Zondag was uiteindelijk een mooie vliegdag ter afsluiting van deze week. De thermiek was best wel heftig te noemen. Zeker in het begin van de middag, toen de warme luchtmassa’s zich nog aan het schikken waren. Erg turbulent. Later op de middag werden de thermiekbellen wat duidelijker. De piloten bleven goed boven. Martin was volgens mij weer het langste in de lucht. Fred heeft meerdere keren op 1350m gevlogen en was weer uiterst tevreden. Martin had Ronald nog een aantal tips gegeven voor de start. De sleep met Ronald ging helemaal goed en hij bleef mooi in positie ondanks de rommelige lucht. Martin was na Ronald gestart en heeft een hele mooie vlucht gemaakt denk ik zo. Hij heeft bij Vlagtwedde wel een buitenlanding gemaakt. Waarschijnlijk was de wind toch te sterk geworden. Marjoleine was nog onderweg van een fietstocht richting Buinen. Daarom heeft Ronald Martin gaan halen. Ik hoop dat alles goed is verlopen. Ivo was ook weer van de partij en die is wel een heel lange tijd weggeweest. Hij vertelde dat alles uitkwam in de praktijk, zoals hij in de theorie had geleerd. Hij kon de groeiende wolken volgen. Volgende keer ging hij echt nog beter letten op het circuit vliegen in de landingsfase. Henk heeft ook een mooie vlucht gemaakt. Zat ook erg hoog bij andere piloten in een gaggle. Tijdens het vliegen zag hij een mooie wolk elders en ging die eens proberen, echter dat was een beslissing die hij achteraf beter niet had kunnen nemen. Weer wat geleerd. Samen met Francois had ik de snelste sleep vandaag. We waren precies in een goede situatie gestart. En in een paar rondjes van plus-5 waren we al op hoogte. Dat was gaaf en we zagen hem voorlopig niet meer terug. Later zei hij dat hij voor de eerste keer buiten final-glide naar EHSt had gevlogen. Bij Borger was het heel moeilijk om de juiste thermiekbellen te pakken, want het was overal blauw. Spannend was dat wel, want een buitenlanding met de Swift zorgt wel voor extra tijd om deze weer op honk te krijgen. Enfin, hij kwam hoog binnen bij EHST, dus dat was mooi gelukt en weer een mijlpaal bereikt. Na afloop wilde we nog eten in het restaurant van het paviljoen. Ik rende om half vijf nog om alvast te bestellen, omdat ze vijf uur zijn gesloten. Het was zo ontzettende druk geweest met publiek die genoten van de deltavlieger aktiviteiten, dat vele ook bleven eten. Voor ons jammer, want Mustafa gaf aan dat alle eten op was. Voor de Mustafa en zijn vrouw was dit natuurlijk wel erg leuk. Fred, Henk en ik zijn later in Exloo nog een patatje piri piri, patatje stoofvlees en patatje kebab, ijsje en koffie gaan nuttige tijdens een gezellige nabespreking.
Wat een prachtige zonnige dag hier in Stadskanaal. Ik had nog mijn twijfels toen ik weg reed uit Tielt-Winge, omdat ik de ruitenwissers moest inschakelen vanwege de motregen. Echter tussen Nijmegen en Arnhem klaarde de lucht al helemaal op tot een zacht blauwe hemel. Dat het een zonnige dag ging worden hadden, Fred, Martin, Bob, François en Ivo en een aantal MLA-piloten ook gezien op de weersverwachting.
Op EHST aangekomen bleek het gras ook nog overal gemaaid, beter kon het echt niet worden. Martin ging als eerste van start en koppelde rond de 300m al los en ging verder met zijn vlucht. Dat was een heel korte sleep dat al een tijdje geleden was voor mij. Martin zagen we pas na ruim drie uur vliegen weer terug boven het vliegveld. Zijn doel was ook als langste boven te blijven. Maar Bob was ook nog aan het vliegen. Bob heeft nu alle weersomstandigheden wel gehad zo’n beetje. Rustige lucht, lichte cross-wind, thermische lucht met bochten, stijg- en dalende luchtmassa’s. Met ster geslaagd, want hij bleef keurig in positie en wist mooi op tijd telkens te anticiperen op de wispelturige vlucht van de DragonFly. Mooi gedaan man. Enfin, Bob was inmiddels ook al meer dan een uur in de lucht en was natuurlijk heel blij met zijn eerste thermiekvlucht hier op vliegveld Stadskanaal (EHST). Martin kreeg het toch weer voor elkaar om boven Bob te komen, dat uiteindelijk de wens van Martin in vervulling kon gaan, dat hij als langste in de lucht is gebleven. Ivo had ook nog vrij kunnen nemen om in de middag een vlucht te gaan maken. Judith was er ook bij en zij heeft heel erg haar best gedaan om telkens de dolly’s van de runway te halen. Dit deed ze heel snel, want het was redelijk druk met ander vliegverkeer. Judith wilde ook wel even eens een vluchtje proeven in de DragonFly. Ik geloof wel dat ze het erg leuk vond. François was samen met zijn gezin Joey en Mira waren ook op het vliegveld aangekomen. Want ik kon vanuit de lucht de Swift naar de holding 06 zien rollen.
Toen ik de Swift op hoogte had gebracht, ben ik gauw Mira gaan halen, zodat we later even naast elkaar zouden kunnen vliegen. Eenmaal op hoogte was ik aan het zoeken, maar kon hem zo gauw niet vinden. Maar ineens zag ik hem aankomen snellen. Wow wat kan die hard zeg. En ja hoor papa en dochter op gelijke hoogte. Gaaf hoor. Mira kwam ook heel enthousiast uit de DragonFly en ging gelijk verslag doen aan haar moeder. Fred zijn eerste vlucht was net iets te vroeg, want dit was net tijdens een tijdelijke afscherming. Hier had Ivo ook nog een flinke kluif om boven te blijven. Maar de tweede vlucht van Fred was meer dan relaxed te noemen hoorde ik achteraf. Het ging overal omhoog, wat ook François bevestigde. Van Bourtange naar Stadskanaal 1 rechte lijn en continue stijg was wel heel bijzonder. Martin ging na zijn prachtige vlucht rustig aan afbouwen en gelijktijdig de vluchten van de mannen in Macedonië bekijken. Ik zag Coen ook nog een paar keer een t&g doen met zijn Flitsch. Hij zal waarschijnlijk ook wel gedacht hebben om na het werk even te gaan vliegen in zo mooie wolkjes lucht. Fred en ik hebben op de terugweg in Exloo nog een patatje gegeten en de dag nog eens doorgesproken. Dit was echt zo’n doordeweekse dag die niet gemist mocht worden.
