DFblog

Precies 4 jaar geleden was het prachtig weer met blauwe lucht. Zou het dit jaar ook zo mooi worden in het weekend? De verwachting is dat vanaf zaterdagmiddag de bovenwind behoorlijk gaat afnemen, zelfs tot kalm aan toe. Heleen had een aantal introductie vluchten, voor mensen, die willen gaan ervaren of ze het leuk gaan vinden om het te gaan leren.

Het blijft elke keer weer een geweldig moment als de mensen terugkomen na een tandembeleving in de lucht. Joep, Ilse en Mitchel zijn vrienden collega’s en zijn vanaf Eindhoven naar Stadskanaal gekomen om een luchtdoop te maken onder de tandem met Heleen. Zelf hebben ze alle drie lucht- en ruimtevaart gestudeerd te Delft. Wat is het wereldje klein, want onze Rob heeft daar een mooie tijd in zijn leven door gebracht. Ilse en Mitchel waren dol enthousiast en Mitchel wist toch wel aardig wat over het besturen van vliegtuigen, maar gewichtsbesturing was toch een heel ander verhaal. Ilse is van de rocket-science, dus voor haar ook een hele uitdaging. Joep was groot en zat ook aan het maximum gewicht om te slepen, dus dat was nog wel een dingetje. Gelukkig was Heleen een aantal kilogrammen afgevallen en was de benzinetank van de DragonFly niet zo vol en de wind stond redelijk op de runway. De afspraak was, als het niet comfortabel voelt, aan het einde van de runway te gaan landen. Het ging goed en er was slechts 10 cm/s minder stijg. Ilse en Mitchel waren razend enthousiast. Joep moest het nog laten bezinken, en dacht al dat het niet zo zijn dingetje was. Toch dapper van hem dat hij heeft willen ervaren hoe het in de lucht is zo vrij als een vogeltje. Nico en Remi waren intussen gearriveerd en waren hun slaapplaatsje aan het inrichten, om daarna toestellen te gaan opbouwen en checken, want er kon eind van de middag inderdaad gelest gaan worden. Helaas had Frans veel pech onderweg. Helaas de auto waar hij al 6 jaar probleemloos mee rijdt, kreeg ineens een serieus probleem, en moest hulp van de ANWB ontvangen. Zijn auto werd afgevoerd naar de garage waar deze in onderhoud is en zelf kreeg hij een leenauto om verder te gaan met zijn reis naar Stadskanaal. Door al dit oponthoud heeft Frans dus helaas niet kunnen vliegen deze zaterdag. Remi, Roos, Nico en Lars hebben laten zien dat er weer vooruitgang is.

Lars heeft precies voor einde van de sunset periode zijn final in gezet na een heerlijk rustige vlucht met avondrood als achtergrond.

In de avond was het kampvuurtje al aardig warm gestookt, voordat de cursisten gingen aansluiten. Zij hadden volgens mij nog heel wat theorie in de avond verorberd. Tevens zorgde Frans voor een aangename muziek op de achtergrond met oranje lichteffecten. Gelukkig heeft hij nog wel zijn spullen uit de auto kunnen halen om de tent te kunnen plaatsen. De volgende ochtend begon met dichte grondmist, maar de cursisten waren weer stipt op tijd (7:00) in de hangaar, want dan gaat de muziekbox van Heleen aan om aan de warming-up te beginnen. Wat leuk te horen is dat er een aantal mensen, die nu ook thuis voortzetten en zich daardoor ook veel fitter voelen op de dag zelf. Toen ik in de ochtend uit de carvan stapte, dacht ik oh, ik hoef niet te haasten, dat duurt nog even voordat de grondmist is opgetrokken, er was ook geen vleugje wind te traceren.

Het was bijna zover dat ik het eerste testvluchtje zou kunnen maken. Ik dacht dat vinden de buurtbewoners vast niet erg, dat we een half uurtje later beginnen op zondag. Op de grond was het nog 15,5°C echter toen ik airborn was, zag ik de temperatuur al gauw oplopen naar 19,5°C. Dat is goed want zolang de aarde nog fris is, zal de lucht rustig zijn. Voor Pavel was het alweer een tijdje geleden, maar hij was het nog niet verleerd hoor, het ging prima. Frans en Lars kunnen zich nu ook meer concentreren op de landingen, want het gesleept worden achter de DragonFly hebben ze beide goed in de vingers. Het blijft spannend voor Nico, want zijn eerste solovlucht zal echt niet lang meer duren. Het slepen gaat goed en de reactie om te releasen is ook aanwezig. Heleen wil toch graag voelen, dat de start ook helemaal zelf gedaan wordt. Dus het volgende plan is om een paar korte sleepvluchtjes te doen, alleen gefocust op start en landing. Als dit goed gaat, dan gaat het gebeuren hoor. Houd moed Nico, je kan het! Nog een klein beetje geduld, dat is altijd een schone zaak. Na een inspannende ochtend is het tijd om de inwendige mens te voorzien van een lunch.

We gingen gezellig met z’n achten eten bij Mustafa en Cinam. Opvallend is, dat de Nederlandse taal steeds beter gaat. Gisteren had Martin ook nog een mooie vlucht gemaakt. Het was niet eenvoudig, want er was bovenin toch wel wat wind, die de thermiek een beetje deed verwaaien.

Zo ook op zondag ging ik Martin slepen en kwam gewoon geen enkele + tegen. De inversielaag die je in de verte zag liggen was ook niet hoopvol. Laaste kans dacht ik, om naar de huisbel te vliegen. En warempel…. 0,1 …. 0,2 …. 0,3 …. 0,2 …. 0,3 meer stijg als gemiddeld tijdens de sleep. Dan nu maar afzwaaien. En ja hoor Martin wist hier toch weer gebruik van te maken. Hoe hij het doet mag joost weten. Oefenen, en nog eens oefenen zal de remedie zijn. Dat hij de minimale thermische aktiviteit aanvoelt door een getraind onbekend zintuig. Hij wist zelfs door de inversie heen te prikken naar tegen de kilometer hoogte. Op de grond waren we telkens aan het kijken in de lucht, huh Martin nog niet in de buurt, nog niet geland?? Prachtig mooi dit. Eigenlijk jammer, dat er zoveel meer ervaren piloten zijn , maar helaas zo drukke agenda hebben, dat ze niet kunnen komen vliegen.

In de middag zag ik verder overal boekwerken, oranje papieren, zwoegende cursisten, krabbelend achter de oren, vragende gezichten…. Heleen had examenvragen voorgelegd, want uiteindelijk is de theorie van alles het fundament van de praktijk. Ik heb het namelijk zelf weer ervaren vandaag. Mij werd gevraagd hoe dat zit met de windgradient. Oeps, wat was dat ook al weer. In de praktijk weet ik het wel. Namelijk ik kom aan vliegen op final met een rustig vaartje. Ik zag een aantal mensen op de akker voor het vliegveld nog de laatste aardappelen rapen, nadat de machines het land hadden gerooid. Dus uitkijken, want ik heb wel een sleepkabel van 60 m achter me hangen. Niet dat ik de aardappeltjes uit hun handen ga vissen. Enfin, dan ben ik inmiddels aangekomen dicht bij het begin van de baan op 30 m hoogte en plots val ik als een baksteen uit de lucht, en realiseerde me dat dit een behoorlijke stuiter zou gaan worden als ik geen actie zou gaan ondernemen. Dus kabel gereleased (minder weerstand) en volgas met het motortje. Precies op tijd ongeveer een meter boven de grond en voldoende vermogen om weer te vliegen. Is dit de windgradient? Boven meer wind dan op de grond. Ik hoor het graag van jullie.

De avond volgorde was: Nico, Roos, Remi, Frans en Lars. Helaas moest Pavel eerder naar huis vanwege omstandigheden. Hopelijk is thuis alles weer goed. Half zes in de middag was de temperatuur inmiddels opgelopen boven de 30°C en nul wind. Zowel de DragonFly als de Tandem hadden meer snelheid nodig voordat je airborn kon. Ik zag door mijn spiegels dat de start was afgebroken en zelf had ik ook langer moeten doorrijden om de juiste vliegsnelheid te behalen. Mooie praktische les was weer dat temperatuur zo enorme invloed heeft op het draagvermogen van de vliegtuigen. Temperatuur hoog, minder luchtdeeltjes in dezelfde hoeveelheid lucht, dus minder draagvermogen op die deeltjes. Nico en Remi tot einde sleep goed volgehouden de focus te houden.

Met bepaalde windrichting zou de delta na 60 m zelfs deze propwash kunnen voelen, dat dan een klein beetje tegensturen vereist. Anticiperen blijft tot het laatst toe belangrijk.

Het blijft fantastisch hoe precies Frans over de horizon scheert. In de spiegels zit er nog geen mm verschil de hele 360-er lang. Prachtig. En Roos, ja Roos, wat moet ik daar nu van zeggen. Dit is echt niet te geloven hoeveel gevoel zij heeft voor het vliegen met een hangglider. Werkelijk een natuur talent. Op gevoel gaat alles zoals het zou moeten. Heleen probeert nog wel ook uit te leggen, van hoe en waarom een bepaalde aktie het gewenste resultaat geeft. Haar laatste vlucht van de dag gaf mij zo euforisch gevoel, wat ik ook deed, links om of rechts om. Zo strak in positie blijven is een hele kunst. Het driehoekje van de DragonFly bekabeling, dat ik als referentiepunt neem, daar kwam ze gewoon de hele sleep niet meer uit, voordat ik afzwaaide. Tussendoor ziet ze ook nog van alles wat opvalt in de lucht, zoals een opstijgende luchtballon. En ik hoefde maar een aanstalte te maken om af te gaan zwaaien en ze was al met Heleen alleen op luchtpad. Fantastisch. Als ik me herinner hoe lang het wel niet duurde voordat ik het vliegen eigen had, is het ongelooflijk te zien hoe de nieuwe cursisten allemaal zo snel iets leren. Groen petje af hoor!.