Zondag heeft Tanno een aantal passagiers blij weten te maken op deze prachtige zonnige dag. Het ging allemaal op rolletjes. Ondanks mooi weer was de thermiek ver te zoeken. Daarom was het ook zo leuk dat Cornelia en Coen toch voor de gezelligheid kwamen vliegen. Floor was een enthousiaste moeder die na de tandem ook wel een vluchtje wilde maken in de DragonFly. Dit was lachen, gieren, brullen, want met het besturen leek links voor haar rechts en andersom. Dus uiteindelijk complete desoriëntatie. Haar zoon had blijkbaar een veel beter vlieghandje, want hij ging heel subtiel om met de stick en hield de DragonFly mooi recht. En dan de 4 meiden van de vader die de like challenge had gewonnen. Die konden het nergens anders meer over hebben dan dat het zo cool was met zo intens blijde gezichten. Hier krijg je wel veel energie voor terug. Nina heeft het ook nog eens gaan proberen en vond het eigenlijk wel knap dat ik de DragonFly zo onder controle heb. 🙂
Woensdag is het alweer 1 september. Paar dagen geleden was de voorspelling nog redelijk en misschien nog thermisch ook. Op de dag zelf was er weinig overgebleven van de hoop op thermiek. Enfin, groot voordeel de wind was noordwest maar heel erg kalm, zodat Heleen met een gebrevetteerde delta co-piloot mooie trainingsvluchten zou kunnen maken in een rustige lucht. Robert Barnstein woont redelijk op de route naar Stadskanaal en Heleen had hem gevraagd om te willen functioneren als gebrevetteerde ‘ballast’. De timing was in de ochtend perfect. Ik kwam aanrijden en zijn zoon ging net aanstalten maken om op de fiets naar school te gaan. Na een rit gemaakt te hebben vol oude vliegverhalen, kwamen we op EHST aan. Heleen was nog druk aan het uitvoeren van een aantal modificaties op de tandem vlieger. Martin en Cornelia waren ook al op het veld. Erik kwam iets later en heeft heel goede tips gegeven betreffende het tandemvliegen aan Heleen. Zelf heeft hij na het vliegen super mooie landingen laten zien. Elke keer weer zag Erik als starthulp bij de tandem. Kei tof van Erik.
Martin zag me al een beetje vertwijfeld kijken over de bewolking. Hij zei me, dat komt wel goed, einde van de middag breekt het wel open. We waren allen blij dat hij gezond en wel uit Afghanistan terug is. Toch zijn dat verschrikkelijk spannende dagen geweest en ook voor Marjoleine. Met het vliegen van het gebruikelijke testrondje vooraf, viel mij de wolkenbasis hoogte niet echt tegen.
Heleen en Robert hebben uiteindelijk 7 tandemstarts gemaakt en hebben er veel van geleerd. De fine-tuning wordt steeds beter. Het gevoel blijft zo ontzettend leuk, dat als ik Cornelia sleep, ik zo goed moet kijken in de spiegels, omdat ik telkens denk dat ik alleen met de sleepkabel er vandoor ben. Zo ontzettend licht voelt dat.
Iedereen heeft weer laten zien dat ze de landingstechniek goed beheersen. Het is dan ook een lust om te zien, hoe er geflaired wordt. Zo ook Martin die gewoon 2 uur in de lucht blijft, terwijl we allen denken, hoe doet hij dat nou toch? En als je hem in noordoostelijke richting in de verte straight ziet aankomen en dan precies op het plaatsje ziet landen waar hij het wil op een zo ongelooflijk relaxte manier hoe hij de vlieger aan de grond zet, is wel heel tof om te zien.
DragonFly weer klaar en goed zijn best gedaan 🙂
Tijdens het deltavliegen had Cornelia Coen ook al gespot.
Coen heeft de laatste tijd veel getraind in de Ekolot. En eindelijk is het voor Cornelia dan zover dat ze samen met Coen kan gaan vliegen.
Daarna zijn we met hele groepje lekker een patatje gaan eten en hebben de fijne vliegdag heerlijk doorgesproken. Heleen heeft haar logboek bijgewerkt en Robert heeft zijn bevindingen kenbaar gemaakt. Dit alles voor ter evaluatie, om later perfecte tandemvluchten te kunnen gaan maken met leerlingen.
Robert zei onderweg terug naar huis nog: ” Nou dat was me nog eens vliegdag zeg, wordt netjes opgehaald, vlieger en alles staat klaar, 7 vluchten gemaakt op 1 dag gebeurd ook niet altijd en dan nog eens voor de deur thuis afgezet. Dat was wel een borrel waard voor het pitten. 😉
