Deze jaarlijks terugkerende wedstrijd was gepland 4 t/m 8 september te Lemelerveld. Dit is een mooi vliegveld voor de zweefvliegtuigen 80 km ten zuiden van EHST. Helaas lieten de weersomstandigheden het alleen toe om zondag de wedstrijd te kunnen laten doorgaan. Voorspelling was helaas niet je van het, maar niet klaar staan is zeker niet vliegen, dus de sportcommissie deltavliegen had een ‘go’ gegeven. Zaterdagavond gaan rijden om zondagochtend op tijd te kunnen vertrekken. Met 25 km/uur wind in de rug kon ik club Salland na 1 uur vliegen in heel rustige lucht bereiken. Dit is alweer het 14e jaar dat de groene DragonFly voor de deltist deelnemers van het NK klaarstaat. De tijd vliegt zeg maar. Heerlijk om allemaal ervaren piloten te slepen. Ronald heb ik in de felste thermiekbel kunnen plaatsen. We gingen samen met +5,5 m/s omhoog. Helaas waren de thermische omstandigheden heel grimmig. Zo weer wel wat, een zo weer helemaal niets. Maar toch denk ik dat de piloten leuk hebben kunnen vliegen. Vroeg in de avond verzorgde Annet de prijsuitreiking voor het betreffende het kampioenschap NK-sleep en NK-overall (berg+sleep).

Emiel kreeg een leuke toespraak van Coen, die zijn gouden FAI speld dit jaar heel erg verdiend heeft. Emiel is een ware aanwinst voor het kernteam.

Ik kon dit helaas niet meemaken, omdat ik op tijd terug in Stadskanaal moest zijn. Onderweg prachtige shots gezien. Overal bewolkt en dan ineens een zonnige plek met een radius van 100 m. Precies daar in stond een soort dart van een honderd meter hoog in regenboogkleuren. Vreemd was, dat dit bij lange na niet in contact kwam met het wolkendek. Ook was de terugreis toch wel enigszins spannend, want enige forse buien kwamen mij ten westen langs en passeerde me nog geen 5 km van de ideale lijn terug naar EHST. Bij aankomst was ieder al weg van het vliegveld en moest dus eerst contact opnemen, hoe dat ook al weer zat met het alarm. Want dat was natuurlijk al ingeschakeld.

Mooi op tijd voor sunset kunnen landen, ondanks de nu 30 km/u wind tegen.