Vrijdag 3 april de eerste mooie thermische delta vliegdag in 2020 is er dan eindelijk aangebroken. Een pandemie, die al zo vaak verfilmd is, is nu geen film meer, maar werkelijkheid. Velen onder ons zullen er weinig van merken in de eigen omgeving, op de rust en schonere lucht na. Maar wereldwijd zijn er heel veel ongelooflijk lieve mensen kei hard aan het werk om patiënten te verzorgen en er alles aan doen als afscheid nemen een feit wordt, zo menswaardig te laten verlopen. Het maximale zowel fysiek als geestelijk wordt gevraagd van deze mensen. De meeste onder ons hebben zich alleen aan een relatief makkelijke opdracht te houden, namelijk “zoveel mogelijk thuis blijven, moet je toch weg voor werk of boodschappen dan afstand houden”, om de verzorgende mensen te sparen en om meer patiënten te kunnen laten genezen.
Nu bij zo’n eerste thermische dag, kriebelt het ontzettend om toch te gaan vliegen. Er zit tenslotte 60m lijntje tussen. Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen, om te gaan slepen, of leuke dingen te gaan doen die niet echt nodig zijn, wetende dat er mensen zijn die voor het leven aan het strijden zijn. Dus voorlopig geen slepen, totdat de besmettingspiek is afgezwakt en de maatregelen zijn versoepeld .