DFblog

Vanochtend werd de uitslag van de taak bekend gemaakt. De dagwinnaar was Arne, en op 10 minuten na, omdat Joost de parameters niet compleet had ingevuld, en daardoor wat tijd heeft verloren tijdens het vliegen werd Joost. Sander had een knappe derde plaats.

1e dagprijs een gouden beeldje en de overige prijzen waren heerlijk sappige sinaasappelen.

Deze dag liep anders dan we zouden willen, want de wind bleef toch wel te hard, namelijk 115/10kts met guests van 15 kts .

Crosswind mag 7 kts bedragen. Berekening. Als je dit berekend in het programma, dan kom je op 12,7 kts crosswind en dat is helaas te veel. Later zou de wind gaan afnemen maar nog haakser zijn. Dus hoe mooi thermisch de dag ook mag zijn, de safety commissie heeft terecht de taak gecanceld. Tussendoor heb ik nog met de broer van de dienstdoende havenmeester Koos een vluchtje gemaakt ik hoop dat hij ervan genoten heeft. Coen en ik zijn ook nog even havenmeester geweest voor Yordy & Fred en Henk. Om 19:30 is de wind echt gaan liggen en konden Cor en Adrie nog een paar sleepvluchtjes maken. Voor Cor was het alweer 3 jaar geleden en is inmiddels op respectabele leeftijd. Dus voor beide een gezonde spanning. De sleep ging goed en op het filmpje van Henk kan je duidelijk zien dat hij heel relaxed achter de DragonFly vliegt. Henk vroeg me ook nog om even mee te mogen vliegen. Dit gaat niet tijdens een sleep, dus hebben we even voordat Adrie klaar zou zijn met het opbouwen van zijn vlieger in de DragonFly gaan vliegen. Later heeft Adrie ook nog heel mooie avondvluchten gemaakt met de ondergaande zon.

Vannacht een heel stukje geschreven en gedacht dat het doorgestuurd was naar de blog. Helaas dus niet en geen concept opgeslagen ergens te vinden. Een verhaal valt voor mij in ieder geval niet te reproduceren. Enfin, we beginnen opnieuw. Woensdagochtend. De kop is eraf en Adrie heeft een GO doorgegeven dat de NK kan gaan starten op EHST. De weersverwachting op de rasp map zegt lekker veel thermiek, dat gaat wat beloven. De deltapiloten hebben inmiddels hun plekje gevonden op de camping en zijn keurig op tijd voor de briefing.

Adrie heette ons allen van harte welkom en dankte EHST voor de gastvrijheid. Zoals gebruikelijk gaf Martin ons de weersverwachting gedestilleerd uit allerlei modellen. Ik gaf nog even de high-lights aan wat belangrijk is te weten op een vliegveld dat gemotoriseerd- en delta-vliegverkeer heeft. Het protocol hebben de piloten al eerder thuis bestudeerd. Wat ik wel grappig vond, is dat de prijzen al uitgestald stonden, voordat er nog maar 1 meter was gevlogen. Ook een kanjer van een wisselbeker (grote adelaar op een sokkel met vermeldingen van alle NK-winnaars in het verleden) gaat bij een goede wedstrijd worden uitgereikt met de nieuwe winnaar 2022. Het elftal wedstrijdpiloten zaten al te popelen op het terras van het paviljoen, om op te gaan bouwen.

In samenspraak met de havenmeester Els, is de runway 24 in gebruik genomen. Dat is echt wel fijn, achter de hangaars geen geluidsoverlast van de cross motoren en voor de DragonFly alles bij de hand.

Nadat de vliegers zijn opgebouwd en gecontroleerd, werd er goed gefocust de inmiddels bekend gemaakt taak ingevoerd in de instrumenten. EHST – Coevorden – Bourtange – Vlagtwedde – EHST(Goal). Dit is ongeveer 89 km hemelsbreed.

Op één foto die ik had gemaakt zaten allemaal ronde aura’s en met een zwart/wit filter erop leek het of Daan in een werkplaats sauna zijn instrument aan het vullen was met allerlei data. Daan heeft uiteindelijk de kortste sleep gehad van nog geen 3 minuten en nog lang niet op de afgesproken ontkoppelhoogte had hij zelf losgekoppeld. Daarna ook nog de stap genomen, blijf ik bij het veld of ga ik ervoor. Nou Daan ging ervoor en bereikte een mooie hoogte. Goed gedaan Daan. Ronald en Egbert kwamen op lage hoogte nog een stevige bel tegen en je zag ze weer heel snel sky-high vliegen en de startcirkel verlaten. Gijs zat hoog in een bel en later volgde Martin, Arne en Joost in de gaggle om te beginnen aan de taak. Zo was Fred al gauw uit het zicht en wetende dat hij een privé chauffeuse Ria heeft om hem te retrieven is wel een luxe gevoel in de lucht. Daar weet Coen ook alles van, want Cornelia stond al gauw klaar om uiteindelijk de verste retrieve te gaan doen, want Coen was geland bij Coevorden. Otto was de laatste piloot die gesleept ging worden. Boven het bos gingen we samen in een grote bel al cirkelend met 4,6 m/s omhoog. Dit kan echt niet beter, en afzwaaien maar. Achteraf bleek Otto de bel toch niet te gebruiken en ging wat verder richting Stadskanaal. Later zag ik hem hoog zitten, dat komt wel goed. Na de laatste sleep ging ik zelf ook nog thermieken en de kluchten kraaien die vlak boven de grond aan het draaien waren zijn idd een heel goede aanwijzing van waar de thermiek zit. Zo weer 100m erbij. Het slepen was vandaag ontzettend leuk om te doen. Ieder in de lucht en vertrokken en de DragonFly weer op honk. Dit komt ook natuurlijk door het goede grondteam werk van Adrie en Johan, die zich als starthulp en dolly-ophaler hadden ingezet. Een collega van Desirée wilde ook graag een beleving in de DragonFly meemaken en dat heeft ze gehad. Ze was zo uitbundig enthousiast, ook het zweven in de lucht vond ze prachtig en het zelf bedienen van de stick ging haar ook goed af. Cor zou ook nog in de avond een vlucht kunnen gaan maken in de rustige lucht, maar hij wilde eerst zijn delta rustig kunnen opbouwen, omdat deze nog verkort in de transporthoes zat. Dan maar morgen. Op een gegeven moment druppelde de berichtjes binnen, ben geland met locatie erbij. Maar van 3 piloten bleven de berichtjes weg. Zijn ze nog steeds vliegende? En terwijl ik dit dacht, zag ik Arne en Joost hoogte afbouwen boven het veld. Wow, dat is kei goed.

Later kwam er ook nog een berichtje van Sander. Hij was als eerste gestart en na 4,5uur geland 5 km voor goal. Ah, dat is jammer, maar wel een ongelooflijk mooie vlucht en hard gewerkt om zover te komen. Later gaat Sander ook nog proberen een link door te geven, dat de piloten zelf hun tracks kunnen invoeren en dat zo een totaalscore zichtbaar wordt. Of dit gelijk is aan de FS-comp is nog de vraag?

Zondag de 21e had Coen zijn reserve REV al vroeg opgebouwd. Na de eerste sleep bleek wel dat er nog getuned moest worden, want het vliegen ging erg stug en zwaar. Was wel interessant te zien hoe de tip en de sprocks met 1 slagje omhoog werden gedraaid. Je zou zeggen moet daar verschil in gaan zitten? Nou wel degelijk dus. Na 1uur en drie kwartier vliegen kwam Coen me helemaal blij tegemoet lopen met zijn vlieger. Niet alleen de mooie landing was natuurlijk heel fijn, maar het slepen ging ongelooflijk veel makkelijker, terwijl het al heel wat thermischer was geworden. Nog een heel klein slagje en dan moet het helemaal perfect zijn.

Zo deze ligt in de hangaar te wachten tot de 24e, want dan begint het NK-sleep op EHST, waar 10 sterke piloten aan gaan meedoen. De dag hebben we lekker kunnen afsluiten met een broodje vliegenier, klaargemaakt door Lisa en Gerdina.

Zaterdag de 20e was een prachtige zomerse dag en er was een Airrally EHST georganiseerd. Dit was een heel leuke dag geworden met vele clubleden die ook gemotoriseerd vliegen.

De taak was EHST-EHGG-EHZZ-EHST-BBQ. Arend deed de score voor RT gebruik. Jordy & Milou, Herman & Els en Martijn hebben hun uiterste best gedaan om deze dag vloeiend te laten verlopen. Allemaal blijde gezichten en een verrassende BBQ, want Karin en Jan waren ook gekomen en Jan heeft het vlees heerlijk mals gegrild. Lisa en Gerdina hebben ook heel erg hun best gedaan, want dan is het in de spits wel erg druk.

Zelf ben ik naar EHZZ gevlogen samen met Nico, om daar wat te gaan helpen met het parkeren van de vliegtuigen. EHGG is namelijk een gecontroleerd vliegveld en dan heb je een transponder nodig.

Vrijdag de 19e was een mooie dag voor Martin om verschillende randbogen te gaan testen. Er zijn namelijk randbogen die redelijk flexibel zijn en er zijn randbogen die erg star zijn, omdat deze o.a. ook met carbon zijn vervaardigd. Manfred Ruhmer (4-voudig wereldkampioen hanggliding) heeft daar ook een aantal adviezen in mee gegeven over deze verandering. Binnen een mum van tijd zat Martin op sky high hoogte. In de sleep kon ik weinig verandering voelen tussen de verschillende randbogen. Martin waarschijnlijk wel. Hij zei tenminste dat het een leerzame dag was en weer 1u40 airtime.

Coen en Martin hebben Jans nog geholpen om met speedtape de wielkap voorlopig te herstellen, dat de Airrally morgen toch gevlogen kan worden.

De verwachting is dat op woensdag 17 augustus vanaf half negen tussen de buien door een rustige periode is om enkele lesvluchten te maken. Voordat de dienstdoende havenmeester er zou zijn heeft Erik-Jan zich beschikbaar gesteld om vanaf half negen havenmeester te zijn. Het leek erop dat we tot 11 uur door zouden kunnen gaan. Nogmaals dank Erik-Jan. Nico van Ginkel heeft 2 prachtige instructie sleeps mogen meemaken en zijn partner Gieneke had ook wel zin om te vliegen, maar dan leek het haar in de DragonFly wel aantrekkelijk, mits er rustig gevlogen kon worden. Beloofd. Achteraf bleek Gieneke een vlieghandje te hebben. De bochtoefeningen gingen zeer subtiel en hield de DragonFly mooi vlak. Het zweven vond ze ook prachtig om zo het gevoel te krijgen hoe het bij deltavliegen voelt. Toen ze beneden uitstapte riep ze gelijk spontaan: “Ik wil ook gaan leren deltavliegen” Prachtig toch. Bob kreeg bij zijn eerste vlucht wat meer te verwachten, want ik ging wat oefeningen doen, zoals onverwachte bochten, snelheden, hoogtes, etc. Maar Bob was niet uit zijn goed gekozen positie te krijgen. Keurig gedaan Bob. Hij merkte wel dat je idd uiterst geconcentreerd de DragonFly moet volgen, en dat het best wel energie kost. Daarom was zijn 2e vlucht waar we de thermiekbel indraaien gingen oefenen ook voldoende voor vandaag. Het ging trouwens uitstekend. Heleen heeft doen besluiten in samenspraak met mij, dat Bob zijn sleepaantekening kan gaan aanvragen. De KNvVL papieren werden ingevuld en we zien sympathieke Bob graag terug op EHST als hij vrij wil komen vliegen achter de DragonFly.

Ik ging in de avond droog de supermarkt in, maar bij terugkomst kleddernat van winkel tot auto. Dat was een fijne bui die de sloten weer deed vullen.

Woensdag 10 augustus komt Hans Labruyere met zijn zelfgebouwde PH-MON met het originele kleurenpalet op het glimmende metaal samen met Pieter naar EHST. Pieter heeft PPL onderricht gehad en wil heel graag het vliegen in de DragonFly gaan beleven.

Het was wel heel leuk om samen met Pieter de DragonFly te gaan vliegen. Pieter verbaasde zich achteraf hoe wendbaar deze kist is, en dat het recht naar beneden kunnen kijken ook een heel vreemde ervaring is. Pieter dacht dat ik meestuurde, maar ik liet hem in de spiegels zien dat ik de handen zo vrij had als een vogel in de lucht. Oeps, toen werd het wel een beetje spannend voor hem. Wel zo spannend, dat hij me later schreef om graag weer eens af te spreken na zijn vlieg-medische keuring.

Diederik was ook weer present. Het zou een mooi thermische dag gaan worden, maar achteraf bleek het toch moeilijker dan gedacht. Diederik had me ook nog de honingraat techniek uitgelegd om de thermiek weer vlot te vinden. Ik moet het nog wel een keer opnieuw van hem horen, want het leek me wel ingewikkeld, met 30° en afgaande wind, etc.

Het vliegen van Andreas ging fantastisch. Hij wist telkens lang in de lucht te blijven en kon de thermiek goed gebruiken. Ook leuk was, nadat hij was geland, dat hij riep het gaat overal omhoog, je kan gewoon niet naar beneden komen om te landen. Dit was natuurlijk een inkoppertje, want ik hoorde al gauw: “Hoe kom het dan dat je aan de grond staat?” Tja, dat was wel een puntje, zei Andreas 😉

Martin is richting het zuiden gevlogen op weg naar huis. Marjoleine heeft mee geholpen om de delta piloten in de lucht te helpen en later ging ze richting zuiden rijden om alvast dichter bij zijn live locatie te zijn. Martin je boft maar, dat Marjoleine dit graag voor jou doet. Top. Coen en Cornelia zijn in de buurt gebleven. Ik denk dat Cornelia wel een heel fijne vlucht gemaakt heeft die ze niet gauw zal vergeten. Ze wist goed boven te blijven en ze heeft heerlijk kunnen genieten van het heldere uitzicht. Je kon zo ver kijken hoorde ik van haar. Coen had zijn oude delta (Airborne) weer vlieg klaar gemaakt, omdat zijn huidige delta (Wills Wings) nog gerepareerd moet worden. Hopelijk kan hij een zeilmaker vinden die met Mylar om kan gaan. De oude vlieger had nog wel kuren met het naar links willen gaan. Dus daar moet nog een oplossing voor worden gevonden. Bij de 2e sleep ging het al veel beter.

Donderdag was het ook mooi weer en dus tijd voor andere dingen.

Vrijdag 12 augustus gaat Rob vd L een poging wagen om van EHST naar zijn woonplaats te Friesland gaan vliegen. De omstandigheden zijn goed. Basis tot 1900m, dus hij gaat er voor. Tijdens de sleep hadden we al gauw een goede bel en draaide spontaan in een spiraal met +4,5m/s. Rob koppelde al gauw los en ging al snel door naar 1200. Bij Borger scheen het moeilijk te worden, maar de zandafgraving bij Schoonloo gaf hem de oplossing om weer opnieuw te stijgen. En nu naar 1800. Over het TT-circuit naar Apelscha op 1900m ten zuiden van de CTR door, terwijl op die hoogte over de CTR gevlogen kan worden. Maar helaas net 1000 m stijg tekort om een glijhoek naar zijn woonplaats te kunnen maken.

Ongelooflijk goede prestatie Rob, want het was daar wel met 14 kts tegenwind hard gaan waaien. Ik heb begrepen dat je 2,5u had gevlogen en een totaal van 7000m stijging hebt gehad.

Heleen had een drukke dag met cursisten en tandem introductie vluchten. Er zijn mooie opname gemaakt door Heleen en deze zijn te bekijken op de site van de Deltavliegschool Randonaero. Wat me zo opvalt dat ze ontzettend relaxed lesgeeft tijdens de vluchten. Wat me ook intrigeert als bijvoorbeeld de eerste 200m enige hobbeltje met de DragonFly voelbaar is, dat dit wel exponentieel voelbaar bij de Tandem is. Dat is wel fijn te weten, wat voel ik, en wat voelt degene die wordt gesleept. In de rustige lucht zie je dat het weinig moeite kost om de DragonFly te volgen. Daarom is het ook belangrijk dat de eerste lessen in rustige lucht worden en gedaan en dan opbouwende naar een minder rustige lucht. Sportcoach en Nico Postma vonden het prachtig om samen te vliegen onder een tandem en instructie te krijgen van Heleen.

Bob de Vries heeft inmiddels een hele serie solo sleeps gemaakt met zijn Icaro. Ik moet zeggen dat hij het goed onder de knie krijgt. De starts en positie tijdens de gehele sleep is uitstekend. Hij is ook heel goed gefocust en concentreert zich voor elke vlucht goed.

Het is zo mooi mee te maken dat elke vlucht weer een groei in de behendigheden voelbaar is. Het gaat prima Bob.

Einde ochtend was de tijd aangebroken dat Coen en Cornelia met hun Flitsch richting Pullman City gaan vertrekken. Eerder hadden ze een goede voorbereiding gedaan kwa bepakking en gewicht. Pullman City is een Duits Western Stadje waar je helemaal in Western-style kan vertoeven. Dat is kaasje voor ons Cornelia. (Jullie wisten het misschien niet, maar Cornelia kan prachtig country nummers zingen terwijl ze haar gitaar bespeeld)

Zondag arriveerde ze weer op vliegveld Stadskanaal na een indrukwekkend weekend en met mooie verhalen. Het avontuur is te lezen op de bladzijde van Coen op Facebook.

Vrijdag waren we al vroeg in de weer. Heleen was haar tandemvlieger, en ik was de DragonFly aan het checken voor deze vrijdag. Om 8 uur zat Connie inmiddels al met een kopje thee in de toren, om de activiteiten te bewaken, totdat de de dienstdoende Havenmeester zich zou melden.

De leerlingen Erik M, en Jacqueline hebben reeds op de grond instructie gekregen van Heleen, en nu eindelijk ging het er van komen. Erik als eerste de lucht in. Een gezonde spanning was af te lezen van Erik zijn gezicht. Het ging heel goed. De lucht was ook wel zo ontzettend rustig. Ook de DragonFly gaf geen enkel hobbeltje aan.

Daar gaat Erik dan en heeft 3 mooie starts en landingen laten zien.

Jacqueline had pech met deze rustige omstandigheden. Heel weinig wind en cross op de baan, en warm de lucht is dan behoorlijk dun. Het complete plaatje bleek niet zo te zijn dat er een sleep gemaakt kon worden. Dit was natuurlijk een erge teleurstelling voor haar.

Maar Jacqueline kreeg wel een heel leuk alternatief. Manfred bood haar een vlucht aan in zijn vliegtuig naar Hoogeveen, om een bakkie te doen en weer terug. Nou ze was hartstikke blij. Goed gedaan Manfred, dank je.

We zijn lekker tot 12u aan het sporten geweest en kunnen terugkijken op een geslaagde dag voor Erik.

Zaterdag komt Bob en Graig op sleeples. Bob heeft al 39 jaar parachute springen ervaring en al vanaf 2006 doet hij aan deltavliegen, echter slepen zou hij ook graag willen leren, ook om wat vaker te kunnen vliegen in Nederland.

Graig kwam uit Amsterdam om te leren deltavliegen op EHST. Hij was dadelijk enthousiast en heeft zich als cursist aangemeld. Tof hoor. Martin, Fred en Erik S waren er ook om vrij te vliegen. Martin had bijna het lierveld van Heleen bereikt tegen de Duitse grens aan. Van Marjoleine was het weer heel luxe voor Martin, dat hij dan opgehaald werd op doorreis naar huis. Erik en Fred hebben ook weer heerlijk kunnen vliegen. Dan zal Fred wel lekker kunnen slapen met Elly in hun zojuist aangeschafte camper.

Bij het opruimen zag ik nog een gezin, moeder met 6 kinderen staan aan de kant van het veld. Vader was LPG zoeken, dat blijkbaar nog niet zo meeviel in een dorp. Heb even gesproken en het bleek wel dat een jongen met kuiltjes in zijn wangen wel erg graag mee zou willen vliegen. Oke, zei ik, Mathijs jij mag mee, maar je houten klompen kunnen niet mee hoor.

Nooit gevlogen, dus dat was spannend. Hij vond het helemaal te gek, zo gaaf. De familie had er ook net zo plezier in als hijzelf geloof ik. Broertjes en zusje stonden te dansen van vreugde.

Na het allerlaatste vluchtje van vandaag kon ik de DragonFly weer lekker toestoppen in de hangaar. Op de camping was het een gezellige drukte en er werd een deltaspel ter introductie gelanceerd, met de vraag of de vragen en/of antwoorden goede waren.

De verwachting is dat zondag het ook goed weer zou zijn. Oh, maar we hebben de zaterdag nog. Dit was een dag met heel fijne maar ook minder fijne gebeurtenissen. Bob stond 8u al paraat met zijn eigen delta om solo te gaan, want het tandemvliegen ging heel erg goed. Bob zei nog, nou ben ik zolang al aan het vliegen, maar dit is iets nieuws en toch heel spannend.

Zondag. Het slepen ging als een een deltapiloot met veel ervaring. Zo keurig in positie. Top gedaan Bob. Graig had ook nog net een vluchtje kunnen maken met Heleen in nog beetje rustige omstandigheden. Rob wilde huiswaarts gaan vliegen en Fred wilde gewoon lekker gaan vliegen. En dat waren ze al een tijdje. Desirée was er ook, omstandigheden goed, ik voel me goed, maar ja wel geschrokken van wat de grass-devil had veroorzaakt. Er was namelijk tussen de hangaar en de DragonFly een grass-devil (windhoosje) gaande en liet de tandem vlieger op zijn wielen op pad gaan. Cornelia kon net haar vlieger vast houden en naar beneden trekken. De vlieger van Bob vloog omhoog en onderste boven ging de mast dwars door het zeildoek van Coen zijn vlieger die er achter geparkeerd stond. Coen had nog geprobeerd de schade te voorkomen door de vlieger tegen te houden, maar de krachten waren te groot en te snel. Zo ontzettend sneu voor Coen en Cornelia, want net de 1e dag van de vakantie en dan dit… Beide gingen heel begrijpelijk inpakken en een plan verzinnen wat te gaan doen. Je begrijpt dat er nog iemand was die zich heel beroerd ging voelen, terwijl hij dit ook niet had kunnen voorkomen. Bob zei al, ik had liever schade aan mijn eigen delta gehad, dan schade aan delta van iemand anders. Wat een enorme pech….

Voor mij was het inmiddels weer 3 jaar geleden dat ik delta had gevlogen. Met het opbouwen had ik nog hulp gekregen van Cornelia en Coen. Hmmm ik had dus een zeillat naast de pocket gestoken ipv in de pocket. Dat was gelukkig snel opgelost. Voor de rest ging het opbouwen goed, helm op, harnas aan en naar de dolly. Met Fred als een goede startbegeleider ging de beginfase heel relaxed.

Hij merkte wel dat ik erg stil was en me aan het concentreren was voor de start. Kabel strak, slangen beetnemen en knikken maar. Het voelde wat vreemd, maar het ging kei goed achter de DragonFly. Desirée nam ruime bochten en daar hou ik van. We waren al een aantal keren door leuke bellen gevlogen, toen dacht ik, ik ga maar eens releasen. En ja hoor, de bel bracht me naar 1701 meter. Wat kon ik ver kijken zeg. De eilanden waren zelfs zichtbaar. Wow, wat is deltavliegen mooi. Na 50 minuten gevlogen te hebben en meerdere keren van 750 weer naar 1050, etc, was het landings-time. Wind was variabel, kon moeilijk naar beneden komen het laatste stuk met mijn elle bogen over de bar aantrekken, want de arme leken te staken. Met een enorme gang kwam ik uiteindelijk hoog boven het begin van het veld aan. Keek voor me, ja ik moet toch genoeg ruimte hebben met 900m voor me. Een bloedgang, en op filmpje is dus duidelijk te horen dat ik een kreet uitsloeg: “H O L Y M O Z E Ssssss” waar ik me later pas bewust van was. Mijn landingsfase was dus voor het restaurant, waar een aantal mensen zaten te genieten van een soort van Comedy Capers. Ik greep bij het overpakken van bottom bar naar de linker upright mis. Toen dacht ik in fractie van seconde aan Cornelia die zei: Eerst kijken, dan pakken. Dat deed ik dus braaf en ja hoor dat lukte. Nu nog de benen recht naar beneden. Hoe ging dat ook alweer? Dan maar schoppen naar voren. Dat zag er blijkbaar als gespartel uit vanaf de grond. Enfin ik was nu in de juiste houding en kon de trimsnelheid nu goed gaan voelen. Nee nu nog niet, nu nog niet, ja nu een beetje uitduwen, en keurig op de voetjes. Wow wat was dat mooi. Ik ging zitten en voelde me helemaal slap worden en had één of andere adrenaline lating die mij in een lachsaldo deed doen verkeren. Wow wat was ik blij. Zo goede vlucht.

Toen ik mij had losgehaakt, waren daar Coen en Cornelia al met de dolly om mij, van de arbeid de delta terug te dragen, te ontzien. Later hoorde ik op de video van mijn landing een luid applaus van ieder. Dat was toch ook wel leuk te horen dat de mede deltapiloten het eigenlijk toch ook wel spannend vonden, dat ik al zo lang 3-asser had gevlogen en geen delta. Maar uiteindelijk zit het er toch ingebakken, want het is eigenlijk dat je op een andere fiets stapt.

Connie en ik zijn inmiddels donderdagmiddag gearriveerd op de camping van EHST. Het enige wat op de camping nu hoorbaar is zijn de zachte piepjes van drie jonge valken die vol goede moed aan het jagen zijn, en terwijl ik dit schrijf moet, helaas voor de muis, de grijze muis het ontgelden, want nu met luid protestgepiep werd de muis door de valk mee het luchtruim ingevlogen. De valk zocht even verder op, een plekje waar hij deze lekkernij verder kon oppeuzelen. De wind staat 320° en is 8 kts, precies in de lengte van de camping met vrije aanstroming. Oh ja, ik had nog een vlieger in de auto liggen. Na even frutselen zat deze in elkaar. De touwtjes met een paalsteek aan de ringen en gaan naar de ‘baan’. De vlieger ging fantastisch. De vlieger kwam wel pal recht boven mijn hoofd staan, daar zal iets aan getrimd moeten worden denk ik zo, want anders heb ik zo meteen wel stijve nek. Morgen weer vroeg paraat, want Heleen komt lessen. Hopelijk blijft het weer oke.

Martin we wensen jou namens 132 leden van harte welkom op onze vliegclub. We gaan met z’n allen nog heel mooie vliegdagen meemaken.

Zaterdag 30 juli en alweer bijna een maand voorbij. Wat gaat het toch snel. De thermiekmap gaf aan of een storinkje, of niet? Toen Henk onderweg was naar Stadskanaal, dacht hij bij Emmen, nou dat gaat niet goed komen, alles potje dicht en lage bewolking en ook geen lichte gloed in de verte.

Gelukkig was hij toch doorgereden en heeft een prachtige vlucht gemaakt van ruim 70 minuten. De nog staande taak van de Knoalcup 2022 was toch nog net een graadje teveel voor vandaag. Stadskanaal gehaald maar Onstwedde toch maar niet geprobeerd. Regelmatig zag je Henk lager zitten, maar daarna was het weer wolkenbasis. Martin was al snel wolkenbasis en wilde de zetmeelfabriek halen, waarschijnlijk om een leuke driehoek te gaan vliegen. Voordat ik François ging slepen zag ik Henk en Martin hoog aan de oostkant. Aan het einde van de sleep zag ik Martin ineens laag boven Stadskanaal vliegen, maar nadat ik geland was zag ik hem alweer wolkenbasis zitten. Martin dacht toen, dat het nu goed was want in zo’n korte tijd naar 1200 is mooi. Achteraf bleek er toch echt een scheidingslijn te zijn tussen west en oost.

Want François had in het oosten bellen van +5/+6 en in het westen moest Martin toch kiezen voor een buitenlanding.

Fijn dat Henk hem ging ophalen. Tenslotte was Ingi vandaag toch bezig met een andere hobby, namelijk parachute springen te Teuge. ( Wel leuke opmerking van haar was, Tja.. Henk meer dan een uur vliegen en Ingi één minuut vallen) François heeft uiteindelijk 105 minuten gevlogen en moest moeite doen om naar beneden te gaan. Zijn Swift heeft hij samen met Johan in zijn trailer bepakt. Klaar voor de vakantie naar Frankrijk.

Heerlijke dagen rondom Hellevoetsluis met onze kleindochter Pippa gehad. Historyland, kleine strandje aan Haringvliet en de Natuurspeeltuin waren o.a. geweldig leuke dingen om samen te zijn, en dat allemaal op fietsafstand. Wat een super leuke dagen waren dat.

Zaterdag zijn er weer deltapiloten present om de krachten van de natuur te gaan gebruiken. Want vroeg in de middag is eindelijk eens geel te zien op de blipmap (3 m/s stijg, tot 1800m)

Zondag 23 juli was het echt teveel wind om te deltavliegen. Maar het was wel zonovergoten mooi vakantieweer. Lekker met ons con door de bossen gefietst. Marjoleine heeft o.a. als hobby GEO-catching. Dit lijk Connie ook super leuk en heeft de app-gegevens van haar ontvangen. De ene puzzel is nog moeilijker dan de andere en je bent lekker met de conditie bezig. Coen en ik hadden de avond ervoor nog even gekeken naar het slechte ontvangst in de clubkist. Er bleek een pinnetje te kort van de contrastekker. Is door Coen gefixed en het ontvangst is weer als vanouds. Vandaag was hij havenmeester en aangezien het heel erg rustig was heb ik hem even ingevallen, omdat het natuurlijk wel leuk zou zijn dat hij samen met Martin nog wat kon gaan vliegen in de Flitsch. Achteraf kregen we te horen dat het ongelooflijk thermisch was. Cornelia kon haar middag nuttig besteden aan familiebezoek. Henk had al doorgegeven dat hij de wind ook de strak vond en weer naar een andere keer zou gaan uitkijken.

Na het eten ging hij nog aan de slag om een plexiglas beschermkapje voor de strobe verlichting te plaatsen.

Zaterdag 22 juli was weer een gezellige dag geworden. Marjoleine en Coen hebben deze dag de langste air-time gehad denk ik zo

Coen en Martin wisten wel te vertellen dat het moeilijker was om draagbare thermiek te vinden als dat in de wolken in de lucht lieten aflezen. Martin zijn eerste vlucht was toch meer dan een uur en had uit eindelijk de 1000 aan kunnen tikken.

Coen had op eigen initiatief gereleased, vanwege toch enigszins turbulente omstandigheden. Dit is natuurlijk heel fijn, want dat bespaard weer in voorzorg een breukstuk, of eventueel verlies van een tussenlijn. Ik heb ook genoten van het vliegen af en toe in het t-shirtje, en je kon kei ver kijken, omdat het zo helder was. Toch weer 82 km gevlogen vandaag. Later serveerde Lisa & Gerdina van het paviljoenrestaurant enige snacks en drinken.

Vrijdag 21 juli was de thermiek zeker niet voldoende aanwezig. Voor Martin was het wel uitstekend weer om zijn delta op een andere manier te trimmen en te testen. Tevens liet Martin ook nog een spectaculaire rugwindlanding zien. Nou, dat ging met veel vaart en een goed flair. Dan heb je de delta wel onder controle zeg. Top gedaan. Nog bedankt aan Connie voor het ophalen van de dolly. Coen was er inmiddels ook al, want hij was al vroeg klaar op zijn werk. Mooi om weer eens DragonFly te vliegen.

Mooie landingen waren meteen al in het zicht. Goed gedaan hoor.

Daarna luxe in de Amerikaanse auto van Coen & Cornelia. Deze is 50 jaar oud, maar de bekleding is nog als nieuw en rijd vorstelijk met een vol borrelend geluid door Stadskanaal heen naar Tony. De vooruitzichten van zaterdag zijn wel zonniger.

De BlipRasp thermiek map geeft voor het komende weekend aan, dat er toch wel een thermiek te gebruiken valt van +2,6 m/s. Ben reuze benieuwd.

Zondagmorgen 17 juli hebben Cornelia en Coen de delta op het dak gelegd. We gaan het toch maar eens proberen, ondanks het feit dat de wind wel eens tussendoor zou kunnen draaien. Achteraf bleek het grotendeels van de dag 0 wind te zijn. De havenmeester had wel 3x de “runway in use” gewisseld. Er was opgebouwd bij de hangaars (starten richting 240°, ofwel runway 24). Coen wilde gaan starten net toen de baan 06 in gebruik werd genomen. Delta op dolly en lopen maar. Halverwege kwam de havenmeester naar Coen toe om te zeggen dat hij toch weer van 24 kan starten. Cornelia had geluk, want zij had de delta al wel op een dolly geplaatst, maar was nog niet gaan lopen. Na even uitblazen was Coen gereed om te starten. Ik had in mijn test rondje vliegen niet echt veel thermiek gevoeld. Dus het zal ons benieuwen. Na de start, op een paar honderd meter hoogte, kwam er ineens van noordoostelijke richting een meeuw met grote vaart langs me heen suizen. Heee… dacht ik goed opletten, want dan is er thermiek in de buurt. En plots zag ik 50m onder mij een ooievaar indraaien, en gelijktijdig voelde ik de DragonFly ook hoogte pakken. Yes, een goede bel. Een tweede ooievaar kwam ook nog draaien, terwijl de andere al weer richting Stadskanaal zweefde. Coen voelde de stijg ook heel goed en koppelde zelf al vroeg los om zelf verder te gaan. Coen bleek de ooievaar ook gezien te hebben en met een paar 360°ers gemaakt te hebben, huueee?? ……. Geen ooievaar meer te zien.

De bel was inmiddels ook flink uitgedoofd. Cornelia kreeg via de radio al te horen dat het boven blijven wel een hele uitdaging bleek en dat ze heel zuinig zal moeten vliegen om gebruik te kunnen maken van de thermiek. Het bleek heel moeilijk te zijn om hoog te blijven, maar Coen was het toch gelukt om nog ongeveer een half uur te blijven vliegen met heel zuinig de bochten in de minimale thermiek te draaien en veel geduld te hebben met +6 meter/minuut. Helaas heeft Cornelia de thermiek niet gevonden, maar ze had wel intens genoten van het heldere uitzicht. Tevens was haar landing ook spectaculair om te zien. Zij durft dat als geen ander. Nul wind dus de grondsnelheid is dan best wel wat en toen een enorme flair en dalend als een parachute op het landingsterrein. Knap gedaan Cornelia. Top.

Zondag 17-07-2022, KNMI:

THERMIEK: VANAF 07 UTC MATIG, VANAF 10 UTC LOKAAL VRIJ KRACHTIG.

… het noeste werk van Cornelia op haar vrije maandag.

Dat was super luxe om vanuit ons caravannetje naar de doucheruimte te lopen. Super bedankt Cornelia.

Zaterdag een leuk groepje deltapiloten die het luchtruim wilde gaan verkennen. Helaas moest Adrie afzeggen, omdat de wind wel aanwezig zou zijn in de ochtend en later pas zou afnemen. In de middag had hij andere verplichtingen. Lang geleden, maar eindelijk was het eens wind vanuit zuidwestelijke richting en recht op de baan, dus lekker bij de hangaars opbouwen. Erik stond als eerste gereed om te starten en hij had al gauw een flinke hoogte te pakken. Ivo zou overland gaan vliegen samen met Coen richting Denemarken. De Dollard bijna gehaald 😉

Rob koos er voor om niet te vliegen en zijn zoon te gaan halen in het noorden. Cornelia en Monica gingen Coen ophalen. François had ik gesleept en daarna nergens meer te vinden in de lucht, ben benieuwd naar zijn track, want hij is maar liefst 1u50m weggeweest. Diederik was zo ontzettend blij met zijn vluchten, zo fabelachtig mooi met de prachtig geformeerde wolken op de achtergrond. Fred en Erik hadden ook lekker gevlogen, maar deze keer wisten ze de thermiek niet blijvend vast te houden. Ik wil nog wel even de track laten zien van Fred, hoe hij van EHST naar Meppel is gevlogen. Bijna in een rechte lijn en 8x terug naar ongeveer 400m en dan telkens weer nog mooie hoogte.

Foto’s hierboven zijn gemaakt door Cornelia

Zondag heb ik samen met Coen nog lekker gevlogen in de DragonFly. Dat vliegen gaat Coen goed af, zelfs als ik een spontane stickbeweging simuleer. Coen deed de juiste handelingen. Zoals elke piloot weet, er is geen enkele landing gelijk en daarom is het ook zo spannend en leuk om goed gefocust te blijven. Daarna ging Coen weer even solo en heeft me later ook weer meegeholpen met enig onderhoud aan de DragonFly, nadat Cornelia en hij met hun blinkende ‘Flitsch’ over een deel van Nederland zijn gevlogen.

Vanwege de reuring op de autowegen ben ik maar overgebleven. Dit werd beloond met een prachtige zomerse vakantiedag. 🙂

Woensdag 22 juni. De boeren in Nederland wilde zich laten horen. Miljoenen mensen moesten hier van mee profiteren. Ik heb bijvoorbeeld 4u45m erover gedaan om op het vliegveld te komen. Zoveel tractoren heb ik nooit eerder bij elkaar gezien. Blijkbaar hebben de blauwe trekkers de voorkeur bij de boeren, daarna de groene en dan de rode. Gele heb ik niet gezien. Het verkeer voelde niet veilig en het luchtfilter kon al het roet van de tractoren niet tegenhouden en het gaf een metaalachtige smaak in de mond. Veel files, veel uitstoot. Ik weet niet of de uitwerking van deze actie nu zo doordacht is.

Enfin in het Noorden was het lekker rustig en prachtig zonnig thermisch weer en zowat geen wind.

Het was wel een piepdozendag. Rob vd Leeden had zijn piepdoos vergeten mee te nemen en Ivo had de piepdoos niet geplaatst op zijn delta. (mooi verhaal kan Ivo beter in alle geuren en kleuren vertellen 😉 ) De 2e start met Ivo heb ik aan het einde van de runway afgezwaaid. Waarop Ivo gelijk reageerde en netjes landde aan het einde van de baan. Ik vond namelijk de sleep erg vreemd en voor de veiligheid, dat we beide nog konden landen op het veld heb ik afgezwaaid. Waarom? De motor had een geluid wat ik niet kende, toerental bleef 500 rpm achterwege, kreeg niet zoals gebruikelijk voldoende hoogte. Conclusie: Wind was 180° gedraaid over de hangaars vandaan. Waarschijnlijk wind gerold, en precies in een warm sinkgebied. Eerst zelf weer een test gedaan en gevlogen, en niets aan de hand. Dus geen motorisch falen. Heel vreemd dit mee te maken, maar goed opgelost. Mijn piepdoos had later ook kuren, deze was tijdens de sleep data aan het processen en bleef steken bij 86. Geen enkele knop deed het meer, en ik was net Diederik aan het slepen. Mmmm, dan maar op ervaring en gevoel. Goed luisteren hoe de motor klonk, horizon goed bekijken en voelen, he hier gaat het omhoog. Diederik dacht nog waarom draait hij nou niet, dit is toch een goede bel. Dus Diederik nam het touw zelf in handen en ontkoppelde en ging toen zelf naar de bel. Uiteindelijk heeft Diederik 3u09m gevlogen.

Ivo heeft de opdracht gekregen van Pa om een kleine overland te gaan doen. Taak: Musselkanaal en terug. Ivo pakte het goed aan en met alle geduld liet hij zich naar net geen 1000m driften. En rustig ging hij al draaiend richting Musselkanaal. Enfin met het steken, ging het met 1 rechte lijn rustig naar beneden en dit gaf geen hoop om een nieuwe bel tegen te komen en besloot dus terug te gaan en op grote hoogte uiteindelijk aankwam op het veld. Je had Pa moeten horen, en hij moet doorgaan, er komt vanzelf wel stijg. Ik vond het netjes gedaan hoor van Ivo. Rob L ging ook vliegen met de vlieger van Ivo. Leuk van beneden te beoordelen, hoe schattig het er uitzag hoe rustig Diederik en Rob met elkaar de thermiek namen.

Ivo en Diederik hebben een prachtige landing gemaakt. Rob is weggevlogen en Ivo is pa gaan zoeken. Waar hij geland is weet ik nog niet.

Ik heb genoten van het vliegen in de DragonFly, lekker in een polo met korte mouwtjes.

Woensdag 15 juni gaf de deltapiloten weer een flinke impuls. Het zou erg thermisch gaan worden met een hoge wolkenbasis en de wind zou zelfs mee gaan vallen. Arjan, Fred, Heleen, Martin, Michiel en Sander gingen de strijd tegen de zwaartekracht aan op een zonovergoten mooie vliegdag. Heb nu eens heel bewust de tijd geklokt. Hoe lang ben ik eigenlijk bezig om klaar te staan voor de eerste sleepstart? Wekker ging om 5u en precies 1 minuut voor 10u stond ik na het testvliegrondje klaar. Yeaah… gehaald in 5 uur tijd.

Voor Arjen was het belangrijk om vroeg te vertrekken, omdat hij zijn eerste sleepsolo zou gaan doen. Dan is het belangrijk om de meeste variabelen te minimaliseren. Dus weinig wind, recht op de baan, en zeker geen thermisch gerommel bij de start. Arjen had met Heleen alles nogmaals goed doorgenomen en met een gezond gespannen focus ging Arjen naar de dolly. De 1e start ging vlekkeloos en hij bleef zo ontzettend mooi op de juiste positie achter de DragonFly. Brede glimlach en veel vertrouwen na afloop vertelde Arjen zijn verhaal. (jammer dat ik er geen foto van heb, Heleen zal vast wel een video hebben). Nog een tweede sleep volgde later in de ochtend. Toen was al duidelijk voelbaar dat de warme lucht zijn weg probeerde te zoeken in de koele bovenlucht. Maar eveneens liet Arjen zien dat hij het kon en nog steeds was zijn positie perfect. Gefeliciteerd Arjen. Volgende keer gaan we wat meer bochtjes en snelheidsveranderingen doen. Rond kwart over twaalf ging Sander van start en kort daarna gingen Martin, Michiel en Fred. Tussendoor kreeg Ria nog een DragonFly beleving, die zij ontzettend waardeerde. Wat was dit gaaf. Ria heeft trouwens ook prachtige scherpe foto’s gemaakt van deze dag. Met Michiel had ik telkens de beste thermiekbellen deze dag.

Helaas wist hij de 1e keer toch niet de juiste vervolgbellen te vinden en ging daarom later nog een keer starten. Toen ging het een heel stuk beter en zat goed hoog. Bij terugkomst was hij enigszins aan het piekeren, hoe het nu toch kwam dat het sturen in de thermiek zo zwaar ging met zoveel druk op de bottombar. Dit is nog wel een vraagstuk dat hij graag opgelost ziet natuurlijk. Terwijl ik Michiel net gesleept had, zag ik op de terugweg Fred boven het bos bij Stadskanaal heel voorzichtig vlakke bochten draaien. Ah fijn, die heeft weer wat gevonden en uiteindelijk heeft het hem een reis gegeven van Stadskanaal naar Meppel (ruim 70 km).

Later vertelde hij me net als Sander achteraf, dat bij Emmen de wolken ineens weg waren, dus had hij besloten aan de noordelijke kant te blijven van Emmen, niet te ver van de wolken vandaan. Fred had ook de luxe dat Ria hem ging ophalen onderweg huiswaarts. Shappoo! Heleen heeft naast haar tandemvlieger ook haar dubbeldoeker weer eens opgebouwd om hiermee te gaan vliegen. Dat was al weer een tijdje terug.

Eerst de intro, een enthousiaste vrouw die van haar vriend een tandemvlucht cadeau heeft gekregen.

Heleen heeft wel een heel lange tijd gevlogen en weer netjes geland op het vliegveld. Dat was weer fijn. Van Martin heb ik later zijn track mogen ontvangen. Nou dat is indrukwekkend te noemen, want lager dan 400 meter is hij de tijdens zijn reis van Stadskanaal naar Hoogeveen niet geweest. Martin had de luxe om opgehaald te worden door Marjoleine na ruim 52 km gevlogen te hebben. Ik had al doorgegeven dat er 3 delta’s niet terug zouden komen, omdat ze al geruime tijd weg waren en de wind was toch wel wat aangetrokken. Windvaan, DragonFly en spullen opgeborgen. En toen hoorde ik via de radio, dat een vliegtuig in het circuit een delta had gespot en hem voorrang zou gaan verlenen. Huh…ik vanuit de hangaar naar buiten om te kijken.

En ja hoor, warempel… dat moet Sander zijn. En achteraf bleek dat ook. Wow wat een prachtig verhaal, nadat hij uitgeblust languit op het gras ging uitrusten. Hij had idd hetzelfde meegemaakt bij Emmen. De wolken zijn weg, en één groot blauw gat. Oeps, dacht hij, ik heb geen retrieve, dan maar een driehoek gaan proberen, dus richting Borger. Maar daarna terug naar EHST met vele narrow escaps en bijna moeten landen, is het toch gelukt. Een driehoek van ongeveer 54 km waarover hij 3u19m gedaan heeft en door de lucht zo’n180 km heeft gevlogen. Dat geeft wel een fantastisch gevoel! Top Sander. Al met al een prachtige vliegdag. Arjen blij met zijn eerste solo vluchten, Heleen weer blij eens met haar dubbeldoeker gevlogen te hebben en met de lange tandemthermiekvlucht met haar intro. Fred, Martin en Sander blij zo fantastische vlucht gemaakt te hebben, Ria blij met haar eerste DragonFly beleving en Michiel blij met zijn vlucht, omdat hij kan gaan nadenken, van waarom de bardruk zo groot blijkt te zijn tijdens het thermieken. Ik hoop dat hij met informatie van anderen piloten eruit gaat komen.

Vrijdag 10 juni t/m zondag 12 juni is het een Deltaweekend te Havelte georganiseerd door Adrie Bijsterbosch. Er wordt dus niet gesleept op EHST maar op een landgoed te Havelte. De DragonFly is donderdag al gereed gemaakt voor de heenreis daarheen.

Stevige wind zorgt ervoor dat ik ruim 1 uur en 20 minuten onderweg ben over een afstand van een kleine 60 km. Mooie landschap mutaties gezien. Zo bij Dwingeloo in de buurt een rechte strook van 1 km met een 14 tal enorme schotels midden in het bos. Heel erg vreemd was dat alle dennenbomen rood waren of te wel dood. De loofbomen hadden daar geen problemen. Wat is er in het bos aan de hand, zat ik al vliegend onderweg te bedenken.

Vrijdag was de wind voor de meeste piloten te hard om te slepen, dus was het een rustige middag. De sfeer was goed, en dat is het belangrijkste. Er kon ook gelierd worden. De terugweg ging wel een heel stuk vlotter met de rugwind. Zaterdag gaan Bart, Heleen en Tanno ook tandemvluchten doen. Vooraf hield Bart een uitvoerige en praktische uitleg over het fenomeen slepen.

Vele piloten hebben hun hart kunnen ophalen onder de wolken. Koos zag ik zelfs nog een aantal km tegen de wind in crossen, en daarna heeft hij zelfs een vlucht gemaakt tot Stadskanaal toe. Ontzettend knap hoor. Zo ook had Andreas een leuke XC.

Er zijn leuke solo en tandemvluchten gemaakt. Zo had Tanno ook een thermiekvlucht met o.a. een jongetje van 11 jaar. Adam kwam zo enthousiast terug na een klein half uurtje in het luchtruim geweest te zijn. Hij kon bijna de wolken aanraken zei hij met glinsterde oogjes van vreugde. Een aantal mensen hebben ook op verzoek hun DragonFly beleving mogen meemaken. Allemaal brede glimlachen en een goed gevoel. Arjen had ook zijn eerste tandemsleeps gemaakt. Jaqueline heeft ook haar debuut met de tandem mogen beleven.

Na afloop wist Jaqueline ook te vertellen dat ze het enorme belevenis heeft gevonden en het maar niet snel genoeg geleerd kan hebben, om ooit zelf solo te vliegen. Heleen was ook in haar beste doen, want lesgeven is wat ze ontzettend graag doet.

Terwijl ik lekker in het gras lag te genieten van het mooie weer en een boterhammetje at uit het nieuwe trommeltje wat ik van mijn kleinkind heb gekregen.

Kijkend naar de vrolijke mensen, zag ik dat Erik zich aan het klaarmaken was.

We zijn tot laat doorgegaan met het slepen en weer richting EHST gevlogen en precies voor sunset kunnen landen.

De afspraak is gemaakt om zondag extra vroeg te beginnen, omdat de wind verder op de dag behoorlijk zou gaan toenemen. Dus om exact 7u vertrokken. Fijn dat Coen havenmeester kon zijn op dit tijdstip. Een aantal piloten stonden idd al klaar om half negen en we konden dus gauw aan de slag. Er waren weer veel ervaringen door de piloten opgedaan. En met een voldaan gevoel weer terug naar de thuishaven.

Daar werd ik hartelijk ontvangen door vriend Nico, Cornelia, Coen en Wilfried.

Heb supergoed geslapen en maandag was weer een mooie dag. Cornelia ging Wilfried helpen met het grasmaaien van de terreinen.

En ik ging de DragonFly en motor een grote beurt geven. Lekker in alle rust mooi een halve dag kunnen klussen en was weer mooi na 5 nachten weer lekker thuis bij ons Connie.

Vrijdag 3 juni is toch een heel leuke vliegdag geworden, ondanks dat de wind recht op de baan toch wel stevig te noemen was. Heleen en Coen zijn het langst in de lucht gebleven. Clenn en Pascal hebben hun eerste sleeplessen gehad van Heleen en dat ging heel erg goed. Omdat in Frankrijk de weersvooruitzichten niet zo denderend goed waren is François terug gekomen en heeft ook nog laat in de middag een vlucht met zijn Swift kunnen maken. Cornelia en Erik wisten wel te vertellen dat het heel erg werken was achter de DragonFly in deze thermische omstandigheden met stevige wind.

Wat ook weer leuk was, dat Monica van Erik mee mocht naar EHST. 😉

Na afloop lekker op de camping wat aan het borrelen geweest en als afsluiting van de dag bij Toni met een groepje pizza gegeten.

Zondag is een leuke vliegdag geworden. Coen, Cornelia en Pieter waren al druk aan het opbouwen toen ik aankwam om de DragonFly een testrondje te laten vliegen.

Pieter was voor de eerste keer op EHST en kreeg daarom een extra briefing. Ervaringen werden uitgewisseld en de spullen waren goed in orde. Heel veel dank aan Coen & Cornelia om vroeg op het veld als buddy aanwezig te zijn. Pieter heeft uiteindelijk 3 starts laten zien en wist de laatste vlucht ook een behoorlijke tijd in de lucht te blijven. Gefeliciteerd Pieter. Het slepen gaat helemaal goed. Zo ook Coen en François hebben lang gevlogen Coen heeft zelfs wolkenbasis kunnen bereiken.

Cornelia en Erik hadden wel een leuke vlucht gemaakt en een mooie landing, maar hadden de thermiek toch wat beter willen nemen. Enfin, volgende keer beter, het was een mooie dag en toch weer 99 km gesleept. Tony was ook blij dat we ff pizzaatje gingen eten, want vanwege Max Verstappen was het niet erg druk in de stad.

Donderdag ochtend heeft het remsysteem van de DragonFly een update gehad en werkt weer perfect. Lekker nog in de zon, nu op een super rustige camping een maaltijdsalade gegeten, voordat ik richting huis zou gaan. Onderweg heb ik midden in het land nog genoten van de weg vanaf Burgers Zoo tot Doorwerth/Renkum. Fantastisch mooi, met giga grote oude bomen, berg op en af (75m). Erik vertelde me later dat ik de Schelmseweg had gereden en interessant kreeg ik ook nog wat historie te horen over deze weg. Erik nam blij zijn bestelling in ontvangst. Hierna ging ik gelijk door naar Renkum waar ik Henk zijn Knoalcup-2022 2e prijs mok kon afleveren. Nogmaals van harte gefeliciteerd met de prijs en de sportiviteit naar Erik toe. En toen verder onderweg naar ons Con. Onderweg was wel regelmatig een ravage te zien van kapotte bomen, struiken en takken overal op de weg. Thuis op journaal, zag ik nog het weer en zondag lijkt het best goed te worden, in ieder geval weinig wind.

Zouden we de thermiek woensdag 18 mei gaan pakken om een leuke vlucht te maken? Diederik, Martin en ik gaan het in ieder geval proberen.

Grote verrassing voor mij was, dat Cornelia ineens in de hangaar stond. Wow, Coen had vrij genomen en samen lekker vliegen op EHST. De vliegdag leek niet zo eenvoudig als dat de lucht er uit zag. Er zaten flinke smalle bellen, en daarnaast ging het ook snel naar beneden. Coen heeft op 2 minuten na weer 2 uur gevlogen.

Martin heeft de tipsticks van Manfred Ruhmer uit kunnen proberen en ook hij was een hele tijd in de lucht. Cornelia was blij met haar vlucht. Tijdens de sleep heeft ze nog van alles kunnen regelen, zoals de instrumenten verplaatsen op haar upright. Uiteindelijk werd het toch moeilijk een goede bel laat in de middag te vinden. Diederik had ook gehoopt de thermiek beter te pakken te krijgen. Wel ronde hij zijn vlucht af met een prachtige flair zoals wij het allemaal zouden willen kunnen.

Zo ook laat Martin en Cornelia deze landingsfase altijd goed zien. Wel vond hij leuk dat ik op zijn verzoek wat steiler ben gaan spiralen als ik in de bel zat. Moeten we meer doen. Bert (oud deltist) heeft inmiddels een 120 kg klasse kistje geassembleerd en geplaatst op EHST.

Daarna weer gezellig uit eten bij Tony en na kletsen op de camping. Zo dat was toch weer een mooie vliegdag. 🙂

Het was super tof van degene die nog zijn gebleven om de ‘ceremonie’ nog bij te wonen. Maya heeft goed gevlogen en Desirée vond het met Maya ook de fijnste sleep. Daarom is de 3e prijs terecht voor Maya volgens de Knoalcup-gedachte. En zoals Hadewych ook zei: ieder heeft de eerste prijs, omdat er leuk gevlogen is 🙂 Dus nogmaals allen gefeliciteerd met de afgelopen Knoalcup-2022.

Wat een prachtige vliegdagen hebben we gehad in deze week van donderdag t/m zondag. Er zijn nog een paar correcties door te voeren in het score programma. Hierna ga ik een verslagje plaatsen over de Knoalcup 2022.

Woensdagavond begon het een beetje duidelijk te worden, dat het zomaar eens een mooie Knoalcup zou kunnen gaan worden. Weersverwachtingen zijn in ieder geval hoopvol te noemen. Daarom kwam de vraag of er misschien ook donderdag gevlogen zou kunnen worden door een aantal piloten. Ben in de weer gegaan om een havenmeester te vinden voor de donderdag. En we zijn Koos heel dankbaar dat hij deze taak zo ad hoc op zich wilde nemen. En gelukkig maar, want het was een kanjer van een vliegdag. Uiteindelijk hebben de 6 piloten allen meer dan een uur gevlogen en zijn de meeste ook tot 1500 gekomen. Wat een giga thermiekbellen zeg. Dat was ook heel leuk slepen. En wat vooral leuk is, om de blijde gezichten van allen te zien na het vliegavontuur. Cornelia was zo ontzettend blij, dat het zo goed ging en eindelijk weer eens zo hoog, dat alles naar beneden kijkend wel heel miniatuur is.

Ik had zoveel mogelijk per e-mail verstrekt voor de komende Knoalcup, zoals de briefing, protocol deltavliegen, taak-1, 2 en 3. Nu konden de piloten zich al voorbereiden op hun vluchten en de briefing werd voor mij een heel stuk eenvoudiger. 😉

Bij deze dagen komt van alles aan het licht. Zoals oh, de batterijen zijn  nog niet opgeladen, hoe haal ik de tracks uit mijn instrument, hoe kon ik deze ook al weer versturen, de vleugel check, etc. Dit is wel fijn weer van alles te ervaren, voordat je de echte wedstrijden, zoals NK, EK en pre-WK dit jaar gaat meedoen. Ook allerlei vliegverhalen en handige tips gaan de ronde doen.

Vrijdag heeft Desirée in een kleine anderhalf uur 11 piloten de lucht in gesleept. En dat is heel goed gedaan. Uiteindelijk waren er 12 deelnemende piloten vandaag. François was de eerste sleep een beetje te optimistisch en deed de release al op 75m. Volgende keer had hij gelukkig iets meer geduld. De cross-wind liet een aantal piloten de doorslag geven om niet te starten, ook omdat de dag ervoor zo mooie vluchten zijn gemaakt. Dat is het mooie van de Knoalcup, dat er absoluut geen wedstrijdstress is. Motto: mooi en leuk vliegen, met een vleugje wedstrijd voor de routine.

Sander heeft de taak kunnen ronden. Hij zei me ook dat het eigenlijk vrij makkelijk ging en begreep niet waarom er geen delta’s volgde? Aan zijn track was ook te zien dat hij stevige bellen kon pakken Helaas had Ronald wel veel pech vandaag, omdat hij bij de start waarschijnlijk de dolly te vroeg los liet en bij het landen zijn upright brak. Hij had gelukkig geen verwondingen en kreeg na afloop de pech prijs (een fladder vogeltje). Na afloop gingen we met een aantal naar Tony (Dolce Vita) lekker eten.

Fred heeft nog een wees welkom woordje op vliegclub Westerwolde gedaan en ons allen heel veel plezier gewenst. Van Wilfried hebben we te horen gekregen dat de nog opgebouwde Delta’s in de hangaar konden overnachten.

Op zaterdag nog meer cross wind en hebben ook halverwege de dag gaan verkassen naar de andere zijde van de runway. Martin heeft deze dag weer een staaltje vliegmenskunst kunnen laten zien. Op zijn track was te lezen, dat hij vele narrow escaps had op de 200m, en dan weer wat hoogte en de wind mee, en weer opnieuw tegen de wind in, en opnieuw, en opnieuw. Mooie prestatie hoor.

Zondag zijn er eveneens mooie vluchten gemaakt, ik zou er graag meer over willen vertellen, maar mijn hoofd laat me in de steek om zoveel mooie herinneringen op te schrijven valt niet mee.

Wat ik nog wel kwijt wil, dat ik super blij was dat Karin en Frans zo ontzettend goed hebben geholpen. Dat gaf de innerlijke mens heel wat rust. Zo ook heeft Sebastiaan goed zijn best gedaan met dolly’s halen en tijden noteren van de vertrekkende piloten. (Er zat geen enkele fout in! Shapoo). Valerie heeft geholpen met kabel uitrollen en aan het einde van de dag de DragonFly te poetsen. (helemaal top). En Hadewych wil ik ook extra bedanken voor de zoekactie samen met Sebastiaan. En Cornelia natuurlijk, die maar hoeft te kijken hoe ik bezig ben en dan haar delta aan de kant laat staan om mij bij te staan en volop te helpen. Ieder nogmaals bedankt dat het weer zo’n leuk vliegfestijn is geworden. De resultaten volgen later, omdat ik nog steeds niet klaar ben met inlezen van de laatste tracks.

De resultaten zijn onderweg…. we houden het spannend. Maar eerst gaan we feestvieren bij onze kleindochter en haar eerste communie dit weekend.

Zaterdag en zondag helaas teveel wind, wel erg thermisch.

Zo gelukkig weer helemaal fit. En vandaag, woensdag is er weer een strak blauwe lucht. Nou en thermiek was er meer dan genoeg. Bovenlucht koud, al weken droog, droge noordoostelijk wind. Martin heeft het aan de lijve ondervonden, na het loskoppelen zat hij in een mum van tijd sky high. toen hij terugkwam wist hij te melden dat dit toch wel heel bokkige thermiek was. Hij kreeg de ene na de andere klap te verwerken en het centreren ging hem moeilijk af. Zo die spieren zijn weer stevig getraind 🙂 Diederik heeft meerdere malen hoogte kunnen pakken in zijn vlucht, maar moest telkens weer richting vliegveld, omdat de wind toch wel stevig was. Dit was mooi om te zien hoe langzaam hij vanaf Stadskanaal weer naar het vliegveld kwam met heel weinig hoogte verlies. De vluchten werden allen mooi en rustig afgerond met een relaxte landing op de voetjes. Hans Labruyere kwam ook weer even op bezoek op zijn vrije woensdag, met zijn PH-MON(driaan). En na een tijdje gekletst te hebben koos hij weer airborn naar het vliegveld Middenmeer.

Zondag, de 5e dag na de 1e klachten voel ik me niet meer ziek, maar ben nog absoluut niet klachten vrij! Regelmatig een hoestsalvo en een wattig duizelig hoofd. OH, wat wil ik graag de 2e paasdag weer vliegen (Human Factors). De enige juiste beslissing is daarom ook dit niet te doen, en wetende dat er nog genoeg mooie vliegdagen zullen volgen.

Dinsdag, helaas vallen deze waarschijnlijk mooie vliegdagen voor mij in duigen. Ook voor de piloten die graag zouden willen slepen. Ik ben erg verkouden en niet fit. Daarbij was de Covid-test ook positief en dan wordt er door het RIVM verzocht in quarantaine te gaan minimaal 5 dagen, om andere mensen niet te besmetten. Daar ga ik dus wel gehoor aan geven. Sorry, dat ik dan niet op het vliegveld kan zijn. Ik baal er stevig van.

Helaas zijn de weersomstandigheden zodanig dat de Knoalcup-2022 wordt verschoven naar de uitwijkdata: vrijdag 6 mei t/m zondag 8 mei 2022. Hopelijk hebben we dan prachtig weer!

Vrijdag 25 maart ben ik opgestaan met een dichte mist, maar als je goed keek zag je aan de horizon de zon heel vaag opkomen. De mist was bij het 2e kopje koffie al opgetrokken en Maya kwam keurig op de afgesproken tijd aanrijden. Maya had 2 leuke vluchten gemaakt. De 2e keer heeft Maya mij er grandioos uitgevlogen. Ik had onderweg na het releasen geprobeerd voldoende thermiek te vinden om ook boven te blijven, maar ze heeft mij er mooi uitgevlogen, want ik heb na een paar kleine belletjes gehad te hebben moeten gaan landen (uitgezakt dus). Toen had ik wel lekker de tijd om languit in het gras te genieten van de zon en de vliegkunsten van Maya.

En pas na 40 minuten kwam Maya ook weer terug om een prachtige landing te laten zien. Gelukkig was de havenmeester en Fred ook zo attent om de dolly van de runway te halen na de starts. Super bedankt.

Donderdag 24 maart, ben op EHST gebleven, kon ik toch in alle rust onderhoud gaan plegen aan de DragonFly. Vanmorgen lekker in het zonnetje kopje koffie gedronken en aan de slag. Voordeel van door de week is, dat je benodigde materialen gewoon in de winkel kan gaan kopen. Maya liet ook nog even weten of er vrijdag gevlogen kan worden. Vroeg in de middag lijkt het gewoon nog mooi, wel iets meer wind als vandaag. Vandaag was het ook rete thermisch. Terwijl ik aan het middag eten was op een warm plekje op de camping werd ineens de aandacht getrokken door een lachende meeuw. Ik dacht nog het zal toch niet waar zijn. Namelijk als ik thuis in de tuin zit, komen er bij thermiek altijd lachende meeuwen naar het pleintje achter ons huis en zijn dan in een mum van tijd uit het zicht door de hoogte. Hier leek het zo’n zelfde roep. 1 meeuw, 2 meeuw 10 tallen meeuwen allemaal aan het lachen, vanaf een meter hoogte. Gauw werd het al 10 meter en toen honderden meeuwen in krijsend lachorkest zonder te flapperen op naar boven. Fantastisch gezicht. Fred was ook nog op het veld, dus ik kon nog een vluchtje gaan maken. Wow, dat was echt een leuke vlucht, op thermische omstandigheden heel hoog gekomen. Bellen lagen wel ver uit elkaar, maar als je er eenmaal 1 had, dan ging het als een speer.

Woensdag 23 maart, wat een mooie zonnige warme dag. Al hoewel boven was het toch slechts 11°C. Toen ik aan kwam rijden stonden er al een aantal delta’s opgebouwd. Judith was ook present die me ook regelmatig wat lekkere zoutjes en zoete choco koekjes toe bedeelde. Dank je wel Judith, dit was erg lekker. Zo die zijn heel enthousiast en ik ging gauw de pre-flight check doen bij de DragonFly. Dat is wel heel erg leuk, zo gewoon door de week heel wat mensen die willen vliegen. Tja, wat zou het gaan worden kwa weer. Er leek vanaf de grond een wazige gloed aan de horizon te liggen. Martin was de eerste die het luchtruim ging verkennen, en ondanks dat ik nog weinig stijg tegenkwam wist Martin toch heel eindje te vliegen. Bij de sleep met Ronald kwamen de eerste thermiekbelletjes los en was dus een roerige lucht. Een aantal piloten kwamen zelfs met de stijgende thermiek tegen de 1.400 aan. Zelfs Fred, na tijdje niet gevlogen te hebben met zijn nieuwe vleugel ging als een speer. Eventjes slepen en weg is hij. Mooi hoor. Sander dacht de eerste keer dat het heel makkelijk ging, omdat we tijdens de sleep al een leuke bel hadden, en dacht oh dan kan ik daar ook eens proberen, maar dat was makkelijker gedacht dan gedaan. Adrie heeft ook zijn beste kant laten zien. Zelfs zijn dolly opgebouwd en had na een mooie sleep achter de DragonFly ook een behoorlijke vlucht gemaakt, zelfs laat op de middag. Aan de zweetdruppeltjes was wel te zien dat hij behoorlijk zijn best had gedaan. De landing blijft nog een aandachtspunt, waar aan gewerkt wordt. Henk wilde zijn nieuwe telefoonhouder op zijn delta uitproberen. Prima zicht en grote getallen, echter voor het wisselen van pagina’s is nog een update aan zijn handschoenen nodig. Ronald deed zijn tweede sleep super goed, mooie positie achter de DragonFly en bleef ook al een hele tijd in het luchtruim. Volgens mij zag ik hem vanuit Stadskanaal in high-speed richting startplaats gaan tijdens een sleep. Ik dacht nog so, die gaat snel. Super leuk was het nog dat tussendoor Hans Labruyere op bezoek kwam met zijn prachtige zelf gebouwde Amerikaanse kist (lekker ruim van binnen) vanuit Middenmeer.

Het is dat het zo druk was met slepen, anders had ik graag verder met hem willen praten. Super enthousiaste man blijft het. Dit houden we nog tegoed. Einde van de dag was er nog een spannend moment. François had zich goed voorbereid om vandaag zijn eerste vlucht te gaan maken in zijn nieuwe Swift. Ik wist dat de DragonFly met een 65 pk motor dit zou kunnen, want ik had het met eigen ogen gezien in Australië. Goed in de spiegels blijven kijken en hem in de gaten blijven houden. Het eerst wat opviel, dat de DragonFly geen kracht hoefde te zetten. Het voelde zo ontzettend licht. (super gestroomlijnd toestel) François deed het fantastisch en was ook weer superblij dat het een mooie vlucht werd en een mooie landing.

Na de sleepavonturen, kreeg de DragonFly nog zijn S-BvL keuring. Dit moet jaarlijks uitgevoerd worden om de juiste documenten te ontvangen. Het voordeel van zo’n keuring is dat er altijd wel verbeteringen geadviseerd worden, om het toestel in topconditie te houden. Hierna was er nog tijd om gezellig met Fred, Henk en Sander te gaan snacken, voordat de reis weer huiswaarts ging. Zelf ben ik toch maar terug naar EHST gegaan, dat ik donderdagochtend nog onderhoud kan plegen aan de DragonFly. Het was weer een fijne vliegdag.

Vrijdag zou eindelijk een dag komen met wat minder wind. En inderdaad, dat was ook zo. Martin stond al helemaal klaar toen ik arriveerde. Toch nog snel even de activiteiten doorgegeven aan de havenmeester Johan en een klein babbeltje met Coen & Cornelia die bezig waren met onderhoud aan hun vliegtuig. Deze glimt weer zo, dat het lijkt dat het toestel net uit de verpakking komt. De DragonFly deed na de pre-flight check direct wat hij moest doen. Super fijn. Martin heeft een aantal keren de wolkenbasis gehaald. De lucht was niet makkelijk te lezen, dus ik vond dat een hele prestatie. Heleen bleef ook nog even hangen met haar enkeldoeker. Tevens had Heleen twee passagiers, die na afloop bijzonder onder de indruk waren van de vlucht in de mooie helder blauwe lucht. Na de vliegbelevingen deze dag gingen we met z’n allen nog even lekker eten bij Tony in het centrum. Vroeg naar bed, want morgen is het vroeg op voor de doe-dag van de vliegclub.

Heel de week prachtig zonnig weer maar teveel wind cross over de hangaars.

Zaterdag 5 maart was wederom een mooie vliegdag. Heleen heeft goed kunnen trainen met Pascal als tandempassagier. Pascal heeft ook de pitch geoefend tijdens het slepen. Wat ook heel erg leuk was, dat ik even mocht ervaren om in de electro-bolide van Coen & Cornelia te rijd.

De dag hebben we gezellig kunnen afsluiten met lekker eten bij Tony’s Dolce Vita. Zondag was de voorspelling teveel cross-wind voor de tandem, echter zondag blijkt een geweldig mooie dag geweest te zijn. Wel erg jammer, maar goed te weten, dat er nog voldoende mooie dagen dit jaar in het verschiet liggen.

Woensdag 2 maart.

De kop is er weer af en we hebben weer voor de eerste keer lekker kunnen fladderen in de lucht dit jaar. Na een lange winter stilstaan was ik toch erg benieuwd hoe de Rotax-motor zich zou gaan gedragen. De normale start procedure werd ingezet en na het roepen van “Clear-Prop” drrrrrrr en broemmmm gelijk aan net of er geen verandering was in vergelijking met een week stilstaan. Diederik en Heleen stonden al opgebouwd op runway-06. Eerst zelf nog even vliegen.

Ik verbaasde mij er over dat het zo makkelijk gaat. Net als of je op de fiets stapt en het resultaat was mooie starts en mooie vloeiende landingen.

Heleen heeft zelfs laat in de middag nog wat thermiek kunnen gebruiken, dat de glijvlucht behoorlijk uitgesteld werd. Allemaal blije gezichten en daar doen we het allemaal voor.

B0137/22 NOTAMNQ) EHAA/QMRLC/V /NBO/A /000/999/5300N00701E005A) EHST B) 2202260618 C) 2202261729E) RWY CLSD DUE TO STANDING WATER.)

Woensdag 23 februari was een prachtige zonnige dag met een blauwe hemel. Helaas was de baan nog te nat en die zal nog even moeten drogen. Dit was toch wel even een verademing na al die winderige dagen om even wat zonlicht te happen.

Helaas was de op 10 december 2021 geplande DF-bokaal uitreiking samen met een aantal piloten, partners en kinderen, door de Covid-maatregelen niet door kunnen gaan. Heel jammer, want ik vind het altijd wel een gezellige seizoen-afsluiting feestje. Daarom ben ik deze keer persoonlijk bij Emiel langs geweest om zijn prijs in ontvangst te laten nemen. Ik werd door een heerlijk kopje espresso getrakteerd!

In 2021 is Emiel de winnaar van de DragonFly bokaal. Zijn beste vlucht vanaf EHST was namelijk 82 km.

Hoe kan je de DF-bokaal winnen. Door de track op te sturen naar dragonfly@mintgroen.nl en/of de track te uploaden op de DHV-site. Ik beoordeel dan de prestaties van de 3 beste vluchten totaal. Er was geen twijfel mogelijk, Emiel had met vlag en wimpel heel veel meer XC-punten, namelijk 247 waarmee hij eerste is geworden. Zie de tabel hieronder. Opmerkelijk als nieuwkomer op de lijst, dat Titus flinke winst wist te behalen. Kei leuk.

Leuk om de statistiek te bekijken van de tracks op de DHV-site. Zo staat in de afgelopen 13 jaar (vanaf 2009) EHST al 9 keer bovenaan op het lijstje met langste afstandsvluchten vanaf het vliegveld. En dan nog te weten dat er heel goede vluchten niet bekend zijn bij mij. In 2021 was de langste afstandsvlucht dit keer vanaf Bruinehaar (74 km), EHST had dit jaar (73 km).

Hopelijk gaan dit nieuwe jaar de covid-maatregelen enorm versoepeld worden, zodat we weer lekker vrij kunnen vliegen. Ik heb er in ieder geval erg veel zin in.

Er kan weer ingeschreven worden voor de Knoalcup 2020.

Super quality material and handmade by our Emiel Jansen. If you want to protect the expensive hang glider during transport or storage, it is recommended to purchase this product. You are going to help Emiel enormously with ordering this great product. Click here for the website of Hang glider products where the tube can be ordered.

Zo heeft Sander van Schaik voor het zoveelste jaar alweer een kalender op A3 formaat gemaakt. Hierin staan weer prachtige foto’s die wereldwijd zijn gemaakt en worden bekeken. Deze kalender is te bestellen op zijn site.

Wie had dat gedacht? De dag ervoor werd er nog ernstig gewaarschuwd voor een hardnekkige mist die niet zo makkelijk zou gaan oplossen. Enfin ik moest toch naar het vliegveld om het parachute systeem te demonteren. Tja, het is al weer zes jaar gelden, dat het systeem is geproduceerd en moet nu voor de certificering naar Tsjechië. Voor mij is dit inmiddels een routine geworden, omdat ik de afgelopen jaren al heel wat systemen via mijn galaxysky.nl heb kunnen verzorgen en leveren. Aangekomen op het vliegveld heb ik eerst even een praatje gedaan met Arend-Jan (havenmeester). Hij had ook gedacht, dat er weinig te vliegen zou zijn. Maar nu bleek dat het eigenlijk prachtig weer was geworden.

Ook bijzonder was het bezoek van een politie helikopter vanaf het vliegveld Lelystad. Hoe leuk deze ging stijgen en over de runway vlijde was een leuk gezicht. Bij de hangaar aangekomen wilde ik mijn sleutels pakken uit de auto. Je begrijpt het al, “wilde”. Dus sleutels niet op de gebruikelijke plaats. Zou ik deze nu verloren hebben. Veel gezocht, maar niet gevonden. Ik moest eerst even gaan ontspannen en maakte de DragonFly ready. Wow wat was dat weer even lekker zeg. Zo helder, dat de eerste bergrug bij Porta Westfalica te zien was vanaf het vliegveld. Spectaculair waren ook de zonspots die door heel Noord Nederland het land bereikte in mooie goudkleurige banen. Ineens kreeg ik tijdens het vliegen een ingeving van waar ik nog niet gekeken had. Rechtsomkeer naar meldpunt Whisky en na een mooie landing gelijk naar mijn overall gaan zoeken in de auto, opgevouwen in een kist.

Yes, de sleutels waren daar inderdaad en wat kan dan toch weer iemand kei blij zijn zeg. Parachute gedemonteerd en blij weer richting huiswaarts en ook nog eens onverwacht heel fijn kunnen vliegen.

Woensdagmorgen 3 november Het zonnetje was onderweg al lekker aan het schijnen, echter in de buurt van Utrecht begon het mistig te worden. Volgens de verwachting zou de mist rond een uur of 10 opgelost zijn bij het vliegveld. Voor de zekerheid hadden we al wat later afgesproken namelijk om 13u. De havenmeester Gert-Jan had gelukkig geduld en de tijd om te wachten of het de tandemsleep nog door zou kunnen gaan. Super bedankt hiervoor.

Heleen had in de ochtend al haar tandem schoon gemaakt van een eerdere spreeuwenaanval. “Heleen dacht toen nog, ik knutsel aan het onderstel lekker binnen dan blijft de tandem droog. De hangaar deur stond op een kier om licht te ontvangen. Plots kwam er een zwerm spreeuwen naar binnen vliegen, die er van schrokken dat het eenrichtingsverkeer was en wanhopig bang de weg terug zochten. Dit moest helaas met een bombardement aan excrementen, die natuurlijk net op haar vleugel belanden”. Enfin, goed gepoetst, want het is niet meer zichtbaar. Pascal was inmiddels ook gearriveerd. Grappig was dat ik naar mijn bus wilde gaan, maar toen bleek dat Pascal een soortgelijke bus heeft in dezelfde kleur. Heee, 2 gelijke bussen. En ook Pascal is hier ontzettend tevreden over net als ik. Voor Heleen zou het een speciale dag kunnen gaan worden, omdat dit de laatste tandemvlucht met een gebrevetteerde deltapiloot zou zijn om de aantekening bevoegdheid tandemvliegen te kunnen ontvangen. Maar ja, dan mag de lage bewolking nog wel opklaren. Een paar keer een testrondje met de DragonFly gevlogen. De laatste had ik als passagier Pascal bij.

Het is geen T-shirtjes weer, want de koude (3°C) snijdt natuurlijk met de tegenwind veel kouder tegen het hoofd dan dat het eigenlijk is. Enfin Het wolkendek was net hoog genoeg om haar tandemvlucht te kunnen doen slagen. De opdracht met nieuwe omstandigheden gaan worden: Kabelbreuk simulatie op 100m, de gebrevetteerde passagier is lang en 95 kg, linkerbocht rechterbocht en doellanding.

Ik kan je wel vertellen dat de sleepkracht heel veel anders voelde dan bijvoorbeeld met de tandem met Maya. Na 40 seconde waren we toch op hoogte en gaf het signaal te releasen. De vlucht liep keurig volgens plan en de doellanding was grandioos.

We waren allen heel blij dat het plan gelukt was en dat we Heleen konden feliciteren met het behalen van haar bevoegdheid tandemslepen. Tijdens de afsluiting van de dag met een lekker kop warme chocolade en een patatje te Exloo hebben we ook nog de kraai-spreuken kunnen aanvullen met “Zitten de kraaien onderweg op het verkeersbord, dan wordt de verwachtte deltavlucht heel kort“. Dat was dus vandaag van toepassing 🙂 De eerder gevonden spreuken die zullen inmiddels wel bekend zijn: “Zitten de kraaien onderweg op het asfalt, dan weet je dat het deltavliegen afvalt ” en “Zitten de kraaien onderweg in de berm , dan gaan de deltavliegers goed in een zwerm” en “Zitten de kraaien onderweg op palen, dan wordt het deltapiloten ophalen”. Enfin, nogmaals gefeliciteerd Heleen en ook nog reuze dank aan instructeur Bart en alle gebrevetteerde duo passagiers die het mogelijk gemaakt hebben en haar die kans gegeven hebben in Nederland op het vliegveld Stadskanaal (EHST).

Vrijdag 8 oktober 2021: Adrie Bijsterbosch heeft heel erg hard gewerkt aan een heel mooie aluminium Mickey Mouse (dolly).

Eindelijk was de tijd aangebroken dat de eerste proef zou kunnen zijn, dat de startwagen zou kunnen gaan rollen op de runway op EHST. Geheel gedemonteerd kwam deze in de auto van Adrie aan en werd terplekke gemonteerd.

De eerste test was helemaal geslaagd. De “Mickey” loopt heerlijk soepel en is keurig uitgelijnd achter de DragonFly. Goed werk Adrie. Top!

Maya was er ook bij om Heleen bij te staan als gebrevetteerde deltapiloot. Nog een aantal vluchten te maken voor de aantekening, dat ze ook niet piloten kan meenemen om instructie te geven. Dit vrouwelijk tweetal ging helemaal goed. Voor Maya was de eerste tandemvlucht toch wel even wennen, omdat ze zelf de teugels in handen wilde nemen en het moeilijk vond om het vertrouwen even in Heleens haar skills te hebben. Maar dat bleek maar van korte duur, want het ging super goed, zo ook met de landingen.

Zaterdag was het doedag op EHST, d.w.z. dat dan veel leden allerlei klusjes op het vliegveld gaan doen. Ik kan wel zeggen dat er heel veel gedaan is en dat het vliegveld er weer winterklaar voor is.

Het was te mooi weer om na de doedag niet te gaan vliegen. Dus voltanken maar en op weg naar de eilanden. Helaas het zicht was in de lucht toch minder dan gedacht. Dus bij Delfzijl aangekomen, kon ik toch nog niet de Nederlandse eilanden zien. Maar wel ontzettend leuk was, dat Coen en Cornelia bij mij meerdere keren langszij zijn gekomen.

Jammer dat ik de camera nog niet zo goed ken en daarmee de meeste foto’s en video’s niet heb gemaakt. Wel dat de camera in mijn jaszak zit maar als deze eruit kwam zette ik de camera weer uit, etc. hmmm, niet zo handig.

Op de terugweg kwam ik Adri Tervoort ook nog tegen boven een meer waar Coen en Cornelia vlakbij wonen. Wat een prachtige dag

Adri heeft een super camera…

Het was dit weekend ook weer tijd voor een trainingsvlucht om het brevet geldig te houden. Desirée heeft mij ook nog in alle rust weer opnieuw kennis laten maken van de Dynamic. Dus die check hebben we ook nog gedaan. Voor het aftekenen van het brevet moest ik naar vliegveld Hilversum, omdat daar de examinator was, om het brevet aan te vullen. Zo dit is ook weer geregeld voor een paar jaar.

Mooie afsluiting dit weekend

Fred Lanning heeft een prachtige dag uitgekozen om met zijn nieuwe deltavlieger te gaan vliegen. Rustige wind redelijk recht op de baan, zonnig en lieflijke wolkjes. Zoals Martin al eerder zij, dat er in september dagen kunnen zijn met overal rustige thermiek. Nou vandaag was zo’n dag. Fred was begonnen zijn zijlatten te controleren met het lattenplan. Daarna opbouwen en ophanghoogte controleren. De dolly werd ingesteld op de juiste invalshoek. En daar konden we gaan. Dank aan Jan Reinders die voor ons de dolly van de runway wilde halen. Helemaal Top. We hadden met elkaar afgesproken de 1e sleep niet hoog te gaan, zodat Fred zich volledig kon focussen op de landing. De aanpassing voor de 2e sleep is een halve bottombar meer VG erop (Totaal 1,5 bottombar). Dat later ook de ideale snelheid bleek te zijn. En bij het landen de uprights hoger vastpakken, zodat de flair geoptimaliseerd kan worden. Volgende keer nog iets meer snelheid bij de final, dan is het helemaal top. Fred was trouwens binnen no time op wolkenbasis en heeft heerlijk kunnen vliegen. Het was voor hem alweer een tijdje geleden, maar het is als vanouds. Het voelt heel vertrouwd.

Na deze fijne vliegdag ben ik nog wat clubwerkzaamheden gaan doen, zoals schuren en schilderen. De volgende dag ging het plots harder waaien, zodat het beter was te stoppen en een andere keer verder te gaan.

Weer uitgerust na ruim 600 km gesleept te hebben afgelopen NK, was de zaterdag al weer aangebroken.

Een speciale dag, want François Paul zou zijn nieuwe Swift gaan monteren en plaatsen in de hangaar. Dit was nog wel een heel secuur werk, want zoveel beweegbare onderdelen, zoals remkleppen, flaps, ailerons, twee rudders, voeten stuur, stick, sleep inrichting, klep voor voet start.

Het is een fantastisch mooi rank apparaat geworden. François, gaat eerst nog een paar lessen nemen in een duo-sit Swift, samen met een instructeur. Ik mocht er zelf ook even in zitten.

Dit was voor de eerste keer, en het zit/ligt erg comfortabel. Dit moet ook wel, want met een glijhoek van 1:28 zou je zomaar heel lange vluchten kunnen gaan maken. Ik ben razend benieuwd wanneer het zover is dat ik François kan gaan slepen. Nog even rustig afwachten bij de tandem van Heleen en de DragonFly 😉

Ik kreeg een seintje van Ingi, of ik tijd had om haar verjaardagscadeau dat ze van Henk had gekregen te gaan verzilveren. Voor delta vliegen was de wind pal cross en aan de maximale snelheid. Dus ik had Henk geadviseerd de delta maar thuis te laten. Tevens was het ook extra druk op het vliegveld, omdat het luchtmacht weekend was, dat door Rieteke van Luijt was georganiseerd en de promotie van de MLA-SHARK door Els Oosterkamp. De Shark is een buitengewoon gestroomlijnde mla, waar je achter elkaar zit en wel 350 km/uur kan vliegen. In de DragonFly zitten we ook achter elkaar, maar dan is 50 km/u al meer dan genoeg. Twee totaal verschillende toestellen en ieder zijn eigen charme. Ik kreeg ook nog een appje van Ingi of het goed was als ze eerst een les gehad had, dat ze dan met haar dochter een rondje wilde vliegen. (Dat had ik dus verkeerd gelezen, het moest lezen of ik daarna nog een rondje wilde vliegen met Neah). In ik dacht nog dat is precies Ingi…. sportief en doortastend. Daar gingen Ingi en ik dan airborne. We konden elkaar goed verstaan via de intercom, zodat de nodige instructies gegeven konden worden.

Ingi deed ongelooflijk goed haar best, ondanks dat er zoveel op haar af kwam, zoals een 3-asser betaamd, ging dit voor de eerste keer echt wel redelijk. In haar logboekje heb ik bij de opmerkingen geschreven hoe mooi het ging. Na drie kwartier gingen we voldaan terug naar het veld waar Neah de dochter van Ingi en Kirsten de zus van Ingi met haar dochter Dana stonden te wachten.

Neah was heel relaxed voorin en ze was hoorbaar aan het genieten. Ik heb nieuwe woorden geleerd, waarvan ik in eerste instantie dacht dat het niet fijn was, zoals: cool, vet en ziek. Nu schijnt dit tegenwoordig een gelijke betekenis te hebben als een overtreffende trap voor “super gaaf”.

Met Kirsten hebben we samen boven in de lucht mooie momentjes kunnen beleven.

En wat ook echt heel leuk was, dat Dana zei: “Hoe hoog zitten we nu meneer?” waarop ik antwoorde: 350 meter. Oh, zei ze toen, dat is hoog genoeg meneer!

Even later: “Meneer de benzine is bijna op, ik denk dat we terug moeten?” Waarop ik zei: “echt waar?” Ja… Nou dan ga ik terug hoor. Goed zo! hoorde ik toen. (dit vond ik zo leuk van haar en zo oplettend. Er was nog wel voor een half uur brandstof hoor). Vliegen met Dio (afkorting, haar volledige naam is veel mooier) had Cornelia min of meer geregeld, tijdens een gesprekje tijdens de BBQ ;-). Dio (werkzaam op luchthaven Volkel) had in dit weekend al 4 verschillende vliegtuigen gevlogen. Tja, en toen was de DragonFly daar. Waarschijnlijk zal deze ervaring wel heel anders zijn in zo’n open kist.

Jessica de dochter van André had na de DragonFly beleving en lach op haar gezicht, die er voorlopig niet meer af zou gaan.

En wat ik ontzettend graag gedaan heb is om met onze nieuwe eigenaren van Flying Wings (paviljoen op vliegveld Stadskanaal), Denice & Martin een vlucht te gaan maken met de DragonFly. Martin vond de ‘baron’ zo leuk, dat hij gelijk nog een keer wilde. Denice had nog niet begrepen wat de ‘baron’ inhield en was enorm verrast in het gewichtloze en slaakte dit uit met enige decibellen in mijn oor via de headset 🙂 Mooi dat ze het vliegen ook zo leuk vinden. Later gingen Cornelia, Coen en ik bij Denise en Martin een snack halen. De frietjes waren bijzonder goed gebakken en heerlijk gekruid. Ik heb er van genoten. En dan bleek het nog een traktatie te zijn van onze restaurant helden. Heel, heel hartelijk dank. Super tof.

Impressie gemaakt door Henk Drent: Klik

Woensdag was het dan zover. De beste piloten uit heel het land kwamen van her en der samen op EHST. Een aantal waren piloten waren zelfs al dinsdagavond gearriveerd om op de eerste wedstrijddag helemaal fit te zijn. De weersverwachtingen werden deze avond nauwkeurig naast elkaar beoordeeld. Het bleek al gauw dat het woensdag een moeilijke dag gaat worden en donderdag nog moeilijker. Over het gehele land was namelijk de thermiekverwachting niet hoopvol en het noorden gaf nog de beste kansen. We kregen van de wedstrijdleider Adrie Bijsterbosch een app melding dat de briefing om 10 u op het terras is van het paviljoen. Petje af voor Adrie, want hij spreekt luid, duidelijk, kort en krachtig. Hierna ging het wedstrijd feest van start.

De veiligheidscommissie en taak-commissie zouden om 12 uur de taak bekend maken. Zoals gebruikelijk gaf onze Martin nog even een update van de weersverwachting. Aangezien er weinig thermiek zou zijn is de taak klein gekozen en een beetje zigzaggend in de buurt, zodat de piloten in de lucht misschien nog wat aan elkaar konden hebben met het opsporen van de stijgende lucht. (De thermiekbril, die zacht rose banen laat zien waar de warmte stijgt, is trouwens te bestellen). De startvolgorde wordt bepaald met de huidige ranking en dan wordt er nog een formule op los gelaten door deze beginvolgorde nog eens om te draaien. Uiteindelijk was dit de eerste startvolgorde: Sander, Martin, Arne, Gijs, Egbert, Coen, Joost, Koos, Tanno, Emiel, Henk en Ronald. De laatste 2 piloten zijn ingedeeld in de Sportklasse.

Het start-window zou geopend worden om 13u, en Sander stond ook exact klaar op deze tijd. Brrrrrmmmm daar gaan we, en nu kan ik niet veel tekst meer reproduceren, na ruim 200 km gesleept te hebben. Ik kan niet anders melden dat alles op rolletjes is verlopen, en telkens als ik geland was stond de volgende delta-piloot alweer klaar en roets daar gingen we weer. Nadat ieder weer op zijn plekje is aangekomen, begon Arne het FAI wedstrijdprogramma te gebruiken om alle tracks van de deltapiloten in te kunnen lezen. Op donderdag bij de briefing wist Adrie uiteindelijk de score door te geven. Deze was: 1e Gijs, 2e Arne en 3e Martin. Deze dag kwam de thermiek pas laat op gang en pas laat in de middag kon er gebruik van gemaakt worden. En na 190 km slepen kon ik de DragonFly weer een poetsbeurtje geven. De DragonFly had er echt zin in, start goed, trekt goed, temperaturen van koelwater en uitlaatgassen zijn perfect. Ben helemaal blij. Emiel heeft op zijn e-wiel nog een super leuke video opgenomen.

We hebben tijdens de wedstrijd toch nog moeten verkassen, omdat zoals ook verwacht de wind zou gaan ruimen, dus we moesten van runway 06 naar runway 24. Merel riep al snel naar papa om dit te gaan vertellen.

Ben benieuwd wat de score deze dag gaat worden.

Vrijdag is al weer aangebroken, erg grijs maar wel een lekkere temperatuur. Ik was druk met de logboeken aanvullen, toen Coen langs kwam met de melding “Mobilhome breakfast service” Wow dat is wel tof zeg. Cornelia heeft elke ochtend weer iets special gemaakt met yogurt, verse vruchten, noten en diverse andere lekkere dingen. Ze zegt me ook dat ik hier de ochtend ruim mee door kom, en dat is ook zo.

Een aantal mannen waren al vroeg aan het opbouwen, want om 16u zou het kunnen gaan spoken. Klik

Om 12 uur was de briefing op het veld. Adrie heeft een luide stem, maar boven het geluid van een grasmaaier en een grote trekker was toch wel een beetje veel van het goede. Er moest een grasroller opgehaald worden ter reparatie die precies op de briefingplaats lag. Enfin niet erg, de briefing werd 5 minuten later. Nu kon de donderdagscore bekend gemaakt worden. Arne die gelukkig het scoreprogramma kan bedienen, vroeg vooraf dat er toch iemand dit moet controleren, want de 1e plaats ging naar Arne, 2e naar Sander en 3e naar Martin. In de sportklasse was iets gebeurd, dat niet nagedaan kan worden. Bij het inlezen van de track van Henk en Ronald, bleek dus dat ze ieder met een andere route toch op de meter nauwkeurig dezelfde afstand hadden afgelegd. Heel frapant. Ieder werd beloond met een mooie grote sinaasappel. Emiel had had het een script bedacht om met z’n allen te doen om Annet een hart onder de riem te steken. Annet kon er deze keer helaas niet bij zijn, omdat ze aan het knokken is om te herstellen.

Het zou vrijdag een marginale dag gaan worden en zeker niet te lang. Alle deelnemers hebben toch even het luchtruim kunnen proeven. Volgens mij kan je boven in de lucht het water al ruiken dat naar ons toe zou komen. Want in het zuiden van het land viel al voldoende regen. Uiteindelijk toen de buien bij Borger zijn aangebroken, werd het deltavliegen gestaakt en ieder had de spullen precies voor de felle bui op het droge. Begin van de avond werd een bbq voorbereid door Denise en Martin. Het werd een gezellige praatzame avond, met lekker eten en drinken. De sterren van de avond waren natuurlijk wel Merel en Julia.

Klop klop, hee daar is Coen weer en kondigt nu aan dat er een warm croissantje en koffie klaar staat… wooo dat is gaaf, dan ga ik gauw..

Dat waren heerlijke broodjes met lekker bakkie koffie. Wat word ik toch verwend. Nu was het al weer tijd voor de ochtend briefing.

Arne heeft in de nacht na de bbq nog alle tracks ingelezen en beoordeeld met een score. Arne stond deze keer op een gedeelde 1e plaats, namelijk samen met iedere andere deelnemer. Er kwamen dus geen punten het score-programma, ook al hadden er een aantal het 1e keerpunt kunnen bereiken. Wel jammer. Tevens gaf onze weerman Martin aan dat het vandaag (zaterdag) niets kan gaan worden, maar zondag heeft heel misschien nog kansen. In het zuiden en midden van het land overal bagger en in het noorden viel het nog mee, maar wel overcast bewolking. Ik zelf heb mijn tracks van vrijdag bekeken en ik zag voor mij een bekende spinazie persoon.

Zaterdag werd uiteindelijk een rustdag en ieder deed zijn eigen dingetjes, homework, wandelen, visites, mountainbiken, chillen, etc. Arne heeft een ongelukje gehad met zijn mountainbike op een speciale mountainbike route in de buurt van Stadskanaal, die niet goed was onderhouden en gevaarlijke bochten in zich had. Ik hoop dat hij weer gauw paraat is en dat de beenwond snel geneest. Cornelia heeft bij de bouwmarkt nog nieuwe douche kop en slang gehaald, want deze waren in de toiletruimte versleten. Hartelijk dank voor de dameskant en herenkant weer in orde te maken. Helemaal top.

Zondag lijkt de weersverwachting zodanig dat het nog niet zeker is dat de laatste dag gaat vervallen. We zullen de briefing op de camping om kwart over tien afwachten.

Uiteindelijk is de taak van de laatste NK-dag gecanceld, omdat de zon te lang wegbleef. Tussentijds ging Rob en zoon Ivo zich nog klaar maken voor een vlucht.

Adrie ging de prijsuitreiking voorbereiden. Spanning ten top en wie gaat uiteindelijk de wisselbeker overnemen?

De winnaar voor de klasse-1 is uiteindelijk Arne Tanzer geworden, 2e Martin van Helden en op de 3e plaats Joost Eertman. De sportklasse was een nek aan nek race. Beide precies dezelfde afstand afgelegd op de meter nauwkeurig. Uiteindelijk kreeg de 1e prijs Henk Drent en de 2e prijs Ronald de Bats.

Gijs, Egbert en Henk hebben nog genoten van een laatste vluchtje als afsluiter van een leuke vliegweek. Egbert had zelfs nog een 1e keerpunt weten te behalen. Henk liet als allerlaatste ook een prachtige flair zien bij de landing. Helemaal top.

Het thermische weer dat nodig is voor lange vluchten was er niet maar het waren wel heel wat zomerse dagen tijdens het NK, waar we allen met volle teugen van hebben genoten. Dank aan Cornelia die ook de toiletruimte van de dames heeft bijgehouden en ik hoop dat ik het goed gedaan heb bij de heren.

Zondag heeft Tanno een aantal passagiers blij weten te maken op deze prachtige zonnige dag. Het ging allemaal op rolletjes. Ondanks mooi weer was de thermiek ver te zoeken. Daarom was het ook zo leuk dat Cornelia en Coen toch voor de gezelligheid kwamen vliegen. Floor was een enthousiaste moeder die na de tandem ook wel een vluchtje wilde maken in de DragonFly. Dit was lachen, gieren, brullen, want met het besturen leek links voor haar rechts en andersom. Dus uiteindelijk complete desoriëntatie. Haar zoon had blijkbaar een veel beter vlieghandje, want hij ging heel subtiel om met de stick en hield de DragonFly mooi recht. En dan de 4 meiden van de vader die de like challenge had gewonnen. Die konden het nergens anders meer over hebben dan dat het zo cool was met zo intens blijde gezichten. Hier krijg je wel veel energie voor terug. Nina heeft het ook nog eens gaan proberen en vond het eigenlijk wel knap dat ik de DragonFly zo onder controle heb. 🙂

Woensdag is het alweer 1 september. Paar dagen geleden was de voorspelling nog redelijk en misschien nog thermisch ook. Op de dag zelf was er weinig overgebleven van de hoop op thermiek. Enfin, groot voordeel de wind was noordwest maar heel erg kalm, zodat Heleen met een gebrevetteerde delta co-piloot mooie trainingsvluchten zou kunnen maken in een rustige lucht. Robert Barnstein woont redelijk op de route naar Stadskanaal en Heleen had hem gevraagd om te willen functioneren als gebrevetteerde ‘ballast’. De timing was in de ochtend perfect. Ik kwam aanrijden en zijn zoon ging net aanstalten maken om op de fiets naar school te gaan. Na een rit gemaakt te hebben vol oude vliegverhalen, kwamen we op EHST aan. Heleen was nog druk aan het uitvoeren van een aantal modificaties op de tandem vlieger. Martin en Cornelia waren ook al op het veld. Erik kwam iets later en heeft heel goede tips gegeven betreffende het tandemvliegen aan Heleen. Zelf heeft hij na het vliegen super mooie landingen laten zien. Elke keer weer zag Erik als starthulp bij de tandem. Kei tof van Erik.

Martin zag me al een beetje vertwijfeld kijken over de bewolking. Hij zei me, dat komt wel goed, einde van de middag breekt het wel open. We waren allen blij dat hij gezond en wel uit Afghanistan terug is. Toch zijn dat verschrikkelijk spannende dagen geweest en ook voor Marjoleine. Met het vliegen van het gebruikelijke testrondje vooraf, viel mij de wolkenbasis hoogte niet echt tegen.

Heleen en Robert hebben uiteindelijk 7 tandemstarts gemaakt en hebben er veel van geleerd. De fine-tuning wordt steeds beter. Het gevoel blijft zo ontzettend leuk, dat als ik Cornelia sleep, ik zo goed moet kijken in de spiegels, omdat ik telkens denk dat ik alleen met de sleepkabel er vandoor ben. Zo ontzettend licht voelt dat.

Iedereen heeft weer laten zien dat ze de landingstechniek goed beheersen. Het is dan ook een lust om te zien, hoe er geflaired wordt. Zo ook Martin die gewoon 2 uur in de lucht blijft, terwijl we allen denken, hoe doet hij dat nou toch? En als je hem in noordoostelijke richting in de verte straight ziet aankomen en dan precies op het plaatsje ziet landen waar hij het wil op een zo ongelooflijk relaxte manier hoe hij de vlieger aan de grond zet, is wel heel tof om te zien.

Tijdens het deltavliegen had Cornelia Coen ook al gespot.

Coen heeft de laatste tijd veel getraind in de Ekolot. En eindelijk is het voor Cornelia dan zover dat ze samen met Coen kan gaan vliegen.

Daarna zijn we met hele groepje lekker een patatje gaan eten en hebben de fijne vliegdag heerlijk doorgesproken. Heleen heeft haar logboek bijgewerkt en Robert heeft zijn bevindingen kenbaar gemaakt. Dit alles voor ter evaluatie, om later perfecte tandemvluchten te kunnen gaan maken met leerlingen.

Robert zei onderweg terug naar huis nog: ” Nou dat was me nog eens vliegdag zeg, wordt netjes opgehaald, vlieger en alles staat klaar, 7 vluchten gemaakt op 1 dag gebeurd ook niet altijd en dan nog eens voor de deur thuis afgezet. Dat was wel een borrel waard voor het pitten. 😉

Na gezellig samen te hebben gegeten in Exloo was het weer tijd om naar huis te gaan. In het bos na het dorp zag ik net een flits van een fluo-gele helm achter een boom verscholen. Dit was een staande motoragent die zijn motor in het bos had verborgen en zelf stond hij geniepig achter een boom met een scanner de snelheid te controleren. Enfin ik reed daar 20 km/u onder de maximale snelheid, dus dat zit wel snor. Even later bleek de N33 te zijn afgesloten en moest dus helemaal terug omrijden. Toen besloot ik maar terug naar het vliegveld te gaan. Dan kon ik zaterdagochtend nog een reparatie aan de DragonFly gaan doen. De voetensteun was ingescheurd en moet vervangen worden. Ik had nog de materialen liggen om dit te gaan fixen.

Het was deze ochtend zo’n prachtig weer. Blauwe lucht en mooie stapelwolkjes waren het pittoreske beeld op het vliegveld. Er werd heel wat aan- en afgevlogen. Els en Herman hadden heel wat introducees uitgenodigd om een vlucht in hun R1 t maken te maken. Drie mooie jonge enthousiaste jonge vrouwen vonden het ook wel heel spannend om eens een beleving in de DragonFly mee te maken.

Via Els kreeg ik ook nog een leuke kaart toegestuurd van de dames die het zo ontzettend naar hun zin hadden gehad. Els en Herman helemaal top georganiseerd.

Vrijdag is een leuke dag geworden. Heleen zou samen met Bob een aantal tandem-vluchten gaan oefenen. Wind redelijk recht op de baan en matig van kracht. In de ochtend even kennis gemaakt met Jan (havenmeester van de dag) en besproken wat de plannen waren. Eerst ging ik naar de werkplaats om de Dolly een onderhoudsbeurt te geven. Wielen richten en oliën en op spanning brengen. Bob vond het wel toepasselijk om het de Dolly Parton te noemen. Ben er toch nog langer mee bezig geweest dan gepland. Niet heel erg want toen ik klaar was brak het wolkendek pas open en steeg al gauw naar 1500 ft. In tussentijd kwam Coen ook nog even gedag zeggen tussen het oefenen door op zijn flitsch. Toen Heleen en Bob tandem gingen vliegen, zijn Kees en Wilfried zo attent geweest om de Dolly van de runway te halen. Tof, super bedankt. Ik vind dat Heleen het super goed doet, ook de uitleg naar de piloot-passagier toe. Een paar praktische verbeteringen kwamen ook tevoorschijn. Zo leuk te horen dat Bob het ook leuk vond en zich al aangemeld heeft bij Heleen voor een cursus.

Tussendoor een giga bui van strak 10 minuten, Daarna weer kurkdroog.

En nog een verrassing vandaag… Ja, Fred Lanning kwam op bezoek met twee enthousiaste jongens die hem wel eens in de boomgaard helpen. Eén had een prachtige camera bij en volgens mij, zijn vogels zijn favoriet. Beide gasten heb ik nog een leuke DragonFly beleving kunnen geven. Ze vonden het wel heel vet en cool. Fred kwam zijn nieuwe aanwinst ophalen, die Heleen voor hem uit Italië had meegebracht. Fred gaat het vliegen weer oppakken en wil zoveel mogelijk op woensdag gaan vliegen. Super tof. Misschien dat we de enige echte Karel ook binnenkort weer gaan ontmoeten, want hij heeft het vliegen ook weer opgepakt. Wat een leuke berichten zeg.

Aanmelden klik op bovenstaande foto.

Bobby put the wings on the next 912 Dragonfly. This beauty will be ready to purchase and fly the coop soon. After that, the next one will be white and sport a 915is. They nicknamed it The Beast. With 141hp it should climb like a hungry squirrel heading for the last nut.

Wow, Dat is maar liefst ruim 2x zoveel als de Dutch DragonFly (76 pk meer), dat zal idd wel klimmen.

De blipmap geeft voor woensdag zomaar enige thermiek aan van 11 tot 15 uur. Kreeg van Maya een berichtje dat ze wel graag zou willen vliegen. Enfin zo dachten Coen, Cornelia, Desirée, Erik, Ivo en Rob er ook over. Onderweg naar Stadskanaal toe genoot ik van de reis, omdat het zo prachtig weer is geworden. Ik kon het ook niet laten om de kraaien te beoordelen. Hmmm… In de berm en op het asfalt en op palen, dit in 14 jaar niet eerder gezien hebbende, dan zal het wel moeilijk gaan worden voor de deltisten. Want je weet waarschijnlijk het gezegde nog: “Zijn de kraaien in de ochtend op het asfalt, dan weet je dat het deltavliegen afvalt”, en “Zijn de kraaien in de ochtend in de berm, dan gaan de deltatisten er vandoor in een zwerm”, en “Zitten de kraaien op hekken of palen, dan weet je dat je de deltisten moet ophalen. Enfin vorige week was ik de tel kwijt geraakt met de ooievaars tellen (>60) Nu kwam ik op 38 ooievaars, heel bijzonder was dat er opnieuw een paar aan het nestelen waren op de hoek van een verkeersbordenbrug. Daar was er al een eerder zo dicht bij het verkeer. En nu weer een stel op een ander traject. Ook omdat het zo rustig was op de weg was ik vroeg op EHST. Het was mooi zonnig weer met een lekker briesje. Mooi weer om de DragonFly een goede wasbeurt geven, dat ie weer mooi groen mag blinken in de hemelsblauwe lucht.

Desirée had een aantal mla-piloten instructie te geven. Ivo was al snel klaar. Toch wel een beetje spannend na een tijdje niet gesleept te hebben. Hij wilde ook zo snel mogelijk starten en om kwart voor één koos hij het luchtruim. Ik had op een of andere reden nogal veel weerstand en het leek wel of ik een tandem sleepte. Misschien ligt het aan de lucht dacht ik nog. Ivo bleef uiteindelijk een hele tijd in de lucht ondanks de nog matige omstandigheden. Knap gedaan hoor. Later had je wat veranderd aan de ophanging van het harnas en de tweede sleep ging een heel stuk relaxter. Mooi oplossing Ivo.

Erik direct achter Ivo starten en vond ook al een paar knappe belletjes die hem telkens opnieuw naar wolkenbasis brachten en uiteindelijk net zo lange vlucht had als Coen en Rob. Rob (had al vroeg losgekoppeld) en Coen kozen al gauw de weg om overland te gaan.

Beide zijn in elkaars buurt geland voorbij Stadskanaal. Cornelia zocht radio contact met Coen. Maar volgens mij was hij druk met thermiek te zoeken, want ik hoorde volgens mij weinig reactie terug. Het was voor Cornelia dit keer wel heel hard werken, want we hadden samen een goede bel, maar deze was heel erg smal. Als de DragonFly dan in de kern gaat kort gaat draaien, moet Cornelia daar heel goed op anticiperen en ook heel kort gaan draaien om beide een gelijke stijg te hebben. In drie rondjes waren we al boven en zocht Cornelia haar eigen weg. Wat mij wel opvalt dat er steeds mooier circuit wordt gevlogen voordat de landing wordt ingezet. Cornelia liet deze keer een landing zien, die in mijn ogen wel heel stoer was. Dan heb je de vlieger wel ongelooflijk goed onder controle. Een thermiek hopje zorgde ervoor dat Cornelia plots een paar meter hoger was. Geen probleem dus met haar super flair. Bam, de uprights horizontaal en als een parachute neerwaarts om netjes op de voeten te landen. Geweldig mooi dat zij dit zo kan.

Maya had helaas een uitgelopen vergadering van haar werk. En zou niet vroeg op EHST kunnen zijn. Ook omdat de weersvoorspellingen waren, dat het rond 4u wel gedaan zou zijn. Jammer, dat we achteraf moeten zien dat het tegen half zes nog zo is zoals je hieronder ziet.

Na afloop hebben we met z’n allen nog gezellig in de zon op een bankje lekker patatje zitten eten. Tja, er is een tiet van komen en een tiet van gaan. Onderweg viel me op dat de ooievaars dan massaal op de lantaarnpalen in de tussenberm hun verenkleed gaan ordenen. Waarom gaan deze vogels zo dicht bij de lawaaiige snelweg plaatsnemen is voor mij de vraag? Het was een lekker vliegdag met de wind recht op de baan, lekker temperatuurtje en super helder in de lucht op een paar honderd meter kon je de waddenzee helder zien en zelfs de bergrug die door de ijstijd in Duitsland is achter gebleven bij Porta Westfalica kon je ongehinderd goed zien.

Goed dat we vorige week goed hebben kunnen vliegen met een aantal piloten, want deze week zijn de weersomstandigheden niet zo fijn om te vliegen. Heb nog leuke foto’s ontvangen van Judith, die ze vorige week heeft geschoten. Eén er van heb ik al als banner van de site gebruikt. Dank je wel Judith.

In de nacht tikte de regen op de het dak me zachtjes te slapen. Zondag was inmiddels aangebroken en zag er stuk zonniger uit dan gisteren. Er was natuurlijk wel veel vocht op het land dat eerst zal moeten oplossen. Boven in de lucht was het nog steeds 20°C. Het leken wel mooie thermiekwolken echter in de praktijk was het niet zo. Kleine piepjes werden geroepen door de instrumenten en het was daarom ook een hele opgaaf om boven te blijven. Coen heeft waarschijnlijk mooie opnames kunnen maken tijdens de vlucht.

Cornelia is ook steeds meer vertrouwd met de wind. Nu was het 7-8 kts, maar wel redelijk recht op de baan. Ronald is ook steeds meer vertrouwd met zijn nieuwe delta. Met slepen voel je het gewoon al bij de start. Strak er achter en goed anticiperen op wat de DragonFly doet. Top Ronald. Als ik Maya of Cornelia sleep, dan blijf ik maar in de spiegel kijken, om zeker te weten dat er toch gevolgd wordt. De dames zijn zo licht, dat ik zo weinig weerstand voel, of dat ik niets aan het slepen ben.

Ja, het was een leuke week. Ieder gezellig om mee te babbelen en van te leren. En ik werd ook helemaal verzorgd door de dames. Van Cornelia kreeg ik schone kleding te leen en met de dag afsluiting een heerlijk heel speciaal biertje, van Maya heb ik mogen genieten van een ongelooflijk smaakvolle vegetarische schotel die ze zelf had klaar gemaakt en dan nog wel op een 1 pitter. Marjolein heeft me voorzien van heerlijke krentenbollen en van Judith heb ik een heerlijke worst met biertjes gekregen. Allemaal super bedankt, dat ik zo op een relaxte manier de week door kon komen.

Zaterdag zou toch veel belovend kunnen worden, echter het werd vreemd weer. De wind was zeker aanwezig maar stond wel recht op de runway. De thermiek was op vakantie maar volgens mij hebben Coen, Cornelia, Diederik, Martin, Maya en Ronald best genoten van hun bijzondere vlucht. Leuk om te zien en horen dat Cornelia zo passievol haar vliegverhaal kan vertellen. Heb voor mij een mooie foto ervan om me hier aan te herinneren. De delta’s konden weer in de hangaar. Lekker eten, borrelen en toen de onweersbuien begonnen lekker naar de slaapmodus.

Vrijdagochtend stonden Erik, Martin, Maya en Ronald al weer vroeg klaar om gesleept te worden. Echter het was overcast bewolking en maar af en toe was er een splinter zonlicht te zien. Erik vertelde nog dat hij zo blij is met zijn delta de Moyes Gecko. Handeling is fantastisch en zelfs de crosswind landing had Erik keurig ingezet en netjes op de voetjes terecht. Maya heeft haar uiterste best gedaan om toch enige thermiek te kunnen gebruiken, maar later op de dag was het toch echt heel moeilijk om deze te kunnen benutten. Later ging de wind zelfs erg cross en toch wel stevig worden, wat Ronald deed beslissen om deze vlucht over te slaan. Goed beslissing trouwens. Tja, waar is Martin, het zal toch niet waar zijn? Hij kwam na een uur vliegen weer terug op de stek. Ongelooflijk één klein rondje zonneschijn door het wolkendek gaf hem al voldoende warmte om te stijgen. Super gedaan. Later kregen we op het vliegveld nog visite van Joke en Ben uit Limburg. Ze hadden een para buggy achter op de trekhaak van hun nieuwe camper. Joke en Ben waren bijzonder goed op elkaar ingespeeld, want ieder wist precies wat ze moesten doen en de preflight werkzaamheden waren in een mum van tijd gedaan, zitten, starten en weg waren ze.

Zo dat gaat vlot. De vlucht was via Bourtange naar de Eemshaven en via de Dollard en de Blauwe Stad weer terug op het vliegveld. De gemiddelde tegen de wind in grond snelheid was 55 km/u en met windje mee 75 km/u. Keurige landing precies van waar ze opgestegen waren. Chute invouwen in de pakzak op het stoeltje, hoesje er over en klaar is het.

Normaal is donderdag niet bemenst door een havenmeester en Connie en ik gaan donderdags naar België, maar donderdag zou wel de mooiste dag gaan worden voor deze week. Naar België gaan we deze week niet, omdat Rob, Ellen en Pippa vakantie hebben. Toen kwam er geweldig aanbod van Koos, dat hij wel havenmeester wil zijn voor donderdag. Dat zou super zijn. Zelfs Maya en Erik hadden hier de agenda gewijzigd om ook donderdag te kunnen gaan vliegen.

Judith heeft weer ontzettend goed haar best gedaan met het assisteren bij de start en ophalen van de dolly.

Erik wist meerdere keren weer op hoogte te komen. De bovenwind was toch wel stevig en bij het indraaien van de thermiekbellen was het verzet best wel groot. De thermiekbellen waren ontzettend sterk al laag bij de grond. Met Maya ging ik na de start al direct heftig omhoog, tot einde sleep toe hadden we regelmatig dat we met +4,8 stijg hadden. Maya koos voor de veilige kant een buitenlanding te maken, omdat ze te ver was weggezet door de wind. Een heel aardige jonge eigenaar van het land bood al aan om met de trekker het land op te gaan om Maya op te halen. Hij was al bezorgd om haar, omdat hij dacht dat het een noodlanding was en tevens was hij blij verbaasd dat er geen schade aan de planten was. Die landing had Maya dus mooi ingezet.

Ronald en Martin gingen uiteindelijk skyhigh op pad, volgens mij hadden ze ook radio contact met elkaar. Erik zou nog even wachten op de landing van Martin, maar dat duurde maar en duurde maar. Uiteindelijk dachten we, ah daar is hij op 150m om te landen, maar dan hoorde we de piepjes van zijn instrument en weer nam Martin hoogte. Er was een reden, hij wilde de mijlpaal bereiken van een vlucht van 3 uur rondom Stadskanaal. En dat was dus gelukt met ruim 3 uur. Gefeliciteerd weer met deze mijlpaal.

Ronald had ook een buitenlanding gemaakt ten westen van Stadskanaal en nadat hij een locatie aan Judith had doorgegeven ging Judith met de auto op op pad om Ronald op te halen. Dat is toch wel heel fijn voor Ronald. Later op de dag kwam Coen en Cornelia ook nog gezellig aan. Hun vliegtuig was gepland voor een keuring t.b.v. het bewijs voor luchtwaardigheid.

Hierna nog gezellig met z’n allen pizza gegeten op de camping. Dit was weer een onvergetelijke dag met super mooi vliegweer.

Deze begint woensdag wel heel erg leuk. Het is bewolkt maar het voelt wel zomers aan. Heerlijk om elke keer prachtige landingen te zien van Martin en Ronald. Superfijn dat Judith er ook bij was. Dan hoefde de mannen ook geen dolly retrieve te regelen ;-). Maar ik heb ook gezien dat Judith met een enorm grote lens foto’s heeft geschoten. Dus ik ben weer razend benieuwd. Martin presteerde het om met belletjes van +0,2 hoogte te gaan nemen met een eindeloos geduld. Ronald voelt zich steeds meer thuis onder zijn nieuwe vlieger. De vlieger vliegt kaarsrecht en met landen is veel minder snelheid nodig.

Zondag 18e juli is een prachtige zomerse dag. Voor deltavliegen waren de condities te fors, namelijk wind was 90°cross en met vlagen tot 16 kts. Daarom had ik mooi de tijd om het instrument die de uitlaatgastemperatuur meet te vervangen. Tevens moest er ook nog een defecte sensor in de uitlaat vervangen worden. Tijdens het klussen kwam Nico ook nog even gezellig buurten.

De sensor draden verlengen ging als een fluitje van een cent met deze superhandige seals. Schuif de seal over de draad en zorg dat het metaal in het midden blijft samen met de andere draad. Daarna met de fohn smelt het metaal in het midden en wordt één met de twee draden. De blauwe randen sealen de de draad dicht en het doorzichtige is een krimpkous. Coen, Cornelia en Kevin hebben de registratieletters op hun vliegtuig kunnen plakken. Nu is deze definitief gedoopt tot een Nederlandse Ekolot met registratie PH-0A7. Het was in een flits gebeurd, want toen ik terugkwam van even testvliegen om te bekijken of het instrument doet wat ie moet doen, was de Ekolot al weer ingepakt in op de lift. Ik vind het een prachtig vliegtuig. Mijn missie was ook geslaagd om het instrument en sensoren te vervangen, want het werkt allemaal weer.

Het gaat natuurlijk niet om de punten, maar om de mooie vliegbelevingen, maar toch is het leuk om even met punten te sparren.

Twee enthousiaste knullen waren door Wim de Gier (voorzitter: KNVvL, afdeling deltavliegen) uitgenodigd om de beleving van het deltavliegen mee te maken. Er werd een leuk artikel geschreven door Chris Riemens en en filmpje gemonteerd door Chris en Gérard Raaijmakers van FHM.

Bekijk het FHM-filmpje op youtube: klik

Wat was het weer een geweldig leuke zaterdag. Prachtig zonnig weer en heel weinig wind. Martin, Maya en Titus hadden de vlieger nog opgebouwd staan, dus dat was handig. Martin heeft waarschijnlijk een biologische klok ingesteld, want wat me opviel dat hij nu al voor de derde keer op rij om 12u gestart is. Na 2u en een kwartier kwam Martin even terug om wat te drinken en kort daarna ging hij weer voor een paar uur de lucht in. Maya gaat fantastisch, maar wil voor zichzelf de lat steeds hoger leggen en wil een steeds langere vlucht maken. Nou dat is uiteindelijk ook helemaal gelukt. Titus besteed veel focus aan het recht achter de DragonFly vliegen. Ik vind dat het prima gaat en voel geen snukjes, d.w.z. dat hij goed anticipeert en de lijn strak houd. Leuk van hem te horen dat het thermiek zoeken steeds beter gaat en dat hij zelfs al bezig is met driehoekjes vliegen, waarbij het vliegveld nog net in zicht blijft. Telkens opnieuw proberen de wolkenbasis te bereiken blijft een uitdaging.

Hadewych was ook weer gezellig van de partij. Na een leuk verhaal over de kast die gisteren terug geplaatst zou worden in de nieuwe aanbouw, was ze al snel paraat om de sleep te gaan doen. Dat blijft Hadewych zo mooi doen. Volgens mij was ze ook uiterst tevreden met de vlucht, want ze is toch een hele tijd boven gebleven. Andreas wilde graag een taakje gaan vliegen samen met Emiel. Aangezien Andreas helaas een beetje verlaat was, ging Emiel alvast in de lucht wachten op hem. Emiel is ook nog naar Bourtange gevlogen en  na ruim 3,5u weer keurig op het vliegveld weer geland. Tijdens de sleep met Andreas kwamen we de mooie kleuren van zijn vlieger in de blauwe lucht op groet afstand tegen. De laatste vlucht van Andreas was niet zoeken naar thermiek, maar veel lol beleven aan het scherpe bochten nemen met veel snelheid te maken. De vlucht werd afgesloten met een keurige flair landing netjes op de voeten. En gelukkig had Joost ondanks zijn drukke werk, toch vrij kunnen maken op deze thermische dag. Het competitief gedrag van Joost is nog niet verdwenen, want toen hij zag dat Martin al vertrokken was een mooi bleef hangen, wist hij zich zelf verzekerd met zijn nieuwe vlieger klaar te maken om zo snel mogelijk te starten. Onderweg brak zijn eigen breukstukje, zonder dat hier een reden voor zou zijn. (Oud touwtje misschien 😉 ). Gelukkig waren we al op voldoende hoogte, zodat hij nog voldoende aansluiting kon vinden voor achteraf gezien een schitterende vlucht. (Klik) Joost is namelijk naar zijn woonplaats gevlogen in 4,5 uur. Hij heeft onderweg waarschijnlijk het trainingsveld van Heleen haar deltavliegschool gezien te Nieuw-Schoonebeek, zo ik zijn track kan beoordelen. Heel goed gedaan Joost.

En er was nog een bijzondere gebeurtenis op het vliegveld. Het vliegtuig dat Coen & Cornelia in Duitsland hebben gekocht is vandaag aan komen vliegen door de voorheen Duitse eigenaar. Omdat het zo prachtige dag was, dacht de douane en luchtvaartpolitie, laten we daar eens een bakkie gaan doen en gelijk een controle uit gaan voeren op het toestel dat binnen gaat komen uit Duitsland. (Doordat er een vliegplan wordt aangemaakt, is het voor de douane zichtbaar). Alles okay natuurlijk!

De blijheid straalt van Co&Co hun gezichten af. Binnenkort zal de Ekolot omgedoopt worden van Duitse registratie naar Nederlandse registratie. Dit is zo, omdat Coen een Nederlands brevet heeft. Ik kon einde van de sleepdag nog even plaatsnemen in hun nieuwe vliegtuig.

Wow, wat veel ruimte voor de benen en schouders wat gelijk opviel. En  veel instrumenten. Nogmaals heel veel plezier met jullie mooie nieuwe vliegtuig.

Vrijdag waren Maya, Martin en Titus al op het vliegveld, voordat ik er was.

Er was gelukkig niet zo heel veel haast, want de wolkenbasis was nog laag. Later in de middag zou deze oplossen. Op de satelliet foto zag je de heldere band naderen. Martin heeft nog enkele nieuwe afstellingen kunnen uittesten naar aanleiding van gesprek met Manfred Ruhmor. Tevens hebben we allen een mooie buiten lezing mogen ontvangen van Martin over motoren, etc. Ik vond het buitengewoon interessant.

Titus is ook weer helemaal blij dat Martin hem de juiste manier van afstellen van zijn harnas heeft laten zien en hem er op gewezen heeft dat het ontbrekende rvs-oog een essentieel onderdeel is van het geavanceerde rugplaat systeem. Zonder dit oog kan dit harnas niet werken. Voor even is het oog vervangen voor een lus, zodat Titus kon ervaren dat dit een wereld van verschil uit zou maken. Zijn landing was daarna ook perfect en hij stak met een brede glimlach over naar de delta plek. Dus Titus gaat snel een rvs-oog scoren.

Het was al weer een tijdje geleden, dus dat was weer hartstikke leuk dat mijn vriend Nico op bezoek kwam op het vliegveld.