Een veel belovend weekend stond eraan te komen. Al een tijdje waren de weersvoorspellingen dat er behoorlijk thermiek zal zijn met basishoogtes van 1500m. Vrijdag waren twee stoere mannen Martin en Otto al paraat om het luchtruim te gaan verkennen. Waarom stoer? Het was hartstikke bewolkt en overcast niet hoger dan 500m. Pas later in de middag trok het mondjesmaat wat open. Dit was wel voorspeld, maar je hoopt toch dat het wat vroeger gebeurt.
Zaterdag en zondag hebben veel meer te bieden. Een leuk clubje piloten zijn vrijdag al vroeg aan de slag met opbouwen aan de zuidwest kant van het vliegveld, runway 06 genaamd. Je vliegt namelijk naar het noordoosten. De cursisten Antony en Gerard, zouden tegen de avond nog een vlucht gaan maken als de lichte crosswind en de thermische omstandigheden een beetje zijn afgenomen.
Spectaculair wat er allemaal voorbij kwam. En wat een mooie herinneringen. Zo zijn er piloten breukstukjes gebroken, de les hieruit is om deze touwtjes regelmatig te vervangen, want zonlicht is funest voor de kwaliteit van het touwtje. Bij één piloot ging het touwtje al stuk net na het loskomen van de dolly en maakte een keurige landing rechtdoor. Bij een andere piloot ging zijn touwtje stuk op 290m zonder dat daar echt aanleiding voor was kwa positie. Degene had voldoende hoogte om nog een keurig circuit te vliegen en af te sluiten met een mooi landing. Zo ook was later de bridle van een van de cursisten te strak afgesteld, zodat bij meer druk de buitenkabel gaat zorgen voor een release. Dit was daarna ook goed opgelost om een landing te maken op de wieltjes. De lucht was enorm in beweging en de eerste forse thermiekbellen lieten zich voelen. Omdat de piloot in een uiterste positie zat en de DragonFly geen kant meer op kon, heb ik de gehele kabel gereleased. Ik zag de kabel niet vallen, dus had de hoop dat de deltapiloot de kabel bij zich had en het protocol zou volgen. Helemaal top, keurig netjes met de 60m kabel kwam hij in alle rust aanvliegen richting deltafinal, en dropte exact in het midden van de deltabaan de kabel. Super bedankt! Zo zie je maar, in een heel jaar hoef je dit niet mee te maken, maar ineens alles op één dag. Mooi dat de deltapiloten goed weten wat te doen, bij calamiteiten. Otto en Pieter hebben ook laten zien dat ze het thermiekspelletje goed begrijpen, want bij lage hoogte wisten ze toch weer sky high te gaan. Coen die was al gauw in de wolken, het was niet eenvoudig, een pittige sleep en een pittige lucht met kleine bellen. Martin is een heel lange tijd niet in beeld geweest, hoe hij het voor elkaar krijgt, dat vind ik wel knap hoor. Yan en Cornelia had ik ook leuk weggezet, want toen ik Heleen ging slepen, zag ik ze heel klein boven de crossbaan. Tjee, ik hoop dat ik Heleen erbij kan plaatsen. Super leuke verhalen, kwamen na terugkeer. En er werd gesproken over hoogtes van 1720, 1900, etc. echt te gek. Bob wilde aan het begin van de avond zijn ‘Orbiter’ gaan proberen in plaats van de Relax. De Orbiter is een vlieger met meer prestaties. Hij vloog in een mooie beweging op downwind van het deltacircuit, base was goed en final in eerste instantie ook, maar op 20m hoogte liet hij de snelheid een beetje teruglopen, en wat helemaal vervelend was dat de wind plots vanuit rugpositie kwam. En dan is snelheid helemaal belangrijk om een goede flair te kunnen maken. De landing was daarom ook niet zoals hij gewenst had. Bob gaat alles goed analyseren en Heleen kan hem hier vast heel goed mee helpen. Antony en Gerard hebben in de avond ook nog vluchten gemaakt en lieten zien, dat het heel goed gaat. Top. De laatste vlucht net voordat de oranje zon ten onder zou gaan, stond Gerard al klaar, maar moest helaas de vlucht annuleren. De DragonFly moet een uitlaatveer vervangen, en dat zou net iets teveel tijd gaan kosten. Morgen beter.
Zondag was Heleen en Gerard al vroeg in de ochtend de warming-up aan het doen. Ik heb met de sleep de moeilijkheidsgraad iets verhoogd, omdat het zo goed gaat. Heb onverwachte rustige S-slagen gemaakt en langzaam de snelheid op gaan voeren met 10 km/u en weer terug naar 40 km/u. Keurig bleven ze de DragonFly volgen en heel belangrijk ze kregen het ook voor elkaar de lijn strak te houden. Dit voelt heel vertrouwd. Heleen gaf Sophie ook nog een beleving onder de tandem. Na haar vlucht wist ze wel te vertellen, dat ze de passie die we voor het deltavliegen hebben, helemaal begrijpt. De kleuren van de bollenvelden en de skyline van Groningenstad en Leeuwarden waren ook heel bijzonder. Zo was het ook weer leuk om Cornelia en Coen bij elkaar te zien vliegen. En de foto die ik gemaakt heb van Cornelia boven de DragonFly gaf wel heel bijzondere lijnen en precies op het kruispunt was Cornelia.
Heleen heeft nog een heel lange vlucht gemaakt van ruim 1u16m en een driehoek gevlogen van 16km, voordat Elco en familie langs kwamen om het deltavliegen gade te slaan. Cornelia zag dat de jongen wel interesse had in de materialen, en ja hoor ze had de kleine al in een mum van tijd in het harnas en hij vond het fantastisch. Zijn kleine zusje wil nog eventjes wachten en vond het een beetje te spannend.
