Het was een heerlijke vliegdag geworden. Best een beetje opwindend, omdat 27 oktober 2024 de laaste vlucht is gemaakt. Weinig wind en slecht licht cross op de baan. En natuurlijk een fijn zonnetje erbij. Heb gecarpoold met Martin, en dan is de reistijd zo voorbij, omdat we van alles te bespreken hadden. Trouwens wel weer heel leuk te zien dat onderweg diverse groepjes reeen gewoon in de weide aan grazen waren. De ooivaars weer op hun nest en de kauwen die een plekje proberen te bemachtigen onder de viaducten om hun nest te gaan bouwen. De roeken waren ook al flink bezig met takken door het luchtruim te sjouwen. Aangekomen op EHST stond Martijn al te popelen van enthousiasme, want hij zou de eerste taxi-oefeningen gaan doen in de DragonFly. De DragonFly stond er nog keurig bij in de hangaar. Geen muizen dit keer, wel heel veel braakballen voor de ingang, dus de roofvogels hebben goed hun best gedaan. In de maanden hiervoor heeft Heleen nog een aantal maal de propeller gaan draaien, dat de motor ook lekker gesmeerd bleeft. Dit heeft zeker bijgedragen tot een spoedig opstart verloop. Eerst ging ik de positieve accupool weer bevestigen, die ik voor de winter had losgekoppeld. De accu heeft al vanaf 2005 geen acculader gezien. Een goede pre-flight check ging met de nodige aandacht van Martijn vooraf. Daar stond ie dan, groen te schitteren in de zon met blauwe hemel. En wederom ging de eerste start na lange tijd weer zoals het hoort. Mooi. Dan ga ik zelf lekker even vliegen om te kijken of de skills er nog zijn en dat de DragonFly nog vliegt zoals gewend. Nou, het is net of je de fiets uit de schuur pakt en opstapt, want het voelt gelijk zo vertrouwd. Motortje loopt super lekker en start telkens na 1 druk op de startknop. Inmiddels zijn Martin, Heleen en Francois hun toestellen aan het controleren en opbouwen. Deze tijd is mooi te gebruiken om Martijn kennis te laten maken met de DragonFly. Vandaag staat het taxiën op het menu. Heel mooi om te voelen hoe blij Martijn was na afloop, zoveel andere indrukken dan in een dichte kist. Hij deed het ook bijzonder goed en hield zelfs na een aantal maal oefenen bij een verhoogde snelheid het achterwieltje in de lucht met toch redelijk recht op de runway te blijven. De deltapiloten waren ook weer blij dat ze lekker hebben kunnen vliegen. De dolly heeft een update gehad, namelijk volschuim voorwielen, zodat de kans op lek raken van band voorkomen wordt. Martin vond het wel minder comfortabel, omdat deze wielen eigenlijk maar weinig veren. Nu bleek de runway op een of andere redenen ook veel hobbeliger dan normaal. Ik ga er nog over nadenken, om toch maar weer luchtbandjes te gaan plaatsen. Francois had ook een bijzondere eerste start. Ongeveer nog geen 100m hoogte ging het release van de swift spontaan. Dus wat doe je dan. De keuze van Francois was om buitenom de runway 180° te draaien en met rugwind te landen op het delta circuit weer terug naar de start. De swift heeft gelukkig remkleppen en een wiel, dus hoef je de vaart niet bij te kunnen houden met lopen. Toch was het een spannende ervaring. Hoogstwaarschijnlijk was het release door zijn voet geactiveerd. Zijn volgende vlucht ging als een donsveertje. Zelfs nog een belletje gevonden van samen 3.3+ bij de huisbel. Verder dan 500m ging deze niet, want daar hing toch wel een behoorlijke inversie laag.
