Coen heeft zelfs een afstand overbrugd van 173 km.

Zo ongelooflijk mooie vliegdagen deze week. En wat mis ik het vliegen enorm. Tja, het reizen naar het vliegveld voor een hobby kan je natuurlijk niet als noodzakelijk definiëren. En we proberen natuurlijk met alle burgers er voor te zorgen dat de gedupeerde branches weer snel aan de bak kunnen en dat alle zieke mensen op een gepaste manier geholpen kunnen worden. Ook al lijkt het allemaal ver van ons bed, een enorm groot deel van de bevolking wereldwijd heeft het ontzettend moeilijk.

Planning 1e weekend vrijdag 16 t/m zondag 18 april 2021.

mochten de weersomstandigheden niet goed zijn dan:

Planning 2e weekend vrijdag 23 t/m zondag 25 april 2021.

De verwachting is dat het in het weekend 17/18 oktober prachtig weer zal zijn voor de sleepcursus, echter de nieuwe maatregelen van de regering beroept de Nederlandse burgers op hun verantwoordelijkheid. De besmettingen lopen blijkbaar uit de hand, dus helaas de sleepcursus gaat het komende weekend niet door!