Woensdag werd een mooie vliegdag. 
De strak blauwe lucht kon er voor zorgen dat er voldoende zonlicht op de aarde kon instralen, echter het was voor de piloten toch een te grote uitdaging om een XC te gaan doen. Wolken geven toch een veiliger houvast als het alléén beoordelen wat er op de grond gaande was. Araldo heeft toch een vrije driehoek kunnen maken van EHST naar Stadskanaal, naar Bourtange en terug. Op de grond was het zo mooi om te horen en te zien hoe plezier kluchten met meeuwen al lachend vanaf 5m hoogte met z’n allen een bel indoken die uiteindelijk een gagle formatie gaf te zien tot honderden meters hoog, nadat een trekker voorbij was gekomen die de akker aan het ploegen was. De lol met de thermiek voor de vogels ging boven de drang naar vers eten uit de grond. Martin kwam zo na 3u vliegen rond vijven terug, maar dat ging niet zomaar. Veel restitutie warmte zorgde ervoor dat Martin maar niet aan de grond kon komen. Hij had het westelijk gebied helemaal af gezocht en kon maar niet dalen, omdat het overal bleef dragen. Toen maar met een gang naar het oosten toe. En ja hoor eindelijk een sink lijn gevonden, waar hij fijn gebruik van kon maken om op het landingsterrein EHST te landen. Heel mooie landing. Net zoals de landing van Mario, wat een prachtige strekflair (zie foto’s op fb van Monica schuman ). Coen, Erik en Mario hebben het toch voor elkaar een kleine FAI-driekhoek te vliegen en hebben de basis van ongeveer 1600m behaald. Met Cornelia was het slepen ook weer een feestje. 
Wat kan onze ‘Doutze’ van de club toch geweldig goed deltavliegen. Na de start, de runway nog niet gepasseerd, ging ik maar indraaien, want zo ferme bel, die ons beide met +6,5 al snel op hoogte bracht kon ik niet laten liggen. Cornelia kan dat, en heeft er geweldig op geanticipeerd. Ze weet nu ook zelf dat ze gewoon op thermisch tijdstip kan vertrekken om gebruik te maken van de middagbellen. Super gedaan Cornelia! Na het vliegen was ieder weer tevreden en voldoen. 
Veel foto’s gemaakt, lekker aan het keuvelen geweest over alles en nog wat.
Tegen zonsondergang ben ik nog met Nico heerlijk aan het vliegen geweest met de DragonFly, tussen de luchtballonnen door, want die hadden er deze avond ook heel veel zin in. Daarna nog gauw even naar pizzeria Dolce Vita, want we hadden trek in spaghetti na zo lange dag. De eigenaar Tony deed de voor ons de keuken weer open en 22u gingen weer voldaan huiswaarts. Wat een prachtige dag 
Woensdag 16 april lijkt het wel één van de weinige driehoekdagen in Nederland.
Ik heb tijd vrij kunnen maken om woensdag te slepen. 
Zijn er mensen die prikkels krijgen en een vrije middag willen nemen om de uitdaging aan te gaan om het Nederlands fai-driehoek record te verbreken? Zie tabblad hierboven: AGENDA
