Voorheen was het aantal vliegdagen dat je in een T-shirtje kan gaan DragonFly vliegen in Nederland vrij uniek. Donderdag was toch weer zo’n dag. Na dat ik eerst verrast was door My-Ki en Maarten door een uitgebreide lunch, zodat we een goede basis hadden gekregen om te gaan vliegen. Zeer kalme wind en recht op de baan. Dit zou toch wel heel jammer zijn om te missen. Gelukkig waren er een aantal andere leden op het vliegveld.
Juna heeft nog wat DragonFly oefeningen gedaan en hoopt dat ze gauw wat groter is om mee te kunnen. Met My-Ki wilde de stap ook eens wagen om in een zomers jurkje een vluchtje te maken in de DragonFly. Volgens mij heeft ze er heel erg van genoten van de koelere lucht boven en de beleving. Maarten zijn sleep ging prima en is een lange tijd aan het vliegen geweest. Tussendoor topdagje dus. Eind van de middag zou ik Rockanje willen zijn, omdat daar Connie, Rob, Ellen en Pippa om 18u een tafeltje hadden gereserveerd bij het Badhotel. Ik kwam op het terras aan en het ijskoude biertje stond daar al voor me klaar. Het was reuze gezellig en zijn later nog naar het strand geweest om de sunset mee te maken. Pippa had de keuze gemaakt een nachtje te logeren bij ons. Dat was voor ons natuurlijk volop genieten.
Zaterdagochtend weer vroeg naar het vliegveld. Francois, Maarten en Martin zouden graag een sleepje willen doen. Martin ging als eerste en hebben we ook niet meer terug gezien. Na ongeveer 4,5 uur vliegen en mooie hoogtes bereikt te hebben met max. +5,9 m/s en snelheden tot max 80 km/u, was hij tussen Arnhem en Nijmegen geland. Volgens mij bijna in de achtertuin van Emiel (Elst). Top vlucht Martin. Goed dat Marjoleine er bij was, want die was al eerder richting het zuiden gereden om hem op te halen. François had zijn ophangpunt naar voren gedaan, omdat hij in Annecy het gevoel had, dat de vlieger te langzaam vloog in de trim. Dit leek toch niet zo goed idee, omdat hij erg laag achter de DragonFly bleef vliegen. Op veilige hoogte heeft hij losgekoppeld en is terug gevlogen naar de basis. De draai naar de final had eerder gemogen, omdat deze vrij laag was volgens Maarten. Aandachtspunten: * hangt de piloot op de juiste hoogte in het A-frame, * is de VG goed ingesteld, * Is de keuze van het veranderen van het ophangpunt wel juist? Francois had ook nog een geweldig apparaatje aan de DragonFly bevestigd. De camera hing gewoon willekeurig aan een telescoop stokje. Doet er niet toe hoe. En live 360° links rechts onder boven werd door gestuurd naar zijn telefoon. Ben enorm benieuwd naar de beelden, van Fracois en Maarten in de vlucht, opstijgende C42, en Combine aan het werk op het korenveld.
Tijdens de sleep met Maarten kwamen er veel vliegtuigen vanuit de eilanden binnen op EHST. Druk radioverkeer dus en de radio stond hard. Ik heb heel voorzichtig de radio wat zachter gezet. Echter Maarten dacht dat mijn hand net terug deed na het afzwaaien en ontkoppelde, waar terplekke geen thermiek was. Als ik afzwaai dan is dat met een overdreven beweging van mijn gestrekte arm. Mocht je dat toch niet gezien hebben, doe ik het altijd nog een keer. Maar Maarten liet zich niet kennen hen had al gauw een mooie thermiekbel gevonden en een vlucht weten te maken van bijna 2 uur. Later ben ik met de DragonFly Maarten gaan opzoeken. Later heeft hij mij een mooie bel aangegeven in de buurt van de stad en heb de DragonFly op Deltamodus ingesteld. Na voorzichtig draaien en proberen de kern te vinden had ik de hoogte bereikt tot de inversie. Maarten prikte daar zelfs nog doorheen. Weg was ie. Ben toen gaan steken en boven Onstwedde zag ik een piepklein cumultje dat mij weer op hoogte kon brengen. Ik heb weer enorm genoten van het vliegen.
Einde van de dag ben ik met Maarten naar de Camping te Sellingen gegaan waar hij met zijn gezin verblijft. My-Ki was al aan een overheerlijk maaltijd bezig. Lekker gegeten en gedronken en super bedankt voor de gastvrijheid.
Zondag heb ik om 6u in de ochtend een Amerikaanse F16 piloot geholpen met het vertrek richting Polen. Hij was inmiddels met vervroegd pensioen (vanwege militaire diensten) en op weg naar zijn vrouw te Polen. Oude maar super mooie, goed onderhouden kist. Lopende terug naar de Camping, zag ik een hommel op het platform zitten, helemaal uitgeput. Heb hem zachtjes opgepakt en op de bloem van de Buddleija gezet. Leuk om te zien hoe zijn snuit al gauw de bloemetjes in ging om wat energie op te doen. Komt goed. Oeps in de caravan heb ik nu in het dakrooster ook bezoek van een wesp. Weet nu niet wat hier mee te doen.
Nu even wat bloggen en dan het 25-uurs onderhoud aan de DragonFly. Nog hopelijk voor de warmte mee klaar.
Wat een ongelooflijk mooie zomerweek hebben we weer in het verschiet. Wel hoop ik dat de waterschapsmensen het voor elkaar krijgen het grondwaterpeil op het juiste niveau te houden. In de lucht is het daar in tegen prachtig. Ondanks de zuidwesten wind was het toch een kraak heldere lucht en de temperatuur was heel aangenaam op woensdag de 5e augustus. De wind was wel een beetje aan het wapperen met de kracht 6 tot 14 kts. Om dan met de deltavlieger de thermiekbellen te pakken is nog wel een dingetje. Daarom hebben Maarten en ik een leuk tochtje gemaakt in de DragonFly.
Maarten heeft het grootste deel zelf gevlogen, want hij wist waar de camping is, waar hij met Juna en My-ki verblijft. In de spiegel zag ik continue de brede glimlach op zijn gezicht. Met 2 personen is 4700 rpm ongeveer gelijk aan de delta. Onderweg heeft hij 2 leuke bellen gehad en in kunnen indraaien. Daarmee heeft hij vast nog in een Efteling gedachte nog een leuke track kunnen tekenen.
Na het avondeten toen de wind in zijn geheel stil lag was het tot sunset zo fabelachtig mooi te vliegen met mensen uit de buurt van Wedde. Vader wilde ook graag maar het agrarische werk laat niet op zich wachten. Overal zag je grote Claas Combine’s het goudkleurige rijpe koren dorsen. (Dus weer voldoende landingsvelden in het buitengebied). Zijn zoon Pieter was zo enthousiast hoe het er van boven allemaal uitzag. Zo leuk te horen. Overal waar een trekker zag rijden, kon hij vertellen wat voor merk en wie erop zat. We zijn ook nog even naar zijn vader gevlogen en zagen hem het gewas sproeien met GPS gestuurde trekker. Ilse wilde eerst graag een paar meter boven de grond en aan het einde van de baan weer landen. Daarna wilde ze graag een groter rondje en ze heeft zelfs de 106 meter hoogte bereikt. Voor haar was het de eerste keer vliegen en was heel erg trots dat het gelukt was. Moeder heeft nog uitbundig naar haar vriendin kunnen zwaaien die dichtbij het vliegveld woont.
Tegen sunset heb ik zelf nog een heerlijk vluchtje gemaakt in alle rust, geen hobbeltje in de lucht en genietend van het prachtige Groningse landschap, met vele meanders en op dit tijdstip heel lange schaduwen, dat zijn geheel bijzonder pittoresk maakt. Dank voor deze mooie dag en natuurlijk heel veel dank voor het prachtige cadeau dat ik van Nico & Nicolette heb mogen ontvangen. Een echt kunstwerk van Anneke Weesjes te Onstwedde.
