In de nacht tikte de regen op de het dak me zachtjes te slapen. Zondag was inmiddels aangebroken en zag er stuk zonniger uit dan gisteren. Er was natuurlijk wel veel vocht op het land dat eerst zal moeten oplossen. Boven in de lucht was het nog steeds 20°C. Het leken wel mooie thermiekwolken echter in de praktijk was het niet zo. Kleine piepjes werden geroepen door de instrumenten en het was daarom ook een hele opgaaf om boven te blijven. Coen heeft waarschijnlijk mooie opnames kunnen maken tijdens de vlucht.
Cornelia is ook steeds meer vertrouwd met de wind. Nu was het 7-8 kts, maar wel redelijk recht op de baan. Ronald is ook steeds meer vertrouwd met zijn nieuwe delta. Met slepen voel je het gewoon al bij de start. Strak er achter en goed anticiperen op wat de DragonFly doet. Top Ronald. Als ik Maya of Cornelia sleep, dan blijf ik maar in de spiegel kijken, om zeker te weten dat er toch gevolgd wordt. De dames zijn zo licht, dat ik zo weinig weerstand voel, of dat ik niets aan het slepen ben.
Ja, het was een leuke week. Ieder gezellig om mee te babbelen en van te leren. En ik werd ook helemaal verzorgd door de dames. Van Cornelia kreeg ik schone kleding te leen en met de dag afsluiting een heerlijk heel speciaal biertje, van Maya heb ik mogen genieten van een ongelooflijk smaakvolle vegetarische schotel die ze zelf had klaar gemaakt en dan nog wel op een 1 pitter. Marjolein heeft me voorzien van heerlijke krentenbollen en van Judith heb ik een heerlijke worst met biertjes gekregen. Allemaal super bedankt, dat ik zo op een relaxte manier de week door kon komen.
Zaterdag zou toch veel belovend kunnen worden, echter het werd vreemd weer. De wind was zeker aanwezig maar stond wel recht op de runway. De thermiek was op vakantie maar volgens mij hebben Coen, Cornelia, Diederik, Martin, Maya en Ronald best genoten van hun bijzondere vlucht. Leuk om te zien en horen dat Cornelia zo passievol haar vliegverhaal kan vertellen. Heb voor mij een mooie foto ervan om me hier aan te herinneren. De delta’s konden weer in de hangaar. Lekker eten, borrelen en toen de onweersbuien begonnen lekker naar de slaapmodus.
Vrijdagochtend stonden Erik, Martin, Maya en Ronald al weer vroeg klaar om gesleept te worden. Echter het was overcast bewolking en maar af en toe was er een splinter zonlicht te zien. Erik vertelde nog dat hij zo blij is met zijn delta de Moyes Gecko. Handeling is fantastisch en zelfs de crosswind landing had Erik keurig ingezet en netjes op de voetjes terecht. Maya heeft haar uiterste best gedaan om toch enige thermiek te kunnen gebruiken, maar later op de dag was het toch echt heel moeilijk om deze te kunnen benutten. Later ging de wind zelfs erg cross en toch wel stevig worden, wat Ronald deed beslissen om deze vlucht over te slaan. Goed beslissing trouwens. Tja, waar is Martin, het zal toch niet waar zijn? Hij kwam na een uur vliegen weer terug op de stek. Ongelooflijk één klein rondje zonneschijn door het wolkendek gaf hem al voldoende warmte om te stijgen. Super gedaan. Later kregen we op het vliegveld nog visite van Joke en Ben uit Limburg. Ze hadden een para buggy achter op de trekhaak van hun nieuwe camper. Joke en Ben waren bijzonder goed op elkaar ingespeeld, want ieder wist precies wat ze moesten doen en de preflight werkzaamheden waren in een mum van tijd gedaan, zitten, starten en weg waren ze.
Zo dat gaat vlot. De vlucht was via Bourtange naar de Eemshaven en via de Dollard en de Blauwe Stad weer terug op het vliegveld. De gemiddelde tegen de wind in grond snelheid was 55 km/u en met windje mee 75 km/u. Keurige landing precies van waar ze opgestegen waren. Chute invouwen in de pakzak op het stoeltje, hoesje er over en klaar is het.
Normaal is donderdag niet bemenst door een havenmeester en Connie en ik gaan donderdags naar België, maar donderdag zou wel de mooiste dag gaan worden voor deze week. Naar België gaan we deze week niet, omdat Rob, Ellen en Pippa vakantie hebben. Toen kwam er geweldig aanbod van Koos, dat hij wel havenmeester wil zijn voor donderdag. Dat zou super zijn. Zelfs Maya en Erik hadden hier de agenda gewijzigd om ook donderdag te kunnen gaan vliegen.
Judith heeft weer ontzettend goed haar best gedaan met het assisteren bij de start en ophalen van de dolly.
Erik wist meerdere keren weer op hoogte te komen. De bovenwind was toch wel stevig en bij het indraaien van de thermiekbellen was het verzet best wel groot. De thermiekbellen waren ontzettend sterk al laag bij de grond. Met Maya ging ik na de start al direct heftig omhoog, tot einde sleep toe hadden we regelmatig dat we met +4,8 stijg hadden. Maya koos voor de veilige kant een buitenlanding te maken, omdat ze te ver was weggezet door de wind. Een heel aardige jonge eigenaar van het land bood al aan om met de trekker het land op te gaan om Maya op te halen. Hij was al bezorgd om haar, omdat hij dacht dat het een noodlanding was en tevens was hij blij verbaasd dat er geen schade aan de planten was. Die landing had Maya dus mooi ingezet.
Ronald en Martin gingen uiteindelijk skyhigh op pad, volgens mij hadden ze ook radio contact met elkaar. Erik zou nog even wachten op de landing van Martin, maar dat duurde maar en duurde maar. Uiteindelijk dachten we, ah daar is hij op 150m om te landen, maar dan hoorde we de piepjes van zijn instrument en weer nam Martin hoogte. Er was een reden, hij wilde de mijlpaal bereiken van een vlucht van 3 uur rondom Stadskanaal. En dat was dus gelukt met ruim 3 uur. Gefeliciteerd weer met deze mijlpaal.
Ronald had ook een buitenlanding gemaakt ten westen van Stadskanaal en nadat hij een locatie aan Judith had doorgegeven ging Judith met de auto op op pad om Ronald op te halen. Dat is toch wel heel fijn voor Ronald. Later op de dag kwam Coen en Cornelia ook nog gezellig aan. Hun vliegtuig was gepland voor een keuring t.b.v. het bewijs voor luchtwaardigheid.
Hierna nog gezellig met z’n allen pizza gegeten op de camping. Dit was weer een onvergetelijke dag met super mooi vliegweer.
Deze begint woensdag wel heel erg leuk. Het is bewolkt maar het voelt wel zomers aan. Heerlijk om elke keer prachtige landingen te zien van Martin en Ronald. Superfijn dat Judith er ook bij was. Dan hoefde de mannen ook geen dolly retrieve te regelen ;-). Maar ik heb ook gezien dat Judith met een enorm grote lens foto’s heeft geschoten. Dus ik ben weer razend benieuwd. Martin presteerde het om met belletjes van +0,2 hoogte te gaan nemen met een eindeloos geduld. Ronald voelt zich steeds meer thuis onder zijn nieuwe vlieger. De vlieger vliegt kaarsrecht en met landen is veel minder snelheid nodig.
