Oeps… en zo zijn we al weer een week verder. Kijken of ik de draad kan oppakken.? Het is inmiddels al weer dan een week geleden dat de Knoaltrainingen zijn beëindigd. Er zijn toch 3 mooie vliegdagen uit voort gekomen. En volgens mij had ieder het reuze naar de zin van de verhalen die ik allemaal ontving. Desirée en ik hebben tijdens deze vliegdagen samen 496 km gesleept. Dat is wel leuk te zien als ik het logboekje uitlees. Dit reist altijd mee in de DragonFly, en geeft alle tracks en overige informatie eenvoudig weer bij het uitlezen. Karin wil ik nogmaals enorm bedanken voor haar vrijwillige inzet, om alles te registreren en de deltisten zo vlot mogelijk op de dolly te krijgen en te controleren, zodat alles veilig kan verlopen.
Er werden gemiddeld 8 deltapiloten per uur in het luchtruim op hoogte gebracht. Dat ging super tof. Er zijn piloten die gewoon lekker wilde vliegen in de buurt of met de sterke wind mee te laten waaien richting zuiden. Tussendoor nog een vluchtje mogen maken met Ingi, het was een short flight, maar reuze spectaculair.
Er was voor de training ook een taakje uitgezet, om te kijken hoe het instrument ook al weer werkt, of hoe te gebruiken in de lucht, en hoe uit te lezen, en hoe tracks door te sturen of te uploaden. Voor de leut is er een soort van score gemaakt. Voor volhouders die veel vluchten hebben gemaakt, en dus meerdere tracks hebben opgestuurd betreffende deze vliegdagen hebben dat goed gedaan, want alles wordt opgeteld. Dan wordt de vliegduur, aantal km, xc-punten en het aantal keerpunten gewaardeerd met een percentage van het totaal. Coen, Arne en Rens kunnen zich “winnaar” noemen van deze dagen. Alhoewel het bij de Knoalcup niet gaat om te winnen, maar veel plezier hebben met het vliegen en telkens weer te leren. Maar toch allen van harte gefeliciteerd. Score klik: hier
Op naar de Deltadag eind mei (Organisator: Adrie Bijsterbosch, klik hier)
Zondag 25 april begon in de vroege ochtend heel bewolkt en dat gaf niet erg veel hoop. De RASP gaf wel aan dat het thermisch zou gaan worden. Gelukkig was er rond het middaguur geen reden meer voor bezorgdheid, want de lucht klaarde gauw op en rond half 1 sleepte Desirée Wim als eerste het luchtruim in. Wim heeft uiteindelijke een heel leuke vlucht gehad, samen op een paar meter afstand met een buizerd gevlogen en voor het eerst met zijn delta na een uur vliegen een buitenlanding gemaakt. Er waren 16 deltapiloten paraat om te vliegen. Verslag volgt, vanwege werkdrukte…
Zaterdag 24 april. Een aantal mensen hadden het al zien aankomen, dat later op de dag de wind wel erg hard zou zijn. Adrie en Wim stonden daarom al vroeg opgebouwd. Adrie beet de spits af met een keurige start en tijdens de sleep blijf hij keurig in een rechte lijn achter de DragonFly. Het was vroeg maar een paar kleine belletjes kwamen toch al wel los. Het landen aan de noordkant van het veld is altijd heel belangrijk, omdat er ook gemotoriseerd vliegverkeer is die de zuidelijke kant als circuit gebruiken.
Wim had heel veel bij zich aan instrumenten. De stuurbar werd nog even van gps apparatuur vrij gemaakt, dat de sleepkabel zeker vrij is. Gezonde spanning was aanwezig en dat resulteerde ook in een keurige strakke start en later kon Wim me ook goed bijhouden. Misschien nog een heel klein beetje de bridle-lijn naar voren voor iets meer comfort tijdens de sleep. Landing prima heel rustig tegen de wind in op de voetjes. Mooi te zien hoe blij enthousiast Wim was. François Paul kwam ook even op bezoek om foto’s te maken, hij had een enorme grote lens bij op statief. Ik ben reuze benieuwd wat voor foto’s hij kan laten zien. Tijdens de sleep met Sander werd de DragonFly nog al van hot naar haar verplaatst. Terwijl ik dacht dat Sander keihard aan het werk was om er achter te kunnen blijven, bleek achteraf zijn verhaal: Nee, hoor niets aan het handje, viel wel mee. Van de havenmeester kreeg ik ook te horen dat de wind steeds harder werd met vlagen en ben dus gestopt met slepen. Ik vond dit zo ontzettend jammer voor Daan die ook al mooi klaarstond. Maar er kan nog zoveel gevlogen worden in betere omstandigheden. Morgen iets minder wind verwacht, dus hopen maar op een mooie vliegdag. Vanavond gezellig afgesloten met Emiel, Sander, Rens en Suzan.
Vrijdag 23 april is een prachtige vliegdag geworden voor de piloten die toch zijn gekomen, ondanks de wisselende weersvoorspellingen. Hertjes op het veld, zingende leeuweriken, een géén motoren van de crossbaan. Rens wilde graag zijn delta gaan testen bij het slepen. Het ging steeds beter en hij is als laatste geland. Track heb ik nog niet ontvangen, maar hij zei me al wel dat een aantal keren de 1500 m had bereikt. De fijntuning van de VG en de handeling wordt steeds optimaler en intussen is de tip van knieën intrekken als het toch af en toe een beetje te snel gaat, blijkt goed te werken.
Emiel had er zin in vandaag. Koppelt zich af op 167 m hoogte en vind verder zijn eigen weg met regelmatig een + 6 m/s op zijn track. Na een krappe 2 uur vliegen kwam hij terug vanwege ontzettende koude handen, want op zijn hoogten was het ook 0°. Met Heleen heb ik een stevige oefensleepvlucht gemaakt met bewust veel bochten, onverwachte bochten, hoogte verschillen, etc. Alles uit de kast getrokken, maar ze blijft keurig in positie achter de DragonFly en heeft een hele lange tijd met haar vlieger kunnen thermieken. Eigenlijk was het gewoon een onverwachte TOP-dag vandaag.
Kreeg net de track binnen van Rens. Helemaal goed gedaan, zelfs twee keerpunten gehaald en dat was nog niet gebeurd de afgelopen dagen. Gefeliciteerd Rens.
