In Büllingen af en toe windstoten naar 47 kts. Dat waren dus geen omstandigheden om te kunnen vertrekken naar Hinterweiler. Einde van de middag zou het beter gaan worden. Hier en daar wat meegeholpen (doedag) en het wel en wee van 37 paramoteurpiloten proberen zichtbaar te krijgen. Helaas het was ineens al vroeg in de avond en als ik met de auto zou gaan, zou het pas laat eten zijn, zonder biertje en laat terug om te slapen. Is maar goed dat ik vroeg het mandje in gegaan ben want de boot camp had met veel bombarie en briefing en voorbereidingen voor de beproevingen mij inderdaad om 5u in de ochtend met verbazing wakker gemaakt. Ze wilde voor half zeven elders in de lucht zijn. Dus de troepen werden samen met apperatuur in de vrachtauto gepropt en op pad gingen ze. Rust. wow… ben lekker na een kopje koffie nog even op de bank gaan liggen. Ik moest nog een manier zien te vinden om uit het clubgebouw te komen, want alles hadden ze afgesloten. Uiteindelijk vond ik een raam waar ik door naar buiten kon klauteren. Gelukkig was de hangaar wel los, zodat ik de DragonFly kon gaan inpakken. Heb nog gekeken of ik de dolly aan de struts kon meenemen, maar leek me niet zo veilig idee. Het is tenslotte geen vrachtvlieger. In Hinterweiler werd ik ontvangen door een hele delegatie aan piloten op het veld. Dat was een mooi tafereeltje. Ik voelde me Charles Lindberg en Amelia Earhart tegelijkertijd. Want wat zou het zonder gps toch moeilijk zijn de weg te herkennen tussen al die prachtige heuveltjes,dorpjes etc.
De vliegdag leek als een bbq. Als de kooltjes eindelijk voldoende heet zijn, om rap te kunnen roosteren, is het eten op en is ieder voldaan. Nu kwam om half 4 pas redelijk bruikbare thermiek, toen we klaar waren met slepen, was de thermiek het makkelijkst te gebruiken. We hebben uiteindelijk een prachtige dag gehad, zelfs Jochen heeft goal gehaald, en er zijn diverse vluchten genaderd. Ik denk dat ieder wel heel erg van het landschap heeft kunnen genieten. Ik kon namelijk niet langzaam genoeg vliegen op de terugweg. Zo rustig, zo stil, zo mooie dorpjes, vulkaanbergjes, meertjes. Weer teruggekomen in Büllingen werd ik weer gastvrij ontvangen. En heb in de avond de DF een plekje kunnen geven in de hangaar daar. Zelf was ik 1u thuis, maar heb gehoord van Gijs dat hij pas tegen drieën op een oor kon gaan liggen. (Survival)
https://youtube.com/watch?v=k6B4z_DGaLA%3Frel%3D0